all about us
3) แล้วเราก็ได้รู้....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความค่ะเรารับนามบัตรมา แล้วพลิกดูด้านหลังว่ามีอะไรสลักเอาไว้หรือเปล่า? ปรากฎวามีค่ะ มีแต่ "ความว่างเปล่า" หากจะแนะงานใหม่ให้น่าจะมีสลักหลังนะเราคิดแบบนั้น เลยหมดหวัง กลับมาที่บ้านนอนเอามือก่ายหน้าผาก... แล้วคิดๆๆ...ตรูจะหางานที่ไหนหว่า??
อาการเช่นนี้ผ่านไปเกือบ5วัน ...และแล้วมีเสียงเพจเจอร์ดังขึ้น ในวันที่25มีนาคม 2548 มีเบอร์ให้โทรฯกลับซึ่งไม่คุ้นเลย แต่เดินไปหยอดตู้โทรล่ะ เผื่อเป็นเพื่อน ในใจคิดแบบนั้น
หมายเลขที่เรียกไปเป็นโรงแรมใหญ่ระดับ5ดาวแถวสยามโนโวเทล ..คือชื่อของสถานที่นี้ และมีเสียงรับสายเป็นผู้หญิง ...เราตื่นเต้นมาก กรอกเสีงส่งผ่านว่า "...ค่ะที่เรียกเพจฯค่ะดิฉันโทรฯกลับ"
..............เงียบ.......จนเราคิดว่าตัวเองกดเบอร์ผิด..........
"ค่ะ..รอสักครู่ค่ะ...คุณ............ใช่มั๊ยคะ?"
"ค่ะ ดิฉันเอง" เราตอบไป
.........................................................(อีกรอบ)..........
อารมณ์ รอน่ะค่ะ มันน้านนาน.. แล้วก็ได้คุยกับผู้สั่งให้เรียกเพจฯ
สวรรค์แล้วล่ะ เราจะได้ทำงานแล้ว ความฝันและไฟในตัวเริ่มจุดปะทุอีกหน "วันที่ 1เมษายน เริ่มงานได้เลยนะ แล้วกรุณาเตรียมเอกสารต่างๆมาให้ครบด้วย." นั่นคือคำพูดที่เราได้ยินจากโทรฯสาธารณะตู้สีแดงข้างกองขยะ แถวบ้าน
เราไม่อาจเก็บความดีใจเอาไว้ได้คนเดียว เที่ยวโพนทนาว่า หนูได้งานแล้วๆๆ...ด้วยความดีใจ และไม่ลืมโทรฯบอกเพื่อนรุ่นพี่คนใหม่ด้วย แถมบอกแกว่า.."ที่จันได้งานดีกว่าที่เดิมเพราะพี่จริงๆเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ พี่แพทซิล่า.." ..." อื้มจ่า ขอให้จันโชคดีกับงานใหม่นะน้อง" นั่นคือคำบอกของพี่แก และไม่เคยติดต่อกันอีกเลย ...ส่วนเราก็เข้าทำงานในตำแหน่งรีเชฟชั่นประจำหน้าฟร้อนท์เหมือนเดิม แต่ที่ดีกว่าเพราะเงินเดือนได้เพิ่มจากที่เก่าตั้ง600บาท มันเป็นเงินเยอะนะคะ และแถมได้ใส่ชุดไทยสวยๆด้วยสิ..
จนวันที่24ธันวาคมมาถึง มีพนักงาน(พี่หน้าประตู)เอากล่องของขวัญเล็กๆแบนๆเหมือนตลับเทปคลาสเซทมาส่งให้ที่เคาท์เตอร์ พร้อมบอกว่า "..น้องๆ คนไหนชื่อจันน่ะมีคนส่งของขวัญมาให้..ของขวัญจากกระเทยด้วยสิ ระเบิดป่าว ไม่รู้นะ!" ทำเอาคนอื่นผวากัน แต่เรากลับรีบรับกล่องมา แล้วขอตัวไปดู ไหลๆ เพื่อนร่วมงาน เป็นนัยกลายๆว่า หากเป็นระเบิด "ตรูจะตายคนเดียว"
ข้อความจากนี้...คือบทจบค่ะ เพราะซาบซึ้งใจเกิดจะกล่าว
*** ผ้าเช็ดหน้าของจิมทอมสัน 1ผืน พร้อมข้อความว่า ..น้องจันพี่ยินดีมากๆที่น้องได้งานใหม่ ที่ให้น้องเป็นผ้าเช็ดหน้า พี่คิดว่าน้อง อาจตีความออก หากไม่รู้ อยากแนะให้ไปอ่าน.... ....ตอนจิ๊วล่งพ่ายทัพนะ ผ้าผืนเดียว ทำอะไรได้บ้าง?... ที่น้องควรหัดคิด.!" และขอพาไปทานข้าวด้วยนะ วันหยุดที่จะถึงนี้....ลงชื่อ ....ค่ะ คืนนั้นเราไปทานข้าวกันกับพี่แพทซิล่า และพี่แกก็แนะนำให้เราได้รู้จักกับหนุ่มหล่อนิสัยดีมากๆคนหนึ่งชื่อพี่ต้น และพี่ต้นได้กลายมาเป็นแฟนเราเองค่ะ ณ.ปัจจุบัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