Rommate229 รุ่นพี่ครับ...รับรักผมหน่อย

"พี่ไม่คิดกับผมแบบรักหรือชอบบ้างหรอ!!"
 
"..." ผมเงียบ ...ตอนนี้ผมไม่รู้จะตอบเขายังผมมีความรู้สึกว่าเวลาเขาอยู่ใกล้ๆผมสนุก ผมดีใจที่ได้ยินเสียงน่ารำคาญ ผมไม่อยากให้เขาเมินผม หรือเกลียดผม...นี้น่ะเป็นความรู้สึกอะไร...
 
".....ผมเข้าใจแล้วละ....ขอโทษนะที่ทำให้วุ่นวาย..."
 
"เดี๋ยว!ณัฐ" ผมเรียกเขาก่อนที่เขาจะวิ่งออกไปแต่ก็ไม่เป็นผลเขาไม่ยอมหยุดจนลับตาไป
 
 
"วันนี้นายดูแปลกๆนะโย" เปรม เพื่อนสาวแว่นขาซ่าทักขึ้นเมื่อจบคลาส
 
"...ไม่มีอะไรหรอก แกไม่ต้องกลับหอหรือไง"
 
"ฉันมีหน่วยกิตที่ต้องล่าอีกเพียบยะ!เชิญนายกับไปนอนกอดพ่อหนุ่มน้อยคาลาเมลเถอะ ไม่ต้องไปรอฉันหรอก"
 
".........."
 
"....เฮ้....เป็นอะไรทะเลาะกันหรือไง" ยัยนี้น่าจะเข้าคณะเจ้าแม่ดูดวงมากกว่าคณะวิศวนะ
 
"นิดหน่อย"
 
"โถ่ๆๆๆๆๆๆๆ" โถบ้าโถบออะไรของยัยนี้วะ คนยิ่งเครียดๆอยู่....เอ๊ะ....จะเครียดทำไม !? ผมไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนั้นนิ ดีแล้ว จะได้ตัดเรื่องรำคาญไปได้หนึ่งเรื่อง....
 
"ปวดขี้ก็ไปขี้ดิวะ ร้องหาโถแล้วมันจะวิ่งมาหาแกไหม"
 
ผวัะ!
 
"โอ๊ยยย มือหนักเป็นบ้าผู้หญิงเชี่ยไรเนี่ย!!"
 
"อย่าลามปามนะยะ นายทะเลาะกับน้องหนูคาลาเมลของฉันทำไม ไปทำอะไรเขาหะ!!!"
 
อ๋อหรอยะ!!(ทำเสียงกระแดะ = =) ดูเหมือนยัยนี้จะชอบไอ้เด็กหื่นนั้นจริงๆนะตั้งแต่เห็นครั้งแรกก็บ่น จาอาวกลับบ้านนน อยู่นั้นแหละมันน่ารักตรงไหนฟระ!! (จะว่าไปก็น่ารักนะ) ไม่!ไม่น่ารักเฟ้ย
เจ๊เคยถามผมก่อนหรือป่าวว่าไอ้เด็กนั้นทำอะไรผม อะไรๆก็มองว่าผมไปแกล้งเขาตลอด !! ยัยเจ๊แก่กินหญ้าอ่อน!!
 
"นี่แก ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉันสักเรื่องได้ปะวะ เชิญไปสับหน่วยกิตของแกไป" ผมพูดก่อนที่จะเดินออกมา
 
"จำไว้นะ ไอ้ตูด!ห้ามทำอะไรคาลาเมลน้อยนะเฟ้ยยยย!!" บ่นจังยัยนี้ ผมไปรู้จักผู้หญิงอย่างนี้ได้ไงฟระ !
 
 
 
"เอาไงดีวะ"
 
ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง229ประตูที่พอเปิดไปก็จะเจอ'มัน'แน่ๆผมจำเวลานี้ได้...
 
"จะกลัวอะไรละวะไอ้โย!นั้นก็แค่เด็ก!!" ผมพูดกับตัวเองก่อนที่จะผลักประตูเข้าไป
 
"...."
 
ไม่มี...
ไม่มีใครอยู่ในห้อง ......
 
ผมเอนกายลงนอนที่เตียงอย่างเหนื่อยล้า
 
....โกรธจริงๆหรอเนี่ย....
 
ติ๊ด
ผมตัดสินใจโทรหาเขา แต่เขาไม่รับ มันเป็นอย่างนี้ทำให้ผมไม่สบายใจเท่าไร...หมอนั้น...
 
ผมตัดสินใจเดินหาในมหาลัยสะ เขาไม่มีทางออกไปข้างนอกแน่...ถ้าไม่มีผม
 
"เห็นเขาเดินไปกับผู้หญิงคนหนึ่งน่ะ" คนขายน้ำที่รู้จักกันดีบอกผม
 
"ในสวนร้างๆเนี่ยนะ!?"
 
"ใช่ๆ ดูเหมือนจะไป...เอ่อ...ไปปลดปล่อยกันมั้ง"
 
"บ้าชิป!!" ผมสถบก่อนที่จะวิ่งไปตามทางที่ลุงคนนั้นบอก