รักนี้ที่ปรารถนา

     เสียงสายลมพัดผ้าม่านหน้าต่างห้องมะนาวไหวไปมาทำให้หญิงสาวตื่น เธอจึงลุกจากเตียง พอเท้าโดนพื้นก็รู้สึกปวดตึบ

     "แย่ชะมัดเลย" เธอบ่นแล้วขยับไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำไม่นานก็ออกมาพร้อมผ้าขนหนู เธอหยุดยืนมองชุดที่แขวนไว้ เลือกไม่ได้ว่าตัวเองจะใส่ชุดไหน หลังจากยืนอยู่นานจึงหยิบชุดเดรสยาวสีฟ้าอ่อนเนื้อผ้าบางเบาใส่สบาย เธอเกล้าผมครึ่งศรีษะมัดด้วยที่มัดผมสีฟ้า ยิ้มกับตัวเองในกระจก แล้วเดินออกจากห้องตั้งใจจะไปเดินเล่น 

     มะนาวค่อยๆพาตัวเองเดินเล่นไปตามหาดทราย ทั้งๆที่ยังปวดเท้า แต่จะให้อยู่เฉยๆก็เบื่อแย่เลย เธอจึงเดินอย่างระมัดระวัง เห็นแสงยามเช้าก็รู้สึกสดชื่นสบายใจ

     วันนี้เคนก็ตื่นแต่เช้า เพราะรู้สึกนอนไม่ค่อยหลับ เนื่องจากความเป็นห่วงแผลคนตัวเล็กเมื่อคืน ขณะยืนกินกาแฟอยู่นอกชานก็เห็นคนที่คุ้นเคยเดินอยู่ด้านล่าง จึงรีบแต่งตัวเดินตามออกมาทันที

     "มาเดินคนเดียว เท้าก็เจ็บอยู่นะ" พอมาถึงก็ร้องทักทันที หญิงสาวยิ้มแล่บลิ้นให้ พลางบ่น

     "คนอะไรดุจริงเชียว"

     "เคนไม่ดุสักหน่อย" เจ้าตัวไม่ยอมรับ หญิงสาวก็ไม่สนใจเดินต่อไปเรื่อยๆ

     "ไม่ปวดเท้าใช่ไหม" พอเจอน้ำเสียงถามด้วยความห่วงใยก็หยุดเดิน

     "ไม่เป็นไร" เธอหันมาตอบ

     "ปวดก็บอกจะพากลับ" เคนยิ้มเดินตามหญิงสาวเงียบๆไม่พูดอะไรอีก ปล่อยให้เธอรับอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้าด้วยอารมณ์แจ่มใส

     "เคนดูสิสวยมากเลย" มะนาวชี้ให้ชายหนุ่มดูพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นจากขอบทะเล แสงพระอาทิตย์สาดส่องพื้นน้ำทะเลสวยงามระยิบระยับ

     "ใช่สวยมาก" เคนมองตามแต่แค่แว่บนึงเพราะเขามองใบหน้าหวานๆที่ดูภาพเบื้องหน้า พลางคิดในใจ

     "คนตัวเล็กสวยกว่ามากมาย"

     "เคนมองหน้ามะนาวทำมั้ยหรา มีอะไรติดหรือเปล่า" หญิงสาวตาแป๋วเอียงคอถามชายหนุ่ม

     "ไม่มีอะไรติดหรอก แค่คิดว่ามะนาวน่ารักมากเท่านั้นเอง" จู่ๆชายหนุ่มชมออกไปตรงๆก็ทำเอามะนาวอายหน้าแดง ก้มหน้าลงมองพื้นไม่มองหน้าเขา เห็นแล้วก็อดแกล้งไม่ได้ จึงขยับเข้าไปใกล้ๆ

     "ใกล้ไปแล้ว" มะนาวขยับออก พลางบอกเบาๆ แต่นาทีนี้ใครล่ะจะอดใจไม่เข้าใกล้ได้ เมื่อหญิงสาวข้างหน้าน่ารักจนอยากจะฟัดแบบนี้ เขาจึงเดินเข้าไปอีก มะนาวทำท่าถอยหนีก็เกือบสะดุดขาตัวเองล้ม ดีนะที่ชายหนุ่มคว้าไว้ทันจนกลายมาสวมกอดหญิงสาว

     มะนาวตกใจทำท่าจะขยับออกแต่ถูกชายหนุ่มกอดแรงกว่าเดิม จนรู้สึกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แถมหัวใจก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนจะกระเด็นออกมาจากอก ด้วยความเต้นแรงถี่ผิดปกติ ชายหนุ่มเห็นอาการประหม่าของหญิงสาวยิ่งชอบใจ

