อย่าด่วนรักพิศวาส
7.2
16)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 'วินนี่' หรือ วิยะดา วิเศษกชกร ผู้ที่เป็นแฟนคนแรกของชลชาติ ทั้งคู่เป็นแฟนกันตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย จนกระทั่งลักลอบได้เสียกัน แล้ววันหนึ่งวิยะดาเกิดตั้งครรภ์ จะแท้งบุตรออก แต่ชลชาติห้ามไว้ และในที่สุด วิยะดาคลอดเด็กน้อยออกมา เธอก็หนีไปจากชีวิตของเขา จนเขาได้ข่าวอีกที เธอไปมีแฟนใหม่ที่ดีกว่าเขา เขาเสียใจที่สุด จนกระทั่งมีนุชกานดาเข้าในชีวิตของเขา ทำให้เขาลืมวิยะดาได้สนิทใจ
เมื่อเสร็จธุระ ชลชาติจึงพาวิยะดามาคุยเงียบๆ
"วินนี่ คุณมาที่นี่ทำไม" เขาดุพร้อมกระชากแขนเธอ เธอใช้มารยาออดอ้อนเขา
"วินนี่คิดถึงลูกกับคุณ เช็ง ที่ผ่านมา วินนี่ขอโทษ" ชลชาติยอมรับว่า ที่ผ่านมา เขาให้อภัยเธอมาตลอด แต่ตอนนี้ มันยากเกิน
"คิดว่ามันง่ายเหมือนที่ผ่านมาเหรอ" ชลชาติถามเสียงเรียบ วิยะดาเดินเข้ามาหาเขา และหอมแก้มเขา เขาจึงกันเธอเอาไว้ และพูดว่า "คิดเหรอ ที่ทำแบบนี้ แล้วผมจะให้อภัยคุณ" ประโยคท้ายเน้นเสียงแข็ง และเขาเดินจากไป
"คอยดูนะ ชั้นจะทำให้คุณใจอ่อนให้ได้ เช็ง" วิยะดากอดอกอย่างมั่นใจที่สุด
วชิรญาณ์พาชาลินีไปกินข้าวกลางวันที่ร้านอาหารตามสั่งข้างทาง ชาลินีชอบที่วชิรญาณ์เป็นคนติดดิน วชิรญาณ์สั่งข้าวผัดทานกับเธอ เธอจึงพูดเรื่องสารทุกข์สุกดิบกับเขา
"อึดจริงๆนะคะ คุณวุ่น ได้นอนมั่งหรือเปล่าคะ"
"ไม่เลยฮะ กะว่าจะนอนซักหน่อย" เขาหาว "แต่ตอนนี้ ผมว่าอยากจะกินข้าวให้เสร็จแล้วกลับบ้านนอนครับ" ชาลินีเป็นห่วงเขา
"พักผ่อนเยอะๆนะคะ คุณวุ่น เอ้อ แล้วคุณวุ่นไปไหนมาคะ ทำไมถึงไม่นอน" วชิรญาณ์ตอบว่า
"ผมพาหนูเล็กไปหาหมอครับ แกป่วยเป็นโรคเลือด" ชาลินีตบอก
"ท่าทางสาหัสน่าดูนะคะ เอ้อ แล้วหนูเล็กนี่ใครคะ" วชิรญาณ์ยิ้ม และพูดว่า
"ลูกของไอ้เช็งและคุณวินนี่ครับ" ชาลินีวางช้อนลงกับจานอย่างแรง
"คุณเช็งมีลูกแล้วเหรอคะ" วชิรญาณ์ยิ้ม
"ครับ" และวชิรญาณ์พูดต่ออีก "คุณชุบใจเย็นๆนะครับ เรื่องแบบนี้ไม่มีอะไรมากหรอกครับ" ชาลินีโล่งอก และทานข้าวกับเขาอย่างมีความสุข
วิยะดามาเยี่ยมลูกสาวของเธอทุกวัน และมักจะเอาขนมนมเนยมาให้ชลลดาเสมอ ชลลดายังงงๆกับพฤติกรรมของผู้หญิงคนนี้ จึงถามวิยะดาว่า
"คุณเป็นใครคะ ทำไมทำดีกับหนูเล็ก" วิยะดาลูบผมและพูดว่า
"แม่ไงจ๊ะ แม่แท้ๆของหนู" ชลลดาได้ยินดังนั้น จึงตกใจ และร้องกริ๊ดออกมา
"กริ๊ดดดดดดดดด คุณเป็นแม่หนูได้ไงๆ" ชลลดากริ๊ดจนชลชาติที่เพิ่งขึ้นมา ตกใจ จึงรีบขึ้นมาดู
"หนูเล็ก" เขากอดลูกสาวเอาไว้ และขับไล่วิยะดาออกไป "วินนี่ ผมว่าคุณไม่ควรทวงสิทธิ์ความเป็นแม่เป็นลูกในตอนนี้นะ กลับไปก่อน" วิยะดาหงุดหงิด จึงยอมเดินออกไป
