Bad Boy [ zu' ] แรงอย่างเธอต้องเจอมาเฟีย !

"นึกยังไงแกถึงอยากจะไปงานวันเกิดคุณหญิงทรัพย์มณี"
 
คุณแม่ถามฉันอย่างแปลกใจม้ากมาก เพราะตั้งแต่ฉันกลับมาอยู่เมืองไทยต่อให้คุนแม่ชวนนจนปากเปียกปากแฉะ ฉันก้ไม่ยอมยัดตัวเองใส่ชุดสวยๆ มางานพรรค์นี้เด็จขาด แต่พอมาวันนี้ฉันกลับเปลี่ยนใจ
 
เพราะ...ฉันมาล่าผุ้ชาย =O=!!
 
"พอดีนู๋อยากเจอเพื่อนๆ บ้างนะค้ะ"
 
"แกมีเพื่อนด้วยหรอ ไม่เหนคบค้าสมาคมกับใครหน้าไหนทั้งนั้นในชีวิตน่ะ"
 
"เดี๋ยวไปถึงก้รู้จักเองละค้ะ -_-"
 
"แล้วเลิกกับไอ้ทนายอะไรนั่นยัง"
 
"...."
 
"แอปเปิ้ล!!!"
 
"เลิกยุ่งกันไปแล้วค้ะ"
 
กัดฟันพูด น้ำตาข้างในไหลเบา ๆ Y___Y
 
"ต๊ายยย...แกเคยทำอะไรตามที่แม่บอกด้วยหรอ"
 
"เคยสิค้ะ อย่างน้อยก้ยอมให้คุณแม่หลอกไปอยู่นิวซีแลนด์ตั้งห้าปี"
 
"แหม...ลูกนี่ก้ อยากกลับไปอยู่อีกซักห้าปีมั้ยจ้ะ"
 
"=O="
 
แอบสงสัยจัง ฉันใช่ลูกสาวของผู้หญิงคนนี้หรอเปล่า T_T
 
"หนูพูดความจริงแล้วค้ะ เดี๋ยวคุณแม่ก้ทราบเองว่าอะไรเปนอะไร"
 
"จ้ะ แม่จะรอดูนะทูนหัวของแม่"
 
"หนูอยากเรียนให้คุณแม่ฟังชัดๆเลยนะค้ะว่าผุ้ชายคนนั้นไม่ไช่แฟนของหนู..." เอิ๊กส์ ๆ เจบอ่ะค้ะ TOT    ขอโทดนะค้ะพี่เนส แต่แอปเปิ้ลทำเพื่ออนาคตของเรานะค้ะ
 
"แฟนตัวจริงของหนูเปนผุ้ชายที่...มีระดับมาก แบบว่าคราสสิก รับรองคุณแม่ต้องประทับใจแน่ค้ะ"
 
ฉันบอกพลางสบตาคุณแม่อย่างมุ่งมั่น ท่านยกมือขึ้นมาแตะบ่าฉันแล้วส่งยิ้มเก๋ให้ คงรู้สึกภูมิใจในตัวฉันขึ้นมาแล้วล่ะสิ
 
"ฉันไม่เชื่อแกหรอก!"
 
เวร =_=
 
 
งานเลี้ยงคุณนายทรัพย์มณี
 
นี่งานเลี้ยงวันเกิดหรืองานกาชาดว่ะ =_= ทำไมวันเกิดคน คนเดียวอะไรจะใหญ่โตโอฬารขนาดนี้ แล้วจะดีใจไปทำไมนักหนาตัวเองแก่ขึ้น ถ้าฉันมีอายุเลขห้านำหน้าแบบยัยคุณนายนั่น ฉันไม่เชิญใครมางานวันเกิดเลย ฉันอาย !
 
วันนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวแต่งชายกระโปรงด้วยลูกไม้สีขาวอินเทรนด์จากอิตาลี(ดูไม่เหนต่างจากของตลาดโบ๊เบ๊เลย-_-) งานเลี้ยงยังไม่มีอะไรมากมายนอกจากความน่าเบื่อหน่าย แถมยังไม่เหนใครที่มีวี่แววว่าจะเปนไอ้ลูกมาเฟียนั่นที่เจ้นทบอกเลย
 
ในขณะที่ฉันเดินตามคุณแม่ คอยทักทายสวัสดีพวกคุณหญิงคุณนายไฮโซทั้งหลาย ฉันเลยต้องอธิบาย        อัตชีวประวัติตั้งแต่เกิดยันโต เฮ้อออ เหนื่อย!
 
"กิ๊บเก๋ยูเรก้ามากเลยค้ะ มีลูกสาวทั้งสวยแล้วก้เก่งแบบนี้ น่าอิดฉาจังเลยนะคะคุณภาสินี โฮะๆสมกับเปนคนในตระกูลหงษาอมรินทร์นะค้ะ"
 
"แหม...ไม่ขนาดนั้นหรอกค้ะ โฮะๆ ยัยนี่ยังธรรมดาถ้าเปรียบกับคนอื่นๆ ในตระกูลนะค้ะ"
 
"ถ้ามีโอกาสมาเล่นขิมให้น้าฟังบ้างนะจ้ะหนูแอปเปิ้ล โฮะๆ"
 
"ได้ค้ะ โฮะๆ "
 
จะโฮะๆ อะไรนักหนาเนี่ย โฮะๆ =_= เว้ยย พอ!!
 
"นี่แอปเปิ้ลแกจะไปไหนก้ไปเถอะผู้ใหญ่จะคุยกันไป๊"
 
"เอ่อ..ได้ค้ะ"
 
โอกาสปลีกตัวมาแว้วว เย่!! ไม่ต้องมาคอยพรรณนากำพืดตัวเองอีกแล้ว >_<
 
ฉันทิ้งคุณหญิงแม่ไว้กับกลุ่มคุณนายแล้วเดิว่อนไปทั่วงานคอยทองซ้ายมองขวาตลอด ไหนว่ะ! ใครมันดูหล่อและเลวในเวลาเดียวกันมันอยู่ไหน (-_-))(( -_-) มันสิงสถิตอยู่มุมใด ว.สองช่วยรายงานหน่อย
 
"รับเครื่องดื่มมั้ยครับ"
 
O_O
 
"รับเปนน้ำส้มมั้ยครับ"
 
น้ำส้มไรย่ะ อย่ามาตลกนะโว้ยย
 
"ขอแชมเปญค้ะ มีไช่มั้ยค้ะ *O*"
 
"เอ่อ...มีครับ"
 
พนักงานส่งแก้วแชมเปญสีปาดตามาให้ ฉันคว้าหมับแล้วกรองมันเข้าปากอย่างหิวโหย พนักงานมองหน้าฉันอย่างตกใจ
 
"มีอีกมั้ย...เอิ๊ก ซอรี่ มีแชมเปญอีกมั้ยค้ะ"
 
ฉันรีเควสอีกแก้วพลางส่งแก้วเปล่าคืน พนักงานเสิร์ฟยังไม่หายตื่นตะลึง =_=
 
"เฮ้ออ ไม่ได้ดื่มซะตั้งนาน
 
"O_O"
 
พนักงานเสิร์ฟยังจ้องฉันอยู่
 
"จะรับอะไรอีกมั้ยครับ"
 
เอ่อ....ไม่ดีกว่าค้ะ"
 
ฉันบอกเสียงอ่อนจนแทบจะไม่ได้ยินท่อนสุดท้าย ยั้งก่อนแอปเปิ้ล คิดถึงหน้าพ่อแม่ไว้ซิอคิดถึงตระกูลมังกรหยกของเธอว้ายยย เธอจะเมาปริ้นไม่ได้นะ
 
"ถ้าคุณผุ้หญิงไม่ชอบ เรามีเหล้าเกือบทุกชนิดที่ด้านหลัง...."
 
=O=!!
 
ฉันแทบจะโผเข้ากอดพนักงานด้วยความรัก
 
"เอ่อ... จะเปนไรมั้ยค้ะ ถ้าฉันขอไปห้องเกบเครื่องดื่ม...แฮะๆ"
 
 
ห้องเกบเครื่องดื่ม
 
นี่หรือเมืองพุทธ!  กรี้ดดดด >_<
 
ฉันตื่นตะลึงกับภาพที่เหนอยู่ตรงหน้ามากกก แอลกอฮอล์เปนกะตั๊ก นี่อยู่ในเมืองพุทธได้อย่างไร ห้องเกบเครื่องดื่มนี่มันช่างเลิศอะไรขนาดนี้ โฮกกก น้ำตาจะไหล TOT ลืมบอกไปว่าห้องนี้ยังมีกองเค้กสูงราวฟุตครึ่ง เอาว่าสูงท่วใหัวละกัน วางอยู่บนฐานรองเค้กแบบมีขาตั้งบนโต๊ะด้วยล่ะ
 
"เอ่อ...นี่เปนเค้กไอศกรีมที่คุณหญิงชอบน่ะครับ เราจะเอาออกมา ตอนถึงเวลาเป่าเค้ก
 
" ค้ะ ๆ คุณไปทำงานต่อเถอะค้ะ"
 
"แล้วคุณ...."
 
"เดี๋ยวฉันได้เครื่องดื่มที่ถูกใจแล้วจะออกไปเองค้ะ"
 
"แต่ในห้องนี้มันหนาวมากนะครับ"
 
"ฉันไม่หนาวค้ะ -O-!"
 
"เอ่อ...ครับๆ เชิญคุณผุ้หญิงตามสบายเลยนะครับ"
 
"แน่นอนค้ะ!"