รักนี้ที่ปรารถนา

     หลังจากหนุ่มๆพาสามสาวมาส่ง สามสาวก็แยกกันไปเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ก่อนเข้าห้องส้มก็ไม่ลืมที่จะสั่งแม่บ้านให้เพิ่มอาหารปิ้งย่างเพราะจะมีแขกเพิ่ม แม่บ้านรับทราบ รีบไปจัดเตรียมทันที

     "สวยยังน่า" ส้มยืนมองตัวเองในกระจก หลังจากหยิบชุดเดรสผ้าลายลูกไม้สีครีมมาใส่ จัดผมเข้าที่มองจนมั่นใจจึงเดินออกมาจากห้องก็เจอกิ่งที่ใส่เดรสลูกไม้สีชมพูหวานไปทั้งตัวยืนรออยู่ก่อนแล้ว ไม่นานมะนาวก็เดินออกมาพร้อมชุดเดรสลายลูกไม้สีฟ้าอ่อนสดใส เหมาะกับผมรวบมาด้านข้าง

     "พร้อมไหม" ส้มหันมาถามเพื่อนอีกสองคน ทั้งคู่พยักหน้า ทั้งสามสาวพากันเดินจูงมืออกมา ระหว่างนั่นหนุ่มๆได้มาถึงแล้วในขณะที่รอสาวๆก็ช่วยกันปิ้งย่างอาหาร พอสามสาวมาถึงสามหนุ่มก็มองกันตาค้าง

     "น่ารักมากกินกันไม่ลงทีเดียว" เสียงดิวพูดคล้ายละเมอ

     "ใช่น่ารักมาก" เสียงวุทธสนับสนุน มีเพียงเคนที่ไม่ได้เอ่ยออกไป แต่ในใจคนตัวเล็กน่ารักมากที่สุด

      สามสาวเมื่อเห็นสายตาของหนุ่มๆก็พากันประหม่า แต่ก็พากันเดินเข้ามา ก่อนจะแยกย้ายไปดูอาหาร โดยมีหนุ่มๆทำหน้าที่ปิ้งย่างแล้วเสริฟให้สามสาว 

     "ขอบคุณค่ะ" มะนาวยิ้มเมื่อเคนวางจานอาหารให้

     "ไม่เป็นไร" เคนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบน้ำมาส่งให้ มะนาวยิ้มหวาน จนทำเอาเคนเกือบสะดุดขาตัวเองล้ม ดิวมองเห็นอาการเพื่อคนก็แอบขำ

     "กิ่งมีแฟนยังครับ" เสียงวุทธเอ่ยถามเมื่อมายืนข้างๆหญิงสาว กิ่งยิ้มเขินอายก่อนจะตอบ

     "ยังไม่มีค่ะ"

     "งั้นเป็นแฟนวุทธได้ไหม" วุทธเอ่ยตรงๆทำให้กิ่งตกใจไม่น้อย ก่อนจะพยักหน้าเป็นอันตกลง

     "ดีใจจังเลย" วุทธเผลอตะโกนออกไปทำให้ทุกคนมองตามเป็นตาเดียว กิ่งยิ่งอายหน้าแดง

     "ดีใจด้วยนะเพื่อน" ดิวส่งเสียงบอกเพื่อน 

     "ดิวล่ะชอบใคร" เสียงส้มถาม ดิวแกล้งมองไปทางมะนาว ส้มเห็นก็เจ็บใจ รู้สึกน้อยใจ จึงทำท่าจะเดินหนีแต่ก็ถูกดิวดึงแขนไว้เสียก่อน

     "ปล่อยส้มนะ" ส้มรู้สึกน้อยใจที่ใครๆก็พากันชอบเพื่อนของเธอไม่มีใครสนใจเธอเลย

     "ส้มไม่ฟังคำตอบก่อนหรา" ดิวแกล้งถาม เขารู้ว่าส้มรู้สึกยังไงกับเขา ก็นะแค่อยากเช็คให้แน่ใจ

     "ส้มไม่อยากรู้แล้ว" เธอสบัดหน้าหนี ดิวยิ้มก่อนจะถามอีก

     "ไม่อยากรู้หราว่าดิวชอบส้มอ่ะ"

