Pain ขอแค่นี้ก็พอแล้ว

       “เฮ้อ~ เซ็ง” สามถอนหายไปพลางบ่นไปพลาง ในขณะที่เดินกับเพื่อนของเขาในชุดรำรองทั้งคู่

       “เป็นไรหรอ” อัญหันมาถามด้วยสีหน้าไร้เดียงษากำลังตื่นเต้นอะไรบางอย่าง “หรือว่า ชั้นชวนมาเป็นเพื่อนมันไม่สนุกหรอ”

       “เปล่าๆ แค่นึกถึงเรื่องสอบปลายภาคน่ะ” สามสรดลงทันที “ทำไม่ค่อยได้เลยอ่า”

       “ถึงได้มาเที่ยวผ่อนคลายไง” อัญ พูดกึ่งปลอบเพื่อนเขาที่กำลังNoise กับการสอบปลายภาค

       “แล้วเราจะไปไหนกันล่ะเนี่ย”

       “ก็งาน Cosplay ไง”

       “ถึงงาน Cosplay แล้ว” อัญหยุดอยู่ตรงหน้าทางเข้าตึกหอประชุมขนาดใหญ่ที่จัดงาน Cosplay ผู้คนมากมายเดินกันให้มั่ว ก่อนเข้าหอประชุมต้องตรวจสัมภาระเพื่อความปลอดภัย

       “รอซักครู่นะ เดี๋ยวมา” อัญ เอ่ยแล้วรีบหิ้วกระเป๋าเข้าห้องน้ำ

       “อือ” สามยืนรออยู่ไม่ไกลนัก ‘ท่าทางระริกระรี้แบบนั้น เหมือนไม่ใช่อัญเลย’ เขาคิดหลังจากที่สังเกตุเห็น ไม่นานนัก อัญเดินออกมา

       “โทษทีนะ มัวแต่แต่งหน้าไปหน่อย” อัญเดินออกมาในชุด Maid สีดำเปิดเนินอก ผูกโบว์ขาวขนาดใหญ่ไว้กลางหลัง ทาแป้งลองพื้นแต่งหน้าเบาๆ ลิปสีชมพูระเรือ ผมสีขาวตัดกับที่คาดผมสีดำ และแว่นกรอบแดง

       สามค้างในท่าจ้องมองอย่างตกตะลึง เหมือนกำลังจินตนาการไปไหนต่อไหน

       “เป็นอะไรหรอ” อัญเดินเข้าไปจ้องกลับใกล้ๆ สามถึงจะรู้สึกตัวแล้วเว้นระยะ

       “ปะ..เปล่า แค่ตกใจนิดหน่อยน่ะ” สามหน้าแดงพอสมควร เขาเอ่ยพร้อมกับหลบสายตาไปทางอื่น

       “แล้วดูเหมาะมั้ย” Maid ผมขาวถามอย่างไม่มั่นใจ “ใส่แล้วดูดีหรือเปล่า” เธอกระวนกระวายกับชุดที่รัดซับซ้อน

       “ก็ดูดีล่ะนะ” เพื่อนชายผมดำไม่กล้าชมตรงๆเขินเป็นเหมือนกัน “ถ้ามั่นใจ มันก็ดูดีล่ะนะ”

       “งั้น นายท่านส่งกระเป๋ามาให้ดิชั้นถือแทนนะคะ” อัญ สวมบท Maid สาวทันที

       “หา!?” สามงง กับคำพูดและการกระทำของเพื่อนสาวของเขา

       “ดิชั้นเป็น Maid ของนายท่านนี่คะ ให้ดิชั้นได้รับใช้นายท่านเถอะค่ะ” อัญ เอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ ทำเอาสามหวั่นไหวไปครู่หนึ่ง แต่ว่าสามยังไม่รับมุกของเธอ “หรือว่า ดิชั้นยังทำตัวดีไม่พอสำหรับนายท่านหรือคะ” Maid ผมขาวล้มพับทำ Drama ใส่สาม คนที่เดินผ่านไปมามองกันเต็ม

       “เอ้ย ไม่ใช่งั้น”

