Bad Boy [ zu' ] แรงอย่างเธอต้องเจอมาเฟีย !

"นี่ตูมตาม! ผุ้หญิงคนนี้เป็นใคร"

 

"เปนคน"

 

"อย่ามากวนประสาทฉันนะตาบ้า!"

 

"โว้ย น่ารำคาญ! นี่ยัยโง่ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะเกี่ยวกับมรดกน่ะ"

 

มันจะหน้าเงินไปไหนเนี่ย แต่เอาเถอะ! เขากลับมาแล้ว

 

"ว่าไง ปากอมอะไรอยู่ พูดออกมาดิ"

 

"นายควรจะพูดกับว่าที่ผุ้หญิงของนายให้ดีกว่านี้หน่อยนะ!"

 

"เธอพูดว่าไงนะ!"

 

หมอนี่ถามเสียงสูง

 

"ฉันคือคนที่นายกำลังตามหาอยู่ไงละ!"

 

"เหอะ....ฮ่าๆๆ เธอเนี่ยนะที่ฉันกำลังตามหา เธอรู้หรอว่าฉันตามหาอะไรอยู่ =_="

 

"ไม่รู้"

 

"โง่! ดูจากหนังหน้าก้พอพาไปวัดไปวาได้อยู่หรอก แต่กำพืดนี่สิ..."

 

แรงอ่ะ! ใช้คำว่าหนังหน้า คำว่ากำพืด ปากจัดมาก นึกว่าเมาส์อยู่กับกระเทย T^T

 

"นี่มันอะไรกันตูมตาม นายเพิ่งมาขอฉันเปนแฟนนะ แล้วยัยนี่เปนใครเนี่ย!"

 

"ฉันก้....กำลังจะ...เปนแฟนเขา!!"

 

ฉันชิงตอบอย่างหน้าไม่อายยัยแปดหลอดชุดสีทองนี่กรี้ดลั่นพรางกระทืบเท้ากับพื้น ส่วนตูมตามมองหน้าฉันแล้วก้ขมวดคิ้วแบบงงๆประมาณว่ายัยบ้านี่พ่นอะไรออกมาเนี่ย

 

"นายยอมให้ยัยนี่มาเปนแฟนงั้นหรอฮะตูมตาม!"

 

"คงงั้นมั้ง -_-"

 

"อะไรนะ! นี่นายทำแบบนี้ได้ไง ฉันไม่ใช่ผุ้หญิงที่นายจะมาทำชุ่ยๆแบบนี้นะย่ะ"

 

"ไม่ใช่เธอหรอกเหรอที่เดินมาขอเบอร์ฉัน"

 

"ก้นายเอาแต่มองฉัน"

 

"เธอมีผักชีติดฟัน ฉันเลยสงสัยว่าไม่มีใครบอกเลยหรอ"

 

"กรี้ดดดดดดดด"

 

กรี้ดด้วย!! แรงอ่ะ แรงมาก T0T

 

"ตกลงว่านายจะเลือกยัยกุ้งแห้งที่ยืนซื่อบื้ออยู่ข้างเค้กนี่ใช่มั้ย"

 

หมอนี่เงียบกริบ....

 

เขามองฉัน มองยัยชุดทองมองสลับไปสลับมาอยู่สักพักแล้วก้เปิดปากถามฉันก่อนว่า

 

"นี่ยัยซื่อบื้อ"

 

"ฉันชื่อแอปเปิ้ลย่ะ"

 

"อย่ามาเรื่องเยอะ -_- เธอนามสกุลอะไร"

 

"ฉันหรอ"

 

"บอกว่าอย่าซื่อบื้อ"

 

ไอ้...

 

"หงษาอมรินทร์"

 

"โอ๊ะโอ -O-"

 

หมอนี่อุทานออกมาอย่างพอใจ ส่วนยัยชุกสีทองก้ยืนมองฉันเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่านี่หรือคือคนของตระกูล   หงษาอมรินทร์

 

"นี่ แล้วเธอละ"

 

"บวบบ๊วบตระกูล"

 

"-_-"

 

"ดังน่ะย่ะ!"

