อย่าด่วนรักพิศวาส

"เช็ง" เสียงหญิงสาวเรียกคนรักของตน ด้วยสีหน้าเศร้าๆ ทำให้ชลชาติต้องละจากงานสักครู่ และหันมามองหญิงคนรักของเขา 

"คุณนุชครับ มีธุระอะไรเอ่ย" เขามีสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อได้เจอหน้าหญิงคนรัก หญิงสาวนั้นฝืนยิ้ม แต่ยังคงความเศร้าอยู่ไม่คลาย

"นุชอยากกลับบ้านค่ะ เช็ง นุชอยากขอโทษคุณพ่อ" เหมือนมีดกรีดเจ็บแสบในทรวงแปลบๆ ชลชาติแทบไม่อยากจะพาหล่อนกลับ เพราะนั่นหมายความว่า เขาต้องพรากจากนุชกานดาตลอดชีวิต แต่เขารักเธอมาก จึงไม่อาจทัดทานเธอได้ จึงยอมให้กลับ

"ได้สิ คุณนุช ได้สิ" ชลชาติฝืนยิ้ม ทั้งๆที่น้ำตาจะไหล เขาห้ามได้สำเร็จ

          จิรฐาแอบมองคู่รักต้องห้ามอยู่ที่เสามุมหนึ่ง รู้สึกสังเวชหญิงสาวคนรักของเพื่อน แอบสบถในใจว่า 'หนอย อุตส่าห์พามาแทบตาย ยังอยากจะกลับไปอีก คนอะไร หญิงหลากผัว!!!' เดิมทีจิรฐาไม่ได้ชอบนุชกานดาอยู่แล้ว ยิ่งรู้ว่าเพื่อนมีอะไรกับหญิงที่ตนเกลียด เขาแทบอยากจะผลักไสนุชกานดาให้พ้นจากเพื่อนของเขา เขาจึงทุบเสาด้วยความแ้ค้นรุนแรง

           จิรฐาคับแค้นในอก เมื่อรู้ว่าเพื่อนจะพานุชกานดากลับไป เขายิ้มในทีว่าดีใจ ที่กลับไปอยู่กับพ่อของเธอได้ แต่ทว่า นั่นทำให้เพื่อนรักต้องเสียใจ จึงอยากรั้งตัวนุชกานดาไว้ แต่คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไร จึงนำเรื่องนี้ปรึกษากับวชิรญาณ์

"คุณวุ่น เอาไงดี จะให้นังกากีหน้าสีดากลับไปหรือ จะให้อยู่ต่อดีครับ" วชิรญาณ์หัวเราะทันที เมื่อได้ยินคำว่า 'กากีหน้าสีดา'

"โอ้โห เอาอะไรคิดวะเนี่ย กากีหน้าสีดา"

"สมองสิครับ คุณวุ่น" วชิรญาณ์รู้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่ชอบนุชกานดายิ่งนัก ซ้ำยังอยากผลักไสไล่ส่งให้นุชกานดาไปพ้นๆตัว แต่เพราะว่ารักชลชาติ ไม่อยากให้ชลชาติต้องเสียใจ จึง 'ยอม' ช่วยชลชาติรั้งตัวนุชกานดาไว้ "ถ้าไม่ติดว่ายัยนี่ เป็นแฟนเพื่อนนะ อย่าหวังเลยว่าจะได้รักกันหวานชื่น" วชิรญาณ์ยิ้ม

"คิดอกุศล ระวังตกนรกนะครับ"

"ไอ้คุณวุ่นครับ ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ กูจะไม่คิดแบบนี้เลย แต่นี่ ยัยกากีจะจับไอ้เช็งไปอีกนานแค่ไหนวะ" นุชกานดาบังเอิญว่าเดินผ่านมาแถวนี้พอดี จึงได้ยินในสิ่งที่จิรฐาพูด จึงแอบๆฟัง ที่หน้าห้องของวชิรญาณ์

