รักนี้ที่ปรารถนา

     มะนาวตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย เธอค่อยๆพยุงตัวเองจากที่นอน พยายามทบทวนว่าเธออยู่ที่ไหน มาอยู่ได้ไง พอนึกขึ้นได้มะนาวก็นั่งตัวสั่น น้ำตาไหลออกมา เคนรู้สึกเป็นห่วงหญิงสาว จึงเดินเข้ามาในห้อง ก็พบว่าหญิงสาวตื่นแล้ว จึงค่อยๆเดินเข้าไปหา แต่มะนาวหันมามอง สายตาหวาดระแวง ขยับไปชิดขอบเตียงอีกฝั่ง

     "มะนาว เคนเองนะ" ชายหนุ่มส่งเสียงเรียก

     "เคนหรอ ฮือๆ" มะนาวร้องไห้อีก เคนรู้สึกไม่ดีจึงรีบเข้าไปปลอบ กอดหญิงสาวไว้ พลางเช็คน้ำตาให้อย่างเบามือ สักพัก มะนาวจึงขยับออกห่าง

     "มะนาวไม่เป็นไรแล้ว ขอบคุณนะ" หญิงสาวได้สติจึงเอ่ยกับชายหนุ่ม

     "แน่ใจนะ" ชายหนุ่มถาม พร้อมกับมองหญิงสาว มะนาวหันมายิ้มให้ เพราะรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่ห่วงใยของชายหนุ่ม

     "เดี๋ยวไปส่ง" ชายหนุ่มบอกพลางพยุงหญิงสาวลงจากเตียง

     "ขอโทษด้วยนะที่มารบกวน" มะนาวเอ่ยหลังจากชายหนุ่มพาขึ้นรถ

     "ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมาก" ชายหนุ่มบอกสีหน้าเรียบเฉย แต่มะนาวมองเห็นความห่วงใย อบอุ่นในดวงตาคู่นั้น

     พอคิดได้แบบนั้นพลันหญิงสาวก็รู้สึกหัวใจเต้นแรง รู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง อาการแบบนี้มันคืออะไรนะ แปลกๆพิกล ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย มะนาวบ่นกับตัวเองในใจ

     "ขอบคุณนะเคน" มะนาวกล่าวอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มพามาส่งถึงบ้าน

     "ไม่เป็นไร ไปพักเถอะ" เคนยิ้มให้ มะนาวพยักหน้าแล้วเดินเข้าบ้านไป

     เคนมองตามหลังรู้สึกเป็นห่วงหญิงสาว หากแต่เขากับเธอเพิ่งรู้จักกัน มันทำให้เขาส่ายหัวเบาๆเพราะงงที่ตัวเองเหมือนจะห่วงหญิงสาวมากเกินไป เขามองบ้านเธออีกครั้งก่อนจะขึ้นรถสั่งให้คนขับพากลับบ้าน พร้อมความรู้สึกแปลกๆที่ก่อขึ้นในใจ