คดีจำเป็น ตอน คดีปลาซิวซิ่วปลาแดก

"ฝากไอ้นี่ให้อิ๋วด้วยนะครับ" ชายหนุ่มผู้หนึ่ง ซึ่งเป็นหมอ ด้านกุมารเวชมั้ง กุมารแพทย์ว่างั้น ฝากจดหมายสีชมพูให้อิ๋ว เลขานุการคนสวยของผม เธออายุ 24 ปีครับ เพิ่งจบนิติฯมา ไฟแรง (2 ปีเนี่ยนะ) เออ เขาฝากที่ผม เอ๊ะ โต๊ะอิ๋วกะโต๊ะผมก็ใกล้กัน ทำไมมันไม่ฝากไว้ที่อิ๋ววะ มาฝากอะไรที่ผมอ่ะ ไอ้หมอนี่ ท่าจะเพี้ยน
"ครับๆ" ผมได้แต่รับไป ด่าน่ะ ได้แต่ด่าในใจ พอเจ้าหมอนี่ลับตาไป อิ๋วเดินเสิร์ฟกาแฟมาให้ผม และสะดุดตากับจดหมายสีชมพูนั่น
"เอ๊ะ ใครจีบพี่ภีมเหรอคะ"
"จีบเธอนั่นแหละ นี่ เอาไป" สาวเจ้าทำหน้าตะลึงงันเล็กน้อย ก่อนวางกาแฟไว้ที่โต๊ะผม และรับจดหมายนั้น ก่อนกลับไปอ่านจดหมายรัก (รึเปล่า) ที่โต๊ะตนเอง
"คนบ้าอะไร สำนวนเช้ย เชยจัง" อ่านไปอมยิ้มไป สักพัก โทรศัพท์ดังลั่นออฟฟิศผม ทำผมและอิ๋วแอบหงุดหงิดเล็กน้อย (ไปจุ้นอะไรกะเขาวะ) หุบปากไปอีโต๊ะ
"สวัสดีค่ะ" เธอรับสายโทรศัพท์ได้อย่างว่องไว และสักพักเธอยื่นโทรศัพท์มาให้ผม
"พี่ภีมคะ เขาขอสายพี่ภีมค่ะ" ผมรับไว้ เธอเดินไปอ่านจดหมายที่โต๊ะตัวเองต่อ (มั้ง เห็นเดินไปที่โต๊ะตัวเองนี่)
"ครับ สวัสดีครับ" ใครหว่าาาาาาาาาาาาาาา
"สวัสดีครับ คุณภีม จำเรื่องเมื่อวานได้มั้ย" กริ๊ดดดดดดดดดด นึกว่าใคร  
"ดะๆๆๆ ได้ครับ" เขาก็ร่ายยาวต่อว่า
"ผมต้องการให้คุณมาที่รีสอร์ท คาร่าคลับ ครับ" คาร่าคลับ มันที่ไหนวะ
"เอ่อ.....ไม่ทราบว่า ไอ้ คาร่าคลับ มันอยู่ไหนครับ"
"เดี๋ยวผมส่ง SMS ไปครับ" วางสายเลย  อาเมนซิ่ง  และแล้ว SMS ก็มา
"เอ๊า แถวๆ ประดิพัทธ์นี่หว่า" อืม เก็ทๆ และผมสั่งอิ๋วให้เฝ้าออฟฟิศ "อิ๋วๆ"
"คะ พี่ภีม"
"เออ เฝ้าออฟฟิศให้หน่อยสิ เดี๋ยวพี่กลับมานะ"
"ค่ะ พี่ภีม" น่ารักแบบนี้ก็ดี
         ผมรีบบึ่งรถไปที่คาร่าคลับ เอ๊า นึกว่าคลับกอล์ฟ ที่ไหนได้ แก๊งยัยคาร่านี่เอง ล้อเล่นง๊าฟฟฟฟฟ ก็รีสอร์ทshe จริงๆ แต่ทำไมต้องเปิดที่กรุงเทพหว่า ทำไมไม่เปิดที่ตจว.ล่ะจ๊ะ ช่างเถอะ ผมก็ปรี่ตรงเข้าไปที่ยัยคาร่า คาร่าอายุเท่ากันกับอิ๋วครับ เธอหัวหัวทองคอด ทรงมารีลีน เธอไม่ได้ชอบผม แต่เธอชอบไอ้ป้อม เธอชอบเรียกมันว่าปีเตอร์ ทั้งที่ไอ้เวงป้อมมันไม่ชอบ แต่ก็แด๊ะๆ หันมามองเธอจนได้ วันนี้เธอก็ทักผม
"Hi Peter ล่ะ"
"มันมีไฟลท์ มันคงจะบินมาหรอก" she ก็รินไวน์ส่งมาให้ผม พอผมจิบไวน์ไปได้หน่อย เธอก็ถามว่า
"แด๊ดบอกให้คุณมาที่นี่ คุณทราบรึเปล่าว่ามันเรื่องอะไร"
"รู้" ผมจิบไวน์อย่างเซ็งๆ อะไรกัน เช้ามาให้จิบไวน์ ดีมากกกกกกกกกกก
"ชั้นสั่งอาหารมาให้คุณแล้วนะ ถ้าต้องการอะไรเพิ่ม บอกชั้นได้ ชั้นไปล่ะ" เอ๊า she ตัดบทลาได้เนียนมาก และแล้วอาหารเช้าแบบฝรั่ง มีขนมปัง 3 แผ่น แผ่นบนสุดตรงกลางมีเนยราดน้ำผึ้งจานเล็ก ส่วนจานใหญ่มีผักกาดหอม ไข่ดาว เบคอน แฮม ไส้กรอก ราดด้วยซอสมะเขือเทศ ซอสถั่วเหลือง และโรยด้วยพริกไทย คอดง่ายเลยว่ะ และสุดท้าย มีกาแฟกับน้ำส้มวางไว้ข้างกัน แถมน้ำเปล่าอีกแก้ว แถมข้าวต้มทะเลถ้วยเล็กอีกตางหาก ยัยคาร่า กรูไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็เต็มโต๊ะจะแย่ แล้วดันเบิ้ลเผื่ออีก 2 เผื่อใครวะ วางเสร็จ บอกว่า
"อย่ากินหมดนะ เดี๋ยวเพื่อนคุณมากินด้วย" เอ๊า อะไรของ she วะ และแล้วก็เป็นจริง ไอ้ป้อม ไอ้โต๊ะ หน้าซีดมาเลย ผมตะลึงง่ะ โดยเฉพาะไอ้ป้อม ที่ทั้งวันมันไม่ได้นอน
"ประสาทจะแดร๊ก ยัยคาร่าเล่นกรูกลางดึก บอกว่าให้กลับมาเมืองไทยด่วน ดีนะ ที่กรูอยู่แค่มาเก๊า ถ้ากรูอยู่เมกา ก็ชาติหน้าโน่น กว่ากรูจะกลับ" ไอ้ป้อม พอหย่อนตูดปุ๊บ ก็บ่นอุบ ไอ้โต๊ะนิ่งเงียบ เพราะสัปหงกหลายรอบ  
 
คาร่ามาจัดแจงเขยิบจานชามให้เพื่อนผม ไอ้ป้อมบ่นอีกรอบ
"คาร่า พอเฮอะ ยูสงสารไอบ้างซี I so try มากเลย" คาร่านิ่งเงียบ เสิร์ฟของอยู่นั่นแหละ ป้อมปีเตอร์ก็ถอนหายใจเฮือก ไอ้โต๊ะเริ่มพูดบ้างหลังจากสัปหงกอยู่นาน
"อื้อหือ กลิ่นยังกะหนูตายในส้วม ใครแม่มไม่อาบน้ำวะ ไอ้เป็ดอ่างน้ำ" เป็ดอ่างน้ำ เมิงเข้าใจด่านะ ไอ้ป้อมตอบอย่างไม่อาย
"ก็กรูสิ จะมีใคร ทนเหม็นหน่อยแล้วกัน" คาร่านำผ้าเช็ดตัว พร้อมทั้งอุปกรณ์อาบน้ำให้ไอ้เน่าป้อม
"ยูไปอาบน้ำไป ปีเตอร์ เดี๋ยวลูกค้าตายเพราะยู"
"ก๊อตแดมน์ ปล่อยให้มันตายไปเลยสิ ก็ใครล่ะ ก่อปัญหากลางดึก" มันสบถเสียงเบา และรับของจากคาร่า ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำอย่างหงุดหงิด  เอ๋ หงุดหงิดสิ  
"โธ่ พ่อนักบินผู้น่าสงสาร" ไอ้โต๊ะพูดซ้าาาาาาาาาาาาาาา 
"ไอ้โต๊ะ ไอ้ตัวดี เมิงหุบปากไปเลย" ผมด่ามัน สักพัก ไอ้ป้อมตะโกนมา
"คาร่า ยูยังไม่ให้เสื้อผ้าไอเลยนะ ให้ไอโป๊ไปแบบนี้เหรอ" สักพัก คาร่า นำเสื้อผ้ามาให้ไอ้ป้อมใส่
"ซอรี่ ไอลืม" แถมหัวเราะก๊าก แต่ไอ้ป้อมมันไม่ขำด้วยซี
       อาหารเครื่องดื่มที่คาร่าทำนั้น ตรงข้ามกันกับบุคลิกสาวมั่น เปรี้ยวสไตล์ลูกครึ่งเป็นอย่างมาก บอกตรงๆว่ามันอร่อย และอีกอย่างคือ คาร่าตามจีบไอ้ป้อม ซึ่งไม่มีผู้ชายคนไหนเขาทำกัน แต่ทุกครั้งที่ไอ้ป้อมหงุดหงิดใส่ she ก็บ่นอุบกับผม ไอ้โต๊ะไม่ขาดปาก ครั้งนี้ก็เช่นกัน
"โธ่ คุณภีม คุณโต๊ะ ดูสิคะ คาร่าหวังดีกับปีเตอร์แท้ๆ ปีเตอร์กลับทำแบบนี้ได้ลงคอ" แหง ก็หล่อนไปก่อกวนมันมานี่ ทำแบบนี้ มันไม่หงุดหงิดก็แปลกแล้ว ยัยคาร่า
         หลังจากที่ไอ้ป้อมอาบน้ำเสร็จ มันก็สัปหงกที่โต๊ะ ผมเลยประชดคาร่าว่า
"เอ้า ไม่พามันไปนอนด้วยล่ะ จะได้ครบสูตร" เอ๊ะ เอาจริงแฮะ คาร่าพามันไปนอนที่ห้องเว้ย สักพัก พ่อของเธอมาครับ พ่อของเธอก็คือ นายตำรวจคนนั้นนั่นแหละครับ
"อ้าว ภีม ขอโทษทีที่สาย คาร่าทำอาหารเช้าให้กินรึยัง"
"อ๋อ กินแล้วครับ" พ่อของเธอก็จ๊ะเอ๋ไอ้โต๊ะพอดี จึงบอกคาร่า ที่กำลังประหงมไอ้ป้อมว่า
"เออ คาร่า แด๊ดลืมบอกลูกไปน่ะ"
"ไม่ทันแล้วค่ะ แด๊ด" และเธอก็พาไอ้ป้อมขึ้นไปนอน พอคาร่าลับตาไป ผมเลยถามขึ้นต่อ
"แล้วคู่หูล่ะครับ คู่หูของผมเป็นใคร" ท่านก็ตอบมาว่า
"กำลังยิงปืนอยู่ตรงนั้นครับ" ผมกับไอ้โต๊ะกล่าวลาท่านเสร็จ ก็เดินไปดู เดินไปไม่ได้ไกล สักพัก
"โอย ไอรำคาญเสียงปืน" คู่เดิม คาร่ากะปีเตอร์
"ไปนอนเถอะยู อยากนอนไม่ใช่เหรอ"
"ไม่เอาแล้ว เสียงปืนดังขนาดนี้ ไอนอนไม่ไหวหรอก" และหันมาทางพวกเรา "อ้าว พวกเมิงจะกลับแล้วเหรอ"
"กลับติ่งตลิ่งชันไรเมิ๊งงงงง กรูจะไปดูคู่หูกรู" มันหูผึ่งฉับพลัน
"กรูไปด้วยไอ้ภีม" มันผละจากคาร่าอย่างไม่ใยดีเลยวุ้ย คาร่าก็ตามมาติดๆ
"รอด้วยสิ ปีเตอร์ ยูจะรีบไปไหนน่ะ"
        ทั้ง ผม โต๊ะ ป้อม และคาร่าไปที่สนามยิงปืน ก็พบชายหนุ่มร่างอวบอ้วน แต่สูงใหญ่ กำลังใจจดจ่อกับการยิงปืน คาร่าเกาะแขนไอ้ป้อมแน่นเวอร์ แด๊ดยัยคาร่าก็มาติดๆ และท่านแด๊ดก็พูดขึ้นว่า