        ‘สุดท้ายก็ต้องยอมตามน้ำล่ะนะ’ สามบ่นในใจอย่างหดหู่เล็กน้อย “แล้วชั้นต้องทำตัวไงมั่งล่ะ” เขาเอ่ยถาม

       “ตามที่ท่านพี่อยากทำเลยค่ะ” อัญ เดินเขียงกอดแขนสามแนบชิดติดลำตัวประหนึ่งเหมือนสัมภาระในร่างมนุษย์ชุด Maid ก็ไม่ปาน

       ‘เฮ้อ ก็ไอ้ที่อยากทำมันทำไม่ได้น่ะซี่~’ สามถอนหายใจเบาๆ พร้อมกับนึกถึงตอนที่เขาสลัดแขนละจากเธอแล้วเธอทำ Drama ใส่ “อย่างนี้ก็เป็ร เดท น่ะสิ” เขาพึมพำเบาๆ

       “อะไรหรอคะ”

       “ปะ..เปล่า ลมพัดเย็นดีท้องฟ้าสวยจัง” สามแถออกนอกเรื่องทันที

       ขณะที่ทั้ง 2 เดินดูงาน Cosplay ท่ามกลางคลื่นมหาเยาวชนไม่นานทั้งคู่เหลือบไปเห็นหนึ่งเดียวที่ทำตัวแบบนี้ รุ่งพี่โอมนี่เอง

       “รุ่นพี่ ก็มาด้วยหรอคะ” อัญ ละตัวออกมาเดินเข้าไปถามชายผมยาวปิดหน้า

       “อือ พี่ก็ว่าอยู่ หน้าคุ้นๆ” เขาตอบกลับ “แล้วมากัน 2 คนหรอ”

       “ครับ แค่ 2” สามตอบ

       “ว่าแต่ทำไมเป็น Maid แว่นธรรมดาล่ะ เดี๋ยวนี้มันต้องนี่แล้ว” รุ่นพี่โอมเอ่ยพร้อมกับลื้อของในกระเป๋า “หูแมว” ชายผมยาวหยิบออกมา แล้วยื่นให้อัญใส่

       “รุ่นพี่ทำเองหรอคะ” อัญ ลองใส่หูแมวสีดำที่รุ่นพี่เธอหยิบยื่นให้

       “อือ มันทำได้แค่ขยับแบบสุ่มน่ะ ใช้พื้นที่และพลังงานต่ำเลยดูเหมือนหูแมวธรรมดา” ชายผมยาวอธิบายความสามารถสิ่งที่เขาสร้างขึ้น “ที่จริงตั้งใจจะให้อ่านคลื่นสมองเอาน่ะ เพราะคาดบนหัวนี่นะ แต่ว่ามันคงต้องเป็นหมวกกันน็อก ถึงจะทำได้”

       “เอ๋ ขยับได้ด้วยหรอคะ”

       “อือ ไม่เชื่อลองถามคนข้างหลังสิ” รุ่นพี่โอมโยนภาระให้ สาม ทันที

       “ขยับมั้ย” อัญหันมาจ้องหน้าด้วยท่าทีเหมือนเด็กลุ้นรอคำอนุญาตจากผู้ปกครองอย่างไรอย่างนั้น

       สามค้างไปชั่วครู่เหมือนถูกกระชากใจไปชั่วขณะ ก่อนจะกลับมาตั้งสติอีกครั้ง “อือ”

       “ฮะๆ ขยับจริงด้วย” อัญยิ้มร่า

       “อัญนี่นา”

       “อัญจริงๆด้วย”

       กลุ่ม สาวใช้ในชุดใกล้เคียงกัน เดินเข้ามาหา Maid ผมขาว รุ่นพี่โอมกับสามถอยออกมานั่งตรงบันไดแยกทางขึ้นจะได้ไม่ปนกัน

       “วันนี้ อัญ ดูร่าเริงดีเนาะ” รุ่นพี่โอมเอ่ยคุยกับสามเบาๆ “ผิดกับที่ ม. เลย”

