ฝากหัวใจไว้ที่...ฮานอย

ลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นที่เป็นห้องพักของชายหนุ่ม เขาและเธอเดินออกมาจากลิฟต์ ขณะที่ชายหนุ่มกำลังเอาคีย์การ์ดแนบประตูและกำลังจะเปิดประตูเข้าไป หญิงสาวคว้ามือชายหนุ่มและกำลังจะเอ่ยปากบอกธงรบ แต่ชายหนุ่มชิงพูดขึ้นก่อน พร้อมทั้งมองไปที่มือหญิงสาวที่จับมือเขาอยู่

หญิงสาวเห็นสายตาชายหนุ่มที่มองรีบดึงมือออกทันที

“อะ อ๊ะ คุณ อย่านะ ยังไม่ทันเข้าห้องเลยลวนลามผมซะแล้ว แล้วคืนนี้ผมจะโดนลวนลามหรือเปล่าน๊า”

“นี่ นายธงรุ่ย พูดให้มันดีๆ หน่อย ฉันว่าก่อนที่เราจะเข้าไป ฉันขอตกลงอะไรกับคุณก่อน”

“ผมว่าเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่ามั๊ยคุณ ผมเมื่อย ผมร้อน ผมอยากอาบน้ำ คุณเข้าใจมั๊ย”

“อ่อ แล้วอีกอย่างนะ กรุณาเรียกชื่อผมให้ถูกด้วย คุณ…ปิ่นหัก”

“ไม่….ถ้าตราบใดที่คุณยังเรียกชื่อฉันไม่ถูก”

“นี่คุณลืมข้อตกลงของเราแล้วเหรอ Honey”

“คุณ หยุดเรียกฉันแบบนี้สักที….ฉันไม่ชอบ”

ชายหนุ่มได้แต่หัวเราะยั่วหญิงสาว

“สรุป มีอะไรว่ามา” ชายหนุ่มถามหญิงสาว

“ฉันจะบอกว่า คุณต้องสัญญานะ ว่าจะไม่ทำมิดีมิร้ายฉัน”

“คุณเตือนตัวเองดีกว่านะ ผมกลัวคุณจะอดใจไม่ไหวมากกว่าเมื่อต้องมาอยู่กับผู้ชายที่หน้าตาดูดีอย่างผม….ฮ่า ฮ้า ฮ่า”

“อ่อ งั้นคุณก็สบายใจได้ เพราะถึงยังไง ฉันก็เลือกได้ หน้าอย่างคุณ ถ้าอยู่เมืองไทย หางตาฉันยังไม่อยากจะแลเลย แหวะ”

“อืมม งั้นเราคงใจตรงกัน เพราะเห็นหน้าคุณแล้วพาลทำให้ผมเซ็กซ์เสื่อม”

หญิงสาวยกกำปั้นแล้วยื่นไปตรงหน้าชายหนุ่ม ซึ่งเขาเองก็หลบโดยสันชาตญาณ

“นี่คุณ จะทำร้ายผู้มีบุญคุณเหรอ”

“ก็ ฉันไม่ชอบให้ใครมาดูถูกฉันนี่ คนอะไรปากเสียที่สุด”

“เอาเป็นว่าผมสัญญาละกัน นอกจากคุณจะยินยอมผมเองดีมะ….ฮ่า ฮ้า ฮ่า” ชายหนุ่มพูดเสร็จก็รีบเดินหนีหญิงสาวเข้าไปในห้อง

“ฝันไปเถอะย่ะ ไม่มีวันนั้นแน่ๆ” หญิงสาวตะโกนบอกชายหนุ่ม แล้วเดินตามเข้าไปในห้อง

ปิ่นปักคิดในใจ นี่เราต้องนอนร่วมห้องกับผู้ชายที่เราไม่เคยรู้จัก (พ่อแก้วแม่แก้วคุ้มครองลูกด้วยเถิ๊ด) หญิงสาวได้แต่ภาวนาในใจ