     "มะนาว" เขาเรียกเธอเสียงหวาน จนมะนาวเผลอขานรับขยับใบหน้ามามองเขา ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ชายหนุ่มโน้มหน้าเข้ามาจูบหน้าผากของหญิงสาวแผ่วเบา ทำเอาเธอหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม

     "เคนรักมะนาวนะ" เขาบอกเธออย่างที่ไม่เคยคิดจะพูดกับใคร และเขามั่นใจว่าจะพูดแค่กับเธอแค่คนเดียว

     "จริงหรา" มะนาวถามอย่างไม่แน่ใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน มองเห็นเขายิ้มละมุนส่งมาให้ แววตาที่มองเธอรับรู้ได้ว่าเขาจริงใจ

     "จริงสิ" เขายืนยันด้วยคำพูด

     "มะนาว มะนาว" พอชายหนุ่มยืนยันมะนาวยิ่งพูดไม่เป็น หน้าแดงเขินหนักกว่าเดิม

     "มองตาเคนสิ" ชายหนุ่มเอ่ยแผ่วเบาแต่หญิงสาวก็ได้ยินชัดเจน จึงมองสบตาชายหนุ่ม ที่มองลงมาอย่างหวานซึ้ง ขณะที่ทั้งสองคนมองสบตากันก็เหมือนกับโลกมีแค่เธอกับเขาแค่สองคน ชายหนุ่มขยับอ้อมกอดให้หญิงสาวใกล้เขามากขึ้น จนหน้าของเธอห่างเขาเพียงแค่ลมหายใจ ชายหนุ่มโน้มหน้าเข้าหาหญิงสาวประทับจูบแผ่วเบาอ่อนหวานแต่เนิ่นนานให้เธอได้มั่นใจถึงความรู้สึกของเขา

     เขายิ้มหวานให้เธอเมื่อถอนริมฝีปากออกจากคนตัวเล็กที่ตอนนี้ถูกเขาทำให้ตัวอ่อนยืนไม่ไหวไปเสียแล้ว

     "เคนอุ้มกลับนะ" เขาบอกพลางขยับตัวอุ้มเธอ หญิงสาวอายหน้าแดงซบหน้าเข้าหาอกกว้างของชายหนุ่ม เขาอุ้มพาเธอเดินกลับที่พักแม้จะไกลสักหน่อยแต่เขารู้สึกมีความสุขมาก แม้หญิงสาวจะไม่ได้ตอบรับอะไรเขาก็รู้ว่าเธอรู้สึกไม่ต่างจากเขา

     ทางด้านบ้านพักสองหนุ่มมายืนรอสองสาวอยู่สักพักแล้ว ไม่นานก็เห็นสองสาวเดินลงมา

     "อรุณสวัสดิ์ครับ" วุทธเดินเข้ามากิ่งเอ่ยทัก

     "อรุณสวัสดิ์ค่ะ" กิ่งทักทายกลับใบหน้าระบายยิ้ม

     "ไงครับ หลับสบายไหม" ดิวหันมาทักทายแฟนสาวบ้าง

     "หลับสบายค่ะ" ส้มตอบอายๆ

     "แล้วเคนไม่มาหรา" ส้มมองถามหา

     "มันออกมาแต่เช้าแล้ว" ดิวตอบ

     "มิหน่าล่ะกิ่งไปหามะนาวที่ห้องก็ไม่อยู่" สี่คนทำท่าจะนินทาต่อคนถูกพูดถึงก็มาเสียก่อน

     "จะเผากันหรือไง" เคนพูดยิ้มให้เพื่อนแล้วค่อยๆวางหญิงสาวลงพื้น

     "แอบไปสวีทกันมาหรา" เสียงส้มแซวเพื่อนสาว เห็นหน้าแดงไปถึงหูก็รู้ว่าต้องเป็นเรื่องจริง

     "พอแล้วน่า" มะนาวเดินมายืนข้างๆส้ม ดึงมือให้เพื่อนหยุดแซว ทำเอาทุกคนหัวเราะไปตามๆกัน

     "ไม่แซวก็ได้ไปกินอาหารเช้ากันก่อน ไปกันทุกคน" ส้มยิ้มพาเพื่อนสาวเดินนำหน้าทุกคนไปยังห้องอาหารซึ่งถูกป้าม่านจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

     หลังจากกินอาหารเช้าเรียบร้อยทั้งหมดก็ออกมานั่งที่ระเบียงหน้าบ้าน ชวนกันคุย

     "ส้มพาเพื่อนมาพักกี่วันนะ" เสียงดิวถามแฟนสาว

     "พอดีหยุดยาววันมะรืนก็กลับ" ส้มตอบ

     "เหมือนพวกเราเลย" ดิวตอบพลางโอบคอวุทธ

     "แล้วแกล่ะเคน" วุทธหันไปถามเพื่อน เคนจะตอบมาตามสาวๆมาอยู่แล้วก็ใช่ที่ จึงตอบอย่างอื่น

