ยังไม้ได้เเต่ง

9.7

เขียนโดย glass

วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2554 เวลา 16.30 น.

  3 ตอน
  2 วิจารณ์
  7,708 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ดูๆ ซุ่มซ่ามจัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

โอ้วพระเจ้าช่วย กว่าฉันจะขึ้นมาได้แทบตาย หลังจากอาบน้ำจนร่างกายสะอาดแล้วฉันก็มานั้งคิดถึงเรื่องที่นายนั้นมาว่า
 “นายนั้นมันบอกว่าฉันเหมือนกลัวแขกเน่า หยี   ทุเรส
 เสียภาพพจน์หมด คุณหนูไฮโซชื่อดังโดนชาวสวนต่ำต้อย ด่า หยีรับไม่ได้ฉันต้องหาเรื่องแก้แค้น”555
 
ขนาดที่ฉันนั้งคิดเรื่องแก้แค้นอยู่  อยู่ดีๆก็มีเสียงประตูบ้านดังขึ้น   ก๊อกๆๆ
  “ใครค่ะ”
“ผมเอง อีเหว่า”
“นายมาทำไม อะ”
“ผมเอาข้าวมาให้คุณจะไม่เอาใช่ไหม”
“เออ เปิดประตูเข้ามาเลย นี่เอาข้าวไปไว้ตรงนั้นสิเดียวฉันไปเอาเอง”
      ตาบ้านั้น ทำหน้าตาลำคานฉันมากขอบอกเกลียดที่สุด พอนายนั้นออกไปฉันเดินเข้าไปดูอาหารที่เขาเอ มาให้เริ่มแกก็นึกว่าจะเป็นอาหารหรูๆสำหรับไฮโซเขากินกัน ที่แท้
ก็แค่ “ไข่เจียว” ฉันโยกกับข้าวที่นายนั้นเอามาให้และฉันก็ไม่กินข้าวเย็น
 
เช้าวันต่อมา
ในตอนช้าวที่แสนหนาวเหน็บ หลังจากที่ฉันกิน สปาเก็สตี้ ที่เตรียมเอามาจากกรุงเทพฯฉันก็ไปยืนตากลมหนาวหน้าระเบียงพร้อมกับกาแฟอุ่นๆของฉันฉันกวาดสายตาไปที่สวนที่กว้างใหญ่  เต็มไปด้วยสวนองุ่นที่ งดงาม ฮ้า!ฉันร้องตะโกนออมา เพราะตาเหลือบไปเห็นนายอีเหว่ากำลังคัดเลือกองุ่นลูกสีแดง มาทำอะไรก็ไม่รู้ฉันเลยร้องตะโกนเรียก
“นาย  นี่ นายอีเหว่า มานี่หน่อยสิ  ฉันมีอะไรให้อะ”
“อะไรหนอครับ”
“มาเถอะน่ารับรองถูกใจนายแน่”
“มีอะไรก็พูดมาตรงนี้เลยไม่ได้หรอครับ” “ไม่ได้มันเป็นสิ่งของ  จะให้ฉันโยนไปให้หรอไงฮ่ะ จริงไหม” “ครับ อะว่ามาสิ มีอะไร”
“นี่ไง 555 เป็นไง น้ำกาแฟ อร่อยไหมฮ่ะ 555  นายเหว่าๆสุดท้ายนายก็แพ้ฉัน เห็นมั้ย ชาวสวนอย่างนายอะไม่มีทางชนะฉันหรอก55”
“คุณหนู มันร้องมั้ย นิสัย ผมไม่อยากเชื่อเลยนี่จะเป็นหลาดคุณตา”
“ ทำไมฮ่ะทำไม”
ขนะที่ฉันกำลังเถียงตาบ้านั้นฉันเอาน้ำหนักตัวทั้งหมดพิงไม้กั้นรอบๆระเบียง ทันในนั้น
“เอ้ย!คุณหนูอย่าพิงระเบียง ไม้มันหักอยู่ครับ”
“อะ อะ อ้ายยยยย”
     คุณหนูเอ้ย ผมอีเหว่าครับคุณหนูหล่นมาจากระเบียงหัวกระแทกพื้นดีน่ะคอไม่หักตายพอผมเห็นผมเลยอุ่มคุณหนูไปที่ห้องรับแขกในบ้านแล้วโทรเรียกหมอ
“เอ้ย คู่มั่นของฉันมาอยู่นี่ไม่กี่วัน ขาหักซ่ะแล้ว ฮึ”
  ผมเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวของเธออย่างถนุดถนอม
ผมเป็นห่วงเธอมากเลยลืมว่าตัวเองโดนน้ำร้อนรวก  อยู่ดีๆผมก็รู้สึกเจ็บแผลขึ้นมาทันที
“โอ๊ย… ยัยตัวจุ้นเอ้ยทำเราซะแสบเลย”  ผมก็ไม่รู้เหมือนกันหาก เป็บ เข้ารู้ว่า ผมเป็นคู่มั่น  เขาจะรับได้มั้ยนะ  ฮึ ผมเอามือลูบผมเธอ ขณะที่ผมกำลังจะหอมแก้ของเธอ
“คุณ พ๊อตเตอร์ ครับ”
“เออ คุณหมอ
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา