ที่ตรงนี้ มีเพียงเธอ

     ขณะที่แอ๊บกำลังทำใจเรื่องของยู ยอมรับความจริงเมื่อชายหนุ่มไม่ได้ชอบเธอ ที่ผ่านมาก็แค่ความใจดีไม่ได้คิดเป็นอื่นเลย ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก

 

    "ไงสองสาวสบายดีไหม" ชายหนุ่มทัก สองสาวมองหน้ากันแล้วหันไปมองชายหนุ่ม เขาส่งยิ้มเก๋ไก๋ส่งกลับมาให้ แอ๊บมองแล้วคิดนึกได้ก่อน

 

    "นายบิน บินใช่ไหม" แอ๊บเรียกอย่างตื่นเต้น เชอร์รี่ได้ยินเพื่อนเอ่ยชื่อก็นึกออกบ้าง

 

    "นายบินแน่นอนเลย" เชอร์รี่ตื่นเต้นไม่แพ้แอ๊บ จำได้ว่าชายหนุ่มคือเพื่อนสมัยเด็กที่ย้ายไปอยู่เมืองนอกเสียหลายปี กลับมาแทบจำไม่ได้เพราะ หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงโปร่ง กำยำ หน้าตาดีกว่าตอนเด็กๆมากเลย

 

    "ใช่ เราเอง ดีใจที่ได้เจอเธอสองคน" พอได้ยินคำยืนยันจากชายหนุ่ม สองสาวก็พากันเข้าไปกอดทักทายตามภาษาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน ชายหนุ่มกอดสองสาวด้วยความคิดถึง ก็เพราะคำว่าคิดถึง เขาถึงได้มาที่นี่ อยากเห็นรอยยิ้มของสตรีที่ทำให้คิดถึงทุกครั้งที่หลับตา

 

    "เธอสองคนเนี้ยะไม่โตขึ้นเลยนะ" ชายหนุ่มเอามือวัดระดับส่วนสูงของเขากับสองสาวไปมา สองสาวถูกแซวก็หน้างอใส่ บินหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งสองสาว

 

    การเจอเพื่อนเก่าช่วยทำให้แอ๊บลืมเรื่องที่ไม่สบายเกี่ยวกับยูเสียสนิท ทั้งสามคนคุยกันแลกเปลี่ยนกันเล่าเรื่องราวจนลืมเวลาเลยทีเดียว

 

    ทางด้านชมรม

 

    "สองสาวหายไปนานแล้วนะ" คนในชมรมพากันถามถึงด้วยความเป็นห่วง เพราะตั้งแต่หญิงสาวออกไปก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาสักที ยูเองก็ร้อนใจหากแต่ทำเก็ก แกล้งเป็นไม่สนใจ ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร

 

    "เดี๋ยวเราออกไปดูเอง" ยิมทนไม่ไหวเหมือนกัน รอนานจนเป็นห่วง ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ยิมจึงรีบออกมาตามหา จนกระทั่งถึงจุดที่สองสาวอยู่ ชายหนุ่มกำลังจะเรียก ก็ชักสีหน้าเล็กน้อยเมื่อมองเห็นสองสาวยืนคุยกับหนุ่มหน้าตาไม่คุ้นเคยดูสนิทสนมกันมาก จากการหยอกล้อ ไม่ถือเนื้อถือตัว รู้สึกไม่ค่อยพอใจจึงรีบเดินเข้าไป

 

    "มาอยู่กันนี่เอง" พอถึงก็ทักไปทันที

 

    "พี่ยิม" เชอร์รี่เรียกเสียงใส ยิ้มหวานเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม

 

     ด้วยความเป็นผู้ชายเหมือนกันยิมรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าคิดอะไรพิเศษกับหนึ่งในสองสาวนี้ แต่คนไหนล่ะ นั้นคือ คำถามที่ชายหนุ่มอยากรู้แต่ไม่ได้เอ่ยออกไป สองหนุ่มยืนจ้องหน้ากัน เชอร์รี่กลัวยิมเข้าใจผิด จึงรีบแนะนำให้สองหนุ่มรู้จักกัน

 

    "เอ่อ พี่ยิมค่ะ นี้ บิน เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเราสองคน บิน นี่พี่ยิมแฟนเราเอง" คำพูดของหญิงสาวช่วยอธิบายให้ยิมหายคล้องใจ

 

    "ยินดีที่ได้รู้จักครับ" บินพูด

 

    "เช่นกันครับ" ยิมตอบ พลางมองมาที่สองสาวแล้วพูด

 

    "เห็นมานานพี่เป็นห่วง คนอื่นๆด้วยๆ" ยิมบอกถึงเจตนาที่มาถึงที่นี่

 

    "ขอโทษนะค่ะที่ทำให้เป็นห่วง" แอ๊บพูดเสียงอ่อย

 

