เป็นเพื่อนกับเธอไม่ได้จริงๆ

แป้ง/ ยังจะมา ไม่เป็นไรอีก

มิตร/ ไม่เอาอะครับผมไปส่งดีกว่าผมกลัวคุณเป็นอะไรไปแล้วผมจะบาปครับ

ภา/ งั้น. ก็ได้คะ

ชิต/ เดี๋ยวฉันไปเปิดห้องให้ เพราะฉันเป็นเจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลแล้ว

มิตร/ ฮึ่ยจริงหรอ

แป้ง/ จริงดิ

มิตร/ คุณณณณณณณ

แป้ง/ ภา...................

ชิต/ เลือดอาบทั้งขาเลย

แป้ง/ ก็ไปดิมามัวชักช้ากันทำไมเล่า

................................ไปถึงห้องพยาบาล.............

ภา/ โอ๊ย เลือดฉันหมดไปกี่ลิตรเนี่ย

ชิต/ เว่อร์

แป้ง/ (ตีมือชิต) นี่แน ว่าเพื่อนฉันหรอยะ

มิตร/ โอ๊ยพอ พอกันที เดี๋ยวคุณ.....

ภา/ ภาคะ

มิตร/ คุณภาครับจะสลบครับ

ชิต/ เป็นห่วงเค้าหรอ

มิตร/ หึ ไม่อยากทำบาป

ครูพจน์/ เป็นไงกันบ้าง นักเรียน

ครูแหวน/ งั้น ถ้าหายแล้วไปซ้อมร้องต่อ

ภา/ แต่ครูคะ เมื่อกี้ เลือดอาบทั้งขาเลยนะคะ

ครูแหวน/ ฮะ เลือด

...................ครูแหวนเป็นลม..........................

ชิต/ อะไรวะเนี่ยะเด็กก็เป็นครูก็เป็น

.......................................โปรดติดตามตอนต่อไป....................