แค้นรัก!! นายสุดฮอตกับยัยเซ่อซ่า

[Pasta]
 
ผมขับรถออกมาจากหน้าโรงเรียนหลังจากที่ได้แกล้งยัยนั่นสำเร็จ ผมดีใจสุดๆเลย ส่วนยัยนั่นนะหรอ นั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆผม ฮ่าๆๆ พอยัยนั่นแอบหันมามองหน้าผมที่ไรแล้วผมมองกลับ ยัยนั่นก็จะหน้าแดงขึ้นมาอีกยังกะกดสวิชเปินไฟแดงยังไงยังงั้น ฮ่าๆๆ เธอนี้จะน่ารักไปไหนนะ ผมชักสนใจเธอมาขึ้นอีกแล้วสิครับ
 
"นี่เธอนะ ชื่อตูนหรอ" ผมถามชื่อเธอไป
 
"อืม ฉันชื่อการ์ตูนนะ เรียกตูนก็ได้"  เธอตอบผมมา
 
"อืม"
 
 พอรถขับมาจอดที่ลานจอดรถของร้านอาหารแห่งนึงยัยนั่นก็รีบลงจากรถทันทีแล้วมองหาเพื่อน พอเธอเห็นเพื่อนเธอเท่านั่นแระวิ่งไปหาเพื่อนเธออย่างเร็วเลย แล้วผมก็เดินมาเป็นคนสุดท้าย
 
"งั้นแนะนำตัวกันเลย จะได้รู้จักกันไว้ ผมพาสต้าครับ จะเรียกต้าเฉยๆก็ได้ แล้วนี่มอสก้าหรือมอส อีกคนก็โจตินหรือโจครับ"  ผมบอกชื่อของตัวเองและก็บอกชื่อเพื่อนของผมด้วย
 
"ค่ะ ฉันนัตตี้ หรือนัตค่ะ ส่วนนี้การ์ตูนหรือตูน แล้วก็คัพเค้กหรือเค้กค่ะ"  เพื่อนของยัยนั่นก็ทำหน้าที่แนะนำตัวเองกับเพื่อนของเธอ
 
"งั้นพวกเราเข้าไปในร้านกันดีกว่าครับ"  ผมชวนทุกคนให้เข้าร้าน
 
"มากี่คนค่ะ"  เสียงพนักงานในร้านถามขึ้น
 
"คนครับ" ผมตอบไป
 
"งั้นเชิญทางนี้ค่ะ" แล้วพนักงานก็พาไปนั่งโต๊ะที่อยู่ทางมุมหน้าต่าง แล้วพวกเราก็นั่งโต๊ะกันโดยไอ้โจนั่งด้านในสุดแล้วก็ไอ้มอสส่วนผมนั่งลริมทางออกครับ ส่วนพวกผู้หญิงก๊มีเค้กนั่งในสุดนัตที่นั่งกลางส่วนยัยนั่นก็นั่งริมทางออกเหมือนผม
 
"จะรับอะไรดีค่ะ" เสียงพนักงานมารับออเดอร์
 
"งั้นผมขอสเต็กเนื้อครับ"  ผมสั่งอาหารไป
 
"ขอสเต็กเนื้อด้วยครับ"  ไอ้โจก็สั่งเหมือนผม
 
"ผมเอาสเต็กไก่ครับ"
 "อะ งั้นฉันเอาสเต็กไก่ด้วยค่ะ"  ไอ้มอสกับเค้กสั่งเหมือนกัน
 
"ฉันขอสปาเก็ตตี่ค่ะ"  ยัยนั่นสั่งสปาเก็ตตี่
 
"เอ่ แกกินสปาเก็ตตี่หรอ งั้นฉันของสปาเก็ตตี่ด้วยค่ะ"นัตเองก็สั่งเหมือนยัยนั่น
 
"เครื่องดื่มจะเอาอะไรดีค่ะ"  พักงานถามขี้นมาอีกทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน
"น้ำเปล่าค่ะ/ครับ"  ต่างคนต่างหัวเราะกัน
 
 พนักงานก็จดอะไรไม่รู้แล้วก็เดินไป หลังจากรออาหารสักพักก็มีพนักงานมาเสริฟอาหาร ต่างคนต่างนั่งทานกันเงียบๆ
 
"ตูน เธออยากได้อะไรอีกไหม ในฐานะผู้ชนะนะ"  ผมถามขึ้นทำลายความเงียบ
 
"ก็นายมาเลี้ยงข้าวฉันแล้วนิ"  ยัยนั่นพูดขึ้น
"ใช่ แต่ฉันก็เลี้ยงหมดทุกคน แต่เธอเป็นผู้ชนะ เธอก็ต้องได้อะไรที่พิเศษกว่าคนอื่นสิ"  ผมพูดขึ้น
 
"อืม แต่ฉันก็ไม่รู้นิว่าอยากได้อะไร ยังคิดไม่ออก"  ยัยนั่นคิดแล้วตอบมายังงั้น
 
"งั้นถ้าคิดได้เมื่อไรก็บอกฉันนะ ฉันทำให้เธอได้ทุกเรื่องเลย"  ผมบอกยัยนั่นไปดูเหมือนยัยนั่นจะหน้าแดงนิดๆด้วย อิอิ ยัยนั่นจะน่ารักไปไหนนะ เฮ้อ
 
"นี้ก็ดึกมากแล้ว ผมว่าพวกผมไปส่งให้แล้วกันนะ เป็นผู้หญิงกลับบ้านคนเดียวดึกๆมันอันตลายนะ"  ผมพูดบอกกับทุกคนเมื่อทานกันเสร็จแล้ว
 
"แล้วใครไปส่งใครละ"  นัตถามขึ้น
 
"พวกผมยังไงก็ได้แล้วแต่พวกเธอเลย"  ไอ้มอสพูดขึ้น
 
"งั้นบ้านฉันกับยัยนัตไปทางเดียวกัน นายใครก็ได้ไปส่งฉันกับยัยนัต ส่วนบ้านยัยตูนอยู่คนละทางกับฉันใครคนนึงไปส่งยัยตูนนะ จะเอาอย่างนี้ไหมละ"  เค้กเสนอไอเดียขึ้น
 
"งั้นผมไปส่งตูนเอง ส่วนไอ้มอสไอ้โจ แกไปส่งนัตกับเค้กนะ ตกลงตามนี้"  ผมพูดขึ้น
 
"เออ ก็ได้"  ไอ้มอสพูดขึ้น
 
หลังจากที่ตกลงกันได้เรียบร้อยแล้วพวกผมกับพวกยัยนั่นก็เดินไปที่รถต่างก็แยกย้ายขึ้นรถกันตามที่ตกลงไว้เหลือแต่
 
"นี้เธอ ไมไม่ขึ้นรถละ ไม่อยากกลับบ้านรึไง คนอื่นเขาไปกันแล้วนะ"  ผมตะโกนเรียกยัยนั่น
 
"กลับสิ แต่ฉันไม่กลับกับนายหรอ"  ยัยนั่นพูดขึ้น
 
"ทำไม กลัวฉันรึไง ฉันรับรองว่าจะพาเธอส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัยแน่นอน รีบๆขึ้นรถได้แล้ว"  ผมตะโกนบอกยัยนั่นอีก แล้วยัยนั่นก็เดินมาขึ้นรถ
 
"ถ้ามันยังไม่ดึกละก็ ฉันไม่มีวันจะขึ้นรถกับนายอีกแน่"  ยัยนั่นบ่นขึ้นมาหลังจากขึ้นรถมาเรียบร้อยแล้ว
 
"ครับๆ คุณหญิง"  ผมทำเสียงล้อยัยนั่น
 
หลังจากที่ผมขับรถมาถึงบ้านยัยนั่น บ้านเธอก็ไม่ใหญ่อะไรมาก แต่ดูน่าอยู่มากที่เดียว แนวบ้านหลังนี้ออกไปทางน่ารักอยู่ครับนับว่าบ้านหลังนี้ สวยครับ
 
"ขอบคุณที่มาส่งนะ นายก็ไปได้แล้ว"  ยัยนั่นพูดขึ้น
 
"ไม่ต้องไล่ก็ได้นิ ฉันไปอยู่แล้ว ฝันดีครับ"  พอผมพูดเสร็จก็ออกรถไป
 
 
[Cartoon]
 
หลังจากหมอนั่นมาส่งฉันที่บ้าน ฉันเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน หลังจากอาขน้ำเสร็จ ฉันก็มานอนคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น ทำไมหมอนั่นต่างจากวันนั่นลิบลับเลยนะ ดูใจดีมาก ไม่เมื่อตอนที่ใช้ฉันมาซักเสือให้เขาเลย ตอนนั้นเขาดูเผด็จการมากเลย แต่ตอนนี้เขากับไม่ใช่ นี้ตกลงนายเป็นคนยังกันแน่นะ ฉันชักจะสับสนแล้วนะ แล้วไหนจะเรื่องแก้แนอีกละ ฉันชักลังเลแล้วนะ ตาบ้า ฮ้าว จะ4ทุ่มแล้วรึเนี่ย นอนดีกว่า พรุ่งนี้มีเรียนด้วย เรื่องหมอนั่นก็ชักมันก่อนเถอะ พรุ่งนี้จะเป็นไงน่า ชีวิตในโรงเรียนที่มีความสุขของฉัน เฮ้อ แค่คิดก็สนุกแล้ว รีบนอนแล้วตื่นไปโรงเรียนแต่เช้าดีกว่า
 
ติ๊ดๆๆ ติ๊ดๆๆ
 
เสียงมือถือฉันดังนี้เอง ใครโทรมาป่านนี้นะ คนจะหลับจะนอน แล้วฉันก็กดรับโทรศัพท์ เห็นเป็นยัยนัต
 
"ว่าไง ยัยนัต ฉันกำลังจะนอนพอดี โทรมาทำไมเนี่ย"  ฉันกดรับแล้วบ่นทันที
 
( ก็ไม่มีไรหรอ แค่ฉันเป็นห่วงแก แค่จะโทรมาถามว่ากลับบ้านปลอดภัยรึเปล่านะ ถึงฉันจะชอบนายพาสต้าแต่ยังไงเขาก็เป็นผู้ชายนะ ฉันเลยเป็นห่วงนะ ว่าแต่แกปลอดภัยใช่ไหม )
 
"ฉันปลอดภัยดี แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน"  ฉันบอกยัยนัตไป ถึงยัยนัตจะเป็นคนแบบนั่นแต่มันก็เป็นคนที่ห่วงเพื่อนที่สุด ฉันละรักแกที่สุด
 
( ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งั้นเจอกันนะ บาย ฝันดีย่ะ )  แล้วยัยนัตก็วางสายไป
          ....................................................
เม้มกันบ้างนะค่ะ