"เขาคือหมวดอู๊ดน่ะ เขาจะเป็นคู่หูคุณ" พอหมวดอู๊ดยิงปืนเสร็จ หมวดอู๊ดวางปืน และปล่อยให้เป็นหน้าที่ของบริกรไป และหมวดอู๊ดตรงมาที่พวกเรา ตะเบ๊ะใส่ท่านแด๊ด และก็ลูกสาว และมองหน้าพวกผมอย่างงงๆ ท่านแด๊ดอธิบายว่า
"นี่ไง ทนายธีรนัยน์ คู่หูของคุณ" หมวดอู๊ดจะทักทายอย่างไร เพราะมึนอยู่ ได้แต่ตะเบ๊ะใส่ผม
"สวัสดีครับ" และหันมาพูดกับท่านแด๊ดว่า
"ผมไม่ทราบเรื่องเลยครับ อยู่ดีๆ จะให้ผมทำงานร่วมกับทนาย ผมงงมาก" ผมสังเกตป้ายชื่อของหมวดอู๊ด
"ร.ต.ต.ธนากร โวคะพันธ์ พี่อิ๋วเปล่าว๊า" ผมไม่กล้าถามเขา เพราะเขาดูซีเรียสเกินไปหน่อย โดยเฉพาะเรื่องงาน
"หมูองค์ลง" ไอ้โต๊ะปากดี ไอ้ป้อมตบทีซิ ดีมากกกกกกกก
"ก็คือว่า ชั้นจะให้คุณทนายนักสืบนี่"
"เดี๋ยวๆ ตกลงเค้าคือทนายหรือนักสืบครับ" เอ๊า กรูเป็นทั้ง 2 อย่างแล้วมันผิดตรงไหนฟระ
"เอ๊า ไอ้ช้างพลายนี่ เรื่องมากจัง" ไอ้โต๊ะ ยัง
"เป็นทั้ง 2 อย่าง"
"ห๊ะ คนบ้าอะไรเป็นทั้ง 2 อย่าง" ผมและเพื่อนๆหันขวับ คาร่าอ้าปากหวอ นี่แค่เป็นทั้ง 2 อย่าง เมิงว่ากรูบ้าเลย
"เอ๊า คนเราจะเป็นทั้ง 2 อย่างไม่ได้เหรอ"
"เปล่าครับ เพียงแต่ว่า ผมเคยเจอตัวอย่างไอ้พวกจับปลา 2 มือมาเยอะ เจ๊งทุกราย" แนะ ว่ากรูจับปลา 2 มืออีก ไอ้โต๊ะ เมิงอย่าเดือดร้อนแทนกรู
"โธ่ อย่างน้อยเพื่อนกรูก็ประสบความสำเร็จล่ะวะ ไม่เหมือนเมิง ไอ้ปากมอม" เอ๊า ไอ้นี่ กรูเจ๊งแน่ กรูเจ๊งแน่ ผมรีบออกตัวแทนไอ้โต๊ะ ก่อนออกตัว ผมบีบปากไอ้โต๊ะแน่น
"ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนของผมครับ" ผมเสียวๆอยู่เหมือนกัน ถ้าหมวดอู๊ดต่อว่าผม แต่แปลกแฮะ ไม่โกรธหมวดอู๊ดพูดว่า
"คุณไม่ต้องออกตัวแทนเพื่อนคุณหรอก คุณทนายนักสืบ ถ้าเขาคิดว่าเขาทำถูก มันก็เรื่องของเขา" เอิ๊กกกกก แวร๊งงงง และพูดต่อไปว่า "ผมตางหาก ที่จะต้องเป็นฝ่ายขอโทษ ออกตัวแรงไปหน่อย" และเขาก็ตะเบ๊ะใส่ผม ด้วยท่าทีที่ขรึมๆ เฮ้ย ดูไม่ใช่คนแรงๆเลยว่ะ
      ท่านแด๊ดก็พาเรามาที่สนามกอล์ฟ แปลกแฮะ ที่ดินก็แทบจะไม่มีอยู่แล้ว ดันทำให้มันใหญ่โต แบบนี้ ผมว่าแย่แน่
"โห ใหญ่โตจัง" คาร่าแย้งว่า
"ไม่หรอกค่ะ คุณภีม ที่อื่นใหญ่โตกว่านี้อีกตั้งเยอะนะคะ" เธอเป็นสาวธุรกิจไฟแรงมาก จบป.ตรีที่อเมริกา กำลังจะจบป.โทที่อังกฤษ เธอใช้เวลาไม่กี่เดือน ทำให้ที่นี่เป็นที่ๆ ต่างชาติอยากเข้ามาท่องเที่ยว และที่สำคัญ เธอปลูกเรือนคนงานให้คนงานแถวนี้อยู่อีกด้วย ผมทึ่งในความสามารถของผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ
      เธอพาพวกเราไปห้องประชุมลับ ที่ห้องใต้ดิน ข้างล่างนี่ โอเชี่ยนเวิล์ดดีๆเลยล่ะ แทบจะมีหลายมิติดี เหมือนเดินอยู่กลางน้ำ ตรงพื้นนี่ ผมเสียวฉลามงับว่ะ ยิ่งกลัวๆอยู่ด้วย แต่แปลกแฮะ ที่นี่ไม่มีฉลามเลย 
       ไชโยมาถึงแล้ว ห้องใต้ดิน เราประชุมอะไรกันนี่ ฐานทัพ เรือรบ
"คุณๆ" เอ๋ เสียงนั้นยัง..... เอ้า คาร่า หล่อนมาทำอะไรที่นี่ยะ ห้องโบว์ลิ่ง เหรอ ว้าาาาาาา นึกว่าห้องประชุมลับ ที่ไหนได้ โล่ง โล่งเลย
"ถ้าง่วงก็ไปนอนที่ห้อง ไม่ใช่นอนที่นี่"
"จร้าาาาา แม่คาร่าสุดที่รักของ...." ผมเหล่ไปทางไอ้ป้อม
"ของใคร" ไอ้ป้อมตาเขียวปัด ขณะที่มันกำลังจะโยนลูกโบว์ลิ่ง
"ของ เมิงไง ไอ้ป้อม อิอิ" ไอ้โต๊ะ มันเสริมมานะ กรูไม่เกี่ยว 
"น้อยๆ หน่อย ไอ้โต๊ะ เดี๋ยวพ่อทุ่มด้วยโบว์ลิ่งเลย"
"แค่นี้ทำเป็นเขิน" ไอ้โต๊ะมันไม่เลิกก่อสงครามน้ำลายเว้ย
"เขินเควี่ยไร กรูไม่ได้เขินซักหน่อย" มันหงุดหงิดเต็มที และโยนลูกโบว์ลิ่งไป สไตรค์
"เยส" มันดีใจสุดขีด คาร่าก็มาเกาะไหล่มัน
"คาร่าเล่นมั่งสิ เล่นคู่กับยูนะ" มันหัวเราะ
"5555" สักพักมันเปลี่ยนสีหน้า "ไม่ให้" คาร่ายังงอนง้อต่อ สักพักใครสักคนถามผม ในขณะที่ผมกับไอ้โต๊ะหัวเราะคู่นี้อยู่  
"2 คนนี้เป็นแฟนกันเหรอ" หมวดอู๊ดนี่เอง ไอ้โต๊ะแม่มเสียอารมณ์โดยฉับพลัน
"เปล่า แต่ว่าอนาคตไม่แน่"
"อนาคตไม่แน่..." ไอ้ป้อม เมิงงงงง "แต่ที่แน่ๆ กรูจะเอาลูกโบว์ลิ่งทุ่มหัวพวกเมิงงงงงง" อร๊างงง ไอ้ป้อมมันเอาลูกโบว์ลิ่งไล่ขวิดแล้ว ผมกับไอ้โต๊ะวิ่งวุ่นเลย "อย่าหนีนะ ไอ้เพื่อนชั่ว" จ้างให้ ก็ไม่หยุดให้เมิงทุ่มกรูหร๊อกกกกกกกก คาร่านั่งขำก๊าก มองดูพวกผมวิ่งวุ่นกัน แต่ทว่าหมวดอู๊ดไม่ค่อยขำแฮะ จะว่าอมยิ้มก็ไม่เชิง เห็นขรึมอยุ่นี่แหละ
ผมชักจะไม่แน่ใจแล้วสิ การมีคู่หูอย่างหมวดอู๊ด มันจะราบรื่นไหมหว่าาาาาา 
 
โปรดติดตามตอนต่อไปนะน้องนะ - -