เจ้าชายขบถ...รักษ์

 
 
บทที่ 2
 
 
 
ภารกิจสุดท้ายของมือสังหาร (ภาคต้น)
 
 
 
สาธารณรัฐสหภาพมหภาคเดือนตะวัน เป็นประเทศที่ปกครองโดยระบอบประชาธิปไตยโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขของประเทศ ดังเช่นเดียวกันกับประเทศไทยและประเทศมหภาคเดือนตะวันยังเป็นประเทศที่อยู่ติดกับชายแดนประเทศไทยและประเทศเมียนมาร์ทางด้านทิศเหนือของประเทศไทยอีกด้วย  ภาษาและวัฒนธรรมของทั้งสามประเทศจึงเหมือนกันเกือบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นประเทศไทยและประเทศมหภาคเดือนตะวันจึงมักจะสื่อสารพูดคุยกันโดยใช้ภาษาไทยเป็นภาษาราชการ เศรษฐกิจและเทคโนโลยีของทั้งสองประเทศจึงคล้ายคลึงกันหรือใกล้เคียงกันอย่างมาก... อย่างเช่นปัญหาเกี่ยวกันชนกลุ่มน้อยในประเทศต่างก็มีปัญหาเหมือนกัน อันได้แก่ปัญหาเกี่ยวกับชนกลุ่มน้อย  กลุ่มมูเซอ  ลีซอ   อีก้อ  และกลุ่มภาษากะเหรี่ยง แม้ว(ม้ง) มอญ  เขมร ได้แก่ ลัวะ ขมุ ถิ่นพวกมลาบรีหรือผีตองเหลือง
 
ในภูมิภาคของประเทศไทย พม่าและมหภาคเดือนตะวัน ยังคงมีการสู่รบ ปล้นสะดม และแย่งชิงพื้นที่ทำมาหากินกันอยู่อย่างต่อเนื่องและต่างไม่มีใครสามารถหยุดยั้งมันได้ การจี้ปล้นก่อวินาศกรรม เข่นฆ่าคนดี คนบริสุทธิ์ คนทำงานสุจริตหรือคนที่ไร้หนทางต่อสู่ ตลอดจนผู้คนที่ไม่มีความผิดก็ยังคงมีอยู่ในภูมิภาคแห่งนี้ ร่วมถึงการละเมิดสิทธิเสรีภาพและละเมิดสิทธิมนุษยชนยังคงมีอยู่บนภูมิภาคแห่งนี้ด้วยเช่นกัน....  
 
สาเหตุของการละเมิดสิทธิของผู้อื่นล้วนมาจากกลุ่มผู้มีอำนาจกลุ่มต่างๆ ที่ต้องการจะได้มาซึ่งอำนาจ ความร่ำรวย และความเคารพยกย่อง พื้นที่ตามเขตชายแดนของทั้งสามประเทศจึงถือเป็นเขตเศรษฐกิจของสิ่งผิดกฎหมายทุกรูปแบบอันได้แก่ การซื้อขายยาเสพติด การซื้อขายอาวุธสงคราม และการซื้อขายเทคโนโลยีอันผิดกฎหมาย โดยมีชนกลุ่มน้อยที่อยู่ล้อมรอบอันปะปนอยู่ตามเขตชายแดนของทั้งสามประเทศมีส่วนร่วมในการขนส่ง โยกย้าย ลำเลียง สิ่งผิดกฎหมายต่างๆ ออกนอกประเทศหรือข้ามเขตแดน การขนส่งสินค้าไปและมาหรือกลับไปกลับมา อย่างทหารกองทัพมดระหว่างสามประเทศ ได้แก่ไทย พม่าและมหภาคเดือนตะวัน โดยมีผู้อยู่เบื้องลึกเบื้องหลังการทำสิ่งผิดกฎหมายนั้นก็คือกลุ่มผู้มีอำนาจที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้ว่าเป็นผู้ใดหรือใครกันแน่...
 
ภารกิจชิ้นสุดท้ายของมือสังหารเช่นภาวิต เธอได้เข้ามามีส่วนร่วมเกี่ยวข้องรู้เห็นกับการซื้อขายอาวุธสงครามในครั้งนี้อย่างไม่ได้ตั้งใจ โดยเรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นขึ้นจากตลาดมืดซื้อขายยอาวุธสงครามระหว่างชายแดนของทั้งสามประเทศได้แก่ ไทย พม่า และมหภาคเดือนตะวัน เหตุการณ์ได้เริ่มเกิดขึ้นเมื่อสองเดือนที่แล้ว...
 
ได้มีการนัดหมายส่งมอบสินค้าหรืออาวุธสงครามระหว่างตัวแทนฝ่ายผู้ซื้ออันได้แก่ตัวแทนจากประเทศมหภาคเดือนตะวันและตัวแทนฝ่ายผู้ขายอันได้แก่ประเทศมหาอำนาจเช่น อเมริกา และอังกฤษ แต่ในครั้งนี้ต่างไม่มีใครสามารถรับรู้ได้ว่า ผู้ใดหรือใครคือตัวแทนฝ่ายผู้ซื้อหรือตัวแทนผู้ฝ่ายขาย ทั้งสองฝ่ายต่างลักลอบซื้อขายอาวุธสงครามกันเองอย่างลับๆ เพราะจุดประสงค์ของอาวุธสงครามที่ตกลงซื้อขายกันในครั้งนี้ ก็เพื่อการก่อการร้ายก่อการกบฏล้มล้างราชบัลลังก์ของประเทศมหภาคเดือนตะวันนั้นเอง
 
จึงไม่ต้องการให้มีบุคคลภายนอกล่วงรับรู้แม้แต่คนเดียว ดังนั้นมดหรือหนูสักตัวก็ไม่สามารถให้รับรู้ได้เลย แต่สิ่งผิดพลาดก็ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ สายลับต่างประเทศอันได้แก่สายลับของประเทศไทยได้ลักลอบทำการบันทึกเทปวีดีโอการซื้อขายแลกเปลี่ยนอาวุธสงครามอย่างผิดกฎหมายในครั้งนี้ไว้ได้ และได้ทำการลักลอบหลบหนีการไล่ล่าของทีมมือสังหารของฝ่ายก่อการกบฏออกนอกประเทศ และทีมทหารรับจ้างของฝ่ายก่อการกบฎด้วยเช่นกัน ด้วยฝีมืออันฉลาดยอดเยี่ยมของสายลับชาวไทยมือพระกาฬ การหลบหนีการไล่ล่าของมือสังหารอย่างลับๆ และวางแผนการไว้อย่างดีสุดท้ายก็ประสบความสำเร็จสามารถหลบหนีออกนอกประเทศได้ ....
 
โดยที่ไม่มีมือสังหารคนใดหรือทหารรับจ้างคนไหน สามารถติดตามไล่ล่าตามจับกุมสายลับต่างชาติต่างภาษาผู้นั้นได้ ดังนั้นข้อมูลทีถูกขโมยออกนอกประเทศจึงกำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างร้ายแรงมากที่สุด มันกำลังจะถูกสายลับชาวไทยนำไปเปิดโปงเปิดเผยต่อสาธารณะชน ...
 
วัตถุประสงค์ของการเปิดโปงเปิดเผยข้อมูลในครั้งนี้ก็คือต้องการจะให้กลุ่มผู้มีอำนาจที่อยู่เบื้องลึกเบื้องหลังการซื้อขายอาวุธสงครามอย่างผิดกฏหมายได้รับบทลงโทษอย่างยุติธรรม ตามกระบวนการทางกฎหมายระหว่างประเทศหรือตามกฏหมายระดับนานาชาติต่อไป...
 
ภารกิจชิ้นสุดท้ายของภาวิตก็คือการติดตามไล่ล่าและเข่นฆ่าสายลับชาวไทยให้จงได้ และติดตามนำเอาข้อมูลอันอาจเป็นอันตรายต่อฝ่ายก่อการร้ายก่อการกบฎและกลุ่มผู้มีอำนาจกลับคืนมาให้จงได้  ภาวิตและพรรคพวกได้พยายามติดตามไล่ล่าจนสืบรู้แหล่งกบดานหรือแหล่งหลบซ้อนตัว ตลอดจนจุดหยุดพักเอาแรงฟื้นฟูกำลังของสายลับชาวไทยและกำลังเริ่มวางแผนตรงเข้าซุ่มโจมตีอย่างลับๆต่อไป โดยไม่ให้สายลับชาวไทยได้ตั้งตัวหรือตั้งรับได้ทัน วัตถประสงค์ก็เพื่อที่จะสามารถแย่งชินำเอาข้อมูลกลับคืนมาให้จงได้ แม้ทีมมือสังหารจะต้องเข่นฆ่าคนดีคนบริสุทธิ์เพิ่มขึ้นอีกมากมาย หนึ่งคนสองคนหรือร้อยคนก็จำเป็นต้องทำ…
 
