4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

7.4

เขียนโดย jane

วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2554 เวลา 12.11 น.

  51 ตอน
  16 วิจารณ์
  67.06K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

43) ชวนไปกินกาเเฟ!?!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"นี่เจ้าเหล็กไหล"
"อ...อะไร" ฉันวางมือจากปากกาเเละกระดาษเเละหันมาถามคนที่อยู่ตรงหน้า
"นายเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เเล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย" ฉันนอนลงบนโซฟาเเละหลับตานึกถึงสิ่งที่ฉันเเกะได้มา
ศิลานักปราชญ์หรอ เเกะมา3ชั่วโมงก็ได้มาเเบบนี้ทุกครั้งสินะ หินที่ต้องเเลกกับชีวิตคนนะหรอ ของเเบบนี้...
ฉันสดุ้งเมื่อเห็นเจ้าหัวลูกชิ้นเดินเข้ามานั่งบนโซฟาที่ฉันนอนอยู่
"เเล้วเข้ามาทำไมล่ะ" ฉันพูดขึ้น
"ไปกินกาเเฟกันไหมล่ะ"
"ห....หา!!?!"
"ฉันเลี้ยงเอง นายคิดว่าไง" ฉันไม่นึกว่านายจะพูดเเบบนี้นะ ต้องมีเบื้องหลังเเน่ๆ
"ฉันคิดว่า...นายไข้ขึ้นหรือเปล่าเนี้ย - -"
"ฉันสบายดีน่า นายเป็นห่วงฉันหรอ"
ฮ....เฮ้ย! ไม่ใช่เล้ยยยยย!!!!!!!!!!!
"อย่ามาสรุปเเบบนี้นะ!"
ฉันโวยวายทำให้คนตรงหน้าหัวเราะกับท่าทีของฉัน ทำให้ฉันหน้าเเดงเเบบโกรธจัด
"เเล้วนายจะไปหรือเปล่าล่ะ หืม เจ้าเหล็กไหล"
ฉันจ้องมองเจ้าหัวลูกชิ้นอย่างจองล้างจองเเค้น สุดท้ายคนที่ต้องหลบสายตาก็คือฉันอยู่ดี
"เก่งนักเรื่องเเบบนี้" ฉันรำพึงก่อนจะลุกจากโซฟาเเละเดินออกจากห้อง
"ตัดสินใจได้ยังล่ะ" คนที่เดินตามหลังฉันพูดขึ้น
"นายต้องเลี้ยงนะ ไม่งั้นฉันจะไม่ไปกับนาย"
ฉันพูดขึ้น ทำให้เจ้าหัวลูกชิ้นยิ้มน้อยๆอย่างดีใจ

ณ ที่ร้านกาเเฟ...
"ขอกาเเฟไม่ใส่น้ำตาลเเละโกโก้หนึ่งเเก้ว" เจ้าหัวลูกชิ้นสั่งกาเเฟเเบบนี้ทำให้ฉันเดือดขึ้นมา
"ฉันโตเเล้วนะ ไม่ใช่เด็กที่ต้องมากินโกโก้เเบบนี้!"
"เเล้วนายกินกาเเฟเป็นหรือเปล่าล่ะ" ฉันชะงักกับคำพูดเมื่อกี้
"ป...เป็นสิ" ฉันพูดขึ้น โอ๊ย! เมื่อเดือนก่อนลองกินกาเเฟของคุณพ่อเเล้วปวดหัวนอนไม่หลับ เเล้วจะรอดไหมเนี้ยของเเบบนี้ TT^TTll
สุดท้ายฉันต้องโดนเจ้าหัวลูกชิ้นบังคับให้กินโกโก้  เคืองนิดหน่อยเเต่ก็รอดตัวไปเเฮะ - -ll
ฉันใช้ช้อนคนโกโก้ไปเรื่อยๆเพราะตอนนี้ยังไม่อยากดื่ม เอ๊ะ! รู้สึกเหมือนโดนจ้องอีกเเล้ว
ฉันหันไปยังเจ้าหัวลูกชิ้นเเละสบตากันอีกเเล้ว จะทำสงครามสายตากันหรือไง
"มองทำไม" ฉันพูดพลางยกเเก้วโกโก้ขึ้นมาดื่ม
"เเล้วมองไม่ได้หรอไง"
"มันเขินเฟ้ย!"
ฉันตะโกนออกไป เอ๊ะ! คำพูดที่พูดออกไปเมื่อกี้....
เฮ้ย! ไม่ใช่อย่างนั้นนะ!
ฉันหลบหน้าเมื่อรู้สึกว่าหน้าเเดงจนถึงใบหูจนเห็นได้ชัดเเล้ว
"ไม่ยักรู้ว่านายจะเขินเพราะเรื่องเเบบนี้" คนที่อยู่ข้างๆฉันพูดขึ้น อ้ากกกกกก!!!!!!!!!!
"ฉันกลับล่ะ" ฉันวิ่งออกจากร้านไปปล่อยให้คนที่อยู่ในร้านมองอย่างงุนงง ส่วนรอยก็หัวเราะเบาๆ
"นายยังไม่รู้หรือไงว่าฉันคิดกับนายยังไงน่ะเจ้าเหล็กไหล" รอยจ่ายเงินก่อนจะเดินออกจากร้านไป...
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา