อย่าด่วนรักพิศวาส

        เมื่อเดินมาถึงที่บ้านหลังหนึ่ง ชายหนุ่มก็เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง มือไม้ประหม่า ด้วยความที่ว่าดึกสงัด ชายหนุ่มจึงรีบปีนหน้าต่างมารับหญิงคนรัก เขาจึงขึ้นบันได พร้อมกับพึมพำในใจว่า 

'เอาวะ จะรักทั้งที อย่ากลัวแม้กระทั่งลูกตะกั่ว' และแล้ว ชายหนุ่มนำบันไดไม้ไผ่พาดบนกำแพงเสียงสุดเบา และปีนเข้าไปหาหญิงสาวที่ตนรัก 

        ในจังหวะที่ปีนไปนั้น หน้าต่างก็เปิดออกอย่างช้าๆและเงียบยิ่งกว่า 'เป่าสาก' พร้อมกับปืนลูกซองยาวๆ เอาไว้จี้ศีรษะชายหนุ่ม พอชายหนุ่มกำลังจะถึงห้อง ปืนก็ประสานกับหน้าผากพอดี ทำให้ชายหนุ่มอึ้ง แต่เขาตั้งสติไว้ก่อน

"มาทำไม" นั่้นคือเสียงห้วนๆ ของชายชราคนหนึ่ง ชายหนุ่มสะกดกลั้นความกลัว ทั้งๆที่ลึกๆในใจ ก็กลัวใจจะขาด

"ผม ผมมาหานุชครับ" เม็ดเหงื่อบนใบหน้าของชายหนุ่มไหลย้อยมากกว่าปกติ

"ฟังนะ ไอ้เจ๊ก" นั่นคือเสียงตวาดของชายชรา ไม่ลั่นแต่เจ็บในอก "เป็นตายร้ายดียังไง กูไม่มีวันยกยัยนุชให้มึงหรอก" แต่ชายหนุ่มก็หาได้หวาดกลัวไม่ แถมยืดอกท้าให้พ่อของหญิงสาวคนรักเสียด้วย

"ไม่เป็นไรครับ ขอให้ผม ได้ตายในบ้านหลังนี้ก็พอแล้ว ดูหน้าคุณนุชเป็นครั้งสุดท้าย" ชายชราหัวเราะในลำคอ

"มึงขอกูเองนะ ไอ้เช็ง!!!" มือของ'เช็ง' หรือ 'ชลชาติ วัจนวาณิช' เจ้าของชลชาติ รีสอร์ท ผู้มีหัวใจที่รักลูกสาวบ้านนี้เป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากว่า พ่อของหญิงสาวเกลียดพวกคนจีนมาก จึงไม่ยอมยกลูกสาวไปให้คนจีน ซึ่งเช็งก็เป็นคนจีน และถึงกับ 'เคย' ลักลอบได้เสียกับลูกสาว แต่ว่าเขาจับไม่ได้ จนมาถึงวันนี้ เขาเหยียบถิ่นเสือ นั่นคือโอกาสเหมาะที่จะฆ่าเขาให้ตาย!!!

        ถัดมาอีกด้านหนึ่ง ชายหนุ่ม 2 คน กำลังง่วนกับการรอคอยของเพื่อนคนหนึ่ง ที่ติดพันธุระกับบ้านคนรัก ซึ่งทั้งคู่เดินไปมาอยู่หลังบ้านของชู้รักของเพื่อน

"เฮ้ย ไหนไอ้เช็งมันจะัเอายัยนุชอะไรนั่นน่ะ ไปด้วยกันไง แล้วนี่มันต้องมัวพลอดรักแน่ๆ เดี๋ยวลุงแท่นจับได้ก็ซวยกันพอดี" พอได้ยินเพื่อนอุทาน ชายอีกคนหัวเราะทันที

"แหมมม ไอ้เช็งมันหักห้ามใจได้ที่ไหนเล่า มันอยากได้คุณนุชกานดาตัวสั่นริกๆๆ 3 ริกเตอร์แล้ว มึงจะไปขัดขวางความสุขมันทำไมวะ ไอ้เจ้ย" 'เจ้ย' หรือ 'จิรฐา วรวาณิช' นักข่าวอิสระ เป็นเพื่อนกับเช็งสมัยประถมถึงมหาวิยาลัย หันขวับมามองเพื่อนที่นั่งยองๆใต้ต้นมะม่วงบ้านนุชกานดาว่า

