Bad Boy [ zu' ] แรงอย่างเธอต้องเจอมาเฟีย !

"นึกยังไงแกถึงอยากจะไปงานวันเกิดคุณหญิงทรัพย์มณี"

 

คุณแม่ถามฉันอย่างแปลกใจม้ากมาก เพราะตั้งแต่ฉันกลับมาอยู่เมืองไทยต่อให้คุนแม่ชวนนจนปากเปียกปากแฉะ ฉันก้ไม่ยอมยัดตัวเองใส่ชุดสวยๆ มางานพรรค์นี้เด็จขาด แต่พอมาวันนี้ฉันกลับเปลี่ยนใจ

 

เพราะ...ฉันมาล่าผุ้ชาย =O=!!

 

"พอดีนู๋อยากเจอเพื่อนๆ บ้างนะค้ะ"

 

"แกมีเพื่อนด้วยหรอ ไม่เหนคบค้าสมาคมกับใครหน้าไหนทั้งนั้นในชีวิตน่ะ"

 

"เดี๋ยวไปถึงก้รู้จักเองละค้ะ -_-"

 

"แล้วเลิกกับไอ้ทนายอะไรนั่นยัง"

 

"...."

 

"แอปเปิ้ล!!!"

 

"เลิกยุ่งกันไปแล้วค้ะ"

 

กัดฟันพูด น้ำตาข้างในไหลเบา ๆ Y___Y

 

"ต๊ายยย...แกเคยทำอะไรตามที่แม่บอกด้วยหรอ"

 

"เคยสิค้ะ อย่างน้อยก้ยอมให้คุณแม่หลอกไปอยู่นิวซีแลนด์ตั้งห้าปี"

 

"แหม...ลูกนี่ก้ อยากกลับไปอยู่อีกซักห้าปีมั้ยจ้ะ"

 

"=O="

 

แอบสงสัยจัง ฉันใช่ลูกสาวของผู้หญิงคนนี้หรอเปล่า T_T

 

"หนูพูดความจริงแล้วค้ะ เดี๋ยวคุณแม่ก้ทราบเองว่าอะไรเปนอะไร"

 

"จ้ะ แม่จะรอดูนะทูนหัวของแม่"

 

"หนูอยากเรียนให้คุณแม่ฟังชัดๆเลยนะค้ะว่าผุ้ชายคนนั้นไม่ไช่แฟนของหนู..." เอิ๊กส์ ๆ เจบอ่ะค้ะ TOT    ขอโทดนะค้ะพี่เนส แต่แอปเปิ้ลทำเพื่ออนาคตของเรานะค้ะ

 

"แฟนตัวจริงของหนูเปนผุ้ชายที่...มีระดับมาก แบบว่าคราสสิก รับรองคุณแม่ต้องประทับใจแน่ค้ะ"

 

ฉันบอกพลางสบตาคุณแม่อย่างมุ่งมั่น ท่านยกมือขึ้นมาแตะบ่าฉันแล้วส่งยิ้มเก๋ให้ คงรู้สึกภูมิใจในตัวฉันขึ้นมาแล้วล่ะสิ

 

"ฉันไม่เชื่อแกหรอก!"

 

เวร =_=

 

 

งานเลี้ยงคุณนายทรัพย์มณี

 

นี่งานเลี้ยงวันเกิดหรืองานกาชาดว่ะ =_= ทำไมวันเกิดคน คนเดียวอะไรจะใหญ่โตโอฬารขนาดนี้ แล้วจะดีใจไปทำไมนักหนาตัวเองแก่ขึ้น ถ้าฉันมีอายุเลขห้านำหน้าแบบยัยคุณนายนั่น ฉันไม่เชิญใครมางานวันเกิดเลย ฉันอาย !

 

วันนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวแต่งชายกระโปรงด้วยลูกไม้สีขาวอินเทรนด์จากอิตาลี(ดูไม่เหนต่างจากของตลาดโบ๊เบ๊เลย-_-) งานเลี้ยงยังไม่มีอะไรมากมายนอกจากความน่าเบื่อหน่าย แถมยังไม่เหนใครที่มีวี่แววว่าจะเปนไอ้ลูกมาเฟียนั่นที่เจ้นทบอกเลย

 

ในขณะที่ฉันเดินตามคุณแม่ คอยทักทายสวัสดีพวกคุณหญิงคุณนายไฮโซทั้งหลาย ฉันเลยต้องอธิบาย        อัตชีวประวัติตั้งแต่เกิดยันโต เฮ้อออ เหนื่อย!

 

"กิ๊บเก๋ยูเรก้ามากเลยค้ะ มีลูกสาวทั้งสวยแล้วก้เก่งแบบนี้ น่าอิดฉาจังเลยนะคะคุณภาสินี โฮะๆสมกับเปนคนในตระกูลหงษาอมรินทร์นะค้ะ"

 

"แหม...ไม่ขนาดนั้นหรอกค้ะ โฮะๆ ยัยนี่ยังธรรมดาถ้าเปรียบกับคนอื่นๆ ในตระกูลนะค้ะ"

 

"ถ้ามีโอกาสมาเล่นขิมให้น้าฟังบ้างนะจ้ะหนูแอปเปิ้ล โฮะๆ"

 

"ได้ค้ะ โฮะๆ "

 

จะโฮะๆ อะไรนักหนาเนี่ย โฮะๆ =_= เว้ยย พอ!!

 

"นี่แอปเปิ้ลแกจะไปไหนก้ไปเถอะผู้ใหญ่จะคุยกันไป๊"

 

"เอ่อ..ได้ค้ะ"

 

โอกาสปลีกตัวมาแว้วว เย่!! ไม่ต้องมาคอยพรรณนากำพืดตัวเองอีกแล้ว >_<

 

ฉันทิ้งคุณหญิงแม่ไว้กับกลุ่มคุณนายแล้วเดิว่อนไปทั่วงานคอยทองซ้ายมองขวาตลอด ไหนว่ะ! ใครมันดูหล่อและเลวในเวลาเดียวกันมันอยู่ไหน (-_-))(( -_-) มันสิงสถิตอยู่มุมใด ว.สองช่วยรายงานหน่อย

 

"รับเครื่องดื่มมั้ยครับ"

 

O_O

 

"รับเปนน้ำส้มมั้ยครับ"

 

น้ำส้มไรย่ะ อย่ามาตลกนะโว้ยย

 

"ขอแชมเปญค้ะ มีไช่มั้ยค้ะ *O*"

 

"เอ่อ...มีครับ"

 

พนักงานส่งแก้วแชมเปญสีปาดตามาให้ ฉันคว้าหมับแล้วกรองมันเข้าปากอย่างหิวโหย พนักงานมองหน้าฉันอย่างตกใจ

 

"มีอีกมั้ย...เอิ๊ก ซอรี่ มีแชมเปญอีกมั้ยค้ะ"

 

ฉันรีเควสอีกแก้วพลางส่งแก้วเปล่าคืน พนักงานเสิร์ฟยังไม่หายตื่นตะลึง =_=

 

"เฮ้ออ ไม่ได้ดื่มซะตั้งนาน

 

"O_O"

 

พนักงานเสิร์ฟยังจ้องฉันอยู่

 

"จะรับอะไรอีกมั้ยครับ"

 

เอ่อ....ไม่ดีกว่าค้ะ"

 

ฉันบอกเสียงอ่อนจนแทบจะไม่ได้ยินท่อนสุดท้าย ยั้งก่อนแอปเปิ้ล คิดถึงหน้าพ่อแม่ไว้ซิอคิดถึงตระกูลมังกรหยกของเธอว้ายยย เธอจะเมาปริ้นไม่ได้นะ

 

"ถ้าคุณผุ้หญิงไม่ชอบ เรามีเหล้าเกือบทุกชนิดที่ด้านหลัง...."

 

=O=!!

 

ฉันแทบจะโผเข้ากอดพนักงานด้วยความรัก

 

"เอ่อ... จะเปนไรมั้ยค้ะ ถ้าฉันขอไปห้องเกบเครื่องดื่ม...แฮะๆ"

 

 

ห้องเกบเครื่องดื่ม

 

นี่หรือเมืองพุทธ!  กรี้ดดดด >_<

 

ฉันตื่นตะลึงกับภาพที่เหนอยู่ตรงหน้ามากกก แอลกอฮอล์เปนกะตั๊ก นี่อยู่ในเมืองพุทธได้อย่างไร ห้องเกบเครื่องดื่มนี่มันช่างเลิศอะไรขนาดนี้ โฮกกก น้ำตาจะไหล TOT ลืมบอกไปว่าห้องนี้ยังมีกองเค้กสูงราวฟุตครึ่ง เอาว่าสูงท่วใหัวละกัน วางอยู่บนฐานรองเค้กแบบมีขาตั้งบนโต๊ะด้วยล่ะ

 

"เอ่อ...นี่เปนเค้กไอศกรีมที่คุณหญิงชอบน่ะครับ เราจะเอาออกมา ตอนถึงเวลาเป่าเค้ก

 

" ค้ะ ๆ คุณไปทำงานต่อเถอะค้ะ"

 

"แล้วคุณ...."

 

"เดี๋ยวฉันได้เครื่องดื่มที่ถูกใจแล้วจะออกไปเองค้ะ"

 

"แต่ในห้องนี้มันหนาวมากนะครับ"

 

"ฉันไม่หนาวค้ะ -O-!"

 

"เอ่อ...ครับๆ เชิญคุณผุ้หญิงตามสบายเลยนะครับ"

 

"แน่นอนค้ะ!"