ฝากหัวใจไว้ที่...ฮานอย

เมื่อปิ่นปักและธงรบเดินเข้ามาภายในห้องพัก ปิ่นปักก็ถามชายหนุ่มขึ้นว่า

“แล้วฉันต้องนอนเตียงไหน”

“ผมนอนริมหน้าต่าง ส่วนคุณจะนอนพื้นก็ได้ ผมไม่ว่า” ชายหนุ่มแกล้งยักคิ้วยั่วใส่หน้าหญิงสาว

“นี่…คุณ ถ้าฉันลงไปนอนพื้นฉันก็โง่แล้ว มันมีสองเตียง ฉันจะลงไปนอนที่พื้นทำไมมิทราบ”

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ…คุณ ลืมไปแล้วเหรอว่าผมให้คุณอะไรคุณก็ต้องทำ ตามข้อตกลงข้อที่สอง หรือคุณจะยกเลิก” ชายหนุ่มแกล้งเดินไปเปิดประตูห้องแล้วหันมาพูดกับหญิงสาวว่า

“งั้น…เชิญคุณออกไปหาที่พักเองละกัน ผมช่วยคุณได้เท่านี้ล่ะคุณปิ่นหัก”

“ฉันชื่อ ปิ่นปัก”

“เชิญครับคุณผู้หญิง” ชายหนุ่มยังไม่ปิดประตู เพื่อดูท่าทีของหญิงสาว

“โอเค คุณธงรุ่ย คุณจะให้ฉันทำอะไรบ้างคะ คุณผู้ชาย” หญิงสาวแกล้งเรียกชายหนุ่ม

ชายหนุ่มปิดประตู พร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาที่หญิงสาว

เธอเองคิดในใจว่า “ฉันเกลียดสายตาเจ้าเล่ห์ของนายที่สุด อยากจะควักลูกตาออกมาทิ้งจริงๆ”

“นี่ แช่งผมอยู่เหรอ จ้องผมอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ” ชายหนุ่มแกล้งยั่ว”

“สรุปจะให้ฉันทำอะไร ว่ามา”

“เริ่มแรก ตอนนี้ผมอยากพัก ว่าจะอาบน้ำสักหน่อย เตรียมเสื้อผ้าและอุปกรณ์ให้ผม แล้วก็จัดการเอาของในกระเป๋าผมออกมาจัดใส่ตู้ให้หมด ผมไม่ชอบเสื้อผ้ายับ”

“นี่คุณ เห็นฉันเป็นอะไร ฉันแค่ขอความช่วยเหลือคุณ แล้วก็จะชดใช้ให้ ฉันไม่ได้มาสมัครเป็นคนใช้คุณนะ”

“เอ๊ะ คุณนี่ชาติที่แล้วเกิดเป็นปลาทองหรือเปล่า ความจำคุณถึงได้สั้นนัก ก็ผมบอกแล้วไง อย่าคิดว่าจะมาขอยืมเงินผม เพราะผมไม่ไว้ใจคุณ เอาเป็นว่าคุณทำตัวน่าไว้ใจได้เมื่อไหร่ ก็ไม่แน่ผมอาจจะให้คุณยืม ทำตัวดีๆ นะคุณ ถูกใจผมเมื่อไหร่ คุณจะได้ไปที่ชอบที่ชอบ” ชายหนุ่มแกล้งพูดเหมือนที่เธอเคยพูดกับเขา

“นี่ คุณ ฉันยังไม่ตาย ไม่ไปหรอกย่ะ ที่ชอบที่ชอบน่ะ”

ชายหนุ่มหัวเราะ และพูดกับหญิงสาวว่า “คนเรานี่ก็แปลก ทีพูดกับคนอื่นพูดได้ พอเขาพูดกับตัวเองบ้าง รับไม่ได้”

“เอาเป็นว่า นายจะไปอาบน้ำก็ไป เดี๋ยวฉันจัดของให้”

“ก็รีบหยิบของให้ผมสิคุณ”

หญิงสาวจัดแจงจะหยิบเป้ที่ใบเล็กที่ชายหนุ่มใช้สะพายติดตัวไว้ เมื่อเขาเห็นจึงรีบดึงออกจากมือเธอเนื่องจากนึกได้ว่าในเป้มีกระเป๋าสะพายของเธออยู่ในนั้น และหันไปพูดว่า

“เป้นี่ไม่ต้อง ผมใส่ของมีค่าไว้ ผมไม่ไว้ใจคุณ ผมจะเอาเข้าไปห้องอาบน้ำด้วย คุณจัดแต่กระเป๋าใบใหญ่พอ” ชายหนุ่มคิดในใจ “เกือบไปแล้วเรา ไม่งั้นยัยบ๊องนี่ฆ่าเราหมกส้วมแน่ๆ” แล้วก็ถอนหายใจแบบโล่งอก

หญิงสาวเปิดกระเป๋าของชายหนุ่มแล้วหยิบเสื้อผ้าออกมาให้เขาเลือก ชายหนุ่มชี้ว่าเขาจะใส่ชุดไหน เธอก็ส่งชุดที่เขาชี้ส่งให้ชายหนุ่ม

“นี่คุณยังไม่ครบ…กกน. ล่ะ”

 “อี๊ นายก็หยิบเองสิ จะบ้าเหรอ ทุเรศ”

“แหม คุณผมซักมาอย่างดี ไม่สกปรกติดมือคุณหรอก ผมขี้เกียจก้ม เร็วๆ สิคุณ ตรงกระเป๋าเล็กด้านในน่ะ”

หญิงสาวหันหน้าออกจากกระเป๋า แล้วคลำๆ หลับหูหลับตาส่งให้ชายหนุ่ม ธงรบเองก็ขำในท่าทีของหญิงสาว

“ครบหรือยัง ฉันจะได้ทำอย่างอื่น”

“ก็ครบนะ แต่ผ้าเช็ดตัวล่ะคุณ ไปหยิบมาให้ผมหน่อย ในห้องน้ำน่ะคุณ”

“นี่ นายยืนใกล้ห้องน้ำ ก็ไปหยิบเองสิ ทำไมต้องใช้ฉัน”

“นี่คิดจะผิดสัญญาเหรอ”

“โอ๊ย ทำไมฉันถึงซวยแบบนี้นะ” หญิงสาวกระทืบเท้าแล้วเดินเข้าไปหยิบให้ชายหนุ่ม

เมื่อชายหนุ่มรับผ้าขนหนูมาแล้ว เขาคิดจะแกล้งหญิงสาวเล่น โดยการแกล้งถอดเสื้อผ้า ตอนแรกเธอไม่ทันได้สังเกต เพราะง่วนกับการหยิบข้าวของเครื่องใช้ออกจากกระเป๋าชายหนุ่ม เมื่อเธอเหลือบตามาเห็น

“นี่ คุณจะทำอะไร บ้าเหรอไง ไปเปลี่ยนในห้องน้ำสิ ฉันเป็นผู้หญิงนะ” เธอบอกเขาแต่ไม่กล้าหันไปมอง

ชายหนุ่มหัวเราะและเดินผิวปากเข้าห้องน้ำอย่างอารมณ์ดีที่ได้แกล้งยั่วหญิงสาวให้โกรธ โดยที่ไม่ลืมที่จะเอาเป้ของเขาติดตัวเข้าห้องน้ำไปด้วย

หญิงสาวกำลังจะหันไปจัดการกับของในกระเป๋าเขาต่อ ชายหนุ่มก็เปิดประตูโผล่หน้ามาพูดกับหญิงสาวว่า

“อ่อ คุณ แล้วก็ไม่ต้องคิดจะแอบใช้โทรศัพท์ในห้องนี้เพื่อโทรไปที่ไหนล่ะ เพราะผมบอกเจ้าหน้าที่ให้ตัดสัญญาณการโทรทางไกลออกแล้ว ผมไม่โง่ให้คุณมาใช้แล้วเป็นค่าใช้จ่ายผมหรอก ฮ่า ฮ่าฮ่า”

“ไอ้ขี้งก ไอ้ขี้ตืด ไอ้บ้า” หญิงสาวตะโกนด่าตามหลังชายหนุ่มทันทีที่ประตูห้องน้ำปิด เพราะโมโหที่ชายหนุ่มปิดประตูการดิ้นรนของเธอทุกๆ ทาง