"ให้มันได้นี้แบบสิวะ ไอ้คุณวุ่น แทนที่จะห่วงเพื่อน ดันยุยงส่งเสริมให้ไอ้เช็งเอากะผู้หญิงอีก" 'วุ่น' หรือ 'วชิรญาณ์ วชิรโชติ' หนุ่มหน้าตาดี ลูกของเอกอัครข้าราชทูต เจริญรอยตามบิดา เป็นเพื่อนของเจ้ยและเช็งสมัยประถมถึงมหาลัยเหมือนกัน จนทั้งคู่ได้ยินเสียงปืนลั่น วชิรญาณ์รีบลุกขึ้น แต่จิรฐาไวกว่าจึงรีบไปที่จุดเกิดเหตุ

        เมื่อสงครามประสาทมาถึงขีดสุด คุณแท่น เจ้าของบ้านนิรันดร์ดารา จึงลั่นไก พร้อมปลิดชีพทันที แต่เพียงเพราะว่า มีสาวน้อยคนหนึ่งวิ่งเข้ามาผลักปืนไปที่อื่น ทำให้ชลชาติบาดเจ็บที่แขน

"เช็ง"

"คุณนุช" 'นุชกานดา นิรันดร์ดารา' เธอคือหญิงคนรักของเขา เข้ามาผลักปืนพ่อบังเกิดเกล้าออก ชลชาติมีสีหน้าผวา เมื่อนุชกานดาเข้ามาหาเขา

"เจ็บตรงไหนมั้ยคะ เช็ง" ชลชาติมองดูแขนตนเองที่เลือดไหลไม่หยุด

"ถากๆเองครับ" ชลชาติยิ้มให้กับนุชกานดา แต่คุณแท่นผลักลูกสาวออก และเอาปืนไปเล็งที่หน้าอกของเขาอีกที

"พ่อจ๋า อย่านะจ๊ะ พ่อ" เสียงโอดครวญของนุชกานดาลั่น เพื่อนรักของชลชาติก็มาถึงพอดี

"ไอ้เช็ง ไปเหอะ อย่าเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่เลย" จิรฐาตะโกนลั่น และถูกวชิรญาณ์กั้นตัวเอาไว้ 

"เฮ้ย เย็นก่อนไอ้เจ้ย ข้าอยากดูช็อตเด็ดว่ะ ลูกผู้ชายใจกล้าอย่างไอ้เช็ง"

"ฮึ่ย์" จิรฐาสะบัดออกจากควบคุมของเพื่อน "ไอ้บ้า คนจะตายอยู่แล้วยังมีหน้ามาล้อเล่นชีวิตคนอีกเหรอ"

"ไม่ได้ล้อ เพียงแต่ว่าใจเย็นก่อน" เพราะเขาเห็นว่านุชกานดาตัวจริงค่อยๆออกจากบ้านแล้ว และพอเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน

"ไว้คราวหน้านะครับ สวัสดีครับ" ชลชาติพูดจบ รีบลงจากบันไดไม้ไผ่ฝ่ากระสุนปืนที่คุณแท่นได้ยิงด้วยความโกรธแค้น ทั้ง 4 รีบวิ่งไป จนลับสายตาของคุณแท่น เมื่อลับสายตา คุณแท่นจึงพูดว่า 

"วะ ฮะๆๆๆๆ วิ่งไปเลย และอย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก" และหันมาทางลูกสาว ที่กำลังนั่ง(แกล้ง)ร้องห่มร้องไห้ "เห็นมั้ยนังนุช ถ้ามันรักเอ็งจริง ต้องพาเอ็งหนีต่อหน้าข้า...." พอเห็นชุดนอนคนละสีกัน จึงรู้ทันทีว่าไม่ใช่

"ยัยนิ" 'นิกานดา นิรันดร์ดารา' แฝดผู้พี่เจ้าแผนการ ผู้ซึ่งรักและเป็นห่วงน้องสาวหัวอ่อนมาก จึงร่วมมือกับวุ่นในการคิดแผน(แปลกๆ)ครั้งนี้

        เมื่อชลชาติกับเพื่อนๆหนีออกจากบ้านได้สำเร็จ สาวชุดดำจึงเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ชลชาติดีใจมากที่เป็น 'นุชกานดา'

"นุช" เธอเข้าโผกอดอกอันแข็งแกร่งของเขา ร้องไห้บนอกของเขา "ผมปลอดภัย ต่อไปนี้ เราจะอยู่ด้วยกันนะ" นุชกานดาพยักหน้าบนอกของชายหนุ่ม

โปรดติดตามตอนต่อไป