ตกหลุมรัก นักจอมเวทย์

       "*0* นายเข้าผิดบ้านป่าวอ่ะ บ้านนี้เลขที่ 68/54 น่า "จะบ้ากะละมัง มีอย่างที่ไหน เจอกันไปถึง10นาที จะให้แต่งงานสมองหมอนี้ของเพี้ยนแน่เลยแต่เสียดายหน้าตาอ่า หว่าทำไมคนหล่อต้องเพี้ยนด้วยน่า

       "ไม่ผิดหรอกครับ คุณคือคนที่จะมาเป็นภรรยาของผม แต่งงานกับผมเถอะนะครับ เรื่องเมื่อกี้ ถือว่าผมล้อเล่นแล้วกัน" พูดจบเค้าก็ยื่น ดอกไม้มาให้ฉันมันใหญ่มากเลยอ่า ใหญ่กว่าประตูบ้านฉันอีกมังเนี่ย น่าจะแพงแน่เลยอ่า รับแล้วเอาไปขายต่อได้เท่าไหร่เนี่ยเรา (เห็นแก่เงินมากมายนางเอกเรา)

       "ล้อเล่นอะไรกันนายด่าฉันว่ายัยบ๋องเลยน่า แล้วยังยัยเบ๊อะอีกล่ะ"ฉันบ่น ทันทีก้หมอนี้มันด่าฉันนิ ถึงนายจะหล่อแต่ฉันก็เลือกน่ะย๊ะ เคยได้ยินป่ะ สวยเลือกได้ อิอิ

       "น่ะ จ๊ะ ที่รักของผมแต่งงานกะผมน่ะครับแล้วไปอยู่บ้านผมกัน อ้อ ผมลืมบอกชื่อไป ผมชื่อ ไทเวล น่ะครับ มากับผมเถอะน่ะครับ" เค้าพูดไปแล้วกระเหมือนจะกระชากฉันไปด้วยอ่า ไม่อ่าวววว  ฉันไม่ไป 

       "ไม่ไป นายปล่อยฉันเดียวนี้น่า ฉันจะอยู่กับดาร์ลิ้งของฉันที่นี้ปล่อยน่า"พูดจบหมอนั้น ก็เปลี่ยนสีหน้าทันทีเลย อ่ะ หน้ากลัวจังเลย หมอนั้นทำหน้าตาน่ากลัวมากเลยอ่า มองฉันเขม้นเลยอ่า รอยยิ้มที่เห็นเมื่อกี้ไปไหนแล้วอ่า แล้วฉันพูดอะไรผิดหยอ ก็ฉันจะอยู่ กับ น้องฉันนิ ฉันผิดตรงไหน

       "ดาร์ลิ้งของเธอเป็นคัย ห๊ะ บอกมาน่ะ "กรี๊ดดดด(รอบที่100เเล้วมัง) อยู่ๆหมอนั้นก็กระชากฉันไปเขย่าๆ นี้ฉันไม่ใช้ยาขวดน่า เขย่าอยู่นายไอบ้า

       "ปล่อยน่า ดาร์ลิ้งฉันเป็นใครแล้วเกี่ยวอะไรกับนายด้วยล่ะ นายไม่ใช้พ่อฉันน่า" ทำไมรู้สึกเหมือนฉันกำลังฆ่าตัวเองยังไงไม่รู้อ่า หมอนั้นมองฉันด้วยสีหน้าที่น่ากลัวกว่าเดิมร้อยเท่าเลยอ่า แงงง เจ้าพ่อที่นี้ เจ้าแม่ที่นั้น ช่วยหนูด้วย หมอนี้เคยเกิดเป็นหมารึไงทำไมดุอย่างนี้เนี่ย หนูกลัวอ่า

       "เกี่ยวแน่ เพราะฉันกำลังจะเป็นสามีเธอในอนาคตไงหล่ะ แหละถ้าภรรยานอกใจก็ต้องโดนลงโทษและการลงโทษของฉันมันก็โหดด้วยน่ะ" อ๊ายอะไรเนี่ยฉันไปเป็นภรรยานายตอนไหนย๊ะ

