สาวกับสาว

อลิน ตื่นได้แล้วจ้า วันนี้เธอมีสอบนะจ๊ะ เพราะว่าเธอยังไม่ได้ไปสอบเลย

ฉันไปบอกคุณครูเอาไว้ให้แล้ว คุณครูเธอใจดี เธอไม่ว่าเลยสักนิด จ๋าบอก

อลินลุกขึ้นมาด้วยท่าทีสลึมสลือ

จ้า ฉันรู้แล้วหล่ะน้า

อลินลุกขึ้นไปอาบน้ำ แปรงฟัน อย่างว่าง่าย

และจ๋าก็พาอลินไปสอบ

คุณครูประจำชั้น พาอลินไปสอบ

หลังจากอลินไปสอบเสร็จแล้ว จ๋าก็พาอลินไปทานไอติมที่อลินโปรดปราน

อลินนั่งทานไอติมรสสตอเบอรี่ อย่างเอร็ดอร่อย แต่หารู้ไม่ว่าในใจจ๋านั้นแลดูเศร้าสร้อยนัก

แต่ก็ไม่กล้าบอกอลินแต่อย่างใด

จ๋าๆ อลินเรียกจ๋า ทำไมเธอถึงนั่งเหม่อหล่ะ

อ๋อๆ ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆน่ะ

ว่าแต่เธอทำข้อสอบได้หรือเปล่าหล่ะ อลิน

ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้างตามภาษาฉันแหล่ะ

แป่ว

แต่ยังไงก็ต้องขอบใจเธอนะจ๋า ที่คอยดูแลฉันมาตลอด

ไม่เป็นไรหล่ะจ๊ะ

แล้วตอนนี้เราอยู่ที่ไหนหล่ะเนี่ย

อ๋อตอนนี้เราอยู่สยามจ้า ก็เรานั่งรถไฟฟ้ามาไง เธอจำไม่ได้หรอ

อืม อ๋อ จริงด้วยสิ

สองคนนั่งทานไอติมที่แหล่งช้อปปิ้งสยาม

และนั่งรถไฟฟ้ากลับไปยังหอของพวกเธอ

นี่ฉันเป็นอะไรกันนะ อลินถามจ๋า ขณะที่เธอกำลังจะไปอาบน้ำ

อ๋อ โรคธรรมดาน่ะจ๊ะ ไม่มีอะไรหรอก เธอก็แค่ เป็นหวัด เป็นไข้ธรรมดาเนี่ยแหล่ะ

แล้วทำไมยามันเยอะแยะจังเลย แถมยังมียาเสริมภูมิคุ้มกันด้วย

อลินทำหน้าเหวอ

อ๋อก็จะได้มีร่างกายแข็งแรงไง จ๋าทำท่าชูกล้ามให้ดู

อ๋อ

อืมแต่คืนนี้ฉันต้องไปทำภารกิจน่ะ เดี๋ยวฉันขอนอนพัก แล้วเดี๋ยวฉันจะกลับดึกหน่อยนะ

จ๋าทำท่าจะส่ายหน้าเพราะว่าเธอรู้ว่าอลินเป็นอะไร

นะจ๊ะ

เอ่อ เธออย่าไปเลย ฉันว่าอันที่จริงเธอน่าจะเลิกอาชีพนี้ได้แล้วนะ

มันไม่ดีหรอก

จ๋าบอกพร้อมกับเดินไปอาบน้ำในห้องพัก

หรอ ทำไมหล่ะ อลินทำหน้างง

อืม เธออย่าถามให้มากเลยน้า

ไม่ได้ก็คือไม่ได้นะจ๊ะ

อ๋อ งั้นฉันขอนอนก่อนนะ อ่อ เดี๋ยวฉันขอโทรหาคุณพ่อกับคุณแม่ก่อนหล่ะ

ได้สิ ว่าแล้วจ๋าก็เข้าไปอาบน้ำ เธอนุ่งผ้าถุงเดินโถ่งๆเข้าไปอาบน้ำ

ส่วนอลินก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทร เนื่องจากเธอคิดถึงพ่อกับแม่ของเธอมาก

หลังจากที่เธอไม่ได้คุยกับท่านมานานแล้วหลังจากที่เธอเข้าโรงพยาบาลไป

ฮัลโหล คุณแม่หรอคะ

ลินหรอลูก เป็นไงบ้างจ๊ะ นี่ลูกหายไปไหนมาจ๊ะ แม่เป็นห่วงลูกรู้ไหม

อ๋อค่ะ หนูแค่ไม่สบายนิดหน่อยน่ะค่ะ

อ๋อจ้า ดูแลสุขภาพดีๆนะจ๊ะลูก

และก็ไม่ต้องห่วงทางนี้นะจ๊ะ ตอนนี้แม่ขยายพื้นที่ปลูกผักไปได้อีกหน่อยแล้ว หลังจากที่แม่ไปกู้มา

อ๋อค่ะ อลินทำหน้าซึม และในใจเธอก็เป็นห่วงแม่มาก

แม่คะ 

จ๋า

แม่ทำงานดีๆนะคะ หนูรักแม่นะคะ

จ้า แม่บอก

อลินก้มตัวลงนอน แต่เธอก็เริ่มรู้แล้วว่าร่างกายเธอไม่เหมือนเดิม

เธอรู้สึกอ่อนเพลียอย่างบอกไม่ถูก ทั้งนี้เป็นเพราะว่าโรคของเธอได้กำเริบขึ้นมาแล้ว

เพราะโรคนี้จะใช้เวลาฟักตัวอยู่ในร่างกายคนเป็นเวลานาน ถึงจะแสดงอาการ

เธอรู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรงอย่างบอกไม่ถูก

อลินนอนไม่หลับ และคิดถึงภาพที่จ๋าคอยดูแลเธอมาโดยตลอด

จ๋า ทำไมเธอถึงดีกับฉันนักนะ

แต่จริงๆแล้วฉันอยากจะเรียนให้จบเร็วๆ และก็ไปช่วยดูแลแม่กับพ่อจริงๆ

อลินกล่าว

จ๋าเดินออกมาแต่งตัวในห้อง และห่มผ้าให้อลิน

อลิน ฉันสงสารเธอจริงๆ เวรกรรมอะไรนะเธอถึงต้องมาเป็นแบบนี้