     "อะไรนะ" ส้มเหมือนตัวเองหูฝาดหันมาถามดิว  อีกอย่างไม่แน่ใจ

     "ดิวชอบส้ม" คราวนี้ดิวพูดจริงจัง สีหน้าหนักแน่นพลางดึงส้มเข้ามากอด ส้มขัดขืนเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้กอด ดิวเห็นส้มอายไม่พูดอะไรจึงหอมแก้มสาวอย่างรวดเร็ว ส้มยืนอึ้ง

     "เยอะนะดิวอิจฉาโว้ย" วุทธแกล้งส่งเสียงแซว ดิวขยิบตาให้ ส้มเห็นจึงแกล้งหยิกทำเอาดิวร้องเสียงหลงเป็นที่ขบขันของเพื่อนๆ

     ระหว่างที่เพื่อนๆต่างคุยกันอย่างสนุกสนาน ทุกคนต่างมีความสุข ไม่มีใครทันสังเกต มะนาวที่เดินออกมาเล่นคนเดียว เคนคอยมองคนตัวเล็กตลอดจึงเห็นเมื่อหญิงสาวเดินออกมาจึงเดินออกตามมาด้วย

     "มืดแล้วนะมาเดินคนเดียวมันอันตราย" เคนส่งเสียงเตือน หญิงสาวหยุดเดินไม่ขยับ ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจ รีบเดินเข้ามาดู

     "มะนาวเป็นอะไร" ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย

     "เปล่า" เธอตอบเสียงสั่นๆ เคนจึงเดินมายืนตรงหน้ามองหญิงสาวชัดๆจึงเห็นว่าคนตัวเล็กร้องไห้ ชายหนุ่มรู้สึกไม่ดีรีบถาม

     "เป็นอะไร เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"

     "มะนาวไม่ได้เป็นอะไร" เธอตอบพลางขยับตัวเดินก็รู้สึกเหมือนถูกอะไรทิ่มเท้าปวดแปรบจนเผลอร้อง

     "โอ้ย"

     "มะนาวเป็นอะไร" ชายหนุ่มได้ยินรีบเข้ามาดู เห็นเธอจับไปที่เท้าจึงมองตามแล้วก็เห็นว่าหญิงสาวเหยียบถูกขวดแตก ด้วยความตกใจจึงอุ้มหญิงสาวเดินกลับมาที่บ้านพัก พอสองคนเข้ามาคนอื่นๆก็พากันตกใจ

     "เคน มะนาวเป็นอะไร" ส้มถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อนทันที

     "มะนาวเป็นอะไร" เสียงกิ่งถามอย่างร้อนรนอีกคน

     "ส้มขอชุดทำแผลให้เคนหน่อย" เคนหันมาบอกส้ม ส้มได้ยินรีบวิ่งเข้าบ้านทันที

     "เคน มะนาวเป็นอะไร" ดิวถาม

     "มะนาวเหยียบโดนแก้วแตกนะ" เคนบอกเพื่อน พอดีกับส้มยื่นกล่องปฐมพยาบาลให้

     "มะนาวแสบหน่อยนะ" เสียงเคนบอก มะนาวพยักหน้าน้อยครับรู้

     "พาไปโรงพยาบาลดีกว่าเคน" วุทธมองเห็นบาดแผลแล้วจึงแนะนำเพื่อน ทุกคนพากันเห็นด้วย

     "ส้มยืมกุญแจรถหน่อย" เคนเอ่ยขอเพราะจะไปเอารถที่บ้านพักก็ช้าไป ส้มรีบยื่นกุญแจให้ แต่ถูกดิวรับไว้ก่อนพลางพูด

    "แกอุ้มมะนาวไปเดี๋ยวเราขับรถให้" เคนพยักหน้า อุ้มหญิงสาวตรงมาที่ลานจอดรถโดยมีส้มเปิดประตูแล้วปิดประตูให้

     "วุทธแกอยู่กับกิ่งนะ" ดิวไม่วายหันมาสั่งเพื่อน

     "เอ่อรีบไปเถอะ" วุทธตอบ ดิวจึงทำหน้าที่ขับรถพาไปโรงพยาบาล ไม่นานนักก็ถึง พวกเจ้าหน้าที่ออกมารับเพราะเป็นเวลาฉุกเฉิน

