หนุ่มห้าวแก็งเวฟกับสาวเสริฟหน้าใส

     "บริ๊นๆๆ" เสียงบิดรถจักรยานยนต์หลายคันของวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง จับกลุ่มรวมกันประลองความเร็วอย่างครึกคะนองด้วยความสนุก พร้อมเสียงเชียร์ของบรรดาสาวๆ แฟนของนักซิ่งและบรรดาเพื่อนฝูงส่งเสียงโห่ร้องอย่างไม่เกรงใจใคร

     "เฮ้ย! เค แกจะไปที่เดิมหรือเปล่า" ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาถามเพื่อนที่นั่งดูรถแข่ง

     "ไปสิ ไอ้พีเอ็งจะไปด้วยไหมล่ะ"

     "แน่นอนสิ" ทั้งคู่กำลังจะไปก็ต้องหยุดเพราะเสียงเรียก

     "ลูกพี่จะไปไหนครับ"

     "ที่เดิม แซดฝากแกดูทางนี้ด้วยนะ" เคพูดจบก็ขี่รถรถออกไปพร้อมกับพี ชายหนุ่มที่ชื่อแซดรับคำสั่งลูกพี่ก่อนจะไปควบคุมดูแลการแข่งรถ

     "ข้าไม่อยากจะพูดเลยนะ แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกพี่แก็งเวฟจะมาหลงรักสาวเสริฟได้" พีพูดขณะชะลอรถเมื่อใกล้ที่หมาย

     "พูดมากหน่าพี แล้วแกล่ะ" เคไม่อยากพูดอะไรอีก เขารู้ว่าหัวหน้าแก็งเวฟในสายตาคนอื่นดูหน้ายำเกรง เป็นที่เคารพของลูกน้อง ดูห้าวไม่เกรงกลัวใคร แต่เรื่องของหัวใจมันคนละเรื่องกัน เคจึงหันไปย้อนเพื่อนบ้าง เพราะพีก็ชอบเหมือนกัน

     "แต่พวกเธอก็น่ารักจริงๆ นะ"พีพูดกระเส่าแหย่เพื่อนจนเคหน้าหงิก พียิ้มกับอาการของเพื่อน นี้ถ้าใครมาเห็นหัวหน้าแก็งเวฟแอบดูสาวคงเป็นที่ครหา แต่พีก็ยอมรับว่าสองสาวที่มาเฝ้าดูถูกใจมาก แต่เพราะยังไม่เคยคุยกันจริงจัง จึงไม่รู้พวกเธอเป็นอย่างไง

     ขณะที่สองหนุ่มกำลังมองหญิงสาวอยู่ห่างๆ นั้น หญิงสาวก็กำลังตั้งหน้าตั้งตาอยู่กับการต้อนรับแขกและเสริฟอาหาร เพราะหญิงสาวเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี แขกหลายคนจึงมักเป็นแขกประจำ เพื่อนๆ ที่ทำงานต่างก็รักใคร่เอ็นดู รวมถึงเจ้าของร้าน

     "นี่แอล เราว่าสองคนนั้นมองพวกเราอยู่นะ" ขณะที่เช็คของอยู่ จีก็เดินเข้ามาพูด เพราะมักเห็นสองหนุ่มมองมาเสมอ ทุกวัน

     "บ้าหน่าจี เขาก็คงแค่มานั่งดูทะเลเท่านั้น" หญิงสาวพูดขณะจัดโต๊ะไม่ได้มอง เพราะร้านอาหารที่ทำงานอยู่ติดทะเล ไม่แปลกที่มีคนมานั่งบริเวณนั้น

     "แต่เรามองเห็นเขามองมาทางนั้นบ่อยๆ นะ" จียังคงไม่เลิกล้ม พยายามบอกเพื่อน เพราะเธอรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ แต่เพราะไม่เห็นใกล้ๆ จึงจำไม่ได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่เคยช่วยไว้

     "ทำงานเถอะ เดี๋ยวพี่บีว่าเอา" หญิงสาวไม่สนใจที่เพื่อนสาวพูด จีเห็นด้วยที่ต้องทำงาน เพราะถ้าทำงานไม่คุ้มเงิน คงรู้สึกไม่ดีกับพี่บีเจ้าของร้าน

     "ใกล้เลิกงานแล้ว" พีมองเวลาพูดลอยๆ เคได้ยินจึงหันไปมองหาหญิงสาว พีมองเพื่อนแล้วยิ้ม

     "สวัสดีค่ะพี่บี" จีกับแอลกล่าวลาเจ้าของร้านตามปกติเหมือนเช่นเคย

     "จ้า กลับบ้านดีๆล่ะ" เจ้าของร้านยิ้มให้สองสาว เมื่อหญิงสาวออกไปแล้ว บีจึงปิดร้านแล้วขับรถตรงดิ่งกลับบ้าน ส่วนสองสาวเดินตามถนนเส้นเดิมที่กลับบ้านทุกวัน โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของใครจับจ้องอยู่ไม่ห่าง

     "แอล แวะหาอะไรทานหน่อยไหม" จีหันมาถามเพื่อนหลังจากเดินพ้นร้านได้ไม่นาน แอลมองเวลาเห็นว่ายังไม่ดึกมากจึงตกลงตามคำชวนของเพื่อน สองสาวแวะทานก๋วยเตี๋ยวริมทาง ชายหนุ่มที่แอบตามสองสาวมาจึงแวะตาม

     "ขำไรว่ะเค" พีหันมาถามเพื่อนเมื่อเจอเพื่อนนั่งขำเรื่องอะไรไม่รู้ด้วยความสงสัย

     "ขำเอ็งนั้นแหละ มองเขายิ่งกว่าข้าอีก"  เคพูดแล้วมองไปที่โต๊ะของสองสาว

     "หรือไม่ดี แกจะได้มีเพื่อนไง" พีรู้สึกเขินขึ้นมาเหมือนกัน

     "อืม ก็ดีถ้าแกสนจริงๆ "

     "จริงสิ น่ารักไม่แพ้เด็กแกด้วย" ขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งแซวกันอยู่นั้น สองสาวก็เรียกเก็บเงิน

     "ไปกันเถอะ พวกเธอจะไปแล้ว" พีหันมาบอกเพื่อน เคพยักหน้ารีบไปจ่ายเงินแล้วเดินตามสองสาวไป

     "แกคิดว่าเวลากลางวันสองสาวเขามาทำงานกันหรือเปล่า" พีถามขณะเดินตามสองสาวอยู่ห่างๆ เคมองเพื่อนนิดนึงก่อนตอบ

     "คิดว่าไม่ เพราะเคยขี่รถผ่านแต่ไม่เห็น"

     "แล้วอย่างนี้เราจะเจอพวกเธออย่างไง"

     "ไม่รู้สิ แต่กลางวันเรามีเรียนคงเจอเธอไม่ได้อยู่แล้ว" เคทำหน้าเซ็งเล็กน้อย เพราะถึงแม้จะเป็นหัวหน้าแก็งเวฟแต่นั่นก็ส่วนตอนกลางคืนหรือหลังเลิกเรียน ส่วนตอนเช้าเป็นนักเรียนธรรมดา จากการเฝ้ามองกลางคืนรู้แค่หญิงสาวอยู่กันสองคนเท่านั้น

     "มันก็จริงแฮะ" พีพยักหน้าเห็นด้วย เพราะกลางวันเขาก็มีเรียนเหมือนกัน แต่อยู่คนละแผนกกับเค แต่ก็ไม่วายขอความคิดเห็น

     "แล้วเราจะทำอย่างไง เข้าไปจีบเลยไหม"

     "ก็อยากนะ แต่ไม่กล้าว่ะ" เคยอมรับง่ายๆ เรื่องผู้หญิงอยู่นอกเหนือตำราจริงๆ

     "ไม่อยากเชื่อเลยว่ะ หนุ่มห้าวหัวหน้าแก็งเวฟกลัวการจีบสาว" พีพูดขำๆ

     "หรือแกกล้า" เคหันมาถามบ้าง พีสะอึกรีบส่ายหน้า เคหัวเราะจนพีหัวเราะตาม เพราะต่างก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปจีบ

     "แล้วไม่กลัวมีใครจีบไปก่อนเหรอ" พีถาม

     "ไม่ว่ะ ข้าเชื่อว่าเขายังไม่สนใคร" เคตอบอย่างมาดมั่น

     "อ้าว อย่างนี้ก็รวมเราด้วยนะสิ" พีมีสีหน้าขันเล็กน้อยกับคำพูดเพื่อน

     "ก็อาจเป็นอย่างนั้น" เคพูดแล้วหยุดเดิน จนพีเดินมาชน

     "แกหยุดไหมนี่" เคไม่ตอบ แต่พยักหน้าเป็นสัญญาณแทน พีจึงรู้ว่าเดินมาใกล้ถึงบ้านสองสาวแล้ว ทั้งคู่มองสองสาวเดินเข้าบ้าน ยืนอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งไฟดับหมด

     "พวกเธอคงนอนแล้ว" พีพูดเมื่อเห็นไฟดับ

     "อืม" เคพูด ทั้งคู่มองบ้านสองสาวอีกครั้งก่อนจะพากันกลับ หมดภารกิจตามคุ้มครองไปอีกหนึ่งวัน