ฝากหัวใจไว้ที่...ฮานอย

เมื่อหญิงสาวทำธุระภายในห้องน้ำเสร็จ เดินออกมา เธอก็พบว่าธงรบหลับไปแล้ว

“คนอะไร มาเที่ยวแท้ๆ ดันมานอนหลับซะนี่” แม้หญิงสาวจะพูดแบบนั้นออกมา แต่เธอเองก็หาวเพราะง่วงนอนเหมือนกันที่เธอต้องรีบตื่นมาสนามบินแต่เช้า เธอเดินไปที่เตียงนอนฝั่งเธอทันที

เธอกำลังจะล้มตัวลงนอน ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มพลิกตัวหันหน้ามาทางเตียงนอนของเธอ หญิงสาวรีบลุกขึ้นมานั่ง

“แล้วใครจะหลับลงเนี่ย ทำไมฉันต้องมานอนกับใครก็ไม่รู้ที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน” หญิงสาวเผลอพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจ

หญิงสาวเลยได้แต่นั่งพิงกับกำแพงข้างที่นอนคิดอะไรเพลินๆ แล้วก็เผลอมองไปทางชายหนุ่มที่ตอนนี้เป็นผู้ร่วมห้องของเธอ หญิงสาวเพิ่งสังเกตหน้าตาชายหนุ่มอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก

(จริงๆ เวลานายธงรุ่ยหลับๆ นี่ นายก็ดูไม่มีพิษ มีภัย ดูไม่น่าจะเป็นผู้ชายปากเสีย จริงๆ นายก็หน้าตาดีนะ ชายหนุ่มมีรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาว ซึ่งเรียกว่า ขาวกว่าเธอด้วยซ้ำ เขาเป็นผู้ชายที่มีจมูกโด่งเป็นสันสวยงามรับกับใบหน้า ไว้เครานิดๆ ดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่น) หญิงสาวคิด แล้วก็อดไม่ได้ที่ทำให้เธอนึกไปถึงเดชา ชายหนุ่มอีกคนที่เธอและเขาได้เคยวางแผนไว้ว่า หลังจากเขาและเธอเรียนจบสัก 2-3 ปี เขาจะขอเธอแต่งงาน แต่พอถึงเวลา เขากลับทรยศเธอไปแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน ซึ่งก็ไม่ใช่ใคร เป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง พอหญิงสาวคิดได้เพียงแค่นี้ น้ำตาก็ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว ในที่สุดเธอก็เผลอหลับไปพร้อมคราบน้ำตา

ประมาณบ่าย 3 โมง ชายหนุ่มเมื่อตื่นลืมตามา เห็นภาพหญิงสาวนั่งพิงกำแพงแล้วหลับ โดยมีคราบน้ำตาติดอยู่ที่แก้ม ก็แอบนอนมองหญิงสาวแล้วยิ้มโดยที่ชายหนุ่มยังไม่ได้ลุกขึ้นจากที่นอน 

(จริงๆ เวลาเธอหลับ เธอก็น่ารักดีนะ”  พร้อมกับมองสำรวจรูปร่างหน้าตาของหญิงสาว เธอเป็นหญิงสาวที่มีผิวสีน้ำผึ้ง ผิวไม่ขาวและไม่ดำเกินไป เป็นผู้หญิงที่ดูน่ารักมากกว่าสวย ผมสั้นปะบ่า ดูเป็นสาวทะมัดทะแมง ไม่แต่งหน้ามีเพียงแค่ทาแป้งเด็กเท่านั้น ไม่น่าเชื่อว่าเวลาที่เขาและเธออยู่กันในสถานการณ์ปกติ เธอจะเป็นผู้หญิงปากจัด ขี้วีน แบบที่เขาเคยเห็น) ชายหนุ่มคิด

เมื่อหญิงสาวลืมตาตื่น ก็เห็นดวงตาของชายหนุ่มมองมา เขาและเธอสบตากันพอดี หญิงสาวจึงพูดแก้เขินว่า

“มองอะไร อย่าเชียวนะ อย่าคิดไม่ซื่อนะ นี่…ฉันคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที่มาพักอยู่กับนาย” หญิงสาวพูดพร้อมกับรวบคอเสื้อ เนื่องจากไม่ไว้ใจชายหนุ่ม

“นี่!! คุณ ผมบอกแล้วไง ว่าต่อให้คุณมาแก้ผ้าตรงหน้าผม ผมก็ไม่มีอารมณ์ ว่าแต่คุณเหอะ อย่ามาลวนลามผมละกัน”

“ไอ้…ทุเรศ ถึงฉันอาจจะไม่ใช่คนดีอะไรนะ แต่ฉันก็สวยเลือกได้ย่ะ แล้วแน่นอนว่าคนอย่างนายจะไม่ใช่ตัวเลือกฉันแน่ๆ นายธงรุ่ย)

“ยัยปากร้าย ยัยผู้หญิงปากจัด ยัยคนไม่มีตังค์” ชายหนุ่มแกล้งว่าหญิงสาว

“ไอ้บ้า ก็ฉันทำงานใช้หนี้นายแล้วไง”

“นี่คุณ ผมบอกแล้วไง เป็นผู้หญิง พูดจาให้มันสุภาพหน่อย ขืนเป็นแบบนี้ อีกหน่อยก็ขึ้นคาน แก่ตัวไปต้องเฝ้าคานอยู่คนเดียว” พูดเสร็จเขาก็หัวเราะใส่ตาหญิงสาว

“ไอ…ไอ้” หญิงสาวกำลังจะว่าชายหนุ่ม แต่เธอนึกได้ว่า เขาเพิ่งว่าเธอเมื่อครู่ ทำให้เธอไม่ได้ว่าเขาออกมา

“นี่คุณ ค่าที่พักคืนเท่าไหร่ กะไอ้แค่จัดเสื้อผ้าให้ผมเนี่ย ถือเป็นการทำงานที่คุ้มค่าแล้วเหรอ”

“ก็แล้วนายจะให้ฉันทำอะไรให้อีก ที่นายคิดว่ามันคุ้มค่า หึ นายขี้ตืด”

ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์และตอบว่า “เดี๋ยวคุณก็รู้ ยัยบ๊อง”

“บอกตามตรงนะ ฉันเกลียดสายตาเจ้าเล่ห์แบบนี้ของนายที่สุด จำไว้ซักวันฉันจะควักออกมาแล้วเหยียบเล่น”

“ยัยโรคจิต” คอยดูละกัน ว่าเธอต้องเจออะไรวันนี้ ชายหนุ่มคิด พร้อมหัวเราะออกมาอย่างเจ้าเล่ห์