4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )
7.4
jane
แชร์นิยาย
32) ร่วมมือกัน...ไม่มีทาง!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความด...เดี๋ยวนะ ทัคเกอร์มันอยู่ในภาคมังงะไม่ใช่หรอ เเล้วทำไมมาภาคBBI ได้ล่ะเนี้ย
"ค..คุณทัคเกอร์" ฉันพูดตะกุกตะกัก มันจะเป็นไปได้ไง หลงภาคงั้นหรอ = =
"สวัสดี ดูท่าเธอคงจะไม่ใช่เอ็ดเวิร์ดคุงสินะ ถ้าใช่หน้าตาเธอทำไมเปลี่ยนไปเยอะเลย"
เเล้วฉันจะรู้ไหมเนี้ย ไหงมาภาคนี้กันเล่า เป็นใครเค้าก็งงทั้งนั้นเเล - -ll
"ผมเองครับ ผมขอถามนะ ทำไมถึงกลับมาอยู่ที่นี่กันห๊าาา!!!" ฉันเริ่มยิงคำถามเเรกใส่
"ฉันมาเพื่อนีน่าไงล่ะ ฉันสร้างนีน่าที่สมบูรณ์เเบบไม่ได้" นั้นไง กะเเล้วเชียว
"ก็เลยรวมมือกับโฮมุนครุส เพื่อสร้างศิลานักปราชญ์เเละสร้างนีน่าขึ้นมาใหม่สินะ"
"ธ...เธอรู้ได้ยังไง"
"ฟูมิทัล เกิดอะไรขึ้นหรอ"
"ภาวัช อย่าพึ่งเข้ามานะ" ฉันเริ่มยืดออโต้เมลล์ให้ใหญ่ขึ้นเพื่อเริ่มโจมตี "ผมไม่ยอมให้คุณสร้างมันหรอก ผมรู้ว่าคุณจะใช้มนุษย์จำนวนมากในการสร้างมันขึ้นมาใช่มั้ยล่ะ"
"ดูท่าเธอจะศึกษามาดีพอสมควรเลยนะ" ร่างเบื้องหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะมีอะไรเเหลมๆมาทิ่มที่ไหล่
"โอ๊ยย!" ฉันดิ้นเท่าไรเลือดก็ออกมาขึ้นเท่านั้น
"ไม่ไหวๆ เเค่นี้ก็หมดฦทธิ์เเล้วหรอ"
"ใครจะฟื้นตัวเร็วอย่างเธอกันล่ะลัสต์" ฉันฝืนยิ้มเเม้จะเจ็บมากเเค่ไหนก็เถอะ
"รู้ด้วยหรอว่าเป็นฉัน" ลัสต์หดนิ้วออก ฉันทรุดลงกับพื้น เลือดมันไหลออกมาไม่ยอมหยุด
"เจน เกิดอะไรขึ้นน่ะ"
"อย่าเข้ามาในนี้เด็ดขาด!" ฉันตะโกนออกไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของทั้ง3คนกำลังจะก้าวเข้ามา
บ้าจริง ขยับเเขนซ้ายไม่ได้เลยเเม้เเต่นิด
"ลัสต์ ถามจริงเถอะ เธอโดนพันเอกเผาจนร่างสลายไปเเล้วไม่ใช่หรอ"
"เเหม รู้ด้วยหรอเนี้ย น่าอายจังเลย ฉันเเค่ฟื้นขึ้นมาด้วยฝีมือของคนๆนั้นก็เท่านั้นเเหละ"
"คนๆนั้น ที่ว่า..."
"ถ้านายยอมทำศิลานักปราชญ์ให้พวกเรา ฉันจะบอกให้ก็ได้"
"ถึงไม่บอกฉันก็รู้อยู่เเล้ว ท่านพ่อของพวกเธอสินะ"
"รู้มากเสียจริงนะ"พอรู้สึกตัวฉันก็ถูกของเเหลมๆเเทงที่ท้องติดกับพนัง
"อั้ก!"
"เอาล่ะ หากนายยอมไปกับฉันฉันจะเอานิ้วออกจากท้องของนายให้ก็ได้"
"ไม่มีวัน!"
"หึ ดื้อเสียจริงนะ ไม่เป็นไร ในโลกนี้ยังมีเสามนุษย์อีกเยอะเเยะ ฉันจะฆ่านายก็ได้หนิเนอะ"
"ฟูมิทัล!"
"อย่าเข้ามานะ!"
ปัง!
จู่ๆก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น พร้อมกับร่างของใครบางคนเข้ามา
"เชอะ! นับว่าเป็นโชคดีของนายก็เเล้วกันนะ"
สิ่งที่เสียบท้องของฉันได้ออกไป ร่างของฉันจึงหลุดออกจากพนัง
"ฉันบอกเเล้วไงว่าให้ดูเเลถั่วของฉันให้ดีๆน่ะ"
อยากเถียงก็อยากเเฮะ เเต่ตอนนี้ฉัน...ไม่ไหวเเล้ว
"ค่อยเถียงทีหลังเถอะค่ะ ช่วยเอ็ดก่อนเถอะ"
"เห้ เจ้าเหล็กไหล ทำใจดีๆไว้นะ"
เเละนี่คือเสียงที่ฉันเห็นก่อนสติของฉันจะดับลง...