     "ไม่เป็นไรนะเพื่อน" ดิวจับบ่าเพื่อนให้กำลังใจ

     "ขอโทษด้วยนะส้มที่ทำเพื่อนเธอเจ็บ" เคนเอ่ยเสียงอ่อย

     "คิดมากนะเคน" ส้มยิ้มให้กำลังใจ ไม่นานนักก็มีเจ้าหน้าที่เข็นรถพามะนาวออกมาทุกคนรีบเข้าไปหาทันที

     "เดี๋ยวญาติไปรับยาด้วยนะค่ะ" เสียงเจ้าหน้าที่บอก

     "เดี๋ยวเราไปรับให้" เสียงดิวบอกเพื่อน พลางหันมาที่ส้ม ส้มพยักหน้า ดิวจึงเดินตามเจ้าหน้าที่ไปรับยา

     "เป็นไงบ้าง" เคนถามเสียงอ่อนโยน

     "เย็บมา5เข็ม" มะนาวบอกเสียงอ่อย

     "โหย มะนาวทีหลังต้องระวังนะ" ส้มห่วงเพื่อนแต่ก็ไม่วายเอ็ดเพื่อเตือน

     "ขอโทษจ้า" มะนาวยิ้มให้เพื่อน ส้มเห็นก็โกรธไม่ลง

     "ได้ยาแล้วกลับเถอะ" ดิวยื่นถุงยาให้ส้ม ส้มรับไว้ เคนอุ้มมะนาวพาเดินไปขึ้นรถ

     ทางด้านวุทธกับกิ่งก็ยืนรอด้วยความกังวลใจ พอเห็นรถเข้ามาจอดก็พากันรู้สึกโล่งอก

     "ให้มะนาวกินยาแล้วนอนพักเถอะ" เสียงส้มบอกกับเคนที่ยืนอุ้มหญิงสาวอยู่ เคนพยักหน้าแล้วพามะนาวเดินเข้าบ้าน

     "ไม่เป็นไรใช่ไหม" เสียงกิ่งเอ่ยถามส้ม

     "เย็บไป5เข็ม" ส้มบอก

     "โหย5เข็มเจ็บตาย" กิ่งบ่นพลางนึกอย่างหวาดเสียว

     "มะนาวมีคนดูแลแล้ว พวกเรามานั่งกินกันต่อเถอะ" เสียงดิวบอกกับทุกคน ทุกคนเห็นด้วยจึงพากันคุยไปกินไป

     ทางด้านเคนก็พาหญิงสาวมาส่งถึงเตียงนอน มะนาวอายจนหน้าแดง เคนยิ้มอ่อนโยน วางมะนาวแผ่วเบาแล้วห่มผ้าให้

     "นอนพักนะได้หายไวไว" ชายหนุ่มเอ่ยเสร็จก็ทำท่าจะเดินออกจากห้อง แต่ถูกมะนาวดึงชายเสื้อไว้ เคนหันมาดูพลางขยับมานั่งข้างเตียง

     "มีอะไรหรา" เขาถาม

     "มะนาวต้องกินยาด้วย" เธอเอ่ยท้วงเมื่อชายหนุ่มลืม

     "โทษทีเคนลืม" ชายหนุ่มพูดพลางลุกขึ้นไปหยิบยาพร้อมกับแก้วน้ำมาส่งให้หญิงสาว เธอรับมากินแต่โดยดี แล้วยื่นแก้วน้ำคืนให้ชายหนุ่ม เขารับมาวางเก็บ ขยับห่มผ้าให้เธออีกครั้ง

     "ขอบคุณนะ" เธอกล่าวอย่างอายๆ เคนยิ้มลุกขึ้นดับไฟแล้วเดินออกปิดประตูให้หญิงสาว เดินลงมารวมตัวกับเพื่อนๆด้านล่าง

     "มะนาวกินยาเรียบร้อย" เคนรายงานให้ส้มที่ยืนมองหน้าเขา

     "เค" ส้มตอบ

     "ดึกแล้วพวกเรากลับก่อนนะ" ดิวหันมาบอกส้ม ส้มยิ้มพยักหน้าให้

     "วุทธไปก่อนนะ" วุทธหันมาบอกกับกิ่งบ้าง

     "จ๊ะ" กิ่งยิ้มหวานส่งแฟนหนุ่ม

      หลังจากหนุ่มๆกลับไปแล้วสองสาวจึงพากันแยกย้ายกลับห้องพัก นึกหน้าถึงแฟนหนุ่มก่อนจะพากันหลับใหลตามรัตติกาล