กลางดึกเวลา 23.00 นาฬิกา ตามเวลาสากล ณ ประเทศไทย จังหวัดเชียงใหม่ สายลับชาวไทยกำลังหยุดพักผ่อเพื่อฟื้นฟูกำลังจากการหลบหนีที่แสนยาวนานและกำลังพยายามจะเดินทางต่อไปยังสถานกงสุลอเมริกาประจำเป็นเทศไทย ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ ภาวิตคาดการว่าน่าจะอีกไม่เกิน 30 นาที สายลับชาวไทยน่าจะหลบหนีไปจนถึงสถานกงสุลอเมริกาอย่างแน่นอน ภาวิตและพรรคพวกจะต้องตามไล่ล่าและสกัดกั้นไม่ให้สายลับชาวไทยเชื้อสายอเมริกันหลบหนีเข้าไปยังเขตแดนของสถานกงสุลอเมริกันให้จงได้...
 
หากสายลับชายไทยเชื้อสายอเมริกันสามารถหลบหนีเข้าไปยังเขตแดนสถานกงสุลอเมริกาได้ ภารกิจที่เธอและพรรคพวกได้รับมอบหมายมา ก็คงถือได้ว่าได้ทำภารกิจไม่สำเร็จและล้มเหลวอย่างแน่นอนแล้วนั้นเอง ข้อมูลที่สายลับชาวไทยได้นำลักลอบออกนอกประเทศก็คงต้องถูกเปิดโปงเปิดเผยอย่างแน่นอน การติดตามไล่ล่าอันแสนยาวนานจะสิ้นสุดในอีกไม่ช้า ไม่นานนี้อย่างแน่นอน ...สุดท้ายแล้วเธอจะสามารถติดตามไล่ล่าสายลับชาวไทยทันหรือไม่ยังไม่สามารถหาคำตอบได้ แต่ขณะนี้เธอกำลังวิ่งเข้าใกล้และประชิดตัวสายลับชายไทยเชื้อสายอเมริกันเข้าไปทุกทีทุกทีแล้ว และเป้าหมายก็อยู่ในระยะการยิงปืนของเธอพอดิบพอดี...
 
“กระต่ายน้อย...เข้าถึงตัวเป้าหมายแล้วยิงได้เลย...”
 
“รับทราบ”
 
การสื่อสารระยะไกลผ่านเครื่องสื่อสารหูฟังของพรรคพวกทั้งสามคนดังขึ้น โดยทีมมือสังหารทั้งสามคนต่างมีรหัสบราโว แตกต่างกันออกไปเช่นบราโวกระต่ายน้อย บราโวเสือดำ  และสุดท้ายก็คือบราโวเสีอขาว ในทีมติดตามไล่ล่าดีคนบริสุทธิ์มีแต่ภาวิตคนเดียวเท่านั้น ที่เป็นผู้หญิงสวยแสนสวยทรงเสน่ห์ ส่วนมือสังหารอีกสองคนอันได้แก่เสือดำและเสือขาวต่างก็เป็นชายหนุ่มร่างกายดังโคถึกบึกบึนสูงใหญ่หน้าตาเหี้ยมโหด อย่างมนุษย์หินผู้ไร้ความเมตตาปราณี
 
ทั้งสองเสือต่างก็เคยฝ่านสมรภูมิศึกสงครามมาแล้วด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ...ฝีมือการต่อสู่จึงไม่ใช่เป็นแค่เพียงการแสดงละครเวทีเท่านั้น มันเป็นฝีมือของจริง เล่นจริง เจ็บจริง และตายจริง ๆ หากถูกยิงด้วยกระสุนหรือถูกคมมีดแบบมีดทหารที่พกติดตัวไว้ที่สายคาดเอว...หากสองเสือหมอบคลานลอบย่องเข้ามาทางด้านหลังแล้วทำการจับก้านลำคอเชื่อดเหยื่อในระยะประชิดรับรองได้ว่าศัตรูหรือเหยื่อต้องคอขาดหมดสิ้นลมหายใจตายแดดิ้นในเวลาอันรวดเร็ว
 
ภาวิตและสองเสือต่างได้รับภารกิจติดตามไล่ล่าสายลับชาวไทยร่วมกันเป็นครั้งแรก จึงไม่มีใครหรือผู้ใดคิดไว้วางใจใครได้เลย มือสังหารที่ไม่รู้จักกันมาก่อนไม่มีทางเชื่อใจกันและกันได้อย่างร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างแน่นอน ดังนั้นภาวิตจึงไม่สามารถไว้วางใจบราโวเสืดดำและบราโวเสือขาวได้เลย มือสังหารและทหารรับจ้างเถื่อนๆต่างสามารถหักหลังและเข่นฆ่ากันเองได้อย่างไม่มีเหตุไม่มีผลอะไรเลย  ทหารรับจ้างหรือสองเสือต่างมีเบื้องลึกเบื้องหน้าและเบื้องหลังที่ลึกลับซับซ้อนไม่สามารถบอกให้แก่ใครได้รับรู้ได้เช่นกัน
 
มือสังหารและทหารรับจ้างเถื่อนๆ ต่างอาจจะเข่นฆ่ากันตายได้ด้วยเหตุผลเล็กๆน้อยๆ เช่นไม่ชอบนิสัยใจคอของกันและกันหรือของเพื่อนร่วมทีมแต่ละคน ตลอดจนไม่ชอบหน้าตาที่ขี้ริ้วขี้เหล่ของฝ่ายตรงข้าม ก็สามารถเข่นฆ่ากันให้ตายได้อย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ต้องคิดหาเหตุผลอะไรเลย ภาวิตหยุดความคิดหนาวๆในสมอง เมื่อเธอได้ยินเสียงออกคำสั่งจากบราโวเสือดำ เธอรับรองคำสั่งในทันทีแล้ววิ่งเข้าไปประชิดเป้าหมายที่กำลังติดตามไล่ล่าอยู่ และขณะนี้สายลับชาวไทยเชื้อสายอเมริกันก็กำลังอยู่ในระยะการยิงปืนของเธออย่างพอดิบพอดี...
 
ภาวิตกำลังถืออาวุธปืนติดลำกล้องสำหรับเก็บเสียงที่มีลักษณะเป็นท่อยาวสีดำต่อยื่นออกมาจากตัวลำกล้องของปืนอันเป็นอาวุธปืนคู่กายและคู่ใจของภาวิตมันคือปืนสั้นบาเร็ตต้า (Beretta 92 FS)  ขนาดหน้าตัดหัวกระสุน 9 มิลลิเมตร ขนาดความยาวลำกล้อง 4.9 นิ้ว น้ำหนักอาวุธปืน 975 กรัม จำนวนลูกกระสุนในแม็กกาซีน (Magazine) 15 นัด บวกในลำเพลิงอีก 1 นัดรวมเป็น 16 นัด อาวุธปืนบาเร็ตต้าที่ภาวิตกำลังถืออยู่...จึงถือว่าเป็นอาวุธปืนสั้นที่ได้รับความนิยมใช้กันอย่างมากที่สุด โดยเฉพาะในการต่อสู่ที่ต้องการความแม่นยำและความแน่นอนในการยิงแต่ละครั้ง ระยะการหวังผลในการยิงแต่ละนัดแต่ละครั้งก็สามารถเชื่อถือและเชื่อใจปืนในมือของภาวิตได้ อาจจะมากกว่าอาวุธปืนสั้นชนิดอื่นๆ ที่ภาวิตเคยได้ใช้ๆ มาก่อนแล้ว
 
ดังนั้นอาวุธปืนสั้นบาเร็ตต้า จึงถูกนำมาใช้กับวงการทางการทหารในกองทัพบก กองทัพอากาศ กองทัพเรือ หน่วยงานตำรวจทั้งระดับท้องถิ่นและระดับภาครัฐ หน่วยงานอำเภอทั่วประเทศสหรัฐอเมริกา จนกระทั้งถึงปัจจุบันอาวุธปื้นสั้นบาเร็ตต้าต่างนิยมนำมาใช้กันกับหลายๆ ประเทศทั่วโลก รวมถึงประเทศมหภาคเดือนตะวันและกลุ่มก่อการกบฎของภาวิตเองด้วยเช่นกัน
 
ภาวิตถืออาวุธปืนสั้นบาเร็ตต้าไว้ในมืออันแข็งแรงอันเรี่ยวยาวของเธอแล้วทำการสับไกปืนยิงตรงออกไปยังเป้าหมายที่เป็นสายลับชาวไทยเชื้อสายอเมริกันในทันที ระยะวิถีของกระสุนตรงเข้าสู่เป้าหมายเหมือนดังการจับวาง ภาวิตได้ยินเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของเป้าหมายและได้ยินเสียการวิ่งหลบหลีกวิถีกระสุนของเธอ ที่กำลังจะยิงออกไปอีกครั้ง สายลับชาวไทยหลบหลีกอยู่ตามซอกมุมที่สามารถกำบังตัวเองไว้ได้ เสียงการสับไกปืนในมือของภาวิต มันไม่ได้ส่งเสียงดังอะไรมากมายนัก เสียงการยิงปืนแต่ละครั้งมันคล้ายๆ หรือเสมือนเสียงกระซิบของนกร้องเท่านั้น  
 
