เป็นเพื่อนกับเธอไม่ได้จริงๆ

แป้ง/ ยังจะมา ไม่เป็นไรอีก
มิตร/ ไม่เอาอะครับผมไปส่งดีกว่าผมกลัวคุณเป็นอะไรไปแล้วผมจะบาปครับ
ภา/ งั้น. ก็ได้คะ
ชิต/ เดี๋ยวฉันไปเปิดห้องให้ เพราะฉันเป็นเจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลแล้ว
มิตร/ ฮึ่ยจริงหรอ
แป้ง/ จริงดิ
มิตร/ คุณณณณณณณ
แป้ง/ ภา...................
ชิต/ เลือดอาบทั้งขาเลย
แป้ง/ ก็ไปดิมามัวชักช้ากันทำไมเล่า
................................ไปถึงห้องพยาบาล.............
ภา/ โอ๊ย เลือดฉันหมดไปกี่ลิตรเนี่ย
ชิต/ เว่อร์
แป้ง/ (ตีมือชิต) นี่แน ว่าเพื่อนฉันหรอยะ
มิตร/ โอ๊ยพอ พอกันที เดี๋ยวคุณ.....
ภา/ ภาคะ
มิตร/ คุณภาครับจะสลบครับ
ชิต/ เป็นห่วงเค้าหรอ
มิตร/ หึ ไม่อยากทำบาป
ครูพจน์/ เป็นไงกันบ้าง นักเรียน
ครูแหวน/ งั้น ถ้าหายแล้วไปซ้อมร้องต่อ
ภา/ แต่ครูคะ เมื่อกี้ เลือดอาบทั้งขาเลยนะคะ
ครูแหวน/ ฮะ เลือด
...................ครูแหวนเป็นลม..........................
ชิต/ อะไรวะเนี่ยะเด็กก็เป็นครูก็เป็น
.......................................โปรดติดตามตอนต่อไป....................