My Secret ความลับคือรักเธอ

ฉันนั่งอยู่ในห้องกับนท วันนี้ไม่มีเรียนหน่ะ สภาพเราสองคนไม่ต่างกัน

เท่าไหร่หรอกนะ นทนอนราบกับเตียงและเสียงมือถือนทก็ดังไม่หยุด

ฉันก็พอจะเดาออกว่าเนียร์โทรหานท แต่นทก็ไม่รับสายเลย ฉันไม่กล้า

ถามนทหรอกว่าเกิดอะไรขึ้น แม้แต่ตัวฉันยังเอาไม่รอดเลย แต่ถามหน่อย

ดีกว่า…

แอปเปิ้ล: นท เป็นอะไรรึเปล่า
นทไม่พูดไม่จาแต่กลับเดินเข้ามาแล้วโอบกอดฉันแล้วก็ปล่อยโฮ

มันก็ไม่ต่างจากฉันหรอก ที่เจ็บ ปวด แต่กลับไม่มีน้ำตาเท่านั้นเอง

มันเจ็บอยู่ที่หัวใจต่างหาก ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นอะไร…

แอปเปิ้ล : นท อย่าร้องนะ เดี๋ยวแอปจะลงไปซื้อขนมมาให้

ฉันถอนกอดนทแล้วยิ้มให้นทเหมือนเด็กๆที่ใช้ขนมปลอบกัน ก็ไม่มีอะไรทำ

นี่ แล้วฉันก็เดินลงไปที่มินิมาร์ทแล้วซื้อขนมเสร็จเรียบร้อย แล้วกำลังจะเดิน

ต่อไป แต่กลับมีมือๆหนึ่งมาฉุดรั้งฉันไว้…และเค้าก็คือตูมตาม…

แอปเปิ้ล: นะ นายมีอะไร

ตูมตาม : เมื่อวานเธอบอกว่าเธอเพลีย หายรึยัง ^^+

แอปเปิ้ล : ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอก

ฉันสะบัดมือเค้าทิ้งแต่ทว่าเมื่อฉันหันหลังกลับไปเค้ากลับกอดฉันจากด้าน

หลังแล้วเอาคางเกยไหล่ฉันจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดไหล่ฉัน >//<

แอปเปิ้ล : นี่ นายปล่อยฉันนะ

ฉันพยายามแกะมือเค้าออกจากตัวของฉัน แต่มันก็ไม่สำเร็จ…

ตูมตาม : เธอเป็นอะไร ฉันพูดดีๆกับเธอแล้ว แต่เธออะไร !

ฉันแกะมือเค้าอีกครั้งแล้วมันก็สำเร็จแล้วฉันก็หันหน้าไปคุยกับเค้า…

แอปเปิ้ล : ฉันไม่อยากเจอหน้านาย !

วินาทีนี้ฉันไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไปแล้ว ทำไมนะ เค้าหรอเป็น

คนที่สามารถทำลายความเข้มแข็งของฉัน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ?

เค้ายกนิ้วโป้งขึ้นมาแล้วทรับน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน …

ตูมตาม : ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอนะ รู้มั้ย

เมื่อฉันรู้สึกตัวก็รีบผละออกมาจากเค้าแล้วขึ้นห้องไปด้วยความรู้สึกแปลก…