     "ก็หยุดยาวกะพักจนหมดวันหยุดแระ"

     "ดีเลยพวกเราก็ไปเที่ยวด้วยกัน" วุทธเสนอ ทุกคนพากันเห็นด้วย

     "งั้นเดี๋ยววุทธกับดิวพาเที่ยวรอบๆ" วุทธเสนอเพราะเขากับดิวคุ้นชินกับพื้นที่แถวนี้

     "ดีสิ" ส้มยิ้มเห็นด้วย

     "งั้นตามมาเลย" สองหนุ่มทำหน้าที่เป็นไกด์พาสาวๆและเพื่อนเที่ยวชมรอบเมือง แวะซื้อของฝากจนเต็มไม้เต็มมือ

     "สนุกมากเลยวันนี้" กิ่งบอกกับทุกคนพร้อมกับนั่งพักเหนื่อยโดยมีวุทธถือพัดโบกไปมาให้ความเย็น

     "ใช่สนุกมาก" ส้มสนับสนุนพลางยิ้มหวานให้แฟนหนุ่ม

     "ไหวไหมมะนาว" เคนถามอย่างห่วงใยพลางยื่นน้ำให้ หญิงสาวรับมาพร้อมไม่ลืมขอบคุณ

     "เอาของกลับบ้านกันเถอะ" กิ่งเอ่ยชวนเพื่อน

     "งั้นกลับไปพักต่อที่บ้านกัน" ส้มลุกขึ้น คนอื่นๆจริงลุกตาม ไม่นานทั้งหมดก็กลับมาถึงบ้านพักของสามสาว

     "ดิว วุทธ เคน เอาของไว้นี้ก่อนนะ ไว้จะนอนแล้วค่อยหิ้วกลับ" ส้มเสนอ สามหนุ่มเห็นด้วย วางของเรียบร้อยจึงเดินตามออกมานั่งกับสาวๆ

     "คุณหนูเย็นนี้จะทานอะไรดีค่ะ" เสียงป้าม่านเดินออกมาถามเพื่อจะได้จัดเตรียม

     "ทุกคนว่าไง" ส้มถามความคิดเห็นของทุกคน

     "กิ่งอยากกินต้มยำทะเล"

     "มะนาวอยากกินยำวุ้นเส้น"

     "ดิวชอบกินสะดือหอยผัดฉ่า"

     "วุทธชอบกุ้งอบวุ้นเส้น"

      "เคนกินได้หมด" ทุกคนต่างคิดเมนูแต่พอได้ยินเคนบอกก็พากันหัวเราะชอบใจ

     "ไม่ต้องห่วงค่ะเดี๋ยวป้าจะจัดให้ตามใจทุกคน" ป้าม่านยิ้มอย่างผู้ใหญ่ใจดี

     "รบกวนป้าด้วยนะค่ะ/ครับ" ทุกคนพูดพร้อมกัน ป้ายิ้มก่อนจะถอยออกไปปล่อยให้คุณหนูกับเพื่อนๆคุยกัน ทั้งหมดคุยรวมกันไม่นานพักเดียวก็แยกกันไปเป็นคู่ๆ ป้าม่านแอบมองความรักของหนุ่มสาวห่างๆ แกเห็นคุณหนูมีความสุขแกก็รู้สึกมีความสุขด้วย

     "ป้าม่านคะอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ" เสียงสาวใช้มารายงาน ป้าม่านพยักหน้ารับรู้ สาวใช้จึงออกไปทำงานอย่างอื่น

     ป้าม่านเดินออกมาที่สวนหลังบ้าน มองเห็นทะเล ดูความเรียบร้อยของโต๊ะอาหาร เมื่อดูว่าทุกอย่างพร้อมแล้วจึงเดินมารายงานคุณหนู

     "คุณหนู อาหารเตรียมเรีบร้อยล่ะค่ะ"

     "ขอบคุณนะค่ะป้าม่าน"

     "เชิญคุณหนูกับเพื่อนๆที่สวนหลังบ้านค่ะ"

     "ค่ะ" ส้มสวมกอดป้าม่านอย่างรักใคร่ก่อนที่จะเดินไปบอกเพื่อนๆ ป้าม่านยิ้มอย่างสุขใจ คุณหนูของเธอน่ารักเสมอ

     "ทุกคนอาหารเรียบร้อยแล้วไปกันเถอะ"

