รักวุ่นหมุนแก๊งค์ป่วน

*[แวมไพร์ Part]*

   หลังจากพวกเธอฉีดน้ำหอมกันแล้ว มันก็หอมมากมายอ่ะครับตอนนี้ทุกๆคนเป็นอาการเหมือนกันคือ ดึงแขนเธอมาแล้วไม่บันยะบันยังหอมไปทั่วเเขนเธอเลยล่ะ อดใจไม่ไว้แล้วอ่ะ(ไม่เคยอดใจเลยด้วย55+) ว่าแล้วพวกผมก็กระชากเธอมากอด เธอก็ดิ้นกันใหญ่ มันยิ่งทำให้ผมได้กลิ่นไม่ชัดผมจังกอดเธอเน่นไปอีก จนเธอผลักผมออกแล้วก็โวยวาย

        "พวกนายทำอะไรเนี่ย"ลิเคียวร์โวยวาย

        "ก็ทำตามเสียงหัวใจ"ไอ้คิวตอบให้

        "เสียงหัวใจอะไร เป็นบ้าไปแล้วรึไง"

        "ก็มันหอม ฉันอยากได้กลิ่นหอมๆ"

        "กลิ่นหอม? แล้วต้องมากอดพวกฉันเนี่ยนะ"

        "ก็มันมาจากตัวพวกเธอนี่ ก็เลยต้องกอดเอากลิ่น"

        "อย่ามาบ้า พวกนายเมารึไง"

        "เมากลิ่นน้ำหอม"

        "โอ๊ย พวกฉันจะกลับบ้าน"อันนี้เป็นแชมเพนอาละวาด

        "งั้นเดี๋ยวไปส่ง แล้วก็ไปนอนเป็นเพื่อน"ไอ้คิวยังไม่เลิก

        "ไอ้บ้า พวกฉันกลับเองดีกว่า ไปยัยลิเคียวร์-วอดก้า"

        "เอ่อ กลับรถผมดีกว่าครับคุณวอดก้า คุณลิเคียวร์ด้วยนะครับถ้าคุณไม่ไว้ใจไอ้คิวมัน"เฟรดดี้ว่า

        "แล้วฉันล่ะ นายจะเอาเพื่อนฉันไปหมดแล้วฉันจะกลับกับใคร"ลิเคียวร์โวย

        "คุณก็กลับกับผมไงเดี๋ยวผมไปส่ง"ผมบอกเธอแล้วเธอก็ทำหน้าไม่ไว้ใจ เพื่อนเธอก็ด้วย

        "พวกผมไม่ทำอะไรคุณหลอกครับ ยังมีสติอยู่ แต่ถ้าช้ากว่านี้ไม่แน่นะ"ผมอธิบาย

        "แล้วเพื่อนนายล่ะ"แชมเพนถาม

        "เปนห่วงมันหรอ"เฟรดดี้ถามอย่างกวน

        "ป่าวววว จะกลับรึยังล่ะ"

        "แม้ปฏิเสธ ไอ้คิวมันแพ้น้ำหอมน่ะ รู้ตัวอีกทีก็คงพุ่งนี้เช้ามั้งแต่ไงอ่ะนะมันก็ขับรถไว้ถ้าปลุกมันนะ เอาเป็นว่าพวกคุณเอากลิ่นน้ำหอมกับตัวพวกคุณไปที่รถก่อนเลยก่อนที่พวกผมจะเก็บอาการอยากไม่ได้ แล้วจะได้ปลุกไอคิวด้วย"เฟรดดี้พูดแล้วก็ยื่นกุญแจรถให้ คือไอคิวมันสลบไปนานแล้วล่ะ มันเก็บอาการไม่ได้แล้วเพราะแค่ระยะห่างมันก็จะปวดหัวแล้ว แล้วนี่มีสรกระตุ้นให้นั้นเข้ากอดซะอย่างนั้น มันเลยมีสภาพชนิดที่ว่าไม่ไว้จะเคลีย

          "ไอ้คิว!!!!! ตื่นดิว่ะ"ผมกับเฟรดดี้ช่วยกันเรียกมันพร้อมตบหน้า

          "คิวๆๆ ไว้มั๊ยเนี่ย"เฟรดดี้เอามือจับหน้าผากมันดูแล้วหันมาพูดกับผมว่า

          "เอ่อ หน้าผากมันร้อนว่ะ คงไม่ไว้แล้วแหละเอามันกลับกับเราเหอะ"

          "เอากลับยังไงว่ะ แล้วรถมันล่ะแล้วไหนจะกลิ่นน้ำหอมนั่นอีก"

          "ฉันรู้แล้วว่ายังไง แบกมันไปรถก็เถอะ"

          "อืมๆ"แล้วผมสองคนก็แบรกมันไปที่รถ แล้วก็ได้เห็นสีหน้าอันตกใจจนซีดของแชมเพน เธอจะวิ่งมาช่วยด้วยแหละ แต่ผมห้ามไว้

          "เอ่อ ไอคิวคงไม่ไว้แล้วแหละ แชมเพนคุณขับรถเป็นใช่มะ คุณครับรถผมไปนะพาวอดก้าไปส่งด้วย ลิเคียวร์คุณจะไปด้วยก็ได้นะ ส่วนผมจะขับรถพาไปคิวไปส่งบ้าน แล้วพรุ่งนี้ผมจะไปเอารถที่บ้านคุณนะ"เฟรดดี้อธิบายทุกอย่าง

