Love You THE CAT รับ(รัก)ฉันทียัยแมวเหมียว

ฉันเป็นยากุซ่าขาโจ๋ชื่อยอดข้าว ใครๆก็ต่างรู้จักฉันดีในนาม'นางแม่มดในคราบนางฟ้า' ใครจะไปคิดล่ะ
ว่าฉันจะเสียท่าให้กับพวกตัวประหลาดที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ไม่พอไอ่พวกนั้นยังลับพาตัวฉันมาที่ไหนก็
ไม่รู้! แล้วพอฉันตื่นขึ้นมาอีกที ฉันก็....
 
 
....กลายเป็น...กลายเป็นแมว!!! กริ๊ดดดดดดดดด!!!
 
 
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!"
 
 
เดี๋ยวนะเมื่อกี้ใครกริ๊ด ฉันยังไม่ได้เปิดปากพูดอะไรสักเเอะ-*- ฉันหันไปมองต้นตอของเสียงแสบแก้วหูก็
มีผู้หญิงคนหนึ่ง(ที่สวยกว่าฉันมาก)ยืนอยู่ สีหน้าเธอดูหวาดกลัวฉันมาก นี่ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรองยะ?
 
 
ตึ่งๆ ตึ่งๆ ตึ่งๆ ตึ่งๆ
 
 
เสียงฝีเท้ามากมายกำลังรีบวิ่งมาทางนี้ สันชาตยานของฉันบอกให้ฉันหนีออกไปทางหน้าต่างบานเล็ก
แต่มันสูง สูงจนเกินไปที่คนธรรมดาจะกระโดดได้
 
 
"เจ้าหญิงเป็นอะไรเพคะ!! เกิดอะไรขึ้น!" นางสนมที่ดูมีอายุถามด้วยความเป็นห่วงเกินความจำเป็น
 
 
"แม่นม แมว!! นั่น!!" เจ้าหญิงชี้มือมาทางฉัน ตัวเธอสั่นมาก ยั่งกับเจอผี ฉันเป็นแค่แมวน่ารักน่าชั่งเองนะยะ
อ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ ตอนนี้ฉันเป็นแมวนี่น่า ถ้าเกิดฉันกระโดลงไปจะไม่เป็นไรหรือเปล่านะ
 
 
"เฮ้ยย!! นั่นมันแมวนี่น่า จับมันเร็ว!!!" พวกทหารที่มีอาวุธครบมือวิ่งมาทางฉันหมายจะเอาชีวิต
(ขนาดนั้นเลย=__=)
 
 
ตุ๊บ!!!!
 
 
ฉันจึงไม่มีทางเลือกนอกจากกระโดลงไปทางหน้าต่าง ฉันรู้สึกว่าตัวไม่หนักอย่างที่คิด
ฉันกระโดดลงพื้นได้อย่างสวยงาม กริ๊ดดด ฉันทำได้><!!!
 
 
"มันกระโดดลงไปแล้ว! จับมันเร็วก่อนที่มันจะไปทำความเดือนร้อนให้ชาวบ้าน!!!"
 
 
โอ๊ยยยยย แมวตัวเดียวจะไปทำความเดือนร้อนมากมายขนาดนั่นไม่ได้หรอก ไอ่พวกนี้ก็เวอร์เกิ๊นน
 
 
"วิ่งเร๊ววววว กริ๊ดดดดดดดด นั่นมันแมวนี่!!!" ฉันวิ่งหนีมาเรื่อยๆ ดูเหมือนจะออกจากเขตปราสาทแล้ว
ส่วนทหารที่วิ่งตามมาก็หมดแรงยอมแพ้กันหมดแล้ว นี่มันที่ไหนของโลกกันเนี้ยบ้านแต่ล่ะหลังเหมือน
บ้านสมัยยุโรปยุคกลาง สวยแปลกตาไปหมด แถมสีสันของเมืองนี้สุดยอด ต้นไม้มีทุกสีท้องฟ้าสีขาว
ไม่มีเมฆสักก้อนพระอาทิตย์สีชมพูนี่มันอะไรกัน ฉันงงไปหมดแล้วนะ
 
 
สงสัยจังว่าชาวบ้านพวกนี้เขาจะกลัวแมวกันไปไหน ฉันเดินไปที่ไหนก็จะมีเสียงชาวบ้านกริ๊ดใส่หน้าฉันด้วย
น้ำเสียงหวาดกลัวอย่างกับฉันไปฆ่าโคตรพ่อโคตรแม่ของตัวเองอย่างงั้นแหละ-*- ฉันเดินมาตั้งนานแหละ
ยังไม่เห็นชาวบ้านคนไหนเสี้ยงแมวสักตัวแปลกจัง มีแต่หมาเต็มไปหมด ตอนแรกพวกหมามันทำท่าจะ
กระโดดเข้าใส่ แต่พอฉันทำท่าสู้พวกหมามันก็วิ่งหนีหายไปหมด-0- ยอดข้าวคนสวยงงไปหมดแล้วนะจ๊ะ!!!
 
 
"กริ๊ดดดดดดดดดดด แมวววววววว"
 
 
- -^^^^ เสียงคุณเธอสุดยอดจริงๆ พอฉันกลายมาเป็นแมวแล้วการได้ยินเสียงของฉันมันก็ดีขึ้น
จนน่าตกใจ เสียงยัยป้าเมื่อกี้ทำให้ฉันหูตันไปชั่วขณะ-*- ตอนนั่นเองที่ฉันไม่ได้ระวังตัวทำให้ฉันโดนมือ
ใหญ่จับจากทางด้านหลัง
 
 
"เฮ้ยย!!" ฉันตกใจร้องออกมา แต่ไม่ได้มีแค่เสียงที่ออกมาเท่านั้น ไฟสีฟ้าเข้มได้ออกมาด้วยO_O
นี่ฉันพ่นไฟ?
 
 
ฉันยืนมองผลงานตัวเองอย่างตกตะลึงไฟสีฟ้ากำลังเผาทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไปภายในไปกี่เสี้ยววินาที
มือที่ฉันอยู่ข้างหลังจับฉันแน่นขึ้นจนฉันเจ็บแปล๊บไปทั้งตัว เมื่อฉันหันไปมองก็เห็นชายวัยกลางคนที่แต่งตัว
ดีแบบประหลาดๆจับฉันอยู่ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาเต็มไปด้วยหนวดเคราสีนิลเช่นเดียวกับสีผม นัยน์ตาสี
น้ำตาลดูอ่อนโยน
 
 
"คุณเป็นใคร!" ฉันถาม
 
 
"ไม่ต้องกลัว กลับไปที่วังของเราเถิด แล้วเราจะเล่าทุกอย่างให้ท่านฟัง" เขาพูด
 
 
"ทำไมคุณต้องพูดภาษาลิเกขนาดนั้นด้วย ฉันไม่ชอบ-*-" แต่งตัวประหลาดแล้วยังจะพูดอะไรประหลาดๆอีก
ใครก็ได้บอกฉันทีว่าฉันกำลังฟันไป ถ้ามันเป็นฟันจริงๆแล้วทำไมฉันถึงได้ไม่ยอมตื่นสีกทีล่ะ!!
 
 
"หยาบคายมาก...แมว เอาเถอะ เจ้าทำความเดือนร้อนให้ประชาชนเรามามากพอแล้ว-*-" เขาพูดพร้อมกับ
ยัดตัวฉันลงไปในถุง
 
 
 
"เฮ้!!! คุณจะทำแบบนี้กับฉันไปได้นะ เอาฉันออกไปจากถึุงเดี๋ยวนี้!!!!"
 
 
"อยู่นิ่งๆสิ!!" เขาออกคำส่ง หน่อย!! กล้าออกคำส่งกับฉันเหรอ!!
 
 
แหวกกกกก!!!
 
 
ฉันข่วนถุงเบาๆแต่มันกับขาดแบบไม่มีชิ้นดี อุ๊ยO_O ฉันงั่ยหน้าขึ้นไปมองคนประที่จับฉันยัดลงถุง
หน้าของเขาดูโมโหฉันน่าดูเลยงิ๊><
 
 
เดี๋ยวมาต่อนะ~~