สะบัดรักหนีร้ายให้หัวใจได้เจอรัก

"O.O"

 

"ฉันกลับล่ะนะ ลงโทษเด็กโง่เสร็จ บ๊ายบายจ้า ที่รัก ^^'" อะไรนะ ที่รักงั้นหรอ ..

 

8

My Friend ♥

ณ เช้าวันใหม่

     เหตุการณ์เมื่อคืนยังไม่เคยลอยออกไปจากหัวของฉันเลยสักนิด มันคืออะไรกันนะคำพูดคำนั้น ของอีกตานั้นน่ะ บ้าจริงเขาชอบทำให้ฉันสับสนตลอดเลย แล้วถ้า...มันทำให้ฉันกับเขามองหน้ากันไม่ติด ฉันจะทำไงดีล่ะทีนี่ >

 

     หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จก็ไม่เห็นยัยโรสแล้ว ไปไหนของยัยนั้นนะ บ้าจริงเวลาอย่างนี้ต้องมาอยู่ เงียบๆคน เดียว คิดอะไรคนเดียวฉันก็คิดถึงตานั้นนะ ไม่เข้าใจตัวเองซะเลย แล้วพอคิดถึงใจฉันมันก็เต้น ตึกตัก...ตึกตัก... ฉันต้องเป็นโรคอะไรสักอย่างแน่ๆ

 

"~จะมีไหมสักคนมาเปลี่ยนชีวิตของฉันเธอคือใคร~" เปลี่ยนเพลงแล้วจ้า ^^'

 

**ไวน์เตอร์**

 

"ว่าไง ยัยตัวแสบ -_-?" ฉันถามยัยน้องตัวแสบไป

 

.."โธ่! ทำไมพี่เรดทักไวน์ด้วยเสียงอย่างนั้นล่ะคะ พ่อดีคุณพ่อเขาอยากจะติดต่อกับพี่นะค่ะ อ๊ะ...คุณพ่อค่ะ ติดต่อพี่เรดได้แล้วค่ะ..."..

 

.."ฮัลโหลเรดซี่ลูกพ่อ"..

 

"คะ? พ่อ พ่อมีอะไรกับเรดค่ะ เรดต้องรีบไปทำงาน ไม่ว่างคุยเท่าไรคะ"

 

.."พ่ออยากให้ลูกกลับมาบ้านเรานะ ลูกจะอภัยให้พ่อคนนี้ไม่ได้มั๊ยลูก"..

 

"ไอ้กลับก็กลับได้นะค่ะ แต่เรดอยากอยู่แบบนี้มากกว่า ถ้าพ่อเหงาจริงๆแล้วเรดจะแวะไปหานะค่ะ สวัสดีค่ะ ตรู๊ดด"

 

     ฉันตัดปัญหาโดยการตัดสายทิ้งไป แล้วเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง จากฉันก็หยิบกระเป๋าสะพายข้างมา เดินออกจากห้องแล้วรีบไปเรียกแท๊กซี่เพื่อตรงดิ่งไปที่บ้านของเจ้านายที่มีสิทธิ์ทุกอย่าง อย่างเขา...

 

ณ บ้านตระกลูโซล

 

ตึก ตึก ตึก

 

     ในระหว่างที่ฉันนั้งรอคุณชาย เพื่อจะเดินทางไปดูงานที่ภูเก็ตก็ได้ยิน เสียงฝีรองเท้าส้นสูงของใครสักคนกระทบลงกับพื้นของบ้าน ฉันใช้สายตาอันเฉียบคมมองไปดู ก็เห็นว่าเป็นคุณนายที่กำลังจะออกไปข้างนอก

 

"ว่าไงหนูเรด อยู่สงบสุขดีมั๊ย^^?" คุณนายถามด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

 

"ค่ะ^^ เรดสบายดีค่ะ หนักก็แต่ว่า..."