ภาวิตได้ยินเพียงเสียงนกสับวิ่งสับแป๊ก...เข้าที่ท้ายเข็มแทงชนวน  ต่อจากนั้นเธอก็เตรียมตัวที่จะยิงกระสุนนัดต่อไปในทันที แต่ภาวิตต้องหยุดการสับไกยิงกระสุนปืนนัดต่อไปเนื่องจากบราโวเสือดำและเสือขาว ช่วยกันสับไกปืนยิงอย่างต่อเนื่องเป็นชุดๆ ต่อจากการยิงของเธอในทันที ระยะเวลาการสับไกปืนของสองทหารรับจ้่างบราโวเสือดำและเสือขาว มันทำให้จังหวะการยิงปืนนัดต่อไปของเธอต้องเสียไป...และจากนั้นไม่นานภาวิตได้ยินเสียงการออกคำสั่งผ่านเครื่องหูฟังอีกครั้ง
 
“กระต่ายน้อย...ทำได้ดีมากแยกย้ายกันตามหาเป้าหมายให้พบ เจอตัวมัันเมื่อไหร่ยิงมันทิ้งได้ทันที...”
 
“รับทราบ”
 
หลังจากนั้นภาวิตก็ได้ยินเสียงออกคำสั่งของบราโวเสือดำ แก่บราโวเสือขาวเฉกเช่นเดียวกันกับเธอ และคำตอบของบราโวเสือขาวก็เป็นเช่นเดียวกันกับของภาวิต
 
“เสือขาวอ้อมไปด้านซ้าย แล้วบีบกระชับมันให้เข้ามาอยู่ระหว่างกลาง เข้าใจมั้ย”
 
“รับทราบ”
 
ขณะนี้สายลับชาวไทยเชื้อสายอเมริกันก็ไม่ต่างอะไรกับลูกนกตัวน้อยๆที่กำลังตกเป็นเหยื่อของนายพรานบ้าเลือดหรือพญาอินทรี ถึงสามตัวอันได้แก่กระต่ายน้อยเช่นภาวิต มือสังหารเช่นบราโวเสือดำ และเสือขาว ...การติดตามไล่ล่าของมือสังหารมันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น เพราะด้านสายลับชาวไทยยังไม่เคยได้สับไกปืนยิงตอบโต้เลยสักครั้งหรือแม้แต่นัดเดียว แม้ภาวิตจะเคยผ่านการฝึกฝนการสู่รบมาบ้างอย่างดีเยี่ยมแล้วก็ตาม แต่เมื่ออยู่ในสนามการสู่รบจริงๆ อะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้เช่นกัน
 
โดยเฉพาะจากนักล่ามือสังหารเช่นเดียวกันกับเธอ ดั่งเช่นสายลับชาวไทยที่ภาวิตและพรรคพวกกำลังติดตามไล่ล่าตัวอยู่นี้ ภาวิตคิดว่าสายลับชาวไทยต้องมีฝีมือระดับขั้นเทพอย่างแน่นอนและเธอก็ไม่สามารถประมาทฝีมือของคู่ต่อสู่ได้เลย ระหว่างที่ภาวิตกำลังเดินตรงเข้าหาเป้าหมาย... รอบข้างเธอเต็มไปด้วยความมืดมิดและเศษแก้ว เศษไม้ เศษกระเบื้อง และความน่ากลัวต่างๆ โดยรอบ เธอสูดลมหายใจเข้าและออกเพื่อเรียกความกล้าหาญกลับคืนมา เธอนับจังหวะการเต้นของหัวใจเพื่อเรียกความเข้มแข็งกับคืนมาด้วยเช่นกัน แล้วเธอจึงก้าวเดินฝ่าความมืดต่อไป....และไม่นานสิ่งที่ภาวิตคาดคิดไว้ก็เกิดขึ้น เสียงปืนและเสียงการต่อสู่ดังห่างจากตัวเธอไม่มากนัก ภาวิตวิ่งตรงไปยังเสียงการต่อสู่ที่ได้ยินนั้นในทันที
 
“ปัง ปัง ปัง ปัง....”
 
“เสือขาวเป็นอย่างไรบ้าง...บราโวเสือขาวเป็นอย่างไร ฆ่ามันได้มั้ย”
 
“ผมโดนมันยิงครับ มันหนีไปทางบราโวเสือดำแล้วครับ ระวังตัวด้วย..”
 
