ความรักของยัยบ๊องกับนายใจดี

หลังจากที่กลับมาจากการไปเข้าค่ายคณิตศาสตร์ วันนี้หนิหน่าก็รีบแต่งตัวแต่เช้า
หนิหน่า : อืมรีบแต่งตัวดีกว่าเราเดี๋ยวไม่ทันการ 555
แม่ : วันนี้ลูกเราแปลกจริงๆจะรีบไปไหนน้า
หนิหน่าหยิบเสื้อตัวใหม่เอี่ยมมาใส่คู่กับกระโปรงตัวใหม่ที่แม่เพิ่งซื้อมาให้
หนิหน่า : ไปแล้วนะคะ
แม่ : จ้า ว่าแต่จะรีบไปไหนหรอจ๊ะ
หนิหน่า : อ๋อวันนี้เป็นวันประกาศผลสอบค่า
แม่ : อ๋อหรอจ๊ะ ขอให้ลูกโชคดีนะจ๊ะ ได้เกรดงามๆนะจ๊ะลูกรัก
หนิหน่า : ค่า เดี๋ยวจะเอาเกรดงามมาอวดนะคะ แล้วถ้าได้ไม่งามหล่ะคะ
แม่ : แหมลูกคนนี้ รีบไปเถอะจ๊ะ พระคุ้มครองนะ
หลังจากที่หนิหน่ายืนคุยกับแม่อยู่หน้าประตูห้องนอนเธอที่ชั้นสอง เธอก็เดินลงมาชั้นหนึ่ง และเปิดประตูเดินออกไป
ปั้ง ปั้ง
แม่ : เปิดประตูเสียงดังจริงลูกคนนี้
 
ระหว่างทาง
หนิหน่า : อ้าว ฟาง แก้ว เธอก็มาแล้วหรอวันนี้เธอขับจักรยานมาเชียวนะขอฉันซ้อนหน่อยได้ไหม
วันนี้ฟางกับแก้ว ขี่จักรยานมาคนละคน สีฟ้า กับสีขาว
 แก้ว : ได้จ้า แต่นั่งดีๆนะระวังตกหล่ะ
หนิหน่า : จ้า
นินั่งตัวตรงกลัวตกแต่บรรยากาศดีจริงๆ ลมปลิวไสว ชุดนิปลิวไปตามสายลมที่โบกพลิ้ว
แก้ว : แหมยัยนินั่งสบายเชียวนะ
ฟาง : แถมวันนี้เธอยังใส่ชุดใหม่ด้วย ดูดีจังนะยะหล่อน
หนิหน่า : เธอสองคนก็เหมือนกันแหล่ะน่า
นิยิ้มอายๆ รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
ฟางแก้ว : จ้า แหมก็เธอใส่ชุดใหม่ไงก็ดูดีอยู่แล้วแหล่ะยัยนิ
นิไม่ตอบอะไรหลบตาเพื่อนทั้งสองคน และยังคงนั่งตัวตรงต่อไป
นิ : รถเธอนี่นั่งสบายดีเนาะ 555 คิดในใจ ฉันอยากนั่งอีกๆๆ 55
ฟางเหลือบสายตาเป็นเห็นชายรูปงามคนนึงกำลังเดินมาอยู่ไกลๆ
ฟาง : อ้าวนั่นพ่อรูปหล่อของเธอเดินมาโน่นแล้วแน่ะ
ฟ้าฟาดเดินมาแต่ไกลเห็นอยู่ลิบๆ ใส่ชุดเท่ห์ซะด้วย
หนิหน่า: ฟ้าฟาด นายก็มาด้วยหรอ
ฟ้าฟาด : อืม ผมก็มาสิครับ ก็วันนี้วันสำคัญไง แล้ววันนี้ผมดูดีไหมครับ
ฟ้าฟาดเอ่ยถามแบบอยากรู้คำตอบ
หนิหน่า : แหมนายนี่ไม่ค่อยเลยนะ อืมจ้า ดูดีมาก 555 เน้น ว่า มาก 555 แต่สู้ฉันไม่ได้หรอกย่ะ เหอๆ
ฟ้าฟาดใส่ชุดนักเรียนชุดใหม่ที่เพิ่งซื้อมาเช่นกัน
ฟ้าฟาด : นี่เป็นชุดที่คุณแม่เพิ่งซื้อให้ผมเลยนะครับ ราคาก็ไม่มากไม่น้อยแค่ 1000 บาทเอง
นิ : บ้านเธอสิ เสื้อผ้าไรกันถึงแพงมโหฬารขนาดนั้นหล่ะ ฉันไม่โง่หรอกนะ
ฟ้าฟาด : งั้นหรอครับ คือผมแค่ล้อเล่นน่ะ 55
