ที่ตรงนี้ มีเพียงเธอ

     เช้าอากาศแจ่มใส แอ๊บออกมารอยูเหมือนที่เคยทำทุกวัน แต่ก็ไม่เห็นวี่แว่วชายหนุ่มจะมา พอยิมมารับเชอร์รี่ หญิงสาวจึงได้รู้ว่าชายหนุ่มไปโรงเรียนแล้ว ยิมชวนให้แอ๊บไปโรงเรียนพร้อมกัน แต่หญิงสาวปฏิเสธ เธอไม่อยากเป็นก้างขวางคอ และที่แน่ๆ แอ๊บอยากอยู่คนเดียวในเวลานี้ หญิงสาวยืนรอตรงที่เดิมด้วยความหวังน้อยนิดว่าชายหนุ่มอาจกลับมารับเธอ

    แอ๊บมองนาฬิกาพลางมองทางข้างหน้า ไม่มีวี่แววชายหนุ่ม แอ๊บรู้สึกน้อยใจเดินไปโรงเรียนอย่างเศร้าสร้อย ยูซึ่งยืนแอบมองอยู่ตั้งแต่แรกเห็นท่าทางของหญิงสาวก็ทำท่าจะออกไป แต่พอเห็นบินมา หญิงสาวซ้อนท้ายไป ชายหนุ่มจึงรีบขี่รถออกไปด้วยความหงุดหงิด

    "ขอบใจนะที่มาส่ง" แอ๊บบอกบินเสียงเศร้าๆ ชายหนุ่มรู้สึกได้จึงถามด้วยความห่วงใย

    "แอ๊บเป็นอะไรหรือเปล่า"

    "เปล่าจ๊ะ แอ๊บไปก่อนนะ" หญิงสาวเดินเข้าโรงเรียนไปแล้ว ชายหนุ่มมองตามอย่างห่วงใย เขาอยากบอกหญิงสาวเหลือเกินว่ากลับมาอีกครั้งเพื่อใคร หากก็กลัวว่าพูดไปจะทำให้สูญเสียความสัมพันธ์ในตอนนี้ แม้ว่าจะแค่ เพื่อน ก็ยังดีกว่า คนเคยรู้จัก

    สาวๆ หลายคนมองเห็นมีหนุ่มหล่อที่ไม่ใช่ยูมาส่งแอ๊บก็มองอย่างอิจฉา พากันนินทาอย่างสนุกปาก

    "สงสัยถูกพี่ยูทิ้งเลยหาใหม่"

    "อย่างว่าพี่ยู ไม่มีทางคบใครเกินอาทิตย์หรอก"

    "นั่นไงมาโน้นแล้ว ไปเยาะเย้ยหน่อยพวกเรา"

    "ไง แม่เสือถูกทิ้งแล้วสิ โธ่...น่าสงสารนะ แต่ก็มารยาเยอะนี่ หาผู้ชายใหม่ได้เร็ว" ผู้หญิงคนหนึ่งเป็นตัวแทน พูดจาเสียดแทงความรู้สึก หากเป็นเรื่องจริง หญิงสาวคงปล่อยโฮไปแล้ว แต่เพราะไม่ใช่เลยเฉย ถ้าไม่ได้ยินคำบางคำเข้าเสียก่อน คำพูดที่บาดหัวใจหญิงสาวเสียจนแทบทะลุออกจากอกเลยทีเดียว

    "ผู้หญิงหลายใจแบบนั้นคบไปก็เสียเวลา"

    "ต๊าย จริงหรือค่ะพี่ยู แหม๋ม น่าสงสารจังเลยค่ะ" เสียงของยูที่พูดออกมาช่างทิ่มแทงใจของหญิงสาวเหลือเกิน สาวๆ พวกนั้นพากันเข้าไปกอดชายหนุ่ม แอ๊บไม่ได้โกรธเลยที่สาวๆเหล่านั้นพยายามชิดใกล้ชายหนุ่ม แต่ไม่พอใจในน้ำเสียง ท่าทาง โดยเฉพาะสายตาคู่นั้นที่แสดงออกมาจริงอย่างที่พูด

    "พี่ว่าน้องๆอย่ายุ่งกับเสือหลายใจเลยดีกว่า" พูดพลางมองอย่างดูแคลน

    "ใช่...รีบไปให้พ้นหน้าก่อนที่จะโดนกัด" แอ๊บกั้นใจพูดออกไปเหมือนไม่แคร์ ทั้งที่ฝืนเสียงไม่ให้สั่น รู้สึกน้อยใจชายหนุ่มเป็นที่สุด

     "มีอะไรเหรอแอ๊บ" ก่อนเหตุการณ์จะบานปลาย เชอร์รี่ก็เดินมาหาหญิงสาวเสียก่อน แอ๊บจึงรีบจูงมือเพื่อนออกจากบริเวณนั้น เชอร์รี่เดินตามเพื่อนอย่างงงๆ ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น แต่การดูจากท่าทางของเพื่อนแล้ว คงไม่ใช่เรื่องเล็กๆเป็นแน่ และถึงถามไปแอ๊บก็คงไม่อธิบายอะไร

    และก็จริงดั่งคิด เพราะทั้งวันแอ๊บไม่พูดถึงเหตุการณ์นั้นเลย แม้ว่าเชอร์รี่จะพยายามถาม แอ๊บก็เลี่ยงไปพูดถึงเรื่องอื่นทุกครั้ง จนกระทั่งเลิกเรียน

    "เชอร์รี่ ไปชมรมคนเดียวนะ พอดีบินให้ไปช่วยเลือกของนะ"

    "ได้จ้า แอ๊บไปเถอะ งานที่ชมรมไม่มีไรมากวันนี้ เชอร์รี่ดูแลไหว บอกบินด้วยนะ อย่าลืมของฝาก" แอ๊บพยักหน้ารับและเดินไปหน้าโรงเรียนทันที

    "วันนี้แอ๊บแปลกๆจัง" เชอร์รี่ยืนบ่นคนเดียว ยิมเข้ามาเห็นอาการนั้นก็ขำ

    "เป็นไรจ๊ะ บ่นเป็นหมีเลย"

    "ก็แอ๊บสิค่ะ มีเรื่องอะไรกับพี่ยูก็ไม่รู้ นี่ก็บอกจะไปซื้อของกับบินไม่มาชมรม" เชอร์รี่ได้โอกาสปรึกษาชายหนุ่มทันที เพราะอึดอัดที่เพื่อนไม่เล่าให้ฟัง

    "ใจเย็นก่อนนะ เดียวพี่จะถามยูให้" ชายหนุ่มยิ้ม เอามือตบบ่าหญิงสาวเบาๆ ให้กำลังใจ เชอร์รี่ได้ยินก็รู้สึกดีขึ้น

    "เดียวพี่ไปคุยให้แล้วเจอกันที่ชมรมนะจ๊ะ"

    "ค่ะ พี่ยิม"

     ระหว่างกำลังเดินตามตัวน้องชาย ยิมก็เห็นน้องชาย นั่งอยู่คนเดียว จึงรีบเดินเข้าไปหาทันที

     "ไง" ยิมนั่งลงข้างๆน้องพร้อมทักทาย

     "ดี" ยูพูดสั้นๆสายตามองไปเบื้องหน้า

     "ยูมีปัญหาอะไรกับน้องแอ๊บหรือเปล่า" ยิมไม่รีราพูดเรื่องที่เขาตามหาตัวน้องชายทันที ยูได้ยินชื่อหญิงสาวแววตาเป็นประกาย พลางยักไหล่ ตอบพี่ชาย

     "ไม่มีอะไร"

     "พี่ ไม่เชื่อแกหรอก พี่เห็นแกทำท่าไม่สบายใจ แถมน้องแอบก็เงียบๆ ไป ดูสิไม่มาชมรมไปกับเพื่อนเก่า" ยิมลอยหน้าลอยตาพูดดูปฏิกริยาน้องชาย ปรากฏว่าน้องชายมีสีหน้าร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด เมื่อรู้ว่าหญิงสาวไปกับเพื่อนเก่า จึงพูดต่อ

    "น้องเชอร์รี่เล่าให้ฟัง นายบินอ่ะแอบชอบน้องแอ๊บมานานแล้ว มาคราวนี้ก็กะมาสารภาพรักแล้วชวนไปเมืองนอกด้วย" ได้ผล ตอนนี้น้องชายเขามีทีท่านั่งไม่ติดแล้ว แต่ยังวางฟอร์มเฉย

     "พี่มาบอกผมทำไม" ถามหน้าตาเฉย

     "ก็ไม่มีอะไร พี่แค่คิดว่า ดีเหมือนกัน นายบินเป็นคนดี ถ้าน้องแอ๊บเลือกนายบินก็คงจะมีความสุข แกว่าไหม" แกล้งย้อนถามน้องชาย ยูชักสีหน้าคล้ายรำคาญ

     "ไม่เห็นเกี่ยวกับผมเลย"

     "ไม่เกี่ยวก็ดี ป่านนี้นายบินคงสารภาพรักแล้วมั้ง" พูดคล้ายบ่น ยังไม่จบประโยค ยูก็วิ่งออกไปทันที ยิมมองตามหลังน้องชายยิ้มๆ รักแท้ถ้าไม่บอกก็หาไม่เจอหรอก อย่างน้อยๆคงทำให้น้องชายเขารู้ใจตัวเองมากขึ้น

     ด้านยู รีบออกมาไม่ทันถามว่าสองคนนั้นไปที่ไหน เลยไม่รู้ว่าจะตามไปอย่างไร ใจก็ร้อนร้น ยูนั่งพักคิดทบทวน เขาไม่เข้าใจอาการที่ตัวเองเป็นเลย มันเจ็บลึกๆอย่างบอกไม่ถูกที่เห็นหญิงสาวใกล้ชิดกับชายอื่น 

     "ค่อยคิด ตามหาให้เจอก่อนก็แล้วกัน"