 

"อะไรหรอจ๊ะO_O?" คุณนายทำตาโต

 

"มันก็ไม่ใช้เรื่องใหญ่อะไรหรอกค่ะ ก็แค่คุณไลน์นี้ดื้อดีจังน่ะคะ"

 

"อ๊ายย! ตาลูกคนนี้ของฉันน่าจับตีก้นเหลือเกิน ชอบทำให้หนูเรดลำบากอยู่เรื่อยๆจริงๆนะเนี่ย"คุณนายบ่น แต่ก็มีเสียงค้านของใครบางคนดึงขึ้น

 

"..ผมไม่ได้ทำให้ยัยนั้นลำบากซะหน่อยนะฮะแม่ ยัยนั้นชอบหาเรื่องลำบากตัวเองต่างหากล่ะ-*-" คุณชายไลน์เดินลงมาบ่นลงมา "แล้วเมื่อไหร่แม่จะไปล่ะฮะ งานสำคัญคราวนั้นก็พลาดตกบันได เดี๋ยวคราวนี้ก็ร่วงรถหรอก รีบๆไปเถอะครับ แล้วเธอกับฉันน่ะ ก็ไปกันได้แล้วฉันมีงานอีกเยอะไม่มีเวลามานั้งเทอบ่นหรอกนะ"

 

     หลังจากที่เขาบ่นยาวเป็นหางว่าวเขาก็เดินออกไปที่รถพร้อมกับลากฉันออกมา ขีดเสีนใต้คำว่า ลาก นะค่ะ-_-^^ ฉันล่ะเกรียจอีกตานี้จริงๆเล้ย มีอะไรก็ใช้แต่กำลัง

 

    ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถด้วยสีหน้าที่เหมือนอะไรสักอย่างที่ไม่สวยเอาซะเลยแต่ช่างเถอะฉันก็ไม่ได้จะไปสวยให้ใครดูอยู่แล้ว ฉันนั้งอยู่เงียบๆเสียงของโทรศัพท์สุดกิ๋บเก๋ยูเรก้าก็ดังขึ้น

 

**ไอโอดีน**

 

     ไอ้กะล่อนี้โทรมากวนใจอีกแล้ว ฉันหันไปมองหน้าไลน์ก็เห็นว่าเขาใช้หางตามองอยู่ แล้วส่สงสายตาประมาณว่า..'รับไปสิ' ประมาณนี้แหละ

 

"ว่าไงไอ้กะล่อน" นี้คือคำทักทาย

 

.. "อะไรกันนั้นคำทักทายของภรรยาแสนสวยหรอ?"..

 

"อยากตายนักหรือไงฮะ!? มีอะไรก็ว่ามาไอ้โอตีน-_-^^"

 

.. "ชะอุ้ย! ที่รักโมโห คือจะบอกว่าฉันอยู่ที่พัทยากับ..."..

 

"กับใครฉันไม่สนใจนายหรอกย่ะแค่.."

 

.."ฉันอยู่กับโรสน่ะ"..

 

"หา?" ฉันอุทานด้วยความตกใจ ทำไมยัยโรสถึงได้อยู่กัยบตานี้นะ

 

.."คือ..โรสเป็นคู่หูดูโอ้ของฉันน่ะ ^-^"..

 

"เพราะ?"

 

.."ยัยนี้อยากทำงานช่วยเธอไง ตอนนี้ก็กำลังเก็บกวาดห้องพักให้ฉันอยู่"..

 

"นาย!!!"ฉันตะโกนโดยไม่สนใจคนข้างๆ"นายจะหาเรื่องฉันใช้มั๊ยได้! แล้วจะได้เห็นดีกัน! ตรู๊ดดดด"

 

     โมโหเป็นที่สุด ทำไมยัยโรสถึงทำอย่างนี้กับฉันนะ ฉันทำหน้าบูดบึงไปนานๆก็รู้สึกเมื่อยหน้าเลยหลับไปมื่อไหร่ไม่รู้ zzzZZZ

 

ณ พัทยา

 

"เรดตื่นได้แล้วถึงแล้ว" เสียงของไลน์ดังอยู่ข้างหู

 

"อื้ม แล้วเรามาทำอะไรกันที่นี้" ฉันถาม

 

"ฉันมาหาเพื่อนที่เป็นนักร้องน่ะ อย่าเข้าใกล้มันมากล่ะ ไอ้นี้มันเสือผู้หญิง" ไลน์บอกด้วยความหวังดี

 

"แล้วนายไม่ใช้หรือไง?" ฉันถามด้วยท่าทีที่กวน ๆ

 

"อยากโดนจูบอีกรึไง?"