ฟาง : หรอว่าแล้วเชียวว่าทำไมถึงหล่อลากไส้ 55 ที่แท้ก็ใส่ชุดราคาตั้ง 1000 นี่เอง เหอๆ
แบ๊งค์ : 1000 กับผีอ่ะดิ ผมรู้มาว่าเสื้อนี้อ่ะแค่
แบ๊งค์กระซิบกระซาบ
ฟ้าฟาด : ไรกัน นายนี่ ไปบอกความลับเค้าทำไม ผมเสียหายหมด
แบ๊งค์ : 55 สะใจก็นายอยากมาสะบัดมือฉันแรงเองหนิ ช่วยไม่ได้
ฟ้าฟาด แค้น อะไรกันเรื่องแค่นี้ต้องมาแก้แค้นกันเลยหรอ
ฟ้าฟาดจับมือแบ๊งค์อีกครั้ง
แล้วกระชากซะแรงกว่าเดิมอีก
แบ๊งค์ : นี่ดูสิ ฟ้าฟาดทำผมอีกแล้ว
ฟาง : 55 สะใจ ก็เรื่องของนายสองคนไม่ใช่เรื่องของฉัน
แบ๊งค์งอน : เหอๆ งั้นหรอ
แบ๊งค์ : งั้นฉันไม่เดินกับนายแระ พวกเธอด้วย พวกเธอมันรุนแรงจริงๆ
แถมยังค่อนข้างที่จะป่าเถื่อนด้วย
แก้ว : งั้นหรอ งั้นก็ตามใจเธอสิ เหอะๆ
หนิหน่า : ถึงโรงเรียนแล้วสิ หลังจากที่ฟางกับแก้วขี่จักรยานกันมานาน
 ฟาง :นี่เราขี่มา ไกลเหมือนกันเนอะ ประมาณ 500 เมตรได้เลยหล่ะ
แก้ว : จ้า
ฟาง : อ้าวนั่น วิมาลา และ เพื่อนๆเราหนิ รีบไปหาเพื่อนๆเรากันเถอะยัยนิ
นิลงจากรถจักรยานของแก้ว และแก้วก็เอาจักรยานไปจอดไว้ในที่จอดจักรยาน
นิ : จ้า วันนี้โรงเรียนเราดูคึกคักดีเนอะ
ฟาง : นักเรียนมากมายต่างแต่งตัวมาโรงเรียนแต่เช้าทั้งนั้นเลย
ฟาง : ก็แน่หล่ะ ก็วันนี้วันประกาศผลนี่นาจะมีคนน้อยได้ไง ยัยบ๊อง
ฟางพูดพลางเอามือไปตบหัวนิเบาๆ
นิ : จริงสิเนอะ
อ. : ได้เวลาเข้าแถว เคารพธงชาติแล้วจ้า ทั้งหมดตรง และร้องเพลงชาติให้พร้อมเพรียงกันด้วยนะ
ค่า
ทุกๆคนร้องเพลงชาติเสียงดังฟังชัด และตั้งหน้าตั้งตาสวดมนต์กันอย่างตั้งใจ
เมื่อเคารพธงชาติเรียบร้อยแล้ว เด็กๆทุกห้องก็ต่างแยกย้ายกันไปหาอาจารย์ประจำชั้นเพื่อฟังข่าวดี
อาจารย์ขวัญใจซึ่งเป็นอาจารย์ประจำชั้น ม.6 ห้อง A เดินมาพร้อมกับรอยยิ้ม
อ.ขวัญใจ : วันนี้ทุกคนดูสดชื่นดีนะจ๊ะ
อ. : เมื่อทุกคนมาถึงแล้ว งั้นครูจะไปหยิบคะแนนมาบอกพวกเธอก่อนหล่ะนะ ห้องเรามีนักเรียนทั้งหมด อืม 43 คนนะจ๊ะ
อ. :ขอเรียกชื่อพวกเธอก่อนนะ
อ. :วิมาลา
วิมาลา : มาค่ะ
อ. : ฟ้าฟาด
ฟ้าฟาด : มาครับ
อ. เรียกจนครบทุกคน
อ. : อ้าวมากันครบนะจ๊ะ
เพื่อนๆ : ค่า
อ. : คืองี้ครูมีข่าวดีจะบอกจ้า ว่าคนที่ได้ที่หนึ่งปีนี้
อ. : มีใครรู้ไหมจ๊ะ
เพื่อนๆ : ฟ้าฟาดใช่ไหมคะ/ ครับ
ครูมองหน้าเด็กทุกคนที่ตั้งใจฟังที่ครูพูด
อ. : ใช่จ้า แต่ที่น่าแปลกไปกว่านั้นรู้ไหมจ๊ะว่าใครได้ที่สอง
เพื่อนๆ : คงจะเป็น ยัยจ๋าอีกตามเคยหล่ะสิคะ
