หนุ่มห้าวแก็งเวฟกับสาวเสริฟหน้าใส

     จีนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าบ้านไม่ได้สนใจเสียงเรียกของเพื่อนสาว ทำให้แอลต้องเดินเข้ามาชะโงกหน้าใกล้ๆ แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนก็ยังไม่รู้สึกตัว

     "จีเป็นอะไรหรือเปล่า" แอลนั่งลงข้างๆ เอ่ยถามเพื่อน จีเพิ่งได้ยินหันมามองเพื่อนเล็กน้อยก่อนจะตอบ

     "แอล ไปทำบุญเป็นเพื่อนจีหน่อยนะ"

     "มีอะไรเหรอ" แอลถามด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าเพื่อนนึกยังไงถึงอยากจะไปทำบุญ แต่พอเพื่อนตอบกลับมาเธอก็เข้าใจ

      "จีอยากไปไหว้พระนะ"

      "อ้อ จริงสิวันนี้วันครบรอบวันตายของป้าจีนี่หน่า" แอลเพิ่งนึกขึ้นได้

      "จีอยากได้อะไรไหม" แอลถาม

      "ขอดอกไม้ก็พอ" จีตอบ แอลจึงพาจีไปซื้อดอกไม้ เมื่อซื้อเสร็จก็พาจีไปไหว้พระ เปลี่ยนสังฆทาน เมื่อทำบุญเสร็จจีก็อุทิศส่วนกุศลให้ป้า

      "ดีขึ้นไหม" แอลถามหลังจากพาเพื่อนออกจากวัด

      "อือ ขอบใจแอลมากนะ" จีรับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่เพื่อนมี หญิงสาวยิ้มให้เพื่อน เพื่อให้สบายใจ

      "จะกลับเลยไหม" แอลขี่รถมาได้สักระยะก็เอ่ยถาม

      "ไปนั่งชายทะเลหน่อยนะ" แอลจึงพาเพื่อนมานั่งไม่ไกลจากร้านที่ทำงานมากนัก และไม่ลืมที่จะโทรไปลางาน เพื่อให้เพื่อนสาวได้พักผ่อน

      สองสาวนั่งเหม่อลอยมองทะเลข้างหน้าที่ไม่มีจุดจบที่ใดไปเรื่อยๆ โดยเฉพาะจี ที่นั่งนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น เมื่อ 10 ปีก่อน

      เช้าวันอาทิตย์อากาศแจ่มใส เด็กหญิงนามว่า "จี" เล่นลูกบอลที่ป้าซื้อให้อย่างสนุกอยู่หน้าบ้าน

       ป้าเป็นห่วงหลานสาว เพราะหน้าบ้านเป็นถนนเลนเดียว เนื่องจากเป็นทางเข้าหมู่บ้าน รถราในซอยวิ่งกันไม่ค่อยระมัดระวัง จึงคอยเรียกหลาน ขณะตัวเองยืนตากผ้าอยู่หน้าบ้าน

      "จีเอ้ย ระวังรถนะลูก" เด็กหญิงหันมายิ้มให้แล้วไปเล่นลูกบอลต่อ

      "จีเอ้ย เล่นข้างๆ ถนนหน่อยนะลูก" ป้าเรียกอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง

     "หนูเล่นได้ค่ะ" เด็กหญิงหันมายิ้มตอบอย่างน่ารัก ป้ามองหลานสาวคนเดียวยิ้มให้เมื่อได้ยินคำตอบที่น่ารักน่าชังของหลาน

      "จีเอ้ย มองรถด้วยนะลูก" เสียงป้าเรียกอีกครั้ง เด็กหญิงหันมามองแล้วหันไปเล่นต่อ โดยไม่รู้เลยว่านั้นจะทำให้เธอได้ยินเสียงป้าเป็นครั้งสุดท้าย

      โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน โดยเฉพาะลูกบอลกลมๆ เพราะความไม่ระวังเล่นเพลินไปหน่อย เด็กน้อยตามเก็บเจ้าลูกบอลกลมๆ ที่เด้งไปกลางถนน

      ป้าที่เป็นห่วงหลานคอยมองตลอดจึงเห็น มีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็ว จะเรียกหลานก็ไม่ทัน ป้าจึงวิ่งออกไปอุ้มหลาน