 

"ลาก่อน"

 

"นี่นายคบผุ้หญิงด้วยการดูจากนามสกุลงั้นหรอ!"

 

"ใช่ -_-"

 

"งั้นเราคงไม่มีไรต้องพูดกันอีก ฮึ่ยยย"

 

"บายยยยย"

 

เอากันง่ายๆ แบบนี้เลยหรอ ยัยชุดสีทองกระทืบเท้าทำเสียงฮึดฮัดแล้วก้เดินออกจากห้องเย็นนี่ไปพร้อมกับเสียงปิดประตูดังปัง! เหลือฉัน เหลือเขา เหลือเค้กเฮงซวยนี่

 

"เธอได้สิทธิ์เปนแฟนฉันแล้ว ไม่ต้องดีใจถึงขั้นร้องไห้หรอกนะ"

 

"ฉันไม่ได้ร้องไห้ซักหน่อย นายจะบ้าหรอ"

 

"ก้เหนตัวสั่นๆ นึกว่ากลั้นน้ำตาอยู่"

 

ตูหนาวว้อยยย!! ไม่ไช่จะร้องไห้

 

"ได้ยินว่านายกำลังหาแฟนอยู่ไช่มั้ย ไม่งั้นนายจะอดได้มรดก"

 

"รู้ได้ไง เรื่องชาวบ้านคืองานของเธอเรอะ!"

 

ไอ้... -_-

 

เอาน่า! คนหล่อส่วนใหญ่มักจะปากหมา มันเป็นของคู่กัน อดทนไว้ก่อน รีบทำการตกลงให้เรียบร้อย

 

"งั้นเราต่างมีจุดหมายเดียวกันตูมตาม"

 

"จุดหมายของเธอคือต้องการจะเปนแฟนกับตูมตามผู้ยิ่งใหญ่ไม่ไช่หรอ ก้สมใจอยากแล้งนี่"

 

"ไม่ไช่ย่ะ" ฉันเหวใส่เสียงแหลม อะไรมันจะหลงตัวเองได้ขนาดนี้ -_-หนังหน้าดีแต่ไม่มีออฟชั่นเสริมฉันก้ไม่เอาหรอนะโว้ย อีกอย่างฉันก้มีพี่เนสอยู่แล้วทั้งคน *O* พี่เนส พี่เนสสส

 

"เพราะฉันกับนายมีจุดประสงเดียวกันต่างหาก เราพึ่งพากันได้! นายตั้งการผุ้หญิงซักคนเพื่อจะได้มรดก ฉันก้ต้องการผุ้ชายที่มีชาติตระกูลดีๆ ซักคน เพื่อเปนฉากบังหน้า"

 

"บังหน้าทำไม"

 

 "อันที่จริง...ฉันมีแฟนอยู่แล้ว แต่พอดีว่าคุณแม่ฉันไม่ปลื้มเขาเท่าไหร่ แต่ซักวัน...เออชั่งเหอะ! เอาเปนว่าฉันไม่เปลี่ยนไปคบผู้ชายที่มีชาติตระกูลดีๆ ในเรววันนี้...ฉันโดนเด้งแน่"

 

"แล้วไง ทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย อยากมีแฟนกระจอกเองช่วยไม่ได้"

 

ปากหรอนั่นนน!!!

 

"ก้เพราะฉันจะช่วยแกล้งเปนแฟนนาย เพื่อช่วยให้นายได้มรดกหกพันล้านนั่นไง"

 

"เหอะ! คนอย่างฉันไม่จำเปนต้องให้ใครช่วย แล้วก้ไม่มีวันลดตัวไปช่วยไครเรื่องผู้หญิงฉันหาเองได้เปนร้อย! มีแต่คนซมซานก้มกราบอยากจะเปนแฟนฉันทั้งนั้น!"

