4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

ด...เดี๋ยวนะ ทัคเกอร์มันอยู่ในภาคมังงะไม่ใช่หรอ เเล้วทำไมมาภาคBBI ได้ล่ะเนี้ย

"ค..คุณทัคเกอร์" ฉันพูดตะกุกตะกัก มันจะเป็นไปได้ไง หลงภาคงั้นหรอ = =

"สวัสดี ดูท่าเธอคงจะไม่ใช่เอ็ดเวิร์ดคุงสินะ ถ้าใช่หน้าตาเธอทำไมเปลี่ยนไปเยอะเลย"

เเล้วฉันจะรู้ไหมเนี้ย ไหงมาภาคนี้กันเล่า เป็นใครเค้าก็งงทั้งนั้นเเล - -ll

"ผมเองครับ ผมขอถามนะ ทำไมถึงกลับมาอยู่ที่นี่กันห๊าาา!!!" ฉันเริ่มยิงคำถามเเรกใส่

"ฉันมาเพื่อนีน่าไงล่ะ ฉันสร้างนีน่าที่สมบูรณ์เเบบไม่ได้" นั้นไง กะเเล้วเชียว

"ก็เลยรวมมือกับโฮมุนครุส เพื่อสร้างศิลานักปราชญ์เเละสร้างนีน่าขึ้นมาใหม่สินะ"

"ธ...เธอรู้ได้ยังไง"

"ฟูมิทัล เกิดอะไรขึ้นหรอ"

"ภาวัช อย่าพึ่งเข้ามานะ" ฉันเริ่มยืดออโต้เมลล์ให้ใหญ่ขึ้นเพื่อเริ่มโจมตี "ผมไม่ยอมให้คุณสร้างมันหรอก ผมรู้ว่าคุณจะใช้มนุษย์จำนวนมากในการสร้างมันขึ้นมาใช่มั้ยล่ะ"

"ดูท่าเธอจะศึกษามาดีพอสมควรเลยนะ" ร่างเบื้องหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะมีอะไรเเหลมๆมาทิ่มที่ไหล่

"โอ๊ยย!" ฉันดิ้นเท่าไรเลือดก็ออกมาขึ้นเท่านั้น

"ไม่ไหวๆ เเค่นี้ก็หมดฦทธิ์เเล้วหรอ"

"ใครจะฟื้นตัวเร็วอย่างเธอกันล่ะลัสต์" ฉันฝืนยิ้มเเม้จะเจ็บมากเเค่ไหนก็เถอะ

"รู้ด้วยหรอว่าเป็นฉัน" ลัสต์หดนิ้วออก ฉันทรุดลงกับพื้น เลือดมันไหลออกมาไม่ยอมหยุด

"เจน เกิดอะไรขึ้นน่ะ"

"อย่าเข้ามาในนี้เด็ดขาด!" ฉันตะโกนออกไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของทั้ง3คนกำลังจะก้าวเข้ามา

บ้าจริง ขยับเเขนซ้ายไม่ได้เลยเเม้เเต่นิด

"ลัสต์ ถามจริงเถอะ เธอโดนพันเอกเผาจนร่างสลายไปเเล้วไม่ใช่หรอ"

"เเหม รู้ด้วยหรอเนี้ย น่าอายจังเลย ฉันเเค่ฟื้นขึ้นมาด้วยฝีมือของคนๆนั้นก็เท่านั้นเเหละ"

"คนๆนั้น ที่ว่า..."

"ถ้านายยอมทำศิลานักปราชญ์ให้พวกเรา ฉันจะบอกให้ก็ได้"

"ถึงไม่บอกฉันก็รู้อยู่เเล้ว ท่านพ่อของพวกเธอสินะ"

"รู้มากเสียจริงนะ"พอรู้สึกตัวฉันก็ถูกของเเหลมๆเเทงที่ท้องติดกับพนัง

"อั้ก!"

"เอาล่ะ หากนายยอมไปกับฉันฉันจะเอานิ้วออกจากท้องของนายให้ก็ได้"

"ไม่มีวัน!"

"หึ ดื้อเสียจริงนะ ไม่เป็นไร ในโลกนี้ยังมีเสามนุษย์อีกเยอะเเยะ ฉันจะฆ่านายก็ได้หนิเนอะ"

"ฟูมิทัล!"

"อย่าเข้ามานะ!"

ปัง!

จู่ๆก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น พร้อมกับร่างของใครบางคนเข้ามา

"เชอะ! นับว่าเป็นโชคดีของนายก็เเล้วกันนะ"

สิ่งที่เสียบท้องของฉันได้ออกไป ร่างของฉันจึงหลุดออกจากพนัง

"ฉันบอกเเล้วไงว่าให้ดูเเลถั่วของฉันให้ดีๆน่ะ"

อยากเถียงก็อยากเเฮะ เเต่ตอนนี้ฉัน...ไม่ไหวเเล้ว

"ค่อยเถียงทีหลังเถอะค่ะ ช่วยเอ็ดก่อนเถอะ"

"เห้ เจ้าเหล็กไหล ทำใจดีๆไว้นะ"

เเละนี่คือเสียงที่ฉันเห็นก่อนสติของฉันจะดับลง...