ตกหลุมรัก นักจอมเวทย์

      "นี้นายอย่ามาปั่นหัวน้องชาย ฉันน่ะน้องฉันไม่มีวันหลงกล คนอย่างนายหรอก" น้องฉันน่ะออกจะฉลาด เพราะว่าน้องฉันติดนิสัยจากฉันไง ในเมื่อพี่ฉลาดน้องก็ต้องฉลาด อิอิ
      "จริงหรอครับพี่ชาย แล้วมีการ์ตูนให้ผมดูไหมอ่ะครับ" อ๊ายตายแล้ว น้องฉันหลงกลเค้าเข้าเต็มเปาเลย น้องฉันเดินไป
หานายไทเวล แล้วมองนายไทเวล ด้วยตาลุกวาวเลยอ่า ดูจากที่คุยน้องฉันต้องเงย หน้าคุยกับหมอนี้อ่า น่าสงสารจัง น้องฉัน
คอจะเคล็ดไหมเนี่ย
       "ดาร์ลิ้ง บ้านเราก็มีน่า จะไปดูทำไมบ้านคนแปลกหน้าอ่ะ" ฉันรีบบอกน้องฉันทันที ที่จริงบ้านฉันไม่มีเครื่องเล่น
DVDด้วยซ้ำ แล้วฉันก็ทำตาปิ้งๆๆ (ขยิบตาอ่ะ) เพื่อให้รู้ว่าช่วยเเกล้งกับพี่คนสวยคนนี้หน่อยเถอะ  
       "มีที่ไหนกันล่ะพี่ ผมดูการ์ตูนได้ก็แค่ การ์ตูนช่องเก้าเท่านั้นน่า ผมอยากดูเรื่องอื่นมังอ่า"แงงง ไม่ใช้ว่าน้องฉันไม่ฉลาดน่า แต่เเค่ไร้เดียงสา ไม่ได้ให้ความร่วมมือกับพี่คนนี้เลย ติดใครมาเนี่ย(เมื่อกี้ยังบอกว่าน้องติดตัวเองดิ งั้นนิสัยนี้
ก้อติดเเกแหละไอที่รัก - -)
       "เธอก็ไปกับฉันสิไม่เห็นรึไงว่าเด็กมันอยากไปจะไปขัดทำไม น้องดาร์ลิ้งอยากดูเรื่องอะไรเดียวพี่หามาให้หมดเลยน่ะ
ครับ " อีตานี้ก็หลอกเด็กทำไมเนี่ยย แงง เดียวน้องฉันหลงไปกับนายให้ทำไงเนี่ย
       "นี้นาย อย่ามาหลอกน้องฉันน่ะ ฉันไม่มีทางไปกับนายเด็ดขาด" คนยิ่งสวยๆ อยู่เดียวโดด ฉุดทำไงล่ะจริงไหม เนอะ
      "แต่พี่ครับ ผมอยากไปอ่ะ ไปอยู่สักอาทิตย์หนึ่งก็ได้ พี่เค้าก็ดูใจดีออก" กรี๊ดดด ฉันเป็นคนแพ้คำอ้อนด้วยน่าซึ่งเรื่องนี้
น้องฉันมันรู้ดีเลยแหละ ถีงได้ทำตาวิ้งๆ ปิ้งๆ ใส่ฉันแบบเนี่ย
      "ไม่ต้องทำหน้าแบบนี้เลยน่าดาร์ลิ้ง พี่ไม่ใจอ่อนหรอก"ใช่ๆๆ ห้ามใจอ่อนเด็ดขาดเดียวเด็กเสียคนหมด
      "ฮึก ๆ ฮืออ แงงง.. " และนี้คือจุดอ่อนของฉันอีกอย่างหนึ่งของฉัน ฉันแพ้น้ำตาน้องตัวเอง อ่ะ โอ๊วไม่
      "อย่าร้องสิครับ โอ้ๆๆ พี่ไปก็ได้ แต่ แค่3 วันน่า" พอฉันบอกปุ๊บน้ำตาเมื่อกี้ก็หายไปกลายเป็นรอยยิ้มแทน 
แหม๋เปลี่ยนอารมย์ไหวจริงๆน้องฉัน
      "นี้แล้วฉันจะแน่ใจได้ไงว่านายจะไม่พาฉันไปขายอ่ะ" ฉันเริ่มถามหมอนั้นทันที
      "อย่างเธอมีอะไรให้ขายหรอ ตั้งแต่ดูเนี่ย ก็ไม่มีอะไรเลยนิ" หมอนี้ใช้สายตา ที่แสนจะหื่นมองฉันตั้งแต่ปลายนิ้วเท้าจน
ถึงเส้นผมเส้นบนสุดของฉันเลยอ่า หน๋อยเสียมารยาทน่ะย๊ะมองฉันแบบนี้ได้ไง
      "นี้นายด่าฉันขี้เหร่หรอ ย๊ะ"ฉันอ่ะสวยที่สุดบนเวลาปลาร้าเลยน่ะ ขอบอก รู้จัดป่ะ เลดี้ปลาร้าอ่า
      "เธอคิดเองน่ะ ฉันไม่ได้พูด" ยังไม่ทันที่ฉันจะได้น้องฉันก็ดึงแขนฉันทันที
      "ไปเถอะครับพี่ เดียวผมไปเตรียมเสื้อผ้าน่ะครับ ส่วน พี่เข้ามาก่อนสิครับ" แงงง ดูน้องฉันชวนผู้ชายเข้าบ้าน(น้องแกมีมารยาทต่างหากล่ะ) แล้วเมื่อหมอนั้นเข้ามาก็บ่นทันที
      "เธอนี้มันบ้านจริงๆหรอ มันเล็กกว่าห้องน้ำฉันอีกน่ะ " หมอนั้นพูดแล้วก็เดินไปนู้นไปนี้ ไม่อยุดเลย ทำไม บ้านนายมันใหญ่มากนักรึไง เชอะ
      "แล้วเธอไม่ไปเตรียมเสื้อผ้ารึไง"
      "เออ ลืม เดียวมาน่า อย่าโขมยของล่ะ"
       "- - บ้านเธอมีของให้โขมยด้วยหรอ " ทำไมอ่ะ เชอะ ฉันไม่สนคนที่อยู่ข้างล่างแล้ววิ่งขึ้นไปข้างบนทันที