4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

ฉันหยิบหนังสือที่ได้มาจากเจ้าหัวลูกชิ้นขึ้นมาอ่านในห้องทำงาน ไหงมันเขียนเเบบนี้ล่ะเนี้ย!
น้ำตาล เกลือ คาบอน นี่มันวิชาเคมีหรือไงก๊านนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!?!
"ฟูมิทัล เป็นไงบ้าง หายปวดหัวหรือยังล่ะ" ฉันหันไปยังต้นเสียง
"อ้าว ไงภาวัช มีของฝากหรือเปล่าล่ะ" ฉันพูดขึ้นเเละก้มอ่านหนังสือต่อ
"ไม่มี" ง่า นี่ไม่คิดถึงเพื่อนหรือไงหนิ - -*  "ทำอะไรอยู่หรอ"
"อ่านหนังสือ" ฉันตอบสั้นๆ
"ไหนดูสิ โห ภาษาอังกฦษเสียด้วย" ภาวัชก้มหน้าลงมา
"ภาวัช อัลเข้าโรงพยาบาลนะ" ฉันพูดขึ้น ใบหน้าของภาวัชซีดลง
"อัลคุงเข้าโรงพยาบาล!"
"อืม เเต่หายเเล้วล่ะ เป็นลมที่บ้าน" ฉันบอกภาวัช คาดว่าภาวัชคงจะรู้นะว่าอัลเป็นอะไรจะได้ไม่ต้องอธิบายต่อ
"เเล้วมีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่า"
"ไม่มีหรอก ฉันขอเเกะไอ้นี่หน่อยนะ เเล้วอย่าเข้ามาในห้องอีกล่ะ" ฉันไล่ภาวัชออกจากห้อง
"โทษที ฉันมีงานต้องทำ ออกไปก่อนนะ"
พอภาวัชออกไปเเล้วฉันก็ก้มหน้าหยิบปากกาเเละกระดาษมาเเกะรายระเอียดทั้งหมดในหนังสือ
"เอาล่ะ ขอลองสู้สักตั้ง เพื่ออัล ฉันต้องทำให้ได้!"

ข้างนอกห้อง...
"ภาวัช เจนทำอะไรอยู่หรอ" อรถามขึ้นเมื่อเห็นภาวัชเดินออกจากห้อง
"มีงานต้องทำ บอกว่าอย่าเข้าไป ดูท่าว่าเป็นงานสำคัญน่ะ"
"สำคัญขนาดไม่ให้เราเข้าไปยุ่งเลยหรอ"
"อืม ถ้าฟูมิทัลจะตั้งใจทำอะไรขนาดนี้ก็คงจะสำคัญมาก"
"น่าเป็นห่วง เห็นบ่นว่าปวดหัวไม่ใช่หรอ" พิมพูดขึ้น
"คงจะหายเเล้วล่ะมั้งงง"

3 ชั่วโมงผ่านไป....
"อืม คาบอน20 เเอมโมเนีย4 เอ๊ะ! นี่มัน..."
.
"อ้าว พวกเธอจะไปไหนกันหรอ" ร่างที่พึ่งกลับมาจากการเยี่ยมคนป่วยเมื่อกี้ได้ถามขึ้น "เเล้วเจ้าเหล็กไหลล่ะ"
"พยายามเเกะอะไรอยู่ในห้องค่ะ" อรพูดพลางชี้ไปยังห้องทำงานของเอ็ด
ร่างนั้นเดินเข้าไปยังตึกเเละเดินไปยังห้องทำงานของเอ็ด เเละต้องสดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคนที่อยู่ในห้อง...
"โธ่เอ๊ย! สุดท้ายก็ศิลานักปราชญ์ ไม่มีอย่างอื่นเลยหรือไงกัน!" ฉันตะโกนสุดเสียง ไม่มีอะไรที่จะช่วยอัลนอกจากไอ้ก้อนหินนี่เลยหรือไงน้า
'เเกร๊ก!'
เสียงบิดประตูดังขึ้น ฉันหันไปยังประตูเพื่อดูว่าใครมา...
เจ้าหัวลูกชิ้น!