 

เหอะ พอรู้ว่าตัวเองก้ถูกใช้ประโยชน์เหมือนกันไอ้บ้านี่ก้ทำท่าอวดดียิ่งในศักดิ์ศรีขึ้นมาเชียว หยี! หมั่นไส้ ทว่าตอนที่เขาถามนามสกุลของฉันกับของยัยชุดทองเมื่อกี้ มันพอจะทำให้ฉันรู้ว่าผุ้หญิงที่หมอนี่กำลังต้องการต้องไม่ใช่ระดับรากหญ้า! แต่ต้องเปนระดับรากแก่น อิอิ

 

และฉันคือใครกันละ

 

ฉันคือแอปเปิ้ลแห่งหงษาอมรินทร์น การันตีความเลิศจากนานาชาติและนอกโลก ว้าวววว

 

คิดดู! แล้วคนชั่วๆ อย่างไอ้บ้านี่จะไปหาผู้หญิงชั้นดีแบบฉันได้ที่ไหน!!

 

(ถ้าฉันไม่เสนอหน้ามาเองแบบเน้!=_=)

 

"งั้นนายก้กลับไปขอยัยตระกูลบวบบ๊วบมาเปนแฟนละกัน ยัยนั่นคงจะทำให้นายเชิดหน้าชูคอกับพ่อแม่ได้:)"

 

"ชิ! -_- ยังมีผุ้หญิงอีกเยอะแยะ ใครจะสนบวบบ้าบออะไรนั่น"

 

"หรอ...ผุ้หญิงสติดีที่ไหนเขาจะยอมให้นายหลอกใช้เปนแฟนกันย่ะ! คิดหน่อยเถอะ ผุ้หญิงชาติตระกูลดีๆคงจะเล่นตัวจนนายไม่ทันได้ยืมตัวเอาไปอ้างเปนแฟนหรอก แถมพวกหล่อนคงไม่ยอมให้นายเขี่ยทิ้งเหมือนเขี่ยขี้หมาด้วย นอกซะจากว่านายจะลดเกรดเอายัยตระกูลบวบบ๊วบโกกินั่น"

 

"(=_=)"

 

"หึ =^= ก้บอกแล้วไงว่าเราต่างก้มีจุดหมายเดียวกัน ต่างคนต่างได้ผลประโยชน์ พอจบเรื่องก้ลาขาดจากกันทั้งชาติ ไม่ต้องมาตามเช็ดตามล้างให้วุ่นวาย นี่ฉันมาเสนอสิ่งดีๆ ให้นายแบบนี้ นายยังจะเรื่องมากอีกหรอ"

 

"(-_-)"

 

"บอกให้รู้เลยว่า คนที่เหมาะกับนายที่สุดตอนนี้คือฉัน!"

 

ฉันบอกอย่างมั่นใจ ก้คิดดูซิ ใครล่ะที่จะมีความต้องการได้คล้องจองกันกับเขา ก้มีแค่ฉันเนี่ยละ

 

หมอนี่มองฉันแล้วก้ยิ้มที่มุมปาก

 

"เออ....ตกลง"

 

"ฮ่ะ จิงป่ะ!"

 

ทำไมบทจะง่าย ก้ง่ายเอาดื้อๆอย่างงี้เลยว่ะ O_o

 

"ฉันกับเธอเปนแฟนกันแล้ว"

 

หวานชื่นซะไม่มี TT^TT

 

"ไม่ต้องมาดีใจจนร้องไห้"

 

"ก้บอกว่าไม่ได้ร้องไห้ไง"

 

"โฮ่...ผิวหนังของเธอพองอย่างกับคางคก นี่หรอไม่ดีใจ"

 

"นี่มันอาการหนาวจนขนลุกต่างหากย่ะ นายไม่เคยเรียนวิทยาศาสตร์หรือไงย่ะ เวลาที่คนเรารู้สึกหนาว        รูขุมขนตามร่างกายอาจจะ..."

 

ฉันหยุดชะงุกเพราะไอ้บ้านี่ส่ายหน้าแล้วเอามือปิดจมูก

 

"นี่เธอ....กลิ่นปากไม่ใช่เรื่องตลกนะ"

 

=O=!!

 

ไอ้....อาเมน T^T