4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

"ฉันบอกเเล้วไงว่าให้ดูเเลเจ้าเหล็กไหลให้ดีไงเล่า!"
"ขอโทษค่ะ"
ฉันลืมตาขึ้นมาในห้องพยาบาล เเละนี่คือประโยคเเรกที่ฉันได้ยิน
"ม..ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมห้ามไว้เอง" ฉันฝืนยิ้มเเละหันมาตอบอดีตพันเอกที่อยู่ตรงหน้า
"เห้ นายไม่เห็นต้องตื่นเร็วขนาดนี้ก็ได้หนิเจ้าเหล็กไหล"
"ผมนึกได้ว่าผมมีเรื่องต้องทำนะครับ ทำตามสัญญาของใครบางคน" ฉันพูดขึ้นเเละลุกออกจากเตียงเเละเปลี่ยนชุดคนป่วยเป็นชุดของกองทัพ
"เฮ้ย! นายไม่ต้องรีบก็ได้ เเผลหนักขนาดนั้นเดี๋ยวก็ฉีกหรอก"
"ไม่เป็นไรครับ สบายมาก" ฉันรีบวิ่งออกจากห้อง
"เฮ้อ จะรอดมั้ยเนี้ย พึ่งทำเเผลเสร็จเเหม็บๆเองน้า" รอยพูดพร้อมถอนหายใจเเละนั่งลงบนโซฟา
"ว่าเเต่ สัญญาที่ว่ามันคืออะไรน่ะ" อรพูดขึ้นเเละนั่งลงบนเตียงคนป่วย
"ฉันว่าต้องไปถามเจ้าตัวเองเเล้วล่ะ" ภาวัชพูดขึ้น จังหวะนั้นรอยลุกเเละเดินออกจากห้องไป

ณ หอสมุดใหญ่...
"ไอ้นี่มันจะใช่มั้ยน้า" ฉันขเหย็งขึ้นไปหยิบหนังสือที่อยู่ชั้นบนสุด "อึ้บ ไม่ถึง"
"ฉันช่วยนะ" มือหนึ่งหยิบหนังสือมาให้ฉัน
"ขอบคุณครับคุณเชสก้า" ฉันรับหนังสือจากมือคนดูเเลห้องสมุดเเละเปิดดู "ไม่ใช่เล่มนี้หนิ"
"กำลังหาเล่มไหนอยู่หรอจ้ะ"
"คุณพอรู้หนังสือที่บอกวิธีตรึงวิญญาณกับร่างกายให้มันสมบูรณ์บ้างมั้ยครับ"
"เคยมีคนยืมไปเเล้วนะ เมื่อกี้นี่เอง"
"งั้นหรอครับ" ฉันจึงเดินออกจากหอสมุดด้วยความผิดหวัง พอลงมาไม่กี่ก้าวฉันก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่หน้าหอสมุด
เฮ้ย! นั้นมัน..
"เหม่ย!"
"อ้า คุณเอ็ดเวิร์ด" เด็กผู้หญิงเดินมาหาฉัน "เอ๊ะ! ไหงหน้าตาลื้อมันเปี้ยนไป๋ยังงี้ล่ะ"
เเหงล่ะ ก็เหม่ยอยู่ในภาคBROTHERHOOD นี่นา เเล้วมาภาคนี้ก็ต้องงงอยู่เเล้ว = =
"ก็หน้าตาเหมือนเดิมหนิ ไม่เห็นเปลี่ยนไปสักหน่อย" ฉันเเก้ตัว
"อั๊วเห็นว่าหน้าคุณเอ็ดเวิร์ดหน้าตาน่ารักกว่าปกติเยอะเลยน้า ไม่เห็นหน้าโหดเหมือนเก่าเลยหนิ OwO"
"เเหะๆ เเสดงว่าตอนนั้นฉันหน้าโหดอย่างงั้นหรอ" ฉันยิ้มเเหย่ๆให้
"อือ คุณเอ็ดเวิร์ดตอนนี้น่ารักสุดๆเลยล๊า อั๊วขอกอดลื้อหน่อยได้มั้ย"
"เอ่อ คงไม่ได้นะเหม่ย คือว่าฉันมีธุระนะ"
"อูย เสียดายจังเลย ไว้คราวหน้าเจอกันนะค้าคุณเอ็ดเวิร์ด" เหม่ยวิ่งไปด้านหลังหอสมุดเเละโบกมือให้ ก่อนจะหายลับไป

เหม่ยจะมาที่นี่ทำไมกันน้า ช่างเถอะ ตอนนี้ไปทำงานต่อดีกว่า เมื่อวานนี้ดันทำข้างไว้7กองซะด้วย TT^TTll