อ. : ผิดแล้วจ๊ะ ปีนี้แปลกกว่าทุกปี เพราะว่าคนที่ได้ที่สองนั้นคือ แต่น แตน แต้น
อ. : รู้ไหมจ๊ะว่าใคร คนที่ดูว่าจะไม่ใช่แต่ก็ใช่จ้า มันอาจทำให้หนูๆแปลกใจนะจ๊ะ แต่ด้วยความเพียร เพื่อนคนนี้ของพวกหนูก็ทำได้จ้า
ครู :หนูหนิหน่าจ้า
เพื่อนๆ: จริงหรอคะ โอ้โห ปีนี้พลิกล็อคจังแฮะ
เพื่อนๆพากันทึ่งในความเก่งของยัยนิกันใหญ่
เพื่อนๆ: ทำได้ไงเนี่ย นิ เก่งจังนะ
นิก้มหัว หลบตา เขิน และเลี่ยงเดินออกมา
อ. : ครูก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะจ๊ะ หนิหน่าหนูว่างั้นไหมจ๊ะ
หนิหน่าอาย : อ๋อค่ะ
อ. : แล้วรู้ไหมจ๊ะว่าที่หนึ่งกับที่สองปีนี้ได้กี่เปอร์เซนต์กัน
เพื่อนๆ: ไม่ทราบค่า
อ. : ปีนี้เฉือนกันแค่ไม่กี่เปอร์เซนต์เองจ้า
เพื่อนๆ : จริงหรอคะ โห เป็นไปได้ไงกันคะ
เพื่อนๆ: น่าตื่นเต้นจัง เนอะพวกเรา
อีกคน : จริงด้วยๆ อยากรู้จังว่ายัยนิได้กี่เปอร์เซนต์
อ. : เป็นไปแล้วจ้า
ฟาง กับแก้ว : โหนิเก่งจริงๆ ทำได้ไงเนี่ย เฉือนกับฟ้าฟาดผู้ไม่เคยแพ้ใครเพียงนิดเดียวเอง
นิ : หรอจ๊ะ หน้าแดง
อ. : ฟ้าฟาด ได้ 95 เปอร์เซนต์จ้า นั่นหมายถึงว่า A ทุกวิชาจ้า และค่าเฉลี่ยคือ 95 เปอร์เซนต์
เพื่อนๆ : แล้วนิหล่ะคะ
อ. : หนูหนิหน่าได้ 93 เปอร์เซนต์ ได้เอทุกวิชาเหมือนกันจ๊ะ
แบ๊งค์: โหงี้ยัยนิเธอน่าจะไปฉลองหน่อยแล้วนะ
นิ : หน้าแดง ขอบคุณนะแบ๊งค์ แต่ว่าฉันจะไปฉลองกับใครหล่ะ
แบ๊งค์ : ก็กับ นายฟ้าฟาดไง ก็ได้คะแนนไล่เลี่ยกันไม่ใช่หรอ จริงไหมหล่ะ อุตส่าห์แนะนำนะเนี่ย
นิ : ไม่หล่ะ ฉันไม่ไปฉลองกับนายนั่นหล่ะ ฉันไปคนเดียวดีกว่าอีก
แบ๊งค์ : หรอแต่ผมว่าฟ้าฟาดเค้าเต็มใจจะฉลองกับคุณนะ
ฟ้าฟาดมองหน้านิหน่าอย่างเศร้าๆ
ฟ้าฟาด : ทำไมคุณไม่เคยเข้าใจผมเลยนะ
ฟ้าฟาด  : ทำไมนิพูดกับผมแบบนี้หล่ะครับ
นิ : เอ่อ คือฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ
เอ่อ ฉันขอตัวไปทานอาหารกลางวันกับเพื่อนๆก่อนนะ
ฟ้าฟาด : ครับ เอ่อ ได้ครับ
อ. : เอ้าเราแยกย้ายกันไปได้แล้วหล่ะจ๊ะ ผลคะแนนก็ครูส่งให้หัวหน้าห้องไปแจกจ่ายแล้วนะจ๊ะ แล้วยังไงก็ให้ส่งคืนด้วยนะจ๊ะ พร้อมสมุดพก แล้วมาเจอกันอีกทีวันรับใบประกาศนียบัตรนะจ๊ะ หวังว่าทุกคนคงจะจำได้นะจ๊ะ
เพื่อนๆ : ค่า จำได้ค่า
ฟางกับแก้ว : โหย ฉันได้แค่ 83 เปอร์เซนต์ เอง ส่วนฉันก็ได้แค่ 79 เปอร์เซนต์เอง เรียนยังไงฉันจะทันเธอนะยัยนิ เธอนี่เก่งจริงๆเลยเนอะ