วิยะดาเดินมาได้ไม่กี่ระยะ จึงเข้าไปที่ห้องน้ำ และพูดกับกระจกว่า
"เช็ง สักวัน ชั้นจะเอาลูกกลับไปอเมริกา" และจ้องสายตาเชือดเฉือนบนกระจก
โปรดติดตามตอนต่อไป
เมื่อเสร็จธุระ ชลชาติจึงพาวิยะดามาคุยเงียบๆ
"วินนี่ คุณมาที่นี่ทำไม" เขาดุพร้อมกระชากแขนเธอ เธอใช้มารยาออดอ้อนเขา
"วินนี่คิดถึงลูกกับคุณ เช็ง ที่ผ่านมา วินนี่ขอโทษ" ชลชาติยอมรับว่า ที่ผ่านมา เขาให้อภัยเธอมาตลอด แต่ตอนนี้ มันยากเกิน
"คิดว่ามันง่ายเหมือนที่ผ่านมาเหรอ" ชลชาติถามเสียงเรียบ วิยะดาเดินเข้ามาหาเขา และหอมแก้มเขา เขาจึงกันเธอเอาไว้ และพูดว่า "คิดเหรอ ที่ทำแบบนี้ แล้วผมจะให้อภัยคุณ" ประโยคท้ายเน้นเสียงแข็ง และเขาเดินจากไป
"คอยดูนะ ชั้นจะทำให้คุณใจอ่อนให้ได้ เช็ง" วิยะดากอดอกอย่างมั่นใจที่สุด
วชิรญาณ์พาชาลินีไปกินข้าวกลางวันที่ร้านอาหารตามสั่งข้างทาง ชาลินีชอบที่วชิรญาณ์เป็นคนติดดิน วชิรญาณ์สั่งข้าวผัดทานกับเธอ เธอจึงพูดเรื่องสารทุกข์สุกดิบกับเขา
"อึดจริงๆนะคะ คุณวุ่น ได้นอนมั่งหรือเปล่าคะ"
"ไม่เลยฮะ กะว่าจะนอนซักหน่อย" เขาหาว "แต่ตอนนี้ ผมว่าอยากจะกินข้าวให้เสร็จแล้วกลับบ้านนอนครับ" ชาลินีเป็นห่วงเขา
"พักผ่อนเยอะๆนะคะ คุณวุ่น เอ้อ แล้วคุณวุ่นไปไหนมาคะ ทำไมถึงไม่นอน" วชิรญาณ์ตอบว่า
"ผมพาหนูเล็กไปหาหมอครับ แกป่วยเป็นโรคเลือด" ชาลินีตบอก
"ท่าทางสาหัสน่าดูนะคะ เอ้อ แล้วหนูเล็กนี่ใครคะ" วชิรญาณ์ยิ้ม และพูดว่า
"ลูกของไอ้เช็งและคุณวินนี่ครับ" ชาลินีวางช้อนลงกับจานอย่างแรง
"คุณเช็งมีลูกแล้วเหรอคะ" วชิรญาณ์ยิ้ม
"ครับ" และวชิรญาณ์พูดต่ออีก "คุณชุบใจเย็นๆนะครับ เรื่องแบบนี้ไม่มีอะไรมากหรอกครับ" ชาลินีโล่งอก และทานข้าวกับเขาอย่างมีความสุข
วิยะดามาเยี่ยมลูกสาวของเธอทุกวัน และมักจะเอาขนมนมเนยมาให้ชลลดาเสมอ ชลลดายังงงๆกับพฤติกรรมของผู้หญิงคนนี้ จึงถามวิยะดาว่า
"คุณเป็นใครคะ ทำไมทำดีกับหนูเล็ก" วิยะดาลูบผมและพูดว่า
"แม่ไงจ๊ะ แม่แท้ๆของหนู" ชลลดาได้ยินดังนั้น จึงตกใจ และร้องกริ๊ดออกมา
"กริ๊ดดดดดดดดด คุณเป็นแม่หนูได้ไงๆ" ชลลดากริ๊ดจนชลชาติที่เพิ่งขึ้นมา ตกใจ จึงรีบขึ้นมาดู
"หนูเล็ก" เขากอดลูกสาวเอาไว้ และขับไล่วิยะดาออกไป "วินนี่ ผมว่าคุณไม่ควรทวงสิทธิ์ความเป็นแม่เป็นลูกในตอนนี้นะ กลับไปก่อน" วิยะดาหงุดหงิด จึงยอมเดินออกไป
วิยะดาเดินมาได้ไม่กี่ระยะ จึงเข้าไปที่ห้องน้ำ และพูดกับกระจกว่า
"เช็ง สักวัน ชั้นจะเอาลูกกลับไปอเมริกา" และจ้องสายตาเชือดเฉือนบนกระจก
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