all about us

9.9

เขียนโดย jundee

วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2553 เวลา 14.33 น.

  3 ตอน
  16 วิจารณ์
  8,262 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) แล้วเราก็ได้รู้....

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

           ค่ะเรารับนามบัตรมา  แล้วพลิกดูด้านหลังว่ามีอะไรสลักเอาไว้หรือเปล่า?   ปรากฎวามีค่ะ   มีแต่ "ความว่างเปล่า"  หากจะแนะงานใหม่ให้น่าจะมีสลักหลังนะเราคิดแบบนั้น  เลยหมดหวัง  กลับมาที่บ้านนอนเอามือก่ายหน้าผาก...   แล้วคิดๆๆ...ตรูจะหางานที่ไหนหว่า??

           อาการเช่นนี้ผ่านไปเกือบ5วัน  ...และแล้วมีเสียงเพจเจอร์ดังขึ้น ในวันที่25มีนาคม 2548 มีเบอร์ให้โทรฯกลับซึ่งไม่คุ้นเลย  แต่เดินไปหยอดตู้โทรล่ะ เผื่อเป็นเพื่อน  ในใจคิดแบบนั้น

           หมายเลขที่เรียกไปเป็นโรงแรมใหญ่ระดับ5ดาวแถวสยามโนโวเทล   ..คือชื่อของสถานที่นี้   และมีเสียงรับสายเป็นผู้หญิง  ...เราตื่นเต้นมาก   กรอกเสีงส่งผ่านว่า  "...ค่ะที่เรียกเพจฯค่ะดิฉันโทรฯกลับ"

 

     ..............เงียบ.......จนเราคิดว่าตัวเองกดเบอร์ผิด..........

        "ค่ะ..รอสักครู่ค่ะ...คุณ............ใช่มั๊ยคะ?"

        "ค่ะ  ดิฉันเอง"    เราตอบไป

.........................................................(อีกรอบ)..........

   อารมณ์  รอน่ะค่ะ  มันน้านนาน..  แล้วก็ได้คุยกับผู้สั่งให้เรียกเพจฯ

        สวรรค์แล้วล่ะ  เราจะได้ทำงานแล้ว  ความฝันและไฟในตัวเริ่มจุดปะทุอีกหน "วันที่ 1เมษายน  เริ่มงานได้เลยนะ  แล้วกรุณาเตรียมเอกสารต่างๆมาให้ครบด้วย."  นั่นคือคำพูดที่เราได้ยินจากโทรฯสาธารณะตู้สีแดงข้างกองขยะ แถวบ้าน

                   เราไม่อาจเก็บความดีใจเอาไว้ได้คนเดียว  เที่ยวโพนทนาว่า  หนูได้งานแล้วๆๆ...ด้วยความดีใจ  และไม่ลืมโทรฯบอกเพื่อนรุ่นพี่คนใหม่ด้วย  แถมบอกแกว่า.."ที่จันได้งานดีกว่าที่เดิมเพราะพี่จริงๆเลยค่ะ  ขอบคุณค่ะ  พี่แพทซิล่า.."         ..." อื้มจ่า  ขอให้จันโชคดีกับงานใหม่นะน้อง"  นั่นคือคำบอกของพี่แก และไม่เคยติดต่อกันอีกเลย        ...ส่วนเราก็เข้าทำงานในตำแหน่งรีเชฟชั่นประจำหน้าฟร้อนท์เหมือนเดิม  แต่ที่ดีกว่าเพราะเงินเดือนได้เพิ่มจากที่เก่าตั้ง600บาท     มันเป็นเงินเยอะนะคะ  และแถมได้ใส่ชุดไทยสวยๆด้วยสิ..

                          จนวันที่24ธันวาคมมาถึง  มีพนักงาน(พี่หน้าประตู)เอากล่องของขวัญเล็กๆแบนๆเหมือนตลับเทปคลาสเซทมาส่งให้ที่เคาท์เตอร์  พร้อมบอกว่า  "..น้องๆ  คนไหนชื่อจันน่ะมีคนส่งของขวัญมาให้..ของขวัญจากกระเทยด้วยสิ  ระเบิดป่าว  ไม่รู้นะ!"   ทำเอาคนอื่นผวากัน  แต่เรากลับรีบรับกล่องมา  แล้วขอตัวไปดู ไหลๆ  เพื่อนร่วมงาน เป็นนัยกลายๆว่า  หากเป็นระเบิด  "ตรูจะตายคนเดียว"

               ข้อความจากนี้...คือบทจบค่ะ   เพราะซาบซึ้งใจเกิดจะกล่าว

   ***   ผ้าเช็ดหน้าของจิมทอมสัน  1ผืน  พร้อมข้อความว่า  ..น้องจันพี่ยินดีมากๆที่น้องได้งานใหม่  ที่ให้น้องเป็นผ้าเช็ดหน้า  พี่คิดว่าน้อง  อาจตีความออก  หากไม่รู้  อยากแนะให้ไปอ่าน.... ....ตอนจิ๊วล่งพ่ายทัพนะ  ผ้าผืนเดียว  ทำอะไรได้บ้าง?...  ที่น้องควรหัดคิด.!"  และขอพาไปทานข้าวด้วยนะ  วันหยุดที่จะถึงนี้....ลงชื่อ  ....ค่ะ  คืนนั้นเราไปทานข้าวกันกับพี่แพทซิล่า  และพี่แกก็แนะนำให้เราได้รู้จักกับหนุ่มหล่อนิสัยดีมากๆคนหนึ่งชื่อพี่ต้น  และพี่ต้นได้กลายมาเป็นแฟนเราเองค่ะ  ณ.ปัจจุบัน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา