แผนลับ กับ คนอัจฉริยะ ( The secret plan )

             เจมส์และสมิทแอบอยู่ในป่าริมถนนแห่งหนึ่ง  พวกเขานั่งพักให้หายเหนื่อยและให้หายจากการบาดเจ็บจากเหตุการณ์รถคว่ำก่อนหน้านี้   “ นายเป็นใคร”  เจมส์ถามชายคนนั้นด้วยความสงสัย  “ ฉันชื่อ สมิท   คนที่นายเคยช่วยไว้”  “ฉันช่วยนาย   เมื่อไหร่”
เจมส์นึกไม่ออกว่าเขาเคยไปช่วยสมิทตั้งแต่เมื่อไหร่  เขาไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้าสมิทเลยแม้แต่น้อย    “ก่อนที่นายจะฆ่าหมอนั้นไง  มันจับฉันไว้และให้ฉันทำตามที่มันต้องการ  แต่ตอนนายเข้ามา มันก็ปล่อยฉันไป  ถ้าไม่ได้นายนะเจมส์  ฉันคงไม่มีโอกาสได้เจอแฟนสาวของฉันแน่ๆ”    “ ทำไมไอ้ชัยมันถึงปล่อยนายง่ายขนาดนั้นวะ” เจมส์เริ่มสงสัยทั้งที่ชัยจับตัวสมิทไปได้  แต่เขาจะปล่อยมาง่ายๆทำไม  สมิทเองก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด   
             เกิดคำถามมากมายในหัวเจมส์  เขาพยายามคิด  ประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมด  ไม่นานหลังจากนั้น  “ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วนะ”  เจมส์พอจะเริ่มเดาแผนการที่ชัยวางไว้ได้  ชัยแกล้งยิงตัวเองตายทั้งที่จริงๆแล้วมันจัดฉากไว้เพื่อรอฉันอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว    และมันใช้เลือดปลอมหลอกฉัน  มันรู้ว่าฉันต้องรีบหนีออกไปจากที่นั่นและมันรู้ว่าฉันต้องทิ้งปืนเพื่อไม่ให้คนเห็น   ฉันเดาว่ามันคงเอาปืนของฉันไปเป็นหลักฐานเพื่อมัดตัวฉันอีกข้อหา  มันเตรียมการไว้ทั้งหมดอย่างแน่นอน  “บัดซบเอ๊ย ...   มันคงยังไม่ตาย  มันไส้ร้ายฉันทั้งเรื่องยานั้น และยังเรื่องฆ่ามันอีก...    ฉันจะต้องแก้แค้นแกให้ได้คอยดูเถอะ” เจมส์โกรธชัยมากกว่าเดิมอีก  เขาเตะก้อนหินที่พื้นด้วยความโกรธอย่างแรง
“โอ๊ย  ไอ้ก้อนหินเวน  ฉันเตะแกแต่ฉันเสือกเจ็บเอง  ทำไมฉันต้องซวยแบบนี้วะ”
             “ รีบไปกันเถอะ”  สมิทเริ่มไม่ไว้ใจสถานการณ์  กลัวว่าตำรวจจะตามพวกเขาเจอ   “ แล้วนายหาฉันเจอได้ไง สมิท” เจมส์สงสัยอีกครั้งระหว่างที่เจมส์กำลังจะพาสมิทไปที่บ้านหลังหนึ่ง  เจมส์เองก็ยังไม่กล้าไว้ใจสมิทได้อย่างเต็มร้อย  ระยะเวลาเพียงไม่ถึง หนึ่ง สัปดาห์ที่ผ่านมา  เกิดเรื่องอะไรขึ้นมากมาย 
              “ ฉันขโมยวิทยุสื่อสารของตำรวจได้  พวกนั้นพูดแต่ชื่อนายอะ  นายดังใหญ่แล้วนะพวก  ตำรวจทุกนายยังรีบแย้งกันไปหานาย  พวกเขาคงจะไปขอลายเซ็นต์นายมั้ง”    สมิทตอบคำถามเจมส์  และหัวเราะเล็กน้อย   “ ใช่เรื่องตลกหรือไงสมิท  แต่ยังไงก็ขอบใจแกนะที่ช่วยฉัน  ไม่ได้แกฉันคงไม่ได้มายืนตรงนี้”
สมิทสั่งให้เจมส์รีบเดินให้เร็ว  พวกเขาต้องหาที่อยู่ให้ได้ก่อนจะมืดค่ำ  สมิทรีบเร่งเหมือนนิสัยใจร้อนของวัยรุ่นไม่มีผิด 
               เจมส์และสมิทเดินทางจนกระทั่งไปถึงบ้านหลังหนึ่ง   “เจมส์ นายพาฉันมาที่นี่ทำไม  นี่มัน บ้านใคร”   “บ้านไอ้ ดิ๊นมัน  เพื่อนเก่าฉันเอง  ไม่สนิทกันเท่าไหร่ แต่หมอนั่นช่วยพวกเราได้” เจมส์พาสมิทมาถึงบ้านหลังหนึ่ง  ในบ้านนั้นดูเหมือนจะไม่มีคนอยู่เลยแม้แต่คนเดียว