       "ลงโทษบ้าอะไรเเล้วใครเปงภรรยานายเนี่ยไอบ้า ปล่อยฉันเดี่ยว อุ๊บ" ฉันพูดไม่ทันขาดคำ ไทเวลก็จับฉันเข้าไปกอดเเล้วก็ประกบปากฉันทันที รสหวานกำลังไหลผ่านลงสู่คอ จากที่เคยขัดขืน อยู่ๆ ร่างกายของฉันมันก็เหมือนหมดแรงไปดื้อๆแม่อเวลาผ่านไปสักพักฉันเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก ตอนนั้นเองที่ฉันพยายามดิ้นสุดเเรงเกิด จนสุดท้ายหมอนั้นก็ปล่อยฉันเป็นอิสระ

       "เเฮ๊กๆๆ  ~~~" ฉันไอทันทีเหมือนคนขาดอาการมาหลายชั่วโมงแน่ะ แล้วเมื่อมองไปหมอนั้นกำลังเลียปากตัวเองแล้วมองหน้าฉันด้วยสายตา แปลกๆอ่า

       "นี้นาย ทำอะไรเนี่ย นั้นมันเฟริตคิสของฉันน่ะย๊ะ แงงงง ไอบ้า ไอโรคจิต~!@#$%^&*()+_-*~%" แงงงตั้งแต่เกิดมาจนอายุ18 สิ่งที่ฉันจูบก้อมีแต่ น้องฉันเท่านั้นน่ะ ย๊ะ แล้วก็จูบหมาร้อยกว่าตัวเอง(ก็หมาน่าลั๊กอ่าเห็นปุ๊บเป็นต้องจูบ จนได้ฉายาว่า นักกระชากลิ้มฝีปากหมา) แงงง แบบนี้คนสวยรับไม่ได้เด็ดขาด

       "แต่เธอก็เคลิ้มไปกับรสจูบฉันไม่ใช้หรอ ที่รัก "

       "ใครเคลิ้มกันย๊ะ อย่ามาไส้ร้ายฉันน่า" ทำไมมันยิ้มได้น่าสยองขนาดนี้เนี่ย แงงง เเล้วเมื่อกี้นายยังทำหน้าดุอยู่เลยแล้วทำไมมายิ้มเจ้าเล่ย์แบบนี้เนี่ย

       "พี่ ที่รักครับ คุยกับใครหรอครับ" เสียงน้องสุดเลิฟของฉันวิ่งมา อ่ะ อย่าเข้ามาน่าเดียวหมากัดน้องฉันแย่เลย

       "ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะดาร์ลิ้ง มาทำอะไรเนี่ย ไปนอนได้แล้ว" ฉันพูดกับน้อง เมื่อมองไปยังอีตาไทเวล หมอนั้นก็มองฉันด้วยสายตา แบบ เหมือน หมาสงสัย ว๊าย คนหล่อเวลาสงสัยนี้มันน่ารักจิงๆเลยอ่า

       "อย่าบอกน่ะว่านี้น่าลิ้งของเธอ หรือว่าเธอชอบกินเด็ก แต่มันก็ไม่น่าจะเด็กขนาดนี้น่า"จะบ้าหรอใครกินเด็กกันย๊ะ

       "นี้มันน้องฉันน่ะย๊ะ นายอย่ามาคิดอะไร วิปริตแบบนี้น่า ฉันเสียหายหมด"

       "5555555+~~" อยุ่ๆ หมอนั้นก็ หัวเราะขึ้นมาทันที หัวเราะอะไรย๊ะ ฉันไม่ใช้โน๊ต เชิญยิ้มน่ะถึงจะมาหัวเราะใส่แบบนี้

       "เธอนี้มันตลกจริงๆ สวัสดีครับ พี่ชื่อ ไทเวล น่ะครับ จะมาเป็นพี่เขย หนูน่ะ ไปอยู่บ้านพี่กันเถอะ ที่นั้นมีของเล่นและขนมเต็มเลย"  นายอย่ามาหลอกน้องฉันแบบนี้น่า กรี๊ดด ออกไปเลยน่าไป