love story... [ เจ้าชาย ปลาทู หัวหนาม(!)]

เช้าอากาศสดใสผมกำลังเดินไปโรงเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก หวังว่าวันนี้ชีวิตผมคงจะอยู่อย่างสงบนะ
"นายหัวหนามทุเรียนนนน"
โอ๊ะ!ไม่นะ ท่าทางชีวิตผมคงไม่ได้อยู่อย่างสงบสุขซะแล้ว ยัยปลาทูเน่ามีนเพื่อนผมเล่นตะโกนเรียกผมแบบนี้ จนคนที่อยู่สองข้างทางหัวเราะฟันร่วง...ชิ บังอาจมาทำให้ผมอับอาย ไม่ยอมหรอก
"อะไร ยัยปลาทูเน่าาาาาาา"
ผมตะโกนกลับบ้าง ได้ผลแหะ คนที่เดินไปมาและนั่งอยู่หัวเราะดังยิ่งกว่าฉายาหัวหนามทุเรียนของผมซะอีก
"รอฉันด้วย..."
ยัยปลาทูเน่ามีนวิ่งมาหยุดตรงหน้าผม เราสองคนต่างเป็นนักเรียนชั้นม.4เหมือนกัน
"ชิ หวังว่าเราคงไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันนะ"
ผมคุยกับหล่อนระหว่างเดินเข้าโรงเรียน
"เหอะ นึกว่าฉันอยากอยู่ห้องเดียวกะนายซะอีก"
"ฉันก็เหมือนกันแหละยัยปลาทูเน่าทั้งเข่ง"
"จะไม่เลิกใช่ไหม..."
"แบร่" 
ผมวิ่งหนียัยปลาทูเน่า หล่อนกำลังยกกระเป๋าไล่ฟาดผม 555 ตลกชะมัด....โอ๊ะ ยัยปลาทูเน่าสะดุดขี้มดล้ม ก๊ากๆๆๆๆๆ ต้องเข้าไปช่วยให้ยัยนั่นสำนึกบุญคุณซะหน่อย
"ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ..." ชายหนุ่มรูปหล่อปานเทพเจ้าแต่หล่อน้อยกว่าผมเข้าไปช่วยยัยนั้น แต่ที่น่าสนใจคือผู้หญิงทั้งโรงเรียนหันไปมองชายคนนั้นด้วยความสนใจ บางรายถึงขั้นกรี๊ดเลย
"ขอบคุณค่ะ..." แม้แต่ยัยนั่นยังหน้าแดงเลย
"เอ่อ เพื่อนผมไม่เป็นไรแล้ว ขอบคุณนะครับ" ผมต้องออกตัวซักหน่อย ช่วยไม่ได้นี่นาถ้าหมนั่นไม่มาตัดหน้าผมก่อน ผมคงกลายเป็นผู้มีพระคุณของยัยนั่น5555
ผมกับยัยปลาทูเน่าเดินไปดูรายชื่อว่าตัวเองอยู่ห้องไหน แต่แปลกจริงๆที่ยัยนี่ไม่หยุดหน้าแดงจนผมทนไม่ไหว ต้องถามซักหน่อย
"นี่ เป็นไรมากปะ แค่หนุ่มหล่อไปช่วย"
"นายรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร นายหัวหนามทุเรียน"
"ก็แค่นักเรียนคนหนึ่ง ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ"
ยัยนั่นเงียบหน้าแดงเรื่อ พอผมเห็นยัยนั่นเป็นแบบนี้ทำไมต้องรู้สึกหงุดหงิดด้วยก็ไม่รู้ อ้อ อาจเป็นเพราะมันไม่สมกับเป็นหล่อน ผมกับยัยปลาทูเน่าหารายชื่อตัวเอง จนในที่สุดก็เจอ
ม.4 ห้อง 2
   xxxxxxxx
xxxxxxxx
ไมค์
 xxxxxxxx
   มีน
  มาร์ค
 
"กรี๊ดดดดดดดดดด"
ยัยปลาทูเน่าส่งเสียงกรี๊ดซะดัง ทีแรกผมนึกว่าหล่อนเจอชื่อตัวเอง แต่พอเห็นว่านิ้วของเธอจิ้มตรงชื่อของคนที่ชื่อ มาร์ค เลยรู้ว่าไม่ใช่
"ไมค์ เราได้อยู่ห้องเดียวกะมาร์คด้วยแหละ"
เฮ้อ ในที่สุดก็เรียกชื่อผมซักที
"อือ มาร์คนี่ใครอะ..."
"ก็ คนที่ช่วยฉันเมื่อเช้าไง รู้ไหมเขาป๊อปที่สุดในโรงเรียนเลยนะ"
"หมอนั่นอะนะ"
"ใช่ กรี๊ดได้อยู่ห้องเดียวกับเขาด้วย"
"ไม่เห็นเท่ตรงไหน"
"ว่าไงนะนายหัวหนามทุเรียน"
"มีแต่คนบ้ากับคนตาบอดละที่ชื่นชอบหมอนั่น"
"นายตายแน่"
"แบร่ "
บางทีผมก็รู้สึกว่า ผมกับยัยปลาทูเน่ามีนออกจะไร้สาระไปหน่อย อยู่ม.4แล้วมาวิ่งไล่จับเหมือนเด็กๆแตผมว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน สนุกดี     
้