love story... [ เจ้าชาย ปลาทู หัวหนาม(!)]

เช้าอากาศสดใสผมกำลังเดินไปโรงเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก หวังว่าวันนี้ชีวิตผมคงจะอยู่อย่างสงบนะ

"นายหัวหนามทุเรียนนนน"

โอ๊ะ!ไม่นะ ท่าทางชีวิตผมคงไม่ได้อยู่อย่างสงบสุขซะแล้ว ยัยปลาทูเน่ามีนเพื่อนผมเล่นตะโกนเรียกผมแบบนี้ จนคนที่อยู่สองข้างทางหัวเราะฟันร่วง...ชิ บังอาจมาทำให้ผมอับอาย ไม่ยอมหรอก

"อะไร ยัยปลาทูเน่าาาาาาา"

ผมตะโกนกลับบ้าง ได้ผลแหะ คนที่เดินไปมาและนั่งอยู่หัวเราะดังยิ่งกว่าฉายาหัวหนามทุเรียนของผมซะอีก

"รอฉันด้วย..."

ยัยปลาทูเน่ามีนวิ่งมาหยุดตรงหน้าผม เราสองคนต่างเป็นนักเรียนชั้นม.4เหมือนกัน

"ชิ หวังว่าเราคงไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันนะ"

ผมคุยกับหล่อนระหว่างเดินเข้าโรงเรียน

"เหอะ นึกว่าฉันอยากอยู่ห้องเดียวกะนายซะอีก"

"ฉันก็เหมือนกันแหละยัยปลาทูเน่าทั้งเข่ง"

"จะไม่เลิกใช่ไหม..."

"แบร่" 

ผมวิ่งหนียัยปลาทูเน่า หล่อนกำลังยกกระเป๋าไล่ฟาดผม 555 ตลกชะมัด....โอ๊ะ ยัยปลาทูเน่าสะดุดขี้มดล้ม ก๊ากๆๆๆๆๆ ต้องเข้าไปช่วยให้ยัยนั่นสำนึกบุญคุณซะหน่อย

"ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ..." ชายหนุ่มรูปหล่อปานเทพเจ้าแต่หล่อน้อยกว่าผมเข้าไปช่วยยัยนั้น แต่ที่น่าสนใจคือผู้หญิงทั้งโรงเรียนหันไปมองชายคนนั้นด้วยความสนใจ บางรายถึงขั้นกรี๊ดเลย

"ขอบคุณค่ะ..." แม้แต่ยัยนั่นยังหน้าแดงเลย

"เอ่อ เพื่อนผมไม่เป็นไรแล้ว ขอบคุณนะครับ" ผมต้องออกตัวซักหน่อย ช่วยไม่ได้นี่นาถ้าหมนั่นไม่มาตัดหน้าผมก่อน ผมคงกลายเป็นผู้มีพระคุณของยัยนั่น5555

ผมกับยัยปลาทูเน่าเดินไปดูรายชื่อว่าตัวเองอยู่ห้องไหน แต่แปลกจริงๆที่ยัยนี่ไม่หยุดหน้าแดงจนผมทนไม่ไหว ต้องถามซักหน่อย

"นี่ เป็นไรมากปะ แค่หนุ่มหล่อไปช่วย"

"นายรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร นายหัวหนามทุเรียน"

"ก็แค่นักเรียนคนหนึ่ง ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ"

ยัยนั่นเงียบหน้าแดงเรื่อ พอผมเห็นยัยนั่นเป็นแบบนี้ทำไมต้องรู้สึกหงุดหงิดด้วยก็ไม่รู้ อ้อ อาจเป็นเพราะมันไม่สมกับเป็นหล่อน ผมกับยัยปลาทูเน่าหารายชื่อตัวเอง จนในที่สุดก็เจอ

ม.4 ห้อง 2

   xxxxxxxx

xxxxxxxx

ไมค์

 xxxxxxxx

   มีน

  มาร์ค

"กรี๊ดดดดดดดดดด"

ยัยปลาทูเน่าส่งเสียงกรี๊ดซะดัง ทีแรกผมนึกว่าหล่อนเจอชื่อตัวเอง แต่พอเห็นว่านิ้วของเธอจิ้มตรงชื่อของคนที่ชื่อ มาร์ค เลยรู้ว่าไม่ใช่

"ไมค์ เราได้อยู่ห้องเดียวกะมาร์คด้วยแหละ"

เฮ้อ ในที่สุดก็เรียกชื่อผมซักที

"อือ มาร์คนี่ใครอะ..."

"ก็ คนที่ช่วยฉันเมื่อเช้าไง รู้ไหมเขาป๊อปที่สุดในโรงเรียนเลยนะ"

"หมอนั่นอะนะ"

"ใช่ กรี๊ดได้อยู่ห้องเดียวกับเขาด้วย"

"ไม่เห็นเท่ตรงไหน"

"ว่าไงนะนายหัวหนามทุเรียน"

"มีแต่คนบ้ากับคนตาบอดละที่ชื่นชอบหมอนั่น"

"นายตายแน่"

"แบร่ "

บางทีผมก็รู้สึกว่า ผมกับยัยปลาทูเน่ามีนออกจะไร้สาระไปหน่อย อยู่ม.4แล้วมาวิ่งไล่จับเหมือนเด็กๆแตผมว่าเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน สนุกดี     

้