เส้นขนานที่ไม่บรรจบ

ตอนที่ 3 สุดท้ายจริงๆ หรอ ??
    " เข้าไปกราบท่านสิ " ยมทูตผลักรินลดา ให้นั่งคุกเข่าต่อหน้าท่าน
    "  โอ๊ย..! รู้แล้ว กูเจ็บ "  รินลดาคุกเข่าต่อหน้าท่าน ก่อนที่จะเปิดปากพูดว่า
    "  เมื่อใดกันที่ กูจะได้กลับไปโลกของกูเสียที " รินลดาถามแบบซื่อๆ แกล้งโง่ ทั้งที่ตนตายแล้ว
    "  ไม่มีผู้ใดที่หนีความตายไปได้ ไม่มีใครที่หนีกฏแห่งกรรมไปได้ และไม่มีใครที่จะหนีจากที่นี่ได้ ... ไปเอาตัวพวกเขามา !!! "  ท่านผู้นั้นสั่งให้อสูรกายข้างๆ ตนหนึ่งไปเอาอะไรมาบ้างอย่างซึ่งรินลดาเองก็มิรู้ว่าเป็นอะไร
    "  มึงจะเอาอะไร มาให้กูดู "  สิ้นสุดเสียงของรินลดา เธอก็เห็นวิญญาณที่เธอฆ่าออกมามากมาย พวกเขาออกมา แบบมีเลือดโชกตัว สภาพน่าเกลียดน่ากลัว และที่น่าสนใจไปกว่านั้น คือผีทุกตนต่างมีมีดปักที่หัวใจ เป็นเหมือนรอยด่างที่ไม่สามรถลงเลือนออกไปได้ รินลดาตกใจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเธอ
   "   อ๊ายยยยย !!! อย่าเข้ามานะ อีผีบ้า.. ! แกตายไปแล้ว ว๊ายยย อย่ามาแตะตัวฉันนะ ออกไปเดวนี้นะฉันบอกให้ออกไปปป จากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ กรี๊ดดดด ช่วยด้วย อย่าเข้ามา!!!!! " รินลดาตกใจที่เหล่าวิญญาณต่างๆ เดินออกมาวนเวียนกันไปรอบตัวของเธอ บ้างก็ยื่นมือมาแตะ บ้างก็จ้องหน้าเธอบ้าง
  "    ต่อไปข้าจะให้เหล่าเจ้ากรรรมนายเวร ของเจ้ามาตัดสินเองว่าเจ้านะสมควรจะกลับไปเหยียบย่ำแผ่นดิน บนโลกมนุษย์อีกหรือไม่ " ท่านผู้ตัดสินยกมอบอำนาจให้วิญญาณ เจ้ากรรมนายเวรของรินลดาตัดสินใจเอง ซึ่งผลสรุปก็ออกมาว่า
    "  นังนี่ไม่สมควรให้กลับไป .... ! "  " มึงต้องชดใช้สิ่งที่ทำไว้กับกู " " กูจะฆ่ามึง " " อีแพศยา.."
    " หยุดเด๋วนี้ !!!!!! "  เสียงของยมทูตดังลั่น พลางมีลมพัดเจ้ากรรมนายเวรของรินลดาออกไปหมด
    "  ข้าสรุปแล้ว .... !! "  เสียงของท่านผู้ตัดสินดังสนั่น วินาทีนั้นเอง เสาในนั้นต่างพากันหล่นทับลงมา มีเปลวไฟพัดเข้ามาไม่หยุด ประกอบกับลมที่หนาวจัด ทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายลงเพียงไม่กี่พริบตา
    .... " ห้องผ่าตัดพร้อมแล้วค่ะหมอ " พยาบาลและหมอทุกคนวิ่งกระจัดกระจายเตรียมวิ่งไปห้องผ่าตัด เพราะตอนนี้ห้องผ่าตัดเต็ม แต่เคราะห์ดีที่รินลดา ได้ห้องผ่าตัดแล้ว หลังจากคนไข้ฝรั่งเศส 30 คน เธอก็เป็นคนสุดท้าย หมอและพยาบาลต่างคิดว่าเธอไม่น่าจะรอด !!!
    "  ขอเครื่องปั๊มหายใจให้หมอด่วน ... "
    "  ได้ค่ะ "
    "  1..2..3 " ร่างของรินลดากระตุกขึ้นมาหลายครั้ง แต่ไม่มีอาการตอบสนองจากชีพจรจนหมอคิดว่าเธอน่าจะตายแล้ว
    "  เก็บเครื่องปั๊มหายใจ ปิดห้องผ่าตัด คนไข้เสียชีวิตแล้ว " หมอมองอย่างสลดใจ
    " ค่ะ  " 
     สิ้นสุดเสียงพยาบาลเสียงชีพจรของรินลดาก็ดังขึ้น ทั้งหมอและพยาบาลต่างหันหน้าไปทางเครื่องวัดชีพจร สร้างความตระหนกใจให้กับหมอและพยาบาลเป็นอย่างมาก รินลดาย้ายเข้ามาในห้องผู้ป่วยรวม ในเวลาถัดมา
   "  กรี๊ดดดดดดดดดดด !!! " รินลดาร้อง กรี๊ด ลั่น พร้อมกับตื่นขึ้น คนไข้ที่อยู่ในห้องพากันตกใจใหญ่ รินลดาค่อยๆลืมตาขึ้น เธอก็เห็นคนไข้ที่อยู่รวมกับเธอต่างทำท่าตกใจเธอกันทั้งนั้น
    " ขอโทษค่ะ " รินลดายกมือไหว้ทุกคน แล้วนึกย้อนหลังไป ... รินลดาทุกเสาต้นใหญ่ทับ และได้ยินแต่เสียงว่า ' ข้าจะให้เจ้ากลับได้ แต่เจ้าจะต้องเลิกฆ่าคนอื่นที่บริสุทธิ์ เพราะตอนนี้ชะตาของเจ้ายังไม่ถึงฆาต ฮ่าๆๆๆ ' เสียงนี้เข้ามาดังในใจของเธอตลอดเวลา จนกระทั่งตื่นขึ้นมา แต่เธอก็ต้องตกใจอีกรอบไม่แพ้กัน เมื่อเห็นเสี่ยเจียงและลูกน้องยืนอยู่ข้างๆตัวเธอ !!!
   " เสี่ยฉันขอคุยอะไรกับเสี่ย เป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหมค่ะ "
   " ได้ ! แต่รอให้เธอออกจากโรงพยาบาลก่อน " เสี่ยพูดแล้วหันไปมองผู้ชายคนหนึ่งที่มีผิวสีดำที่สุดในห้องนี้
   " หน้าที่ของเธอ ... คืนนี้เธอต้องไปฆ่าไอนั้น ทำได้ใช่ไหม " เสี่ยพูดแล้วชี้ไปที่ชายคนนั้น
   " ตะ..แต่ว่าเสี่ย ... " ไม่ทันที่รินลดาจะพูดจบเสี่ยก็เดินออกจากห้องพร้อมกับลูกน้องไปแล้ว
   " เห้อ !! ศพสุดท้ายของกูก็แล้วกัน อโหสิกรรมให้ฉันด้วยนะคุณ " รินลดาถอนหายใจ และพูดกับตัวเอง