รักนี้ที่ปรารถนา

     เช้าๆ อากาศแจ่มใส มะนาว ลุกจากเตียงอย่างไว จัดแจงตัวเอง แล้วออกจากบ้าน วิ่งเยาะๆไปตามถนน มะนาวชอบวิ่งออกกำลังกายในตอนเช้าเสมอ หญิงสาวก็วิ่งไปตามทางปกติเช่นทุกวัน แต่วันนี้กลับไม่เหมือนเช่นทุกวัน

    "ไปไหนหรือจ๊ะ คนสวย" เสียงกลุ่มชายหนุ่มหน้าตาแปลกๆ สี่คน แซวหญิงสาว มะนาวรู้สึกไม่ปลอดภัยจึงวิ่งต่อไปไม่ได้สนใจผู้ชายกลุ่มนั้น หากแต่ชายกลุ่มนั้นหาได้หยุดไม่ ขี่รถตามแซวหญิงสาว

     "ว่าไงคนสวย จะไปไหนจ๊ะ"

     "ไปกับพี่ไหมจ๊ะ" พากันแซวอย่างสนุก หญิงสาวรู้สึกไม่ดีเลย พยายามวิ่งให้เร็วขึ้น เพราะช่วงบริเวณนี้ไม่ค่อยมีคนหากเกิดอะไรขึ้นคงลำบากแน่ 

     "ไม่หยุดหรือจ๊ะ งั้นพี่ก็ขอตัดหน้าล่ะนะ" หนึ่งในนั้นที่เป็นพูดพร้อมกับเอารถจักรยานยนต์จอดขวางทางหญิงสาวด้านหน้า หญิงสาวเห็นจะหันหลังกลับ อีกครั้งก็จอดขวางด้านหลัง หญิงสาวทำท่าจะขยับออกด้านข้าง อีกสองคนที่เป็นคนซ้อนท้ายรถก็ลงมาดักไว้อีก มะนาวเริ่มลนลานทำไรไม่ถูก

     "ไปเที่ยวกับพี่เถอะคนสวย" ชายคนหนึ่งตรงดึ่งมาหาหญิงสาว มะนาวพยายามจะหนีหากแต่โดนดักไว้หมด ใจคอเริ่มไม่ดี

      "ปล่อยนะ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย" มะนาวโดนฉุดแขน หญิงสาวพยายามดึงมือออก แต่สู้แรงของชายคนนั้นไม่ได้ พยายามดิ้นให้หลุด แล้วร้องขอความช่วยเหลือ แม้จะรู้ว่าแถวนี้ คนผ่านน้อยก็ตาม

      "ท่าทางฤิทธิ์เยอะ" ชายอีกคนกล่าว พร้อมกับเดินเข้ามา ทำให้ชายคนที่เหลือ เดินตรงเข้ามาที่หญิงสาว มะนาวดิ้นร้นที่จะหนี หากแต่โดนดักไว้หมด

     "ปล่อยนะไอ้บ้า" เมื่อมะนาวโดนอุ้มหญิงสาวก็ใช้มือทุบเป็นการใหญ่ หากแต่ไม่ได้ทำให้สะดุ้งสะเทือนเลย

     "ปล่อยสิ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย" มะนาวยังพยายามใช้มือสองมือทุบไม่ยั้ง ปากก็ร้องขอความช่วยเหลือ หากแต่ก็ไม่เป็นผล ไม่มีใครผ่านมาสักคน หญิงสาวดิ้นไปดิ้นมา จนสามารถกัดเนื้อคนที่อุ้มตัวเองไว้ได้ ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บจึงปล่อยหญิงสาว มะนาวรีบวิ่งทันที

     "ฤิทธิ์มากจริงนะ" ชายคนที่เหลือวิ่งตามและดัก ต้อนจนหญิงสาวจนมุม มะนาวเริ่มกลัวมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อหันหลังไปชนกำแพง มองซ้ายมองขวาไม่มีทางที่จะรอดเลย

     "อย่าเข้ามานะ" หญิงสาวร้องเสียงหลง

     "หยุดนะ" เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น หญิงสาวพยายามจะมองแต่ก็กลัวเกินที่จะมอง หญิงสาวหลับตาปี้ร่างกายสั่นสะท้านเพราะความกลัว นั่งอยู่ข้างกำแพงนั้น

     "เฮ้ย มีสอด" ชายสี่คนคิดว่าตัวเองแน่ แต่ไม่นานก็ลงไปนอนคว่ำกับพื้นหมด

     "อย่าเข้ามานะ" รู้สึกตัวว่ามีใครสักคนเข้ามาใกล้ พยายามส่งเสียงร้อง น้ำตาไหลเป็นทางและยิ่งสะดุ้งเมื่อมือนั้นมาโดนตัว

     "ไม่เป็นไรแล้วนะ" เสียงนั้นบอกอย่างอ่อนโยน หญิงสาวค่อยๆลืมตา มองตามเสียงนั้น ก็เห็นเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ค่อยๆชัดขึ้น เป็นนักศึกษาเข้ามาใหม่ เห็นเขายิ้มอ่อนโยนมาให้ พร้อมแววตาห่วงใยหญิงสาวร้องไห้ซบอกเขาทันที พลางเรียก

     "เคน เคน"

     "ครับ ผมเอง ไม่เป็นไรแล้วนะ" ชายหนุ่มขานรับ ค่อยๆกอดหญิงสาวแล้วปลอบ มะนาวร้องไห้ด้วยความกลัว ตัวยังสั่น เคนมองอย่างสงสาร นี้ถ้าเขาไม่ผ่านมาแถวนี้หญิงสาวคง...เขาไม่อยากจะคิดเลย

     "เดียวผมพาไปส่งนะ" ชายหนุ่มพูดพลางหันมามองอย่างตกใจ เมื่อรู้สึกว่าหญิงสาวนิ่งไป แต่พอดูดีๆ หญิงสาวคงจะเพลีย ร้องไห้จนหลับไป ชายหนุ่มเลยอุ้มหญิงสาวขึ้นอย่างแผ่วเบา

     "นายน้อยจะให้จัดการอย่างไรครับ" ชายคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนพวกบอดี้การ์ดเอ่ยถามชายหนุ่ม

     "ฝากจัดการด้วยนะ" เคนมองไปทางคนที่ทำร้ายหญิงสาว ชายคนนั้นรับคำอย่างเข้าใจคำสั่ง

     "ไปไหนครับคุณชาย" เสียงใครอีกคนเอ่ยถาม เมื่อชายหนุ่มนำหญิงสาวขึ้นรถ

     "ไปบ้านเราก่อน เพราะเธอหลับไปแล้ว ไม่รู้จักบ้านเธอด้วย" เคนบอกพร้อมกับขยับให้หญิงสาวนอนหนุนตัก

      "ครับ นายน้อย" คนขับรถค่อยๆพารถทยานออกไปจากตรงนั้น เคนมองหน้าหญิงสาวที่บัดนี้ นอนหลับไหล เพราะความเพลีย ชายหนุ่มมองเห็นน้ำตายังคงไหล จึงเอามือเช็ดออกอย่างแผ่วเบา