       “คงเป็นโลกที่เธอชอบมั้งครับ หรือไม่ก็อาจจะเป็นตัวตนที่แท้จริงก็ได้” สามเอ่ยไปพลางมองกลุ่ม Maid คุยกันไปพลาง “ที่ ม. ทั้งขรึมและดูมีเสน่ห์เท่ห์กว่าผู้ชายบางคน แต่มาเห็นในมุมนี้ ผมว่าดูน่ารักผิดกับที่ ม. อย่างกับน้องสาวเลย”

       “นี่เอ็งเป็น Siscon หรือเปล่า”

       “ไม่ใช่ครับ” สามตอบก่อนถามกลับ “ว่าแต่พี่มาทำอะไรหรอครับ”

       “ก็ว่าจะมาเปิดตัว หูแมวขยับได้ น่ะ ถือซะว่าให้อัญใส่เป็น พรีเซ็นเตอร์ ก็ดีเหมือนกัน” รุ่นพี่โอมมองผลงานตนเองบนหัวของรุ่นน้อง “แล้วก็นะ ของจริงคือ...” เขาหยิบกล้องถ่ายรูปออกมา “เก็บภาพ พริตตี้ และสาว Cosplay เอ้ย! เก็บภาพในงานไปทำรายงาน”

       “ความคิดพี่ไหลออกมาหมดแล้ว รังสีหื่นก็ออกมาด้วย”

       “งั้นพี่ไปก่อนนะ ไปถ่าย พริตตี้ เอ้ย ภาพงานก่อน” รุ่นพี่ลุกเตรียมเดินตระเวนงาน “ส่วนหูแมวพี่ให้ไปทดลองใช้ก่อน มันระเบิดก็หัวน้องเค้าเองล่ะนะ” พูดจบเขาก็เดินจากไปทิ้งคำอัปมงคลไว้ไอตรงว่าระเบิดนี่แหละ

       ไม่ทันที่สามจะรู้ตัว อัญ ก็ยืนอยู่ต่อหน้าเสียแล้ว “ท่านพี่ ไปเดินดูงานด้วยกันมั้ยคะ” เธอเอ่ยชวน

       “แล้วกลุ่มเมื่อกี้ล่ะ” สามถามกลับ พร้อมกับมองหากลุ่มสาวใช้ที่ว่า “ไม่ไปกับพวกนั้นหรอ”

       “ทิ้งเจ้านายไว้แล้วแอบเที่ยวคนเดียว Maid ที่ไหนเค้าทำกันคะ” อัญ ตอบพร้อมรอบยยิ้ม

       สามเกาหน้าตัวเองเล็กน้อย “แล้วชั้นควรตอบว่าไงเนี่ย”

       “แล้วแต่จะสั่งมาค่ะ” อัญ เอียงหัวยิ้มตอบ

       ‘อีกและ แกชวนชั้นมานะเฮ้ย’ สามแอบโวยวายในใจพลางเกาหัว “งั้นพาชั้นเที่ยวงานทีสิ เธอเคยมาแล้วนี่นา”

       “ได้สิคะ ถ้าท่านพี่ต้องการอย่างนั้น” อัญ จูงมือสามเดินนำเที่ยวในงาน

       เธอเริ่มจากพาไปบูทหนังสือ ซึ่งใหญ่มาก เกือบจะกินที่ 1 ห้องประชุมเลยทีเดียว หนังสือมีของทุกสำนักพิมพ์ โดยส่วนใหญ่จะเอา ของใหม่มาขายและของเก่ามาลดราคา มีทุกแนวตั้งแต่ วิชาการไปจนถึงหนังสือการ์ตูน

       ต่อมา เป็นบูทเกมส์ โดยรวมแล้วคนที่เข้างานเกือบ 80% จะมาที่บูทนี้ กินบริเวณ 1 ห้องประชุมยังจัดเกมได้ไม่หมด จึงเลือกมาเฉพาะเกมบางเกมเท่านั้น เกมใหม่ หรือขายของเกมที่ได้รับความนิยมอยู่แล้ว ที่สำคัญ Pretty น่ารัก แต่ทั้งคู่ไม่ได้เข้าบูทนี้ เนื่องจากคนเยอะเกินไป

       ทั้งคู่เดินเข้าบูทขายของ ซึ่งไม่ใหญ่มาก เหมือน 2 บูทที่ผ่านมา คนไม่เยอะมากนัก ของที่ขายส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับเกมและการ์ตูน จะมีของทั่วไปบ้างเล็กน้อย ทั้งคู่เดินเลือกซื้อของด้วยกันดูเหมือน๕รักก็ไม่ปาน

       “แกแอบดูตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” สามโวยวายจนออกนอกหน้า ทั้งที่ทั้ง สาม อัญ และครู่กรณีนั่งอยู่ในสวนอาหาร

       “ก็ตั้งแต่แรกเลยล่ะมั้ง” เขาเอ่ยพร้อมกับยิ้มอย่างเยาะเย้ย

       “นายเองก็เถอะนะ เล่นแอบตามตลอดจนไม่ได้เที่ยวงานเลย” สามใช้ผมทองเป็นลอน เอ่ยขึ้นขณะที่กำลังจะกิน “ท่านกรีเรานี่แย่จริงๆ” เธอหันไปบ่นอยู่คนเดียวแต่ก็จงใจให้ได้ยิน

       “อัญ พูดอะไรหน่อยสิ เธออายหน้าแดงตั้งแต่เจอกันแล้วนะ” กรีทัก

       อัญเอาแต่ก้มหน้าอายจนหน้าแดง พอจะพูดเธออึกอักไม่กล้าพูดหน้าแดงขึ้นจนควันออกหู

       “ถ้าจะเป็นหนักนะ”

       “อีกเดี๋ยว Highlight ของงานจะเริ่มแล้ว จะไปด้วยกันมั้ย” กรีเอ่ยถามขึ้น

       “คืออะไร” สามตอบตามที่ตัวเองรู้

       “ก็ ประกวด Cosplay ไง นายคงไม่ได้มองแค่อัญคนเดียวหรอกใช่มั้ย” กรีถามกลับทันที “หมายถึง นายสังเกตุคนอื่นหรือเปล่า ที่เดินไปมาน่ะ” เขาอธิบายขยายความต่างๆนาๆ

       “อือ ก็เห็นอยู่นะ บางอันก็ดูเกินปกติ บางอันก็ดูเป็น Fashion” สามตอบ

       “พวกนั้นล่ะ มาจากการ์ตูนหรือดาราซะส่วนใหญ่ เลยมีการจัดประกวดกันในงานไง” เพื่อนเขาเอ่ยต่อ

       “อืมๆ น่าสนใจ”

       ณ ลานส่วนกลางผู้คนมากมายต่างมายืนรออย่างใจจดจ่อกับ Highlight ของงานจนแน่นไปถนัดตา อีกด้านหนึ่งมีผู้เข้าร่วมประกวดมากมายยืนรอที่เข้าประกวด

       “อุแม่เจ้า แหล่มๆทั้งนั้น” สามตัวสั่นด้วยอาการตื่นเต้นทันที

       “นี่แหละ พวกในเมืองก็งี้แหละ หน้าตาดีๆทั้งนั้น” กรีผสมโรงสนันสนุนกันใหญ่

       “เฮ้อ~ พวกผู้ชายเนี่ยน้า” รุ้งเอ่ยถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ “ชอบแทะโลมกันจังเลย”

       “นี่อย่าไปว่าเจ้านายสิ” อัญ กระตุกชายแขนเสื้อของรุ้งเบาๆพร้อมกับเอ่ยด้วยท่าทีสุภาพ “Maid ไม่ควรต่อว่าเจ้านายนะ ได้แค่ยอมรับกับเสนอแนะเท่านั้นแหละ”

       “อือ ก็รู้หรอกนะ แต่เป็น Maid เรียบร้อยหรอกหรอ” สาวใช้ผมทองเพิ่งสังเกตุ “อืม ทั้งหูแมว แว่น หนองโพ ขนาดนั้นเข้ากันได้อย่างไม่มีที่ติ” เธอยกนิ้วให้เลย

       “รุ้งเป็นแบบ ซึน หรอ” อัญถามกลับ

       “อือ ก็ตัวเตี้ย แบน สีผมเด่น ก็ต้องซึนล่ะนะ อีกอย่างมันไม่ต้องฝืนเป็นแบบเรียบร้อยมากไง” รุ้งสาทยายคุณสมบัติและองค์ประกอบการแต่งตัว “แต่ชั้นไม่ใช่สาวซึนนะ”

       “จะว่าไปก็ดูเข้าล่ะนะ” อัญ ยิ้มตอบ

       “เสียดายไม่ได้เอากล้องมาด้วยน่ะสิ” สามเศร้าใจ เสียดายกับสิ่งที่กำลังจะผ่านไปอย่างช่วยไม่ได้

       “ฮะฮะ คราวหลังก็เตรียมกล้องมาล่ะ ชั้นชิ่งก่อนนะ” กรีที่พกกล้องมารีบวิ่งไปถ่ายแถวหน้าๆ

       “นี่ค่ะท่านพี่” เสียงเพื่อนของเขาลอยออกมาแว่วๆ ทำให้สามหันไปหาต้นเสียง “กล้องไงคะ” อัญยื่นกล้องถ่ายรูปให้

       “อ้าว เธอไม่ไปถ่ายหรอ”

       “หนูเตรียมมาให้ท่านพี่โดยเฉพาะค่ะ” สาวใช้ชุดดำคาดโบว์ใหญ่สีขาวไว้ด้สนหลังตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้

       “จริงๆเธอกะจะถ่ายเองสินะ” สามเอ่ยดักทางก่อนรับมา “เดี๋ยวจะถ่ายให้ละกัน” เอ่ยจบเขารีบตามกรีออกไปทันทีทิ้งอัญที่ยืนโบกมือย่างเรียบร้อยไว้กับรุ้ง

       “เหนื่อยหน่อยนะ” รุ้งปลอบ

       “ไม่เป็นไรจ้า อยากทำมานานแล้ว” อัญยิ้มตอบ

       “เอ่อ ขอถ่ายรูปได้มั้ยครับ” ผู้เข้างานคนอื่นมาขอทั้งคู่ถ่ายรูป

       “ค่ะได้ค่ะ”

       “กลับซะดึกเลย วันนี้” สามเอ่ยอย่างสลดในขณะที่กำลังเดินเท้ากลับบ้าน “โดนเฉ่งแน่ๆเลย”

       “ก็นายมัวแต่ติดพวก Pretty กับ Cosplay นี่นา” อัญในชุดปกติย้อนกลับ “ให้ชั้นช่วยแก้ตัวมั้ยล่ะ”

       “ไม่ล่ะ เดี๋ยวเธอจะพาลโดนไปด้วย” ทั้งคู่หยุดอยู่หน้าบ้านของสามซึ่งอยู่ก่อนหากนับจากทางที่มา “ชั้นเข้าบ้านก่อนนะ”

       “แก๊ก” ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป รังสีอัมหิต พุ่งออกมาจากประตูทางเข้าทันทีเกือบจะทำให้สามลอยไปกับแรงอัมหิตนั่นแล้ว

       “กล้ามากที่กลับบ้านดึกขนาดนี้แล้วยังไม่โทรมาบอกซักคำ” แม่ของสามยืนรับไม้เรียวอยู่หลังประตูพอดี

       “นี่เพิ่ง ทุ่มกว่าๆเองครับ แม่” สามแก้ตัวขุ่นๆ

       “อย่ามาแก้ตัว” แม่ของสามที่หน้ายิ้มตลอดตอนนี้เหมือนยักษ์มารมาจุติก็ไม่เชิง

       “ความผิดหนูเองค่ะ” อัญรีบเข้ามาแก้ตัวแทน “หนูเป็นคนพาเค้าไปเองค่ะ ตอนขากลับก็มัวแต่ดูของค่ะเลยไม่ได้ดูเวลา”

       “แหม เป็นงั้นหรอกหรอจ๊ะ งั้นเข้าบ้านมาทานข้าวก่อนสิ” แม่ของสามที่เหมือนยักษ์มารมาจุติตอนนี้กลับเป็นนางฟ้าผู้ใจไปเสียดื้อๆ “จริงๆ หนูกับสาม จะพักที่นู่นด้วยกันน้าก็ไม่ว่าหรอกนะ”

       “ไม่เป็นไรค่ะ”

       “ซะงั้น”