4 สหายพจญเเดนออเคมิส2 the civil war alchemy

9.0

เขียนโดย jane

วันที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 เวลา 16.56 น.

  10 ตอน
  3 วิจารณ์
  18.46K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ความสิ้นหวัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ลูกตะกั่วลูกเเรกได้ถูกฝังลงในจุดสำคัญของมนุษย์คนหนึ่ง คนนั้นคือคนที่เขาเป็นห่วงเเละรักมากที่สุด
"เเม่!" เอ็ดร้องขึ้นเหมือนมีอะไรบางอย่างทิ่มลงในหัวใจ เเละคนที่ต้องตายตามมาคือ อัล...
อัลตอนนี้เเขนขาเเทบทรุดลงไปกับพื้น น้ำตาได้ไหลออกมาราวกับเขื่อนที่พังลงมา ปากยังพล่ามเรียกคนที่นอนจมกองเลือดอยู่่บนพื้น
"เเม่ฮะ เเม่!" อัลฟอนส์ เอลริคกรีดร้องออกมาดังลั่น ส่วนเอ็ดก็กำลังพยายามวิ่งไปหาเเม่ เเต่ก็ไร้ผล...
กระบอกปืนได้มาจ่อขู่เอ็ด ทำให้เด็กชายไม่สามารถทำอะไรได้ มีเพียงเสียงเค้นนฟันกรอดๆที่ออกมาเท่านั้น
"เอาล่ะ ไปดีนะไอ้หนู"
อัลรู้สึกว่ามีกระบอกปืนได้จ่อที่ท้ายทอยทำให้ตาสีทองได้หดวูบลง มือเริ่มสั่นด้วยความกลัว
"อย่านะ จะทำอะไรนะ เจ้าพวกบ้า!"
เอ็ดตะโกนใส่พวกทหารด้วยความโกรธ อุณหภูมิเลือดที่ไหลอยู่ในร่างกายเริ่มสูงขึ้น
"พี่ฮะ พี่!" อัลพยายามกรีดร้องขอความช่วยเหลือจากพี่ชาย
ตอนนี้เอ็ดไม่สนเเล้วว่าตัวเองจะเป็นยังไง ตอนนี้ในหัวคิดได้เพียงเเค่ต้องช่วยน้องชายเขาให้ได้
"ปัง!"
เอ็ดทรุดลงไปกับพื้น เด็กชายกุมขาเเละร้องอย่างเจ็บปวด เเต่เอ็ดก็พยายามยันตัวเองให้ลุกขึ้น
"ปัง!"
เสียงปืนดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง เอ็ดรู้สึกเจ็บเเปล้บที่ขาซ้าย ตอนนี้ตนเองได้ถูกพวกทหารยิงเข้าใส่ขาทั้งสองข้าง!
"พี่!" อัลร้องเสียงหลง เลือดค่อยๆไหลออกมาจากขาของพี่ชายอย่างช้าๆ
"อ..อัล! อั้ก!" ตอนนี้ตัวเขาไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีกต่อไปความรู้สึกเจ็บเเปล้บที่ขาได้เกิดขึ้นอีกครั้ง
"ลาก่อนนะ ไอ้หนู"
"ปัง!"
ลูกตะกั่วได้ทะลุศีรษะของน้องชาย ร่างของอัลได้ล้มไปกองเเน่นิ่งอยู่กะับนพื้น ดวงตาสีทองเบิกกว้างข้างไว้
"อัล อัลฟอนส์!"
หัวใจของเอ็ดได้ถูกบีบรัด ตอนนี้ใบหน้าของเขาได้ชุ่มด้วยเหงื่อ ปากยังตะโกนเรียกน้องชายที่ตายจากไป...
"เอาล่ะ เสร็จงานเเล้ว ไปกันเถอะ"
พวกทหารได้เดินออกไปเอ็ดพยายามใช้เเรงทั้งหมดดึงขาของทหารที่ยิงอัลเอาไว้
"พวกเเกฆ่าเเม่เเละน้องชายของฉัน!"
เอ็ดโดนพวกทหารเตะที่หน้า เลือดค่อยๆซึมออกมาจากปากเพราะเเรงเตะเมื่อกี้ทำให้ปากเเตก
พวกทหารกรูออกจากประตูบ้าน ทิ้งให้เอ็ดตะโกนด่าอยู่ในบ้านเพียงคนเดียว...
"อัล อัล!" เอ็ดตะเกียตะกายยันตัวเองไปที่ีร่างของน้อง
"เเม่ เเม่ครับ!" น้ำตาที่เอ็ดพยายามกลั้นไว้ได้ทะลักออกมา
"อัล เเม่ นี่ต้องเป็นเเค่ความฝัน ตื่นสิ เอ็ดเวิร์ด ไม่จริงใช่มั้ย อัล เเม่ครับ!"
เอ็ดเขย่าตัวของทั้งสองร่าง ไม่มีเสียงตอบกลับมาอีกเลย...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา