หนุ่มห้าวแก็งเวฟกับสาวเสริฟหน้าใส

     "หัวหน้าครับ" เสียงแซดเรียกทำให้เคที่กำลังมองอะไรดูเพลินๆ ต้องรีบหันกลับมา
 
     "มีอะไรล่ะ" หันไปถามสีหน้าจริงจังเสียจนคนถูกถามกลัวจะโดนกิน
 
     "เอ่อครับ สายรายงานว่าแก็งบอยมักสุ่มกันอยู่ที่ชายทะเลครับ" แซดรายงานตามข้อมูลที่ได้รับ
 
     "แถวไหนล่ะ" เคถามต่อ
 
     "ไม่ไกลจากสวนสาธารณะครับ"
 
     "งั้นเดี๋ยวเราจะไปดูเอง ขอบใจไปได้แล้ว"
 
     "ครับหัวหน้า"
 
     "พี ไปกันเถอะ" เคหันไปเรียกเพื่อนคนสนิทที่นอนฟังอยู่ไม่ไกล พอเคเรียกพีก็เดินมา ทั้งคู่พากันขี่รถคู่ใจออกไป
 
     "เราจะขี่ไปดูตรงๆเลยไหม" พีขี่รถมาข้างๆ เพื่อนเอ่ยถามขอความคิดเห็น
 
     "อืม แค่ใกล้ๆ ก็พอ"
 
     "อือ" พีตอบรับเข้าใจ ทั้งคู่ขี่รถมาได้ระยะหนึ่ง เมื่อเห็นจุดหมายทั้งคู่ก็จอดรถดูห่างๆ ขณะที่จอดรถรอดูสถานการณ์อยู่นั้น พลันสายตาของเคก็มองเห็นบางอย่างเข้า
 
     "น่ารักแฮะ" เคเอ่ยชมใครบางคนเบาๆ หากแต่ก็ทำให้พีที่อยู่ข้างๆ ได้ยิน
 
     "นายชมใคร"
 
     "คนนั่นไง" เคชี้ให้เพื่อนมองตามนิ้ว พีมองไปในร้านอาหารเห็นสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง จากการมองคงเป็นสาวเสริฟ
 
     "น่ารักจริงด้วย นายชอบเหรอ" เจอคำถามเพื่อนตรงๆ เคก็เขิน แต่ไม่ยอมรับรีบพูดกลบเกลื่อน
 
     "เปล่า พวกนั้นยังไม่เคลื่อนไหวอะไรเรากลับดีกว่านะ" พูดเสร็จก็เดินไปขึ้นรถรีบขี่ออกไป พีมองเพื่อนขำๆ รู้ว่าเพื่อนเขิน แต่ถึงพูดไปก็ไม่ยอมรับเลยเลือกที่จะไม่พูดอะไรออกรถตามเพื่อนไป
 
 
     "แอลร้านปิดแล้วกลับเถอะ" เสียงจีร้องเรียกเพื่อนสาวที่ตั้งหน้าตั้งตาทำความสะอาดโต๊ะ
 
     "จ้า เสร็จแล้วๆ"
 
     "ขยันจริงเลยนะเพื่อนเรา วันนี้ไปกินอะไรกันดี"
 
     "อืม เอาเป็นก๋วยเตี๋ยวหรือสุกี้ดีล่ะ" แอลทำท่าคิด หันมาขอความคิดเห็น
 
     "ก๋วยเตี๋ยว" จีบอก เมื่อตกลงกันได้แล้วทั้งสองคนก็ไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวที่ไม่ห่างจากร้านอาหารที่ทำมากนัก
 
     "ป้าเส้นเล็กสอง" หลังจากสั่งทั้งคู่ก็หาโต๊ะว่างนั่ง ไม่นานก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ ก็ถูกเสริฟ
 
     "อากาศแบบนี้ก๋วยเตี๋ยวช่วยได้เยอะเลยนะ" จีพูด แอพยักหน้าเห็นด้วย เพราะช่วงนี้เริ่มเข้าหน้าหนาว และเพราะทำงานเลิกดึก จึงยิ่งทำให้หนาวเข้าไปใหญ่ น้ำร้อนๆ ของก๋วยเตี๋ยวจึงช่วยให้ร่างกายอุ่นขึ้น
 
     "หนาวๆ อย่างนี้น่าจะมีตุ๊กตาดิ้นได้ให้กอดสักตัว" จีบ่นน้อยๆ พูดไปก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งถูกเพื่อนสาวทัก
 
     "ตุ๊กตาดิ้นได้หมายถึงคนหรือเปล่า"
 
     "แหมก็แค่พูดเฉยๆ แต่ได้ก็ดีนะ" จีพูดเชิงเล่นเชิงจริง ทำเอาแอลขำแตก
 
     "จะขำอะไรนักหนาล่ะ จีก็แค่อยากมีใครสักคนไว้ให้คิดถึงบ้างก็เท่านั้น"
 
     "ก็แอลนี่ไงคิดถึงจีเสมอ" เจอมุขสื่อๆ ของเพื่อนสาวไปคราวนี้จีเป็นฝ่ายขำบ้าง
 
     "แอลพูดผิดเหรอ"
 
     "เปล่าไม่หรอก จีก็แค่ใครสักคนที่นอกเหนือจากเพื่อนนะจ๊ะ" พูดไปขำไป แอลพึ่งถึงบางอ้อสาเหตุที่เพื่อนหัวเราะ
 