             ในห้อง วชิรญาณ์ยิ้มบอกว่า

"ไม่เอาน่า เจ้ย ไปด่าเค้าแบบนั้น มันไม่ดีนะ เค้า้ไม่ได้อยากจับนายเช็ง ก็รู้นี่ ว่าทั้ง 2 รักกันมากๆ" จิรฐาไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด

"หึ รัก หรือว่า หิวเงินกันแน่ อย่าลืมนะ คุณวุ่น ไอ้เช็งมันรวย ผู้หญิงรายล้อมเพราะอยากจะผลาญเงินผลาญทองมันอยู่หรอก ต่อให้สวยซักแค่ไหน..." เขาหันขวับมาทางวชิรญาณ์ "ใจของนางก็มีแต่คำว่าเงิน มีแต่คำว่าผลาญทรัพย์ ไม่ได้จริงใจกับใครซักคนหรอก" นุชกานดาแทบอยากจะร้องไห้ เพื่อนของเขาคิดกับเธอแบบนี้ แล้วเธอจะอยู่ให้เพื่อนของเขาดูถูกเธอทำไม จึงตัดสินใจหนีไปจากที่นี่ โดยไม่บอกกล่าวใครอีกเลย

"อกุศลจังนะ ดูคนด้านเดียวหรือเปล่า เจ้ย" วชิรญาณ์จึงลุกขึ้นจากโซฟา และไปชงกาแฟดื่ม

              นิกานดารีบวิ่งไปทำงาน เพราะสายเต็มที เธอทำงานที่เดียวกับวชิรญาณ์ เมื่อเธอเข้ามาในห้อง เขาก็พูดว่า

"สายจังนะ นิ" นิกานดายิ้มแหยๆ เธอถามถึงน้องสาวฝาแฝดของเธอ

"จะ เออ นุชเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย" วชิรญาณ์ยิ้ม จึงพูดว่า

"สบายดีสิ ได้อยู่กับคนรักนี่" นิกานดายิ้มออกทันทีเมื่อรู้ว่าน้องสาวของตนปลอดภัย

"ขอบคุณคุณวุ่นกับเจ้ยมากนะ ที่ช่วยกันดูแลยัยนิ" วชิรญาณ์สะดุดกึก ในระหว่างที่ดื่มกาแฟ จึงพูดเสียงเนิบๆว่า

"เปลี่ยนนายเช็งแทนได้มั้ย เจ้ยไม่ค่อยดูแลคุณนุชหรอก" นิกานดายิ้มออกเป็น 2 เท่า

"นั่นสินะ" นิกานดาจึงขอเขาไปทำงาน "คุณวุ่นคะ ชั้นขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ" วชิรญาณ์ยิ้ม และผายมือเพื่อเชิญเธอไปทำงานตามสะดวก

"เชิญครับ" เมื่อนิกานดาออกห่างจากสายตาไป ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังลั่น เขาจึงรีบโทรศัพท์ "สวัสดีครับ..." สักพักตาของเขาก็เบิกโพลง "อะไรนะ"

                วชิรญาณ์ขับรถมาด้วยความเร็วสูง เมื่อมาถึงชลชาติ รีสอร์ท จึงรีบวิ่งมาดูเหตุการณ์บางอย่าง ที่ห้องรับรองแขก วชิรญาณ์ก็เห็นชายที่เพิ่งหนีการแต่งงานออกมา นั่งร้องไห้ปรับทุกข์กับจิรฐา และชลชาติ

"ฮือๆๆๆ อาเช็งง่า ลื้อดูอาป๊าอาม้าทำกะอั๊วซี ฮือๆๆๆ อีจาจับหญิงมาให้อั๊วง่า"

"เออๆ อั๊วเข้าใจ" ชลชาติปลอบทุกข์กับชายเชื้อสายจีนที่นั่งร้องไห้หมดท่าข้างๆเขา วชิรญาณ์จึงถามชลชาติว่า