“รับทราบ ดีมากเสือขาว ยังสามารถต่อสู่ได้อีกมั้ย”
 
“ได้ครับผมโดนยิงกระสุนทะลุหัวไหล่ไปนิดเีดียวเอง บาดเจ็บไม่มากครับ ผมยังสามารถต่อสู่ได้อีกไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะตามไล่ล่าบีบกระชับให้มันหลบหนีไปทางบราโวเสือดำและกระต่ายน้อย ทุกคนเตรียมตัวรับการต่อสู่ได้เลยนะครับ”
 
“รับทราบ ขอบคุณมากเสือขาว”
 
“รับทราบ ขอบคุณมากเสือขาว”
 
ภาวิตตอบรับคำสั่งจากบราโวเสือขาวพร้อมกันกับที่บราโวเสือดำตอบรับ ภาวิตหยุดวิ่งแล้วใช้สายตาจับจ้องมองหาเป้าหมายและพร้อมจะสับไกปืนอาวุธคู่กายของเธออีกครั้ง ขณะนี้กระสุนปืนในเม็กกาซีนของเธอยังคงเหลืออยู่ครบ 15 นัด หลังจากที่เพิ่งยินนัดแรกในรังเพลิงออกไป ในเวลานี้เธอจึงยังเหลือลูกกระสุนอีก 15 นัดเต็มแม็กกาซีน สถานการของสายลับชายไทยตอนนี้ก็คือกำลังได้รับบาดเจ็บจากการถูกยิงอย่างเช่นเดียวกันกับบราโวเสือขาว ทั้งสองคนได้รับบาดเจ็บมากน้อยขนาดไหนยังไม่สามารถหาคำตอบได้ แต่การต่อสู่ก็ยังคงดำเนินต่อไป และเสียงปืนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ปัง ปัง ปัง ปัง....”
 
“เสือดำเรียกกระต่ายน้อย เสือดำเรียกเสือขาว ผมถูกมันยิงเข้ามาช่วยด้วย”
 
“รับทราบเสือดำ ผมกำลังเข้าไปช่วย”
 
“ปัง ปัง ปัง ปัง...”
 
“เสือดำผมยิงโดนเป้าหมายแล้วครับ มันลุกไปไหนไม่ได้อีกแล้ว ฆ่ามันทิ้งเลยมั้ยครับ”
 
“รอก่อนเสือขาว ฉันต้องการจะสอบสวนเค้นเอาข้อมูลจากมันเสียก่อน”
 
“รับทราบครับเสือดำ ผมจะรออยู่ข้างๆมัน รีบตามเข้ามาได้เลยครับ”
 
“รับทราบ”
 
“รับทราบ”
 
การต่อสู่จบลงอย่างรวดเร็วโดยที่ภาวิตยังไม่ได้สับไกยิงกระสุนปืนนัดที่สองออกไปเลย ภารกิจในครั้งนี้จบลงอย่างง่ายดายอย่างไม่น่าเชื่อ ภาวิตเดินตรงเข้าหาเป้าหมายในทันที...เธอและพรรคพวกใช้เวลาติดตามสายลับชาวไทยมาถึงห้าวันห้าคืนสุดท้ายภารกิจเข่นฆ่าคนดีคนบริสุทธิ์ก็สำเร็จลงจนได้ เธอเดินตรงเข้าไปยังบราโวเสือดำและเสือขาวและเป้าหมายที่กำลังนอนคว่ำหน้าอย่างหมดสติไร้ความรู้สึกอยู่ข้างๆ...
 
“มันเสียเลือดไปมากครับ และมันคงแค่สลบไป ผมทำการห้ามเลือดให้มันแล้ว กลัวมันจะรีบตายไปเสียก่อน ผมคิดว่าเรารีบฆ่ามันทิ้งแล้วรีบหนีกลับเข้าประเทศก่อนจะดีกว่ามั้ยครับ ผมกลัวว่ามันจะส่งข่าวเรียกพรรคพวกมาเพิ่มแล้วเราจะแย่เอานะครับ”
 
“เสือขาวแก่ค้นตัวมันหรือยัง”
 
“ผมค้นจนทั่วแล้วครับ ไม่พบอะไรเลยมันคงเอาไปซ้อน...หรือมันอาจจะส่งต่อให้ใครแล้ว เราควรจะรีบตามสืบหาทางอื่นจะดีกว่านะครับ”
 