     "แหมก็เข็มขัดสั้นเอง" แอลพูดพร้อมกับยิ้มน้อยๆ
 
     "อย่าคิดมากหน่า ไปกันเถอะ" จีชวนเพื่อนสาวกลับบ้านหลังจากจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวเรียบร้อย ทั้งคู่เดินคุยระหว่างทางจนกระทั่งผ่านผู้ชายแปลกๆ กลุ่มนึง ทั้งสองมองหน้ากัน เพราะเป็นผุ้หญิงเลยรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย
 
     "ไปไหนหรือจ๊ะน้องสาว" ผู้ชายคนนึงในกลุ่มเอ่ยแซว คนอื่นพากันหัวเราะชอบใจ สองสาวไม่ตอบ ไม่สน พยายามเดินเลี่ยงหากก็ถูกผู้ชายกลุ่มนั้นรุมล้อมไว้ ทั้งคู่พยายามจะหนีด้วยความกลัว ผู้ชายพวกนั้นหัวเราะชอบใจอย่างมีความสุข เหมือนหญิงสาวเป็นอาหารกำลังถูกฝูงหมาป่าขย้ำกิน
 
     "อย่ามายุ่งนะ" จีเอ่ยบอกสั่นๆ
 
     "แหม ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกน้องสาว น่ารักกันนี่หน่า"
 
     "เฮ้ย ขอข้าก่อนสิ" อีกคนเอ่ย หน้าตาหื่นเสียจนหญิงสาวอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอด ดีกว่าถูกหมาป่าพวกนี้กิน
 
 
     "เดี๋ยวพีหยุดก่อน" เสียงของเคเรียกเพื่อนให้หยุดจอดรถ พีหยุดและมองตามสายตาที่เพื่อนมองไป
 
     "นั่น สองสาวที่เราเห็นนี่" พีเอ่ยอย่างตกใจ ยังไม่ทันเอ่ยอะไรต่อ เคก็รีบขี่รถเข้าไป พีเลยต้องรีบขี่ตาม
 
     "ปล่อยพวกเราเถอะนะ" สองสาวเอ่ยขอ แต่ไม่มีใครสนใจฟัง
 
     "คงไม่ได้หรอกน้องสาว"
 
     "ใช่ๆ มาสนุกกับพวกพี่ดีกว่านะ"
 
     "ไม่นะ" สองสาวพยายามเอาตัวรอด หากแต่ผู้ชายหลายคนเกินไปทำให้ทั้งคู่ ได้แต่กอดกันกลม พวกมันมองด้วยสายตาแทะโลม จนสองสาวได้แต่ยืนตัวสั่น
 
     "ปล่อยผู้หญิงนะ" เสียงของเคดังพอที่จะทำให้ผู้ชายกลุ่มนั้นหยุดความสนใจจากสองสาวหันไปตามเสียง
 
     "ไม่ใช่เรื่องของแกอย่าเสือก" มันพวกอย่างยิ้มเยาะเพราะคนมีมากกว่า
 
     "อย่าหาว่าไม่เตือนรีบปล่อยสองคนนั้นซะ" พีพูดอีกแรงหน้าตาบ่งบอกว่าเอาจริง สองสาวมองรู้สึกใจชื้นบ้างที่มีคนมาช่วย
 
     "พวกเธอรีบหนีไป" เคหันมาบอกสองสาว ทั้งคู่รีบวิ่งกลับบ้านไม่คิดชีวิต ไม่ได้หันมามองอีกเลย จนกระทั่งถึงบ้าน ด้านสองหนุ่มพอหญิงสาวไปแล้วก็จัดการกับกลุ่มผู้ชายเสียจนกระเจิง
 
     "เฮ้อ ไม่เอาไหนเลย" พีบ่น เพราะฝ่ายตรงข้ามมีกันตั้งหลายคน แต่สุดท้ายก็สู้พวกเขาแค่สองคนไม่ได้
 
     "สองคนนั้นคงถึงบ้านแล้วมั้ง" เคเอ่ย มองตามทางที่เห็นสองสาววิ่งหนีไป
 
     "ถ้านายเป็นห่วงก็ตามไปดูสิ"
 
     "นายพูดได้นะพีทำอย่างกับเรารู้จักบ้านของสองสาวอย่างนั้นแหละ"
 
     "เอ่อจริง" เคบ่นเบาๆ หน้าตาเหมือนเสียดายที่ไม่ได้ไปส่งทั้งคู่
 
     "แต่ไม่หมดความหวังนี่หน่า เรารู้จักร้านที่เธอทำงานแล้วก็ทางเข้าบ้านหาไม่ยากหรอกหน่า กลับกันเถอะ"
 
     "นั่นสิ" เคมองทิศทางที่เห็นสองสาวไปอีกครั้งก่อนที่จะขี่รถคู่ใจออกไปพร้อมกับเพื่อน
 
 
     "แอลยังไม่นอนอีกหรือ" จีเดินมาหาหญิงสาวที่นั่งอยู่นอกชาน
 
     "ยังไม่ง่วง ไม่รู้ว่าสองคนนั้นเป็นไงบ้าง" แอลนึกถึงสองหนุ่มที่ผ่านมาช่วยพวกเธอไว้
 
     "นั่นสิ ยังไม่ได้ขอบคุณเลย มัวแต่กลัว" จีบ่นอย่างเสียดายที่ไม่ได้ขอบคุณ
 
     "อืม คงมีวันที่เราจะได้เจอเขาอีกล่ะนะ" แอลพูดอย่างมีความหวัง ไงการที่ได้เจอก็อาจเพราะมีวาสนาต่อกัน คงได้เจอกันอีก หญิงสาวคิดแต่ไม่ได้เอ่ยออกไป
 
     "ใช่ๆ แต่นี้ก็ดึกแล้วนอนกันเถอะ"
 
     "จ้า" สองสาวพากันเดินเข้าห้องนอนและหลับไปในเวลาต่อมา