          "เอ่อ ฉันไปด้วยได้มั๊ยอ่ะส่ง"แชมเพนพูด

          "อยากดูแลมันอ่ะดิ ทีตอนมันดีๆกัดกันแทบตาย"ผมพูด

          "ก็ตอนนั้นนายนั่นกวนประสาทฉันนิ"เธอตอบ

          "เอาเป็นว่าอย่าเลยครับผมไม่มั่นใจว่ามันจะยังได้กลิ่นน้ำหอมรึป่าวเดี๋ยวมันจะอาการหนัก ถ้าคุณอยากดูแลมันอ่ะ คุณก็กลับไปอาบน้า เอากลิ่นน้ำหอมออกซะแล้วพุ่งนี้เช้าอ่ะ ผมไปรถแล้วเดี๋ยวผมรับคุณไปดูแลมันก็ได้ โอเคมั๊ย"เฟรดดี้บอกอย่างเข้าใจ

          "นั่นสิแชมเพน เดี๋ยวค่อยไปดูแลเค้าก็ได้วันนี้กลับไปพักผ่อนก่อนนะ คุณแวมกับเฟรดี้เค้าหนักนะ"วอดก้าช่วยพูด

          "อืมก็ได้ แต่เธอพูดไปพูดมาเหมือนแกจะห่วงคุณเฟรดดี้นะ"แชมเพนพูดทำเอาไอคนที่ช้วยเค้าคิวอยู่เนี่ยย้มน้อยยิ้มใหญ่เลยล่ะ55+

          "ฉันพูดชื่อคุณแวมเค้าด้วยนะ"วอดก้ารีบแก้ตัว แต่มันก็หนักจิงๆอ่ะ ไอ้คิวนี้ก็หลับไม่รู้เรื่อง

          "55+"แล้วเสียงหัวเราะก็ออกมาพร้มกัน แล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน

 *[บนรถ (แชมเพน Part)]*

          "ห่วงเค้าขนาดนั้นเลยดิ"ลิเคียวร์ยิงคำถามมาให้

          "อยากดูแลเค้ามากงั้นดิ"วอดก้าเสริมให้อีก

          "ก็... มันก็มีบ้างอ่ะ"ฉันตอบ

          "ชอบเค้าเข้าให้แล้วอ่ะดิ"ลิเคียวร์ถาม

          "ก็ป่าว"

          "จริงอ่ะ ถ้าไม่ชอบไอความรุสึกนั้นมันมาได้ไง"วอดก้าถามาอีก

          "ก็ทั่วๆไปแหละ"

          "ไม่ใช่หรอกเพราะว่าไม่ใช่ว่าพวกฉันไม่ห่วงเค้านะ พวกฉันก็เป็นห่วงเค้า แต่ก็ไม่เห็นจะออกนอกหน้าอย่างแกเลย"วอดก้าพูดต่อ

          "เอ่อ..."ตอบไม่ถูกแล้วโว้ย

          "หึๆ กลับบ้านไปคิดเอาละกัน"ลิเคียวร์ย้ำ

          "อืม ถึงแล้วยัยลิเคียวร์"ฉันบอกยัยลิเคียวร์เมื่อขับรถมาหน้าบ้านมัน

          "บาย"ลิเคียวร์โบกมือบายให้แล้วฉันก็ขับรถไปบ้านยัยวอดก้า

          "คิดดีๆนะเว้ย ถึงบ้านฉันแหละขับกลับไปดีๆละ"วอดก้าพูด

          "เป็นห่วงรถแฟน หรือฉัน"ฉันพูดขำๆ

          "บ้ารถเเฟนไรกัน กลับดีๆนะ"วอดก้า

          "จ้า"ฉันบอกพร้อมโบกมือลาแต่เสียงโทรศัพท์ยัยวอดก้าก็ดังขึ้น

          "วอดก้าค่ะ"ยัยวอดก้ารับสาย

          "[ถึงบ้านรึยังครับ]"

          "อยู่หน้าบ้านอ่ะค่ะ"

          "[อ้อครับ งั้นคุณแชมเพนก็ยังไม่ถึงบ้านนะใช่มะ]"

          "ใช่ค่ะ ยังอยู่ในรถกับฉันอยู่เลย คุณคิวเป็นยังไงบ้างคะ"วอดก้าถามพร้อมเปิดลำโพง

          "[ตื่นแล้วครับ บอกแชมเพนไม่ต้องเนห่วงนะ]"

          "ขอบคุณนะคะคุณเฟรดดี้"ฉันพูด

          "[ครับเสียงคุณแชมเพนใช่มั๊ยครับ]"

           "ค่ะ"

           "[ฝันดีนะครับวอดก้า พรุ่งนี้7โมงผมไปรับคุณนะผมจะไปทำงานด้วยนะโอเคนะเเชมเพน]"

           "ค่ะ"วอดก้า/ฉัน

           "[วอดก้าคุณไปด้วยกันมั๊ย]"

           "ไม่ดีกว่าค่ะ"วอดก้าตอบ

           "[ไปทำงานกับผมไงไม่ไปหรอ]"

           "ถ้าคุณอยากให้ไปก็มารับฉันล่ะกันค่ะ"

           "[โอเคครับ ฝันดีนะ]"

           "ค่ะ"

  เอ่อถ้าเกิดว่ามีคำผิดช่วยบอกคำที่ถูกให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