     "ไปกันๆ" กิ่งดึงมือวุทธ พลางโบกมือเรียกให้คนอื่นๆตามมาไวไว

     "โอ้โห ป้าม่านสุดยอดเลย" ดิวเอ่ยชม เพราะอาหารที่พวกเขาบอกจัดมาครบทุกอย่าง

     "ทานเยอะๆป้าม่านจะได้ไม่เสียใจ" ส้มบอกกับทุกคน

     "แน่นอน" กิ่งยิ้มถูกใจ

     ทั้งหมดทานอาหารอย่างถูกปาก ชมป้าม่านไม่ขาด ส้มก็พลอยดีใจที่ทุกคนชอบ ความสุขแบบนี้ใช่จะมีบ่อยๆ

     "อิ่มมาก" กิ่งขยับตัวพิงเก้าอี้

     "ฝากขอบคุณป้าท่านด้วยนะส้ม" เคนพูด

     "จ้า" ส้มรับปาก เธอเองก็ไม่ลืมแน่นอน เพราะได้ป้าม่านดูแลทุกอย่างให้

     "ขอมะนาวออกไปเดินย่อยหน่อยนะ" เธอบอกส้มกับกิ่ง สองสาวพยักหน้า มะนาวจึงเดินแยกออกมา เคนเห็นจึงเดินตามมาด้วย

     "ไม่ปวดเท้านะ" พอจามทันก็เอ่ยถามด้วยความห่วงใย

     "ไม่เลย" มะนาวยิ้มตอบ

     "มืดแล้วเคนเดินเป็นเพื่อนนะ" 

     "จ๊ะ" เธอยิ้มเดินนำไปข้างหน้าเคนรีบสาวเท้ามายืนข้างๆ

     "อากาศเย็น เดี๋ยวไม่สบาย กลับกันเถอะ" ด้วยความเป็นห่วงคนตัวเล็กจึงเอ่ยออกไป หญิงสาวยิ้มพยักหน้าเข้าใจในความปรารถนาดีของชายหนุ่ม ไม่นานทั้งสองคนก็เดินมาถึงบ้านพัก

     "คนอื่นๆหายไปไหนกันหมดนะ" มะนาวมองบ้านที่เงียบ พอดูที่โรงจอดรถก็ไม่มีรถ

     "คุณหนูฝากให้ป้าบอกหนูมะนาวว่าไปเที่ยวในตัวเมืองกันค่ะ" เสียงป้าม่านเฉลยความข้องใจให้กับหญิงสาว

     "ขอบคุณค่ะ" เธอยกมือไหว้ ป้าม่านยิ้มรับไหว้ก่อนจะขอตัวไปพักผ่อน ทิ้งให้หนุ่มสาวอยู่กันตามลำพัง

     "มะนาวอยากไปไหม" เคนเอ่ยถาม

     "ไม่อ่ะมะนาวไม่ชอบ เคนง่วงหรือยัง" หันมาถามชายหนุ่มตาแป๋ว

     "ยังอ่ะ เดี๋ยวเคนอยู่เป็นเพื่อนมะนาวเอง" ชายหนุ่มอาสาอย่างเต็มใจ

     "งั้นไปนั่งตรงนั่นกัน" มะนาวชี้ไปที่ศาลา เคนพยักหน้าเดินตามหญิงสาว

     "ดูสิคืนนี้มองเห็นดาวด้วย" มะนาวชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า ดวงดาวพากันส่องแสงระยิบระยับ เคนขยับมานั่งข้างๆหญิงสาวพากันนั่งนับดวงดาว

     "มะนาวง่วงแล้วไปนอนไหม" ชายหนุ่มเอ่ยถามเบื่อรู้สึกว่าบ่าถูกหญิงสาวเอียงซบ

     "ยังงง" ไม่ง่วงแต่ปากลากเสียงแผ่วเบาแล้ว ชายหนุ่มยิ้มไปให้หญิงสาวซบหลับถือโอกาสโอบกอดคนตัวเล็กเพื่อไม่ให้เอนล้มไปทางอื่น ผ่านไปสักพักชายหนุ่มก็รู้ว่าหญิงสาวหลับแล้ว จึงค่อยๆขยับตัวแล้วอุ้มหญิงสาวเข้าบ้านตรงไปยังห้องนอนของเธอ

     ชายหนุ่มวางเธอแผ่วเบาเมื่อถึงที่นอน จัดท่าให้คนตัวเล็กหลับสบายแล้วห่มผ้าให้ เห็นเธอหลับตาพริ้ม อดใจไม่ได้เลยจูบหน้าผากของหญิงสาว

     "ฝันดีครับที่รัก" เขาเอ่ยเบาๆ ก่อนจะปิดไฟ ปิดประตูให้แล้วเดินกลับที่พักตัวเอง