"เกิดอะไรขึ้นล่ะ เช็ง"

"ก็...อาเปาเค้าหนีงานแต่งมาน่ะ เค้าอยากหาคู่ที่ดูเข้ากับเขา ไม่ใช่คู่ที่ถูกโยนมาให้เขา"

"อ๋อ" วชิรญาณ์พยักหน้า จึงนึกแผนอะไรออกมา "เออ นึกออกแล้วว่าจะทำยังไงดี" 'อาเปา' หรือ 'ไปรเวท จึงเจริญทรัพย์' หุ้นส่วนของชลชาติ จึงรีบถลาเข้ามาหาวชิรญาณ์

"ห๊ะ!! อาคุงวุ่งง่า ลื้อจาช่วยอั๊ว จาช่วยอาลายวะ" วชิรญาณ์ยิ้ม

"อั๊วมีแผน" พร้อมทั้งกระดิกนิ้วชี้เรียกไปรเวท มากระซิบข้างหู เมื่อบรรยายแผนเสร็จ ไปรเวทยิ้มออก

"อ้าาาา!!! อั๊วขอบใจลื้อมากนะ เซี่ยๆ" เขาก็คำนับวชิรญาณ์แบบคนจีน วชิรญาณ์ประหลาดใจ

"เฮ้ย!! ไม่ต้อง เราคนกันเอง เดือดร้อนอะไรก็ช่วยเหลือกัน"

"โอ้ววว!!! น้ำจัยปราเสิกแท้ อั๊วจาม่ายลืมพระคุงคั้งนี้เลย"

"เฮ้ย!!!" วชิรญาณ์ทั้งอายทั้งเขิน ที่ไปรเวททำกับเขาดุจพระเจ้า

            เมื่อหมดธุระ วชิรญาณ์จึงกลับมาที่บ้านของเขา มานั่งร้อยมาลัย ทำขนมไทย จัดดอกไม้ญี่ปุ่น ถักโครเชต์ แกะสลักผักผลไม้ วชิรญาณ์เป็นผู้ชายที่ผิดแผกไปจากเพื่อนๆของเขามาก จิรฐากับชลชาติออกแนวบู๊ แต่เขาออกแนวเรียบร้อย จิรฐาจึงแอบมาบ้านของเขาเป็นประจำเสมอ เมื่อเห็นเพื่อนรักกำลังนั่งร้อยพวงมาลัยอย่างมีความสุข จึงแอบจ๊ะเอ๋เบาๆ

"จ๊ะเอ๋"

"เฮ้ย!! ตาเถรหกเกือบแล้วมั้ยล่ะ" ถ้าจิรฐาหลบไม่ทัน มีสิทธิ์ตาบอด เพราะวชิรญาณ์เป็นที่ตกใจแล้วอันตราย มือไม้ไปหมด ถ้าถือมีดแกะสลักอยู่แล้วเป็นเล่นในลักษณะนี้ ร้อยทั้งร้อย ตายแน่นอน

"เกือบเหมือนกันล่ะครับ คุณวุ่น" เมื่อเห็นวชิรญาณ์นั่งร้อยพวงมาลัย จึงแอบแซวว่า "แหม๊ ถ้าพวกนังไฮโซมาเห็นคุณวุ่นทำแบบนี้เข้า คงไม่หาว่าเป็นเกย์ไปแล้วกระมัง" 

"ก็นั่นสินะ ก็ดีเหมือนกัน เค้าจะได้ไม่ต้องมาจีบกู ดีออก" เขายักไหล่ เหมือนไม่ได้ใส่ใจ ถ้าหากว่ามีผู้หญิงคนไหนมาเห็นเขาในมาด 'สาวชาววัง' เขาคิดว่า ร้อยทั้งร้อย ไม่มีใครมาจีบเขาแน่นอน

โปรดติดตามตอนต่อไป