    "กลับกันเถอะคนอื่นๆ รออยู่"

 

    "จริงสิ บินไปชมรมกับพวกเรานะ เดี๋ยวได้กลับพร้อมกัน" เชอร์รี่เอ่ยชวนพร้อมกับดึงมือชายหนุ่มให้ตามไปด้วยกัน ชายหนุ่มไม่ปฎิเสธ เพราะตั้งใจจะมารับสองสาวอยู่แล้ว ทั้งสี่คนเดินคุยมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงชมรม

 

    "กลับกันมาแล้ว" ใครคนหนึ่งเห็นก่อนรีบมาบอกข่าวกับเพื่อนๆ

 

    "แล้วนั่นใครว่ะ" คนในชมรมพากันมองหน้า ไม่รู้ว่าคนที่มาด้วยนั้นเป็นใคร

 

    "ดูสิคุยกันสนิทสนมกับสองสาวเชียว" ยูนั่งฟังอยู่นานแกล้งเป็นไม่สนใจ แต่พอได้ยินคำว่าสนิมสนมก็แกล้งทำลุกขึ้นเหมือนเดินหนี แต่ความจริงอยากเห็นด้วยตาตัวเอง

 

    ยูมองภาพชายหนุ่มแปลกหน้า สนิมสนมกับสองสาว โดยเฉพาะแอ๊บ ก็รู้สึกเจ็บลึกเข้าไปในอก อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ไม่เข้าใจเลยว่าตัวเองเป็นอะไร ยูบ่นในใจ

 

     "พี่ๆ คะ ขอแนะนำ นี่ บิน เพื่อนของเราสองคนค่ะ" เชอร์รี่แนนนำให้บินรู้จัก ทุกคนต่างทักทายอย่างเป็นกันเอง แต่พอมาถึงยู ชายหนุ่มเพียงแต่ยื่นมือมาจับ ไม่ได้พูดอะไร สายตามองไปที่แอ๊บ หญิงสาวหลบวูบ บินมองอย่างแปลกใจ หากแต่ยิมทำลายบรรยากาศนั้นก่อน เกรงว่าน้องชายเขาจะเลือดขึ้นหน้า

 

     "บิน นายเล่นฟุตบอลเป็นไหม มาเล่นรอสาวๆทำงานฆ่าเวลาไหม" บินพยักหน้าอย่างสนใจ ทุกคนต่างพากันลงสนาม สองสาวก็ช่วยกันทำงาน ขณะที่แอ๊บไปตากผ้าก็เจอเข้ากับยูอย่างจัง หญิงสาวเลี่ยงจะไปอีกทาง แต่โดนชายหนุ่มคว้ามือไว้ก่อน

 

      "ทำไม ไม่อยากคุยกับพี่เหรอ" ชายหนุ่มเห็นอาการถามเสียงแข็ง

 

     "แอ๊บจะรีบไปตากผ้า" เธอเสียงแข็งเล็กน้อย

 

      "ทำไมต้องรีบ อ้อ ! จะไปหาไอ้หน้าอ่อนนั้นใช่ไหม" ยูพูดเย้นหยัน เขารู้สึกหงุดหงิดมาก ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็นหญิงสาวสนิมสนมกับชายอื่น

 

      "พูดให้ดีหน่อยสิค่ะ นั่นเพื่อนแอ๊บนะ" หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจ

 

      "เพื่อนเหรอ แฟนมากกว่ามั้ง" ชายหนุ่มพูดกวนๆ หญิงสาวรู้สึกน้อยใจ ไม่อยากคุยกับชายหนุ่ม พยายามเดินหนี แต่ชายหนุ่มไม่ยอมเลิกลา พูดกระทบไม่เลิก

 

       "อ้อ แฟนมารับเลยต้องรีบกลับ" หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มไม่นึกเลยว่าจะได้ยินคำเสียดสี ด้วยความน้อยใจจึงโพล่งออกมา

 

      "ใช่ค่ะ เดี๋ยวแฟนจะรอนาน" ชายหนุ่มได้ยินอึ้งปล่อยมือจากหญิงสาวทันที เมื่อหญิงสาวเป็นอิสระก็รีบเดินเลี่ยงออกไปทันที

 

       "โธ่เว้ย!" ชายหนุ่มสะบัดมือด้วยความโมโห ไม่ตามไปตอแยหญิงสาวอีก

 

      "เรียบร้อยแล้วค่ะ" สองสาวยิ้มหน้าบาน มาหาหนุ่มๆ ที่ตอนนี้นั่งพักเหนื่อยกันอยู่

 

     "นายสุดยอดเลยนะ บิน" ยิมเอ่ยชมจากใจจริง จากการเล่นเมื่อครู่นี้ทำให้เขารู้ว่าเพื่อนเก่าแฟนนั้นมีฝีมือในเรื่องการเตะฟุตบอลพอสมควร หรือ อาจเก่งกว่าเขากับน้องชายเสียอีกก็ได้