      "อี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ โครม" เสียงรถเบรกอย่างกระทันหันแต่ด้วยความเร็วจึงเบรกไม่ทันชนเข้ากับอะไรบางอย่างอย่างจัง เสียงดังมาก ทำให้คนแถวนั้นออกมาดู

      "ป้าจ้า ป้า" เด็กน้อยเรียกป้า ที่สลบอยู่แต่แขนยังคงกอดหลานสาวแน่น แต่ก็ไม่มีเสียงตอบจากป้า เด็กหญิงเริ่มร้องไห้ เรียกป้าไม่ขาดปาก ผู้คนแถวนั้นต่างมองด้วยความสงสาร

       "ช่วยเรียกรถพยาบาลหน่อยมีคนโดนรถชนค่ะ" หญิงสาวท่าท่างใจดีคนหนึ่งเดินเข้ามาเอ่ยร้องขอความช่วยเหลือ คนที่อยู่ใกล้ๆ หยิบโทรศัพท์โทรหาทันที

       "หนูไม่เป็นไรใช่ไหม" เธอหันมาถาม

      "ค่ะ แต่ป้าเป็นอะไรไม่รู้" เด็กน้อยไม่รู้เรื่องตอบไปอย่างที่เห็น

       "เดี๋ยวจะมีคนพาป้าหนูไปโรงพยาบาลนะ" หญิงสาวคนนั้นบอกกับเด็กน้อย เด็กน้อยพยักหน้ารับ มองป้าน้ำตาไหลอาบแก้ม หญิงสาวมองแล้วสงสาร เธออุ้มเด็กน้อยเมื่อมีคนเข้ามาช่วยนำตัวป้าส่งโรงพยาบาล แต่เมื่อถึงมีหมอ ก็สายไปเสียแล้ว เพราะป้าได้เสียชีวิตก่อนถึงโรงพยาบาล

      ที่วัดกำลังจัดงานศพ ผู้คนมากมายที่สนิทหรือรู้จักกับป้าต่างมาเพื่อแสดงความเสียใจ และเคารพศพเป็นครั้งสุดท้าย

     เด็กหญิงมองผู้คนเหล่านั้น เธอไม่เข้าใจนัก พลางมองรูปของป้าที่ตั้งอยู่ ผู้คนเดินเข้าไปไหว้ป้าตรงนั้น

     "หนูต้องเข็มแข็งนะลูก" หญิงสาวที่ช่วยเหลือในการจัดงานศพให้เด็กน้อยเดินเข้ามาปลอบใจ

      "ป้าไปไหนค่ะ" เด็กน้อยยังไม่เข้าใจว่าป้าไม่อาจกลับมาหาเธอได้อีกแล้ว เอ่ยถามสีหน้าเศร้า

      "ป้าหนู อยู่บนนั้นจ๊ะ จะคอยมองดูหนูตลอด" หญิงสาวชี้ไปบนท้องฟ้า เด็กน้อยมองตาม เห็นหน้าป้ามองดูเธอยิ้มให้เหมือนทุกที เด็กน้อยยิ้มแล้วบอกกับหญิงสาว

      "หนูจะเข็มแข็งค่ะ"

      "ดีมากคนเก่ง ตั้งแต่วันนี้ไปน้าจะดูแลหนูเอง" หญิงสาวบอกกับเด็กน้อย ตั้งแต่นั้นมาจีก็อยู่กับน้าคนนี้มาตลอด เพราะจีไม่มีญาติที่ไหน หล่อนใจดีเลี้ยงดูเธอมาเหมือนลูกให้ที่อยู่ให้การศึกษาจนกระทั่งทุกวันนี้

       จียิ่งคิดยิ่งนึกถึงป้า ไม่มีวันไหนเลยที่เธอไม่คิดถึงป้า สีหน้าเศร้าลงเรื่อยๆ จนแอลที่มองอยู่เป็นห่วง แต่ก็รู้ดีว่าไม่นานเพื่อนก็จะหายดี กลับมาเป็นเหมือนเดิม จึงคอยนั่งอยู่ข้างๆ ไม่ไปไหน

      "ขอบใจมากนะแอลที่อยู่เป็นเพื่อน"

      "เราเป็นเพื่อนกันนี่จ้า" แอลตอบยิ้มให้เพื่อนสาวจียิ้มกลับแล้วดึงมือเพื่อนสนิทเดินเข้าบ้านไป