4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

"นี่เจ้าเหล็กไหล"

"อ...อะไร" ฉันวางมือจากปากกาเเละกระดาษเเละหันมาถามคนที่อยู่ตรงหน้า

"นายเป็นอะไรหรือเปล่า"

"เเล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย" ฉันนอนลงบนโซฟาเเละหลับตานึกถึงสิ่งที่ฉันเเกะได้มา

ศิลานักปราชญ์หรอ เเกะมา3ชั่วโมงก็ได้มาเเบบนี้ทุกครั้งสินะ หินที่ต้องเเลกกับชีวิตคนนะหรอ ของเเบบนี้...

ฉันสดุ้งเมื่อเห็นเจ้าหัวลูกชิ้นเดินเข้ามานั่งบนโซฟาที่ฉันนอนอยู่

"เเล้วเข้ามาทำไมล่ะ" ฉันพูดขึ้น

"ไปกินกาเเฟกันไหมล่ะ"

"ห....หา!!?!"

"ฉันเลี้ยงเอง นายคิดว่าไง" ฉันไม่นึกว่านายจะพูดเเบบนี้นะ ต้องมีเบื้องหลังเเน่ๆ

"ฉันคิดว่า...นายไข้ขึ้นหรือเปล่าเนี้ย - -"

"ฉันสบายดีน่า นายเป็นห่วงฉันหรอ"

ฮ....เฮ้ย! ไม่ใช่เล้ยยยยย!!!!!!!!!!!

"อย่ามาสรุปเเบบนี้นะ!"

ฉันโวยวายทำให้คนตรงหน้าหัวเราะกับท่าทีของฉัน ทำให้ฉันหน้าเเดงเเบบโกรธจัด

"เเล้วนายจะไปหรือเปล่าล่ะ หืม เจ้าเหล็กไหล"

ฉันจ้องมองเจ้าหัวลูกชิ้นอย่างจองล้างจองเเค้น สุดท้ายคนที่ต้องหลบสายตาก็คือฉันอยู่ดี

"เก่งนักเรื่องเเบบนี้" ฉันรำพึงก่อนจะลุกจากโซฟาเเละเดินออกจากห้อง

"ตัดสินใจได้ยังล่ะ" คนที่เดินตามหลังฉันพูดขึ้น

"นายต้องเลี้ยงนะ ไม่งั้นฉันจะไม่ไปกับนาย"

ฉันพูดขึ้น ทำให้เจ้าหัวลูกชิ้นยิ้มน้อยๆอย่างดีใจ

ณ ที่ร้านกาเเฟ...

"ขอกาเเฟไม่ใส่น้ำตาลเเละโกโก้หนึ่งเเก้ว" เจ้าหัวลูกชิ้นสั่งกาเเฟเเบบนี้ทำให้ฉันเดือดขึ้นมา

"ฉันโตเเล้วนะ ไม่ใช่เด็กที่ต้องมากินโกโก้เเบบนี้!"

"เเล้วนายกินกาเเฟเป็นหรือเปล่าล่ะ" ฉันชะงักกับคำพูดเมื่อกี้

"ป...เป็นสิ" ฉันพูดขึ้น โอ๊ย! เมื่อเดือนก่อนลองกินกาเเฟของคุณพ่อเเล้วปวดหัวนอนไม่หลับ เเล้วจะรอดไหมเนี้ยของเเบบนี้ TT^TTll

สุดท้ายฉันต้องโดนเจ้าหัวลูกชิ้นบังคับให้กินโกโก้  เคืองนิดหน่อยเเต่ก็รอดตัวไปเเฮะ - -ll

ฉันใช้ช้อนคนโกโก้ไปเรื่อยๆเพราะตอนนี้ยังไม่อยากดื่ม เอ๊ะ! รู้สึกเหมือนโดนจ้องอีกเเล้ว

ฉันหันไปยังเจ้าหัวลูกชิ้นเเละสบตากันอีกเเล้ว จะทำสงครามสายตากันหรือไง

"มองทำไม" ฉันพูดพลางยกเเก้วโกโก้ขึ้นมาดื่ม

"เเล้วมองไม่ได้หรอไง"

"มันเขินเฟ้ย!"

ฉันตะโกนออกไป เอ๊ะ! คำพูดที่พูดออกไปเมื่อกี้....

เฮ้ย! ไม่ใช่อย่างนั้นนะ!

ฉันหลบหน้าเมื่อรู้สึกว่าหน้าเเดงจนถึงใบหูจนเห็นได้ชัดเเล้ว

"ไม่ยักรู้ว่านายจะเขินเพราะเรื่องเเบบนี้" คนที่อยู่ข้างๆฉันพูดขึ้น อ้ากกกกกก!!!!!!!!!!

"ฉันกลับล่ะ" ฉันวิ่งออกจากร้านไปปล่อยให้คนที่อยู่ในร้านมองอย่างงุนงง ส่วนรอยก็หัวเราะเบาๆ

"นายยังไม่รู้หรือไงว่าฉันคิดกับนายยังไงน่ะเจ้าเหล็กไหล" รอยจ่ายเงินก่อนจะเดินออกจากร้านไป...