“ไม่จำเป็นภารกิจของเราแค่ติดตามสังหารเป้าหมายเท่านั้น เราทำงานตามค่าจ้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เรื่องอื่นให้ทีมข่าวกรองตามสืบหาเอาเองมันไม่ใช่ภารกิจหน้าที่ของเราและอาจจะไม่ได้ค่าจ้างเพิ่มขึ้นด้วย เราจะไปเสี่ยงชีวิตทำภารกิจเพิ่มไปทำไม”
 
“รับทราบ ...ฆ่ามันทิ้งแล้วถอนตัวเลยใช่มั้ยครับเสือดำ”
 
“ใช่... กระต่ายน้อยเตรียมพร้อมถอนตัว ขณะนี้เราได้สังหารเป้าหมายเรียบร้อยแล้ว”
 
“รับทราบ”
 
“แล้วใครจะเป็นคนสับไกปืนนัดสุดท้ายปลิดชีวิตมันดีครับ เสือดำ...”
 
“หึ หึ...เรื่องง่ายๆ แบบนี้เราน่าจะยกให้กับกระต่ายน้อยจะดีกว่า ...คิดว่าเธอคงจะไม่ยิงพลาดเป้าหรอกนะ จริงหรือไม่กระต่ายน้อย”
 
ภาวิตไม่ตอบรับคำพูดหยอกล้อกึ่งๆ การดูถูกฝีมือการยิงปืนของเธอ ภาวิตเดินตรงไปยังเป้าหมายที่กำลังนอนคว่ำหน้าอยู่อย่างสลบไสลและไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและสติของการรับรู้ใดๆทั้งสิ้นใบหน้าสายลับชาวไทยได้หลบซ้อนอยู่ภายใต้เงามืดของซากปรักหักพัง มือเรียวเล็กแสนงามของภาวิต กำลังถืออาวุธปืนสั้นบาเร็ตต้าที่มีกระสุนปืนเต็มแม็กกาซีน จดจ่อไว้ระดับเอวของเธอแล้วชี้ตรงไปยังเป้าหมายที่กำลังนอนคว่ำหน้าสลบไสลอยู่ภาวิตพร้อมที่จะสับไกปืนในมือเรียวเล็กของเธอเพื่อสังหารเป้าหมายในทันทีเช่นกัน แต่เสือดำและเสือขาวกับพูดดักจังหวะการยิงปืนของเธอขึ้นมาเสียก่อน มันคือน้ำเสียงออกคำสั่งของเสือดำที่มอบให้แ่ก่เธอและให้เธอทำตามในทันทีเมื่อเสร็จธุระกับเป้าหมายแล้ว...
 
“กระต่ายน้อยรีบฆ่ามันให้เรียบร้อยแล้ว  รีบตามพวกเราออกไปข้างนอก พวกเราจะเดินไปรออยู่ข้างนอกเข้าใจมั้ย”
 
“รับทราบ”
 
ภาวิตตอบรับคำสั่งโดยไม่ยอมหันหลังกลับ สองเสือดำและขาวเดินตรงออกไปจากบริเวณที่เป้าหมายของเธอนอนคว่ำหน้าอยู่ ภาวิตกำปืนสั้นบาเร็ตต้าชี้ตรงไปยังตัวเป้าหมายอีกครั้ง พร้อมจะสับไกปืนเข้าสู่ร่างของสายลับที่กำลังนอนแน่นิ่งอยู่ เธอทำการสูดลมหายใจลึกๆอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย...แต่แล้วภาวิตก็ไม่สามารถทำอย่างเช่นที่หัวใจคาดคิดไว้ได้เป้าหมายที่เธอกำลังจะสับไกปืนเข้าสู่ร่างกายกำลังพลิกตัวจากการสลบไสลแล้วหันวงหน้าอันอิดโรยใกล้จะตายเต็มทีมาสบกับแววตาของภาวิต ดวงตาของชายหนุ่มมีลักษณะสิ้นหวัง สิ้นเรี่ยวแรง แต่ยังคงการรับรู้ในชะตากรรมของตัวเองอยู่เช่นเดิม ยังคงรับรู้ว่าอีกไม่นานตัวเองก็คงต้องตายอย่างแน่นอน ในเวลาไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้...
 
น้ำเสียงสั่นๆอย่างพยายามจะเปล่งน้ำเสียงให้เป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่จะตายได้หลุดรอดออกมาจากริมฝีปากอันเปื้อนเลือดของผู้ชายเบื้องหน้าเธอ ภาวิตคาดคิดว่ามันน่าจะเป็นคำพูดร้องขอก่อนที่จะตายหรือคำสั่งเสียนั้นเอง เธอคาดคิดว่าผู้ชายเบื้องหน้าเธอคงกำลังจะร้องขอให้เธอช่วยละเว้นชีวิตหรือปล่อยตัวของเขาไปอย่างแน่นอน...แต่ภาวิตกับคาดคิดผิด สายลับชาวไทยแม้กำลังใกล้จะตายแดดิ้นในอีกไม่ช้าไม่นานหรือกำลังใกล้จะหมดสิ้นลมหายใจยังคงร้องขอให้เธอช่วยสังหารตัวของเขาเองให้ตายไวไว มันคือสิ่งที่ภาวิตไม่เคยได้คาดคิดมาก่อนในชีวิต...นี้ใช่หรือไม่นะที่เขาเรียกกันว่าเกียรติแลศักดิ์ศรีที่บิดาของเธอยอมตายแต่ไม่ยอมศูนย์เสียมันไป มันอยู่ในต้วของผู้ชายใกล้ตายเบื้องหน้าของเธอเช่นกัน
 
“ยิงผมเลย ไอ้คนชั่ว ไอ้ขบถ ขายชาติขายแผ่นดิน ยิงผมให้ตายไปตรงนี้เลย”
 
ปืนสั้นบาเร็ตต้าในกำมือของเธอมันกำลังสั่นและหนักมากยิ่งขึ้น เธอเป็นมือสังหารเคยฆ่าคนมาแล้วหลายสิบหลายร้อยคนทุกคนล้วนแต่เป็นคนเลวที่สมควรตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น แต่ในครั้งนี้มันแตกต่างออกไปผู้ชายเบื้องหน้าของเธอเป็นคนดีคนบริสุทธิ์ รักชาติบ้านเมืองเฉกเช่นเดียวกันกับบิดาผู้ให้กำเนิดเธอ ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วต่างก็เคยเป็นดังเช่นชายหนุ่มเบื้องหน้าของเธอมาก่อน  ในยามนี้ตัวเธอเองก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากบิดาของเธอเท่าใดนัก ตัวเธอเองก็กำลังถูกกล่าวหาตั้งข้อหาว่าเป็นคนชั่ว คนเลว เป็นขบถขายชาติและบ้านเมืองเฉกเช่นเดียวกัน เธอควรจะทำอย่างไรดีทำสิ่งที่ถูกต้องและหักหลังเป็นขบถต่อพรรคพวกเพื่อนพ้องที่ให้การศึกษาเรียนรู้เลี้ยงดูมาหลายสิบปีหรือหลังจากบิดาของเธอถูกสั่งลงโทษประหารชีวิตอย่างนั้นหรือ
 
...ภาวิตจะทำสิ่งที่ถูกต้องที่ไม่ขบถต่อชาติและบ้านเมืองและเพื่อนร่วมชาติดีหรือไม่นะ...หากยามนี้เธอเป็นดังเช่นบิดาของเธอ บิดาของเธอต้องเลือกเสียสละชีวิตเพื่อประเทศชาติและบ้านเมืองเป็นแน่ ...เธอควรที่จะเลือกอย่างใช่บิดาเธอเคยเลือกมาก่อนดีหรือไม่นะ... ภาวิตมือสังหารกำลังใช่ความคิดและกำลังรีบตัดสินใจก่อนที่สองเสือร้ายจะติดต่อกลับมาหาเธออีกครั้ง..และก็เป็นอย่างที่ภาวิตคาดคิดไว้ไม่มีผิด....เสียงเครื่องมือสื่อสารผ่านเครื่องหูฟังที่แนบชิดติดกับใบหูของเธอดังขึ้นอีกครั้ง...
 
“กระต่ายน้อย จัดการไอ้สายลับนั้นเรียบร้อยดีหรือยัง...รีบหน่อยนะ เราคงต้องรีบออกจากประเทศไทยก่อนรุ่งสาง ก่อนที่พวกเราจะถูกตามไล่ล่าในวันพรุ่งนี้... พวกเราคงต้องถูกทางประเทศไทยติดตามไล่ล่าอย่างแน่นอน”
 
“ปัง...”
 
“เสือดำฉันจัดการฆ่ามันเรียบร้อยแล้ว กำลังรีบออกไป”
 
“ดีมากกระต่ายน้อย...”
 
..............................................................................................
จบบทที่ 2 ต่อบทที่ 3 ภารกิจสุดท้ายของมือสังหาร (ภาคจบ)
 
 ............................................................................................
 
สาระน่ารู้เกี่ยวกับอาวุธปืนของมือสังหาร
 
BERETTA 92 FS
 

 
..................................................................................................
เครดิตจาก...http://www.darksidebbgun.com/board/index.php?topic=3627.0
 
....................................................................................................................................................