"ค..คุณทัคเกอร์" ฉันพูดตะกุกตะกัก มันจะเป็นไปได้ไง หลงภาคงั้นหรอ = =
"สวัสดี ดูท่าเธอคงจะไม่ใช่เอ็ดเวิร์ดคุงสินะ ถ้าใช่หน้าตาเธอทำไมเปลี่ยนไปเยอะเลย"
เเล้วฉันจะรู้ไหมเนี้ย ไหงมาภาคนี้กันเล่า เป็นใครเค้าก็งงทั้งนั้นเเล - -ll
"ผมเองครับ ผมขอถามนะ ทำไมถึงกลับมาอยู่ที่นี่กันห๊าาา!!!" ฉันเริ่มยิงคำถามเเรกใส่
"ฉันมาเพื่อนีน่าไงล่ะ ฉันสร้างนีน่าที่สมบูรณ์เเบบไม่ได้" นั้นไง กะเเล้วเชียว
"ก็เลยรวมมือกับโฮมุนครุส เพื่อสร้างศิลานักปราชญ์เเละสร้างนีน่าขึ้นมาใหม่สินะ"
"ธ...เธอรู้ได้ยังไง"
"ฟูมิทัล เกิดอะไรขึ้นหรอ"
"ภาวัช อย่าพึ่งเข้ามานะ" ฉันเริ่มยืดออโต้เมลล์ให้ใหญ่ขึ้นเพื่อเริ่มโจมตี "ผมไม่ยอมให้คุณสร้างมันหรอก ผมรู้ว่าคุณจะใช้มนุษย์จำนวนมากในการสร้างมันขึ้นมาใช่มั้ยล่ะ"
"ดูท่าเธอจะศึกษามาดีพอสมควรเลยนะ" ร่างเบื้องหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะมีอะไรเเหลมๆมาทิ่มที่ไหล่
"โอ๊ยย!" ฉันดิ้นเท่าไรเลือดก็ออกมาขึ้นเท่านั้น
"ไม่ไหวๆ เเค่นี้ก็หมดฦทธิ์เเล้วหรอ"
"ใครจะฟื้นตัวเร็วอย่างเธอกันล่ะลัสต์" ฉันฝืนยิ้มเเม้จะเจ็บมากเเค่ไหนก็เถอะ
"รู้ด้วยหรอว่าเป็นฉัน" ลัสต์หดนิ้วออก ฉันทรุดลงกับพื้น เลือดมันไหลออกมาไม่ยอมหยุด
"เจน เกิดอะไรขึ้นน่ะ"
"อย่าเข้ามาในนี้เด็ดขาด!" ฉันตะโกนออกไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของทั้ง3คนกำลังจะก้าวเข้ามา
บ้าจริง ขยับเเขนซ้ายไม่ได้เลยเเม้เเต่นิด
"ลัสต์ ถามจริงเถอะ เธอโดนพันเอกเผาจนร่างสลายไปเเล้วไม่ใช่หรอ"
"เเหม รู้ด้วยหรอเนี้ย น่าอายจังเลย ฉันเเค่ฟื้นขึ้นมาด้วยฝีมือของคนๆนั้นก็เท่านั้นเเหละ"
"คนๆนั้น ที่ว่า..."
"ถ้านายยอมทำศิลานักปราชญ์ให้พวกเรา ฉันจะบอกให้ก็ได้"
"ถึงไม่บอกฉันก็รู้อยู่เเล้ว ท่านพ่อของพวกเธอสินะ"
"รู้มากเสียจริงนะ"พอรู้สึกตัวฉันก็ถูกของเเหลมๆเเทงที่ท้องติดกับพนัง
"อั้ก!"
"เอาล่ะ หากนายยอมไปกับฉันฉันจะเอานิ้วออกจากท้องของนายให้ก็ได้"
"ไม่มีวัน!"
"หึ ดื้อเสียจริงนะ ไม่เป็นไร ในโลกนี้ยังมีเสามนุษย์อีกเยอะเเยะ ฉันจะฆ่านายก็ได้หนิเนอะ"
"ฟูมิทัล!"
"อย่าเข้ามานะ!"
ปัง!
จู่ๆก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น พร้อมกับร่างของใครบางคนเข้ามา
"เชอะ! นับว่าเป็นโชคดีของนายก็เเล้วกันนะ"
สิ่งที่เสียบท้องของฉันได้ออกไป ร่างของฉันจึงหลุดออกจากพนัง
"ฉันบอกเเล้วไงว่าให้ดูเเลถั่วของฉันให้ดีๆน่ะ"
อยากเถียงก็อยากเเฮะ เเต่ตอนนี้ฉัน...ไม่ไหวเเล้ว
"ค่อยเถียงทีหลังเถอะค่ะ ช่วยเอ็ดก่อนเถอะ"
"เห้ เจ้าเหล็กไหล ทำใจดีๆไว้นะ"
เเละนี่คือเสียงที่ฉันเห็นก่อนสติของฉันจะดับลง...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
