อย่าด่วนรักพิศวาส

        รุ่งเช้า จิรฐาตื่นนอนมาทั้งงัวเงีย ขึ้นมารับโทรศัพท์ ที่ดังลั่น เขาขยี้ตาและแหงนมองนาฬิกาบนเพดาน

"9 โมงแล้วเหรอวะ" และสักพักตาเขาเบิกโพลงด้วยความตะลึง "เฮ้ย สายอ่ะดิ" และรีบกุลีกุจอรับโทรศัพท์ "สวัสดีครับ ผม จิรฐาพูดอยู่ครับ"

"เฮ้ยย ไอ้เจ้ย" เขาโล่งอกนึกว่าเจ้านายของเขา

"อ้าวว เช็งเองเรอะ ว่าไง โทรมาแต่เช้าเชียว" ชลชาติกระอักกระอ่วนใจ ก่อนที่รวบรวมสติ และพูดว่า

"มาหากูหน่อยสิ กูมีเรื่องจะคุยกับมึง" จิรฐาทำกับอึ้งไปโดยปริยาย ได้แต่รับคำ

"เออๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้"

         จิรฐาขับรถเร็วกว่าปกติ ตรงมาที่ชลชาติ รีสอร์ท เมื่อหาที่จอดรถได้สำเร็จ จิรฐาจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อย จึงเดินเข้ามาหาเพื่อนที่ห้อง

"เฮ้ย เช็งมีอะไรเหรอวะ" เขาตะลึง เมื่อเห็นเจ้านายของเขานั่งนิ่งๆ จิบกาแฟอย่างสงบที่สุด ซึ่งแววตาบ่งบอกถึงความรู้สึกที่เสียใจ เพราะเหมือนกับว่า มี "ผู้มีอำนาจ" บงการเขาอยู่ เขาจึงถามเจ้านายของเขาว่า 

"อ้าว พี่เกี๊ยะ มีอะไรเหรอฮะ" 'ก่อเกียรติ ก่อประเสริฐกุล' หรือ 'เกี๊ยะ' ผู้เป็นหัวหน้าของเขา ยื่นซองขาวออกมา เมื่อจิรฐารับไป ถึงกับน้ำตาคลอ "พี่เกี๊ยะ พี่เกี๊ยะจะไล่ผมออกเหรอฮะ"

"ถ้าพี่ใหญ่โตกว่านี้ พี่ไม่อยากทำแบบนี้กับน้องหรอก เจ้ย" ก่อเกียรติระบายน้ำตาลูกผู้ชายออกมา และลุกขึ้นจากโซฟา ตรงมาจับไหล่จิรฐาเบาๆ จิรฐาน้ำตาคลออย่างบอกไม่ถูก "เจ้ย พี่ขอโทษนะ มันจำเป็นจริงๆ" จิรฐารู้สึกสงสารทั้งตัวเอง และพี่ร่วมงานอย่างสลดใจ จึงโผกอดก่อเกียรติเป็นครั้งสุดท้าย

"ผมเข้าใจพี่นะ ผมเข้าใจพี่"

          หลังจากที่ส่งก่อเกียรติกลับบ้าน จิรฐาดูไม่สดชื่น เพราะต้องขวักไขว่หางานทำ ทั้งๆที่ตัวเองก็ 30 กว่า ชลชาติทนดูอยู่นาน จึงมาปลอบใจเพื่อน

"เจ้ย" ชลชาติแตะไหล่เพื่อนรักเบาๆ จิรฐาจึงโผกอดเพื่อน ทั้งคู่ร้องไห้พร้อมๆกัน 

           เมื่อทราบข่าวว่า เพื่อนรักตกงาน วชิรญาณ์จึงรีบมายังชลชาติ รีสอร์ททันที เมื่อมาเห็นเพื่อนรักนั่งร้องไห้อยู่มุมกาแฟตรงข้ามประชาสมัพันธ์ วชิรญาณ์จึงรีบตรงเข้ามาที่มุมกาแฟ 

"คุณวุ่น" ยังไม่ทันจะถามอะไร จิรฐาโผกอดเพื่อนไว้ก่อน วชิรญาณ์ไม่รู้ว่าเพื่อนเสียใจในเรื่องอะไร จึงร้องไห้ไปก่อน 

"ใจเย็นๆนะ เจ้ย เดี๋ยวกูช่วยหางานให้" เมื่อทั้งคู่คายกอดจากกัน จิรฐาจึงยิ้มได้อีกครั้ง 

"ขอบใจนะ คุณวุ่น ขอบใจจริงๆ" วชิรญาณ์จึงแอบๆแซวเพื่อนว่า

"ตอนนี้ก็เป็นนักข่าวอิสระ เต็มตัวแล้วสิ เจ้ย" จิรฐาถึงกับหัวเราะ 

"นั่นสินะ ไม่ใช่นักข่าวหนังสือพิมพ์อิสระ แต่เป็นนักข่าวอิสระ ฮะๆๆๆๆ" ทั้งคู่หัวเราะร่วน 

โปรดติดตามตอนต่อไป