รักนี้ที่ปรารถนา

     เพราะว่ามีนักเรียนใหม่ที่หล่อแสนหล่อเข้ามา สาวๆจึงพากันมาส่งเสียงดังหน้าห้องเมื่อหมดคาบเรียน ชายหนุ่มไม่สนใจผู้หญิงเหล่านั้น เขานั่งอ่านหนังสือไม่สนใจจะคุยกับใคร

     "ดูสิ มะนาว ส้ม เขาไม่คุยกับใครเลยนะ" สองสาวมองไปยังที่นั่งของชายหนุ่มก็เห็นจริงอย่างที่เพื่อนพูด

    "อย่างนี้ต้องบุก" ส้มเป็นสาวมั่นจึงดึงเพื่อนเดินเข้าไปยังโต๊ะชายหนุ่ม มะนาวกับกิ่งหน้าเอ๋อ เมื่อถูกเพื่อนดึง อายชายหนุ่มแต่สองสาวก็ยอมตามเพื่อนมา

    "สวัสดีเราชื่อส้มนะ ส่วนคนนี้ชื่อมะนาวแล้วนั่น กิ่ง" มาถึงส้มก็ไม่สนใจว่าชายหนุ่มจะฟังไหมรีบแนะนำตัวทันที ไม่ใช่เท่านั้นส้มยังถือโอกาสคว้าเก้าอี้โต๊ะข้างๆ มานั่งหน้าโต๊ะชายหนุ่ม

    "นายชื่อไรอ่ะ" ส้มนั่งแล้วยื่นหน้าสวยๆ ของเธอไปแทนหนังสือในมือของชายหนุ่ม เขาไม่สนใจส้มแม้แต่นิดเดียว ยังคงสนใจหนังสือในมือ ส้มเห็นแม้จะหงุดหงิด แต่หญิงสาวอย่างเธอมีหรือจะยอมแพ้เรื่องแค่นี้

     "เราจะพานายทัวร์มหาวิทยาลัยไหม" ส้มพูดต่อยื่นข้อเสนอให้ชายหนุ่ม แต่เขายังคงเงียบ ส้มพยายามอีกหลายยก แต่ชายหนุ่มก็ไม่พูดอะไรเลย ในที่สุดส้มก็หมดปัญญา

    "ไปเถอะส้มเขาคงไม่ได้เอาปากมาอ่ะ" โป๊ะเช๊ะ ชายหนุ่มได้ยินคำนี้ถึงกับตาลุก หนังสือในมือลดต่ำลง คนพูดถึงกับอึ้ง ส้มอ้าปากค้างนึกไม่ถึงว่าคำง่ายๆ แค่นี้ชายหนุ่มจะทำให้ชายหนุ่มสนใจ

    "ทำดีมากเลยมะนาว" ส้มหันไปชมเพื่อนแถมขำกระจาย มะนาวยืนเอ๋อ แค่พูดให้เพื่อนกลับที่นั่งไม่ได้คิดจะให้ชายหนุ่มสนใจ

     "มะนาวแค่อยากชวนส้มกลับเอง" คำพูดซื่อๆ ของมะนาวทำเอาชายหนุ่มแอบขำ ส้มกับกิ่งมัวแต่ขำมะนาว ไม่ได้สนใจชายหนุ่ม มะนาวหันมาเห็นพอดีถึงชายหนุ่มไม่พูดอะไร แต่แววตาของเขามะนาวรู้สึกได้ว่าอ่อนโยน ไม่เหมือนลักษณะที่เขาทำเหมือนแข็งกระด้าง ยังกับไม่ต้องการให้ใครเข้าถึงตัว

    "นายไม่ได้เอาปากมาจิงป่ะ" ส้มหายขำหันมาถามชายหนุ่ม เจอคำถามนี้มีหรือเขาจะเงียบอยู่ได้อีก

     "เอามาแต่ไม่ชอบพูด" ชายหนุ่มกล่าว และเงียบอ่านหนังสือต่อ

     "เอาไงดีล่ะพวกเรา" กิ่งหันมาถามเมื่อได้ยินชายหนุ่มตอบและหันไปสนใจหนังสือเหมือนเดิม ส้มส่ายหน้า เพราะยังคิดไม่ออก

      "แต่อย่างน้อยนายน่าจะบอกชื่อหน่อย" มะนาวเอ่ยออกไปเบาๆ แต่ก็ได้ยินชัดเจน ชายหนุ่มลดหนังสือลงอีกครั้ง แล้วเอ่ยบอกกับมะนาว

      "เราชื่อ เคน คับ มะนาว"

     "ห๊า เคน ธีรเดช ป่าวนี่" ส้มได้ยินหันมาถามเสียงดัง แถมหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย

     "ค่ะ ขอบคุณที่บอก ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะ" อีกแล้วชายหนุ่มไม่ได้พูดะไรแต่สายตาเขาอ่อนโยนมาก มะนาวพูดและดึงส้มกับกิ่งมานั่งที่โต๊ะตัวเองจนได้