 

    "พี่ยิม ก็ใช่ย่อยนะครับ" บินชมจากใจเหมือนกัน เพราะเขาต้องใช้สมาธิไม่น้อยเลย ที่ต้องแย่งลูกฟุตบอลมาจากเท้าของชายหนุ่ม

 

    "น้ำค่ะ" เชอร์รี่ยื่นให้ยิม หลังจากนั้นก็ทะยอยส่งให้คนอื่นๆ ส่วนแอ๊บนั้นยื่นส่งให้บิน ภาพหนุ่มสาวยื่นน้ำให้กันคล้ายเช่นคนรู้ใจ ทำให้ยูที่แอบมองอยู่นั้นหัวเสียมากกว่าเดิม

 

    "อ้าว ยู หายไปไหน" ยิมมองซ้ายมองขวาหาน้องชาย

 

    "สงสัยกลับไปแล้วมั้ง" ใครคนหนึ่งในชมรมเอ่ย

 

    "คงงั้น" ยิมไม่รู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างน้องชายกับแอ๊บ จึงคิดเหมือนเพื่อนว่าน้องชายกลับไปแล้ว เห็นว่าเย็นมากเลยชวนทุกๆคนกลับบ้าน

 

    "เดี๋ยวแอ๊บกับเชอร์รี่รอพี่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ไปเอารถก่อน" ยิมหันมายิ้มบอกแฟนสาวกับน้องสาว

 

    "ค่ะ" สองสาวรับคำ

 

    "ผมไปด้วยครับ" บินพูด

 

    "แล้วบินพักที่ไหนล่ะ" ยิมถามระหว่างเดินไปเอารถ

 

     "ผมพักโรงแรมฮ่ะ เพราะบ้านที่นี่ให้คนอื่นเช่าอยู่"

 

    "ถ้าไม่รังเกียจไปพักที่บ้านพี่ก็ได้นะ"

 

     "ไม่รบกวนดีกว่าครับ" ชายหนุ่มปฏิเสธอย่างสุภาพ

 

     "แล้วนายมาที่นี่ยังไง" ยิมเพิ่งนึกขึ้นได้เลยถาม

 

    "ผมเช่ารถที่โรงแรมมาครับ"

 

     "อ้อ" สองหนุ่มคว้ารถแล้วขี่มาตรงจุดที่บอกให้สองสาวรอ

 

     "งั้นพี่ลาตรงนี้นะ" เชอร์รี่เดินมานั่งซ้อนท้ายยิมพลางโบกมือให้เพื่อน

 

     "แอ๊บไปกับบินได้ใช่ไหม" เชอร์รี่ถามเพื่อความแน่ใจ

 

     "ได้จ้า" หญิงสาวโบกมือลาตอบเพื่อน

 

    "แอ๊บไปกินข้าวเย็นกับบินก่อนนะ" ชายหนุ่มชวน ขณะขี่รถออกจากตัวโรงเรียน หญิงสาวตกลง ทั้งคู่มานั่งกินกันที่ร้านประจำสมัยเด็กๆ

 

     "ยังอร่อยเหมือนเดิม" ชายหนุ่มทานอย่างคุ้นเคย ซึมซับรสชาติไปพร้อมกับภาพความทรงจำวัยเด็ก

 

     "บินกลับมามีธุระอะไรเหรอ" จู่ๆ แอ๊บก็ถามขึ้นมา

 

    "คิดถึงไง" สั้นๆ แต่ได้ใจความ ทำเอาแอ๊บอึ้งไปเลยทีเดียว

 

    "ทำเป็นเล่นนะ ไอ้เราก็ตั้งใจถาม" หยิงสาวทำท่างอน ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจ หญิงสาวยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ เขาคิดในใจ

 

      การกระทำของทั้งสองคนอยู่ในสายตาของใครบางคนตลอด ยูนั่นเอง เขาตามมาดูด้วย เพราะความรู้สึกร้อนรุ่มในใจที่เหมือนจะแผดเผา เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ

 

     หลังจากกินเสร็จเรียบร้อยบินก็มาส่งแอ๊บที่บ้าน ยูขี่รถตามดูห่างๆ เพื่อไม่ใช่ทั้งคู่รู้ว่าเขาตามมา ถ้าคนอื่นหรือพี่ชายเข้ารู้ เขาเองก็นึกไม่ออกเลยว่าจะตอบคำถามเช่นไรดี

 

     "ขอบคุณที่มาส่งนะ" แอ๊บลงจากรถโบกมือกล่าวอำลา

 

     "ด้วยความยินดีเสมอ" บินยิ้มแล้วขี่รถมุ่งตรงกลับโรงแรม ยูจอดรถมองอยู่ไม่ไกล รอจนกระทั่งไฟห้องนอนหญิงสาวดับลงจึงขี่รถออกไป