             “ หมอนั่นทำให้นายและฉันพ้นข้อกล่าวหาและไม่ติดคุกได้งั้นหรอ” สมิทสงสัยว่าดิ๊นจะช่วยพวกเขาได้อย่างไร   “ นอกจากพระเจ้าแล้ว ก็มีผู้พิพากษาเท่านั้นที่ทำแบบนั้นได้  อย่าพูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้แบบนั้นเลสมิท   หมอนั่นแค่หาที่อยู่และที่กินให้พวกเราได้  หมอนั่นรวยจะตาย  โคตรฉลาดเลยด้วย  รับรองว่าพวกเราปลอดภัยแล้ว”
              แต่ปัญหาของทั้งเจมส์และสมิทในตอนนี้ก็คือ  ไม่มีใครอยู่ในบ้าน  เขากด  กริ่ง หน้าบ้านแล้วรอบแล้วแต่ไม่มีความเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย  “ ไปถามคนแถวนี้แทนฉันที  คนส่วนใหญ่อาจจำฉันได้” เจมส์สั่งให้สมิทไปถามชายคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านมา
              สมิทเดินไปหาชายคนหนึ่งเพื่อถามข้อมูลเกี่ยวกับดิ๊นและบ้านหลังนั้น  เจมส์พยายามเดินตามไปใกล้ๆและคอยแอบฟังอยู่ห่างๆ “ คุณครับ  เจ้าของบ้านหลังนี้อยู่ไหม” สมิทถามอย่างสุภาพกับชายคนหนึ่ง “ เธอไม่อยู่หรอก  เธอไปอยู่ต่างประเทศแล้วหนะ” ชายคนนั้นตอบสมิท
              เจมส์ได้ยินก็ตกใจเพราะรู้ว่าดิ๊นอยู่บ้านหลังนี้คนเดียว  และดิ๊นไม่น่าจะทิ้งบ้านหลังนี้เป็นแน่  เพราะหมอนั่นทั้งออกแบบและสร้างบ้านหลังนี้ด้วยตัวของเขาเอง  เจมส์ทนไม่ไหว  เขาสวมแว่นกันแดด  ใส่หมวกสีดำและเดินตรงมาหาสมิทกับชายคนนั้น
             “ เดี๋ยวก่อนนะครับ   คุณเรียกว่าเธอหรอ  เจ้าของบ้านหลังนี้เป็นผู้ชายหนิ  ชื่อดิ๊นหนะครับ รู้จักไหม”  สมิทใจร้อน เขาต้องการรู้เดี๋ยวนี้เลยว่าดิ๊นอยู่ที่ไหน  เพราะดิ๊นจะเป็นคนเดียวที่เจมส์จะไว้ใจได้    “ ดิ๊นหรอ  เขาตายไปนานแล้วแหละ   ผู้หญิงคนหนึ่งเธอซื้อบ้านหลังนี้ก่อนที่เขาจะตาย   แต่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่  เธอฝากบ้านหลังนี้ไว้ให้คนมาทำความสะอาดทุกเดือน ”  ชายคนนั้นตอบ
              เจมส์ถามถึงสาเหตุที่ดิ๊นตาย  ชายคนนั้นเล่าให้ฟังว่า    เขาออกทะเลเพื่อไปทำอะไรสักอย่าง  แล้วคืนนั้น  มีพายุแรงมาก  ได้ยินกันมาว่า   เหลือแค่เสื้อขาดๆของเค้าเท่านั้น ที่ลอยมาถึงชายฝั่ง  เขาอาจจะกลายเป็นอาหารค่ำของฉลามหรือยังไงไม่มีใครรู้
“ ขอบคุณมาก คุณช่วยผมได้เยอะเลย ”   เจมส์ขอบคุณชายคนนั้น
              เจมส์และสมิทเดินกลับไปยังบ้านของดิ๊นอีกครั้ง  “ ซวยละ  ถ้าเค้าตาย เราจะไม่มีที่กินและที่อยู่แน่  สารวัตรป๊อปมันฉลาดเป็นกรด  เราคงต้องหลบๆ ซ่อนๆ ไปตลอดชีวิตแน่  หรือไม่ก็คงได้ที่กินที่อยู่เป็นเรือนจำอยุธยา”  เจมส์เริ่มกลุ้มใจ  เขาไม่รู้ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อไป
              “นายรู้ได้ยังไงว่าดิ๊น จะยอมช่วยนาย” สมิทอยากรู้ว่าดิ๊นจะยอมช่วยคนที่มีคดีติดตัวอย่างเจมส์หรือป่าว  “ไม่รู้สิ  แต่... เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้ ฉันอยากรู้ว่าเค้าตาย จริงหรือป่าว  ในเมื่อไม่มีศพเขา  เขาาอาจยังไม่ตายก็ได้”   เจมส์ไม่เชื่อว่าคนอย่างดิ๊นจะตายได้ง่ายดายขนาดนั้น   เขาเริ่มพยายามหาทางเข้าบ้านของดิ๊น  “ นั่นนายจะทำอะไร”  สมิทสงสัยกับสิ่งที่เจมส์จะทำ  “ เข้าไปดูให้แน่ใจว่าเค้ายังอยู่”  เจมส์พูดพร้อมกับหาทางเข้าบ้านหลังนั้น