      "ไม่น่าเชื่อเลยนะ" กิ่งเอ่ยเมื่อนั่งเก้าอี้

      "ว่าเขาชื่อเคน นะเหรอ" ส้มถามแถมยังขำ เพราะคิดแล้วยิ่งขำ

     "ไม่ใช่ส้ม สังเกตไหมเขาตอบคำถามของมะนาว" กิ่งพยายามบอก ส้มจึงนึกย้อนไป

     "จริงสิ" ส้มหันมาที่มะนาว มะนาวรีบส่ายหน้าแล้วพูด

     "คงบังเอิญมั้ง อย่ามองอย่างนั้นสิ"

      "สงสัยงานนี้ส้มจะมีมะนาวเป็นศัตรูหัวใจแล้วสิ"

      "อย่าพูดงั้นสิส้ม" มะนาวซึม คิดว่าเพื่อนจะตัดความสัมพันธ์ ท่าทางของมะนาวทำส้มขำกระจายอีก เพราะมะนาวช่างซื่อ ไม่สมกับชื่อเลยจริงๆ

     "ส้มไม่รู้หรอกอนาคตนะมะนาว แต่ที่แน่ๆ ไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะ" ส้มยิ้มให้มะนาว เธอจึงยิ้มอย่างโล่งอก

      "กิ่งขอบายนะ เขาหล่อก็จริงแต่กิ่งชอบแบบพอดีๆมากกว่า"

     "พอดีๆ อย่างไงเหรอกิ่ง" มะนาวสงสัยถาม ส้มก็หันมาพยักหน้าอยากรู้ด้วย

     "อืม ก็แบบหน้าตาไม่ต้องถึงกับหล่อ ไม่ต้องรวย ขอแค่จริงใจ" กิ่งสาธยาย มะนาวฟังแล้วซึ้งกับคำพูดเพื่อนเห็นด้วยในใจว่าตัวเองก็ชอบแบบนั้น

      "แต่ส้มขอแบบหล่อ รวย โง่ได้ม่ะ ฮ๊าๆๆๆ" เสียงของส้มดังพอจะมาแว่วเข้าหูชายหนุ่ม แต่เขาก็แค่หนังอ่านหนังสือ ไม่ได้ตั้งใจฟังหญิงสาวคุยกัน

      "เอางั้นเลย" กิ่งกับมะนาวยิ้มให้กับความคิดของเพื่อน

       "แล้วมะนาวล่ะ ชอบแบบไหน" กิ่งยิงโป้งคำถามมา ทำเอามะนาวอึ้งจะตอบเหมือนกิ่ง ก็เห็นสายตาเพื่อนมองอย่างรอคำตอบ ถ้าตอบเหมือนกันก็คงถามไม่หยุดแน่ สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยให้คิด มะนาวจึงตอบไปอย่างที่รู้สึก

      "เอ่อ มะนาวชอบแบบความรู้สึกบอกว่าชอบอ่ะ" ตอบไปแล้วก็กลัวเพื่อนจะหัวเราะเยาะ แต่ดูเหมือนจะไม่ เพราะส้มกับกิ่งอึ้ง คำตอบของมะนาวทำให้เข้าใจว่า เธอเลือกด้วยความรู้สึกไม่ใช่วัตถุ

      "คิดดีจังเพื่อนเรา" ส้มชม กิ่งยิ้มแล้วชูนิ้วโป้ง มะนาวโล่งอกที่ผ่านไปได้ด้วยดี

      การสนทนาของสามสาวหยุดลง เมื่ออาจารย์เข้ามาสอนคาบต่อไป ทุกคนต่างหันมาสนใจตำรา เมื่ออาจารย์เข้าห้อง แลเมื่อการสอนคาบสุดท้ายจบลง ทุกคนต่างก็เก็บของเตรียมกลับบ้าน เคนก็เช่นเดียวกัน แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องง่าย เมื่อสาวๆ แห่กันมาเฝ้าเต็มทางเดิน

      "ดูท่าพ่อเคนเราจะลำบากน่าดู" ส้มมองแล้วพูดชวนมะนาวกับกิ่งกลับบ้าน

     "นั่นสิ" สามสาวเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ชายหนุ่มแก้ปัญหา

       ทางด้านเคน เห็นสาวๆ แล้วก็ปวดหัว มองซ้ายมองขวาคิดไม่ออกจะไปทางไหน หันไปหันมาก็เห็นหน้าต่างห้องที่เปิดอยู่ ไม่ต้องคิดอะไรเขากระโดดออกทางหน้าต่าง สาวๆ พากันกรี๊ดวิ่งตามมาดูเป็นแถว

        "ดีนะแค่ชั้นสอง" ชายหนุ่มบ่นเมื่อลงพื้นอย่างปลอดภัย เขารีบวิ่งออกไปทันที เพราะขืนช้าคงไม่พ้นแน่ เมื่อพ้นมหาวิทยาลัยมาได้ก็โล่งอก จบวันวุ่นๆกับผู้หญิงไปได้อีกหนึ่งวัน