คดีจำเป็น ตอน คดีปลาซิวซิ่วปลาแดก

10.0

เขียนโดย longkaew

วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554 เวลา 01.09 น.

  10 ตอน
  12 วิจารณ์
  17.94K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) คดีเบื้องต้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

       ผมมีนัดกับไอ้โต๊ะที่บริษัทส่งออกเหล็กของมัน ครอบครัวมันเจ้าของบริษัทน่ะครับ วันนี้ผมนั่งแท็กซี่ไป เพราะไอ้ป้อมมันมีครับ มีไฟลท์บินที่สิงคโปร์ ซึ่งแน่นอน ยัยคาร่าตามแจเลย (สงสัยยัยคาร่าว่างจัด) แต่พอรู้ที่หลังว่า ที่ติดเครื่องบินไอ้ป้อมไป เพราะประชุมโรงแรมที่ she เปิดไว้ที่นั่นตางหากล่ะ อีกนานกว่า she จะกลับ แต่ไอ้ป้อม หาเรื่องกลับได้ทุกเมื่อ

       ไอ้โต๊ะกำลังเช็คเหล็กที่จะส่งออกฮ่องกง มันแปลกตาจากที่เฮฮามาก เวลางานมันจริงจัง แต่เวลาคลายเครียด มันก็เฮ พอไอ้โต๊ะเจ๊อะผม ไอ้โต๊ะบอกพนักงานว่า

"อุษา ช่วยดูแทนพี่หน่อย พี่มีธุระ" และมันก็ฉากออกมาจากพนักงานคนนั้นเลย และหันมาทางผม

"ว่าไงไอ้ภีม รถติดเหรอ"

"เฮ้ย ก็ไม่เชิง เมิงให้กรูมาที่นี่ มีอะไรเหรอวะ" ไอ้โต๊ะเริ่มเครียดแล้วครับ

       ไอ้โต๊ะพาผมไปดูโรงงานทำตุ๊กตาข้างๆ โรงงานเหล็ก ไปยังซอยเล็กๆ ใกล้โรงงานตุ๊กตา มันพามาดูจุดปล่อยน้ำเสีย ในน้ำนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นเน่าเหม็น ปลาตายเป็นเบือ มันสบถ

"เป็นโรงงานกรูนะ กรูไล่ออกหมด" ผมประหลาดใจ จึงถามมันว่า

"เอ้า ทำไมทำงั้น" มันก็ตอบว่า

"จิตใต้สำนึกการอยู่ร่วมสังคมเว้ย ถ้าไม่แคร์สังคม จะอยู่ได้ยังไง" สักพัก ผมกับไอ้โต๊ะเห็นภาพหนึ่ง ผู้หญิงโดนฆ่าปาดคออย่างน่าสยดสยองจากไอ้โม่ง ผมกับไอ้โต๊ะรีบตามไปดู แต่ไม่ทันครับ มันปาระเบิดไข่เน่าใส่พวกเรา ทั้งผมกับไอ้โต๊ะทนไม่ไหว จึงต้องรีบออกมาจากจุดเกิดเหตุ

       บ่ายโมงครับ ตำรวจกว่าจะมา หลังจากที่ผมโทรศัพท์ไปตอน 11.15 น. เพิ่งมาตอนบ่ายเนี่ย ผมกับไอ้โต๊ะให้การไปกับตำรวจว่า

"คือ ธัชชัยเพื่อนผมเนี่ย มันพาผมไปเดินเล่น" ผมโดนไอ้โต๊ะตบปาก "โอ๊ย เมิงจะตบปากกรูทำไม" ผมกระซิบกระซาบกับไอ้โต๊ะ

"กรูไม่ได้พาเมิงไปเดินเล่น บ้ารึไง" และมันก็ให้การกับตำรวจต่อ

       ไอ้ป้อมมาจุดเหตุตั้งแต่ยังไม่เที่ยงดีด้วยซ้ำ มันก็มาถามผมว่า 

"เฮ้ย ภีม เมิงมาที่นี่ทำไม อยากดูของเด็ดงั้นฤา" ถุ๊ยยยย

"ถุ๊ยยย เด็ดเควี่ยไรเมิง ไอ้โต๊ะพากรูมาดูน้ำเน่าเสียเว้ย" มันพยักหน้า

"จะว่าไป มันก็เด็ดจริงๆ" และสายตาของผมแทบจะเป็นสายตาเดียวกัน มีชายแก่คนหนึ่ง ถูกฆ่ารัดคอตายน่าอนาถที่ข้างรถไอ้ป้อม สภาพศพยังไม่ขึ้นอืดครับ เพิ่งตายใหม่ๆเลย พอดีไอ้โต๊ะเดินเหยียบกระดาษแผ่นหนึ่งที่ลอยห่างจากศพชายแก่ไปไม่กี่เซนฯ ผมกับไอ้ป้อมรีบมาดูกระดาษที่ไอ้โต๊ะจะเปิดอ่าน

"2547" ยังไม่ทันได้ถอดรหัสลับ จู่ๆ ชายแก่ที่ตายใหม่ๆ ก็เด้งขึ้นมาได้ สร้างความตกใจให้แก่คนที่อยู่บริเวณนั้นเป็นอย่างมาก ปากพูดออกเสียงชัดเจนว่า

"โมเสสทอยพังพินาศ!" พูดแบบนี้ดัง 3 ครั้ง ทันใดนั้นเอง ระเบิดก็ตูมข้างๆ โรงงานเหล็ก ก็คือโมเสสทอย พวกผมตกใจมาก พอผมเหลือบไปเห็นชายแก่ที่ตะโกน ก็ขาดใจตายไปแล้ว หลังจากที่เกิดระเบิดโรงงานตุ๊กตาแห่งนั้น

 

'มันเกิดอะไรขึ้นกับที่นี่' ผมคิด แล้วมองกระดาษ 2547 นั้น อย่างน่าสนใจ

โปรดติดตามตอนต่อไป นะน้องนะ - -     

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา