4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )
jane
43) ชวนไปกินกาเเฟ!?!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่เจ้าเหล็กไหล"
"อ...อะไร" ฉันวางมือจากปากกาเเละกระดาษเเละหันมาถามคนที่อยู่ตรงหน้า
"นายเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เเล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย" ฉันนอนลงบนโซฟาเเละหลับตานึกถึงสิ่งที่ฉันเเกะได้มา
ศิลานักปราชญ์หรอ เเกะมา3ชั่วโมงก็ได้มาเเบบนี้ทุกครั้งสินะ หินที่ต้องเเลกกับชีวิตคนนะหรอ ของเเบบนี้...
ฉันสดุ้งเมื่อเห็นเจ้าหัวลูกชิ้นเดินเข้ามานั่งบนโซฟาที่ฉันนอนอยู่
"เเล้วเข้ามาทำไมล่ะ" ฉันพูดขึ้น
"ไปกินกาเเฟกันไหมล่ะ"
"ห....หา!!?!"
"ฉันเลี้ยงเอง นายคิดว่าไง" ฉันไม่นึกว่านายจะพูดเเบบนี้นะ ต้องมีเบื้องหลังเเน่ๆ
"ฉันคิดว่า...นายไข้ขึ้นหรือเปล่าเนี้ย - -"
"ฉันสบายดีน่า นายเป็นห่วงฉันหรอ"
ฮ....เฮ้ย! ไม่ใช่เล้ยยยยย!!!!!!!!!!!
"อย่ามาสรุปเเบบนี้นะ!"
ฉันโวยวายทำให้คนตรงหน้าหัวเราะกับท่าทีของฉัน ทำให้ฉันหน้าเเดงเเบบโกรธจัด
"เเล้วนายจะไปหรือเปล่าล่ะ หืม เจ้าเหล็กไหล"
ฉันจ้องมองเจ้าหัวลูกชิ้นอย่างจองล้างจองเเค้น สุดท้ายคนที่ต้องหลบสายตาก็คือฉันอยู่ดี
"เก่งนักเรื่องเเบบนี้" ฉันรำพึงก่อนจะลุกจากโซฟาเเละเดินออกจากห้อง
"ตัดสินใจได้ยังล่ะ" คนที่เดินตามหลังฉันพูดขึ้น
"นายต้องเลี้ยงนะ ไม่งั้นฉันจะไม่ไปกับนาย"
ฉันพูดขึ้น ทำให้เจ้าหัวลูกชิ้นยิ้มน้อยๆอย่างดีใจ
ณ ที่ร้านกาเเฟ...
"ขอกาเเฟไม่ใส่น้ำตาลเเละโกโก้หนึ่งเเก้ว" เจ้าหัวลูกชิ้นสั่งกาเเฟเเบบนี้ทำให้ฉันเดือดขึ้นมา
"ฉันโตเเล้วนะ ไม่ใช่เด็กที่ต้องมากินโกโก้เเบบนี้!"
"เเล้วนายกินกาเเฟเป็นหรือเปล่าล่ะ" ฉันชะงักกับคำพูดเมื่อกี้
"ป...เป็นสิ" ฉันพูดขึ้น โอ๊ย! เมื่อเดือนก่อนลองกินกาเเฟของคุณพ่อเเล้วปวดหัวนอนไม่หลับ เเล้วจะรอดไหมเนี้ยของเเบบนี้ TT^TTll
สุดท้ายฉันต้องโดนเจ้าหัวลูกชิ้นบังคับให้กินโกโก้ เคืองนิดหน่อยเเต่ก็รอดตัวไปเเฮะ - -ll
ฉันใช้ช้อนคนโกโก้ไปเรื่อยๆเพราะตอนนี้ยังไม่อยากดื่ม เอ๊ะ! รู้สึกเหมือนโดนจ้องอีกเเล้ว
ฉันหันไปยังเจ้าหัวลูกชิ้นเเละสบตากันอีกเเล้ว จะทำสงครามสายตากันหรือไง
"มองทำไม" ฉันพูดพลางยกเเก้วโกโก้ขึ้นมาดื่ม
"เเล้วมองไม่ได้หรอไง"
"มันเขินเฟ้ย!"
ฉันตะโกนออกไป เอ๊ะ! คำพูดที่พูดออกไปเมื่อกี้....
เฮ้ย! ไม่ใช่อย่างนั้นนะ!
ฉันหลบหน้าเมื่อรู้สึกว่าหน้าเเดงจนถึงใบหูจนเห็นได้ชัดเเล้ว
"ไม่ยักรู้ว่านายจะเขินเพราะเรื่องเเบบนี้" คนที่อยู่ข้างๆฉันพูดขึ้น อ้ากกกกกก!!!!!!!!!!
"ฉันกลับล่ะ" ฉันวิ่งออกจากร้านไปปล่อยให้คนที่อยู่ในร้านมองอย่างงุนงง ส่วนรอยก็หัวเราะเบาๆ
"นายยังไม่รู้หรือไงว่าฉันคิดกับนายยังไงน่ะเจ้าเหล็กไหล" รอยจ่ายเงินก่อนจะเดินออกจากร้านไป...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