 

"นายยังจำได้>//<"

 

"เธอคงคิดว่าฉันเมาสินะ แต่ไม่ฉันตั้งใจทำตั้งหาก" เขาบอกด้วยท่าทีที่>

 

"หมายความว่าไง?"

 

"ก็ที่เรียกว่าที่รักเนี่ย ยังไม่เข้าใจหรอครับ^^+"

 

"อ้าวไอ้เสือไลน์ พาสาวที่ไหนมาน่ะ ว้าวสวยซะด้วย*O* สนใจมาเป็นกิ๊กผมมั๊ยครับ"

 

     มีใครบ้างคนที่ฉันเดาว่าคงเป็นเพื่อนของไลน์เดินมาแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน กลิ่นน้ำหองของเขายั่วยวนจังเลย~_~ แต่เขาหน้าคุ้นๆแฮะ

 

"คอร์ฟ" เสียงของหญิงสาวคนนึงดังขึ้น "นายอยากเลิกกับฉันรึไงฮะ ไอ้มือกีต้าร์" นั้นมัน

 

"พี่ลิฟฟี่!!" ฉันทักเสียงดัง นี่มันน้องของพี่ลูฟฟี่ที่เป็นแฟนกับพี่นิดเจ้าของร้าน คอฟฟี่ปรินซ์นี่(อยากรู้ติดตามตอนที่2The first lesson. จ๊ะหรือไม่ก็เรื่องแผนรักแผนร้ายทะลายหัวใจนายแบดบอยตอนที่8 การกลับมาของ...พี่ชาย)

 

"อ้าวน้องเซ็กซี่" ชื่อนี้ใช้เลยมีพี่แกคนเดียวที่เรีกฉันเช่นนี้

 

"อ๊ะ..ขอตัวจ๊ะคอร์ฟเข้าฉาก" พี่ลิฟฟี่ดึงพี่คอร์ฟไปอย่างรวดเร็ว

 

"เธอไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนแล้วกัน ฉันจะไปดูมันหน่อย"

 

"อื้ม"

 

     ฉันเดินเล่นแถวๆหาด โดยให้แค่ขาโดนน้ำ อากาศดีจังเลย คิดถึงแม่จัง แม่ไม่น่าจากฉันกับพ่อและไวน์ไปเลย ท่านเป็นผู้หญิงที่สวยและดีที่สุด ฉันเคยคิดว่าถ้าแม่ไม่อยู่แล้วฉันจะดูแลทุกคนได้มั๊ยแล้วมันก็เป็นอย่างที่ฉันคิด ฉันสังสอนน้องให้เป็นคนดีไม่ได้ ฉันดูแลพ่อได้ ฉันพยายามจะปรับตัวเข้ากับไวน์ให้ดีที่สุด แต่มันก็ไม่เป็นผล ถึงยัยนั้นจะร้ายยังไง แต่ก็ยังเป็นน้องในไส้ของฉันอยู่ดีนั้นแหละ

 

"นี้เธอน่ะ .."

 

"ชื่ออะไร หรอ.."

 

"พวกเราอยากรู้จักเธอ .."

 

"เป็นเพื่อนกันนะ.."

 

     เมื่อฉันเดินคิดเรื่องตัวเองไปเพลินๆ ก็มีฝาแฝดคู่นึงเดินมาแล้วพูดแบบนั้น พวกเธอน่ารักดี เป็นเพื่อนกันคงไม่เสียหายอะไร

 

"ฉันชื่อ เรดซี่จ๊ะ ยินดีที่เป็นเพื่อนกัน^^"

 

"ซินเดอเรลล่า.."

 

"ซินเดอเรลลี้.." 

 

"แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่ส คนไหน ล่าคนไหนลี้?"

 

"ล่าสักที่คอเป็นดาวหนึ่งดวง"

 

"ส่วนลี้ไม่สักจ๊ะ" พวกเธอว่าพลางกับให้ดูที่คอจริงๆด้วยแหะ

 

 << ซินเดอเรลล่า

